Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2013 roku

Sąd Rejonowy, VI Wydział Karny w Kłodzku w składzie:

Przewodniczący: SSR Mirosław Irzycki

Protokolant: Monika Schwenderling

przy udziale Prokuratora: Macieja Leszczyńskiego

po rozpoznaniu dnia 21 listopada 2012 roku, 09 stycznia 2013 roku, 20 lutego 2013 roku, 03 kwietnia 2013 roku i 15 maja 2013 roku

sprawy karnej

1. R. M. , ur. (...) w D.

syna J. i M. z domu K.

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 10 listopada 2009 roku w N., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z M. S. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank w ten sposób, że posługując się dowodem osobistym swojego ojca J. M. w sklepie Przedsiębiorstwo (...), zawarł umowę kredytową na zakup sprzętu RTV o nr (...) wartości 3000 złotych, na której to umowie w celu użycia za autentyczny podrobił podpis swojego ojca J. M., czym wprowadził w błąd przedstawiciela banku i pracownika sklepu co do osiąganych dochodów i osoby kredytobiorcy, jak również złożył nierzetelne i niezgodne z prawdą oświadczenie, że towar zakupuje dla siebie i że kredyt będzie spłacał, gdzie faktycznie sprzęt zakupił dla siebie i M. S. (1), nie mając zamiaru wywiązania się z umowy kredytowej, czym działał na szkodę (...) Banku (...);

to jest o czyn z art. 286§1 kk, art. 275§1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk

2. M. S. (1) , ur. (...) w K.

syna R. i E. z domu W.

oskarżonego o to, że:

II.  w dniu 10 listopada 2009 roku w N., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z R. M., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank z/s we W. w ten sposób, że posługując się dowodem osobistym J. M., doprowadził do zawarcia w placówce handlowej Przedsiębiorstwo (...) umowy kredytowej nr (...) na zakup towaru w postaci telewizora i kina domowego, na której to umowie R. M. w celu użycia za autentyczny podrobił podpis J. M., czym wprowadził w błąd przedstawiciela banku co do swoich możliwości finansowych i zamiaru wywiązania się z zawartej umowy i w ten sposób uzyskany towar podzielili między siebie doprowadzając (...) Bank z siedzibą we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3000 złotych;

to jest o czyn z art. 286§1 kk, art. 275§1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk

I.  Oskarżonych R. M. i M. S. (1) uznaje za winnych tego, że w dniu 10 listopada 2009 roku w N., województwa (...), działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez wprowadzenie w błąd pracownika (...) Bank S.A. Oddział we W. co do osoby faktycznie zawierającej umowę kredytu oraz zamiaru spłaty kredytu, doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank S.A. Oddział we W. w ten sposób, że M. S. (1) zorganizował oraz ustalił czas i miejsce zawarcia umowy kredytu, a następnie wspólnie udali się do N. samochodem wynajętym przez M. S. (1), gdzie w sklepie Przedsiębiorstwo (...), po uprzednim posłużeniu się przez R. M. dowodem osobistym J. M. i podrobieniu przez R. M. w celu użycia za autentyczny podpisu J. M., R. M. zawarł umowę kredytową o nr (...) z (...) Bank S.A. Oddział we W. na zakup sprzętu RTV w postaci telewizora marki S. i kina domowego marki S. o łącznej wartości 3.000 złotych, a który to sprzęt został im wydany przez pracownika sklepu, przy czym R. M. przeznaczył na własne potrzeby otrzymany telewizor marki S., natomiast M. S. (1) przeznaczył na własne potrzeby otrzymane kino domowe marki S., działając na szkodę (...) Banku S.A. Oddział we W., to jest popełnienia czynu wyczerpującego ustawowe znamiona występków określonych art. 286§1 kk, art. 275§1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk i za to na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza oskarżonym kary po 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 69§1 i 2 kk w zw. z art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności oskarżonemu M. S. (1) warunkowo zawiesza tytułem próby na okres lat 3 (trzech).

III.  Na podstawie art. 72§2 kk zobowiązuje oskarżonego M. S. (1) do częściowego naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej instytucji (...) Bank S.A. Oddział we W. kwoty 800 (osiemset) złotych w terminie 1 (jednego) roku od daty prawomocności wyroku.

IV.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. R. Ś. kwotę 619,90 złotych tytułem nieopłaconej, a udzielonej z urzędu pomocy prawnej oskarżonemu R. M..

V.  Zwalnia oskarżonych R. M. i M. S. (1) w całości od ponoszenia kosztów sądowych zaliczając wydatki poniesione w sprawie na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Oskarżony R. M. w listopadzie 2009 roku po udaniu się do miejsca zamieszkania jego ojca J. M. do K., tam ukradł jego dowód osobisty o numerze (...), z numerem pesel (...). Po dokonaniu kradzieży tego dowodu osobistego swego ojca oskarżony R. M. wrócił do K. i tam o tym poinformował oskarżonego M. S. (1), też go pytając się czy jest możliwość wzięcia na ten dowód osobisty jakichś rzeczy na kredyt. Oskarżony M. S. (1) poinformował go wówczas, że jest możliwość wzięcia na kredyt telewizora i kina domowego w N. w sklepie (...) przy ulicy (...). W dniu 10 listopada 2009 roku oskarżeni R. M. i M. S. (1), wraz z R. S. jego samochodem marki O. (...), a który z nimi pojechał na prośbę oskarżonego M. S. (1), udali się do sklepu należącego do Przedsiębiorstwa (...) usytuowanego w N. przy ulicy (...), i będącego własnością D. L., w celu dokonania zakupu w systemie ratalnym sprzętu RTV, tego o którym oskarżony M. S. (1) mówił i określał wcześniej oskarżonemu R. M.. Już po przyjeździe do N. w tym sklepie w trakcie załatwiania formalności związanych z zawarciem umowy kredytu na zakup towarów oskarżony R. M. posłużył się właśnie uprzednio wcześniej skradzionym dowodem osobistym swojego ojca J. M., a którego dane personalne ujęte i wpisane zostały do umowy kredytu na zakup towarów o nr (...) z dnia 10 listopada 2009 roku przez spisującego tą umowę pracownika sklepu tego, syna jego właścicielki, B. L., też tylko odbierającego ustne oświadczenie od oskarżonego R. M. o osiąganych dochodach, a następnie na tej umowie kredytowej na zakup towarów podpisał się B. L. oraz oskarżony R. M., który podpisał się za swego ojca J. M. jego imieniem i nazwiskiem, podrabiając w ten sposób podpis jego. Na postawie tej umowy kredytowej na zakup towarów oskarżonym R. M. i M. S. (1) przez B. L. wydany został sprzęt RTV w postaci telewizora marki S. o wartości 2.200 złotych oraz kino domowe marki S. o wartości 800 złotych, łącznej wartości 3000 złotych, przy czym udzielającym kredytu na zakup tych towarów, tego sprzętu RTV był (...) Bank S.A. Oddział we W.. Oskarżeni następnie z tym pobranym i im przekazanym przez B. L. sprzętem RTV udali się do K., gdzie oskarżony R. M. zabrał dla siebie telewizor, a który następnie przekazał swej żonie M. M. (2), po udaniu się na ulicę (...) gdzie ona zamieszkiwała, natomiast oskarżony M. S. (1) zabrał dla siebie kino domowe.

W związku z tym, że ten udzielony kredyt na zakup towarów nie był spłacany w ustalonych terminach, pracownik (...) Banku S.A., po wcześniejszym dwukrotnym pisemnym monitowaniem o spłatę rat kredytu, udał się do miejsca zamieszkania kredytobiorcy wskazanego w umowie kredytowej, to jest do J. M., a po jego tam niezastaniu, udał się następnie do miejsca jego pracy, i od którego tam uzyskał informację, że to nie on podpisał umowę kredytową i, że takiej umowy w ogóle nie zawierał, też składając w tym zakresie pisemne oświadczenie. W tej sytuacji pracownik (...) Banku S.A. Z. J. pismem z dnia 25 października 2010 roku zawiadomił Prokuraturę Rejonową w (...) o popełnieniu przestępstwa na szkodę (...) Banku S.A. przestępstwa określonego art. 286§1 kk.

W toku postępowania przygotowawczego oskarżonemu R. M. okazano materiał podglądowy w postaci wizerunku osób, i oskarżony ten wskazał, że mężczyzną który w dniu 10 listopada 2009 roku był z nim w sklepie (...) w N. przy ulicy (...), to był oskarżony M. S. (1). dowód: wyjaśnienia oskarżonego R. M. – karta 50-51, 64-65, 140, 166-167 i 269-270 akt sprawy, zeznania świadków: Z. J. – karta 31-33 i 319 akt sprawy, J. M. – karta 36, 141 i 270-271 akt sprawy, B. L. – karta 166-167 akt sprawy, J. P. – karta 318-319 akt sprawy, M. M. (2) – karta 55-56, 141-142 i 271 akt sprawy, R. S. – karta 389-390 akt sprawy, umowa kredytu na zakup towarów z dnia 10 listopada 2009 roku o nr (...) – karta 7 akt sprawy, tablica poglądowa - karta 60 akt sprawy, protokół okazania - karta 61-62 akt sprawy, kserokopia dowodu osobistego J. M. o nr (...) - karta 165 akt sprawy, oświadczenie świadka J. M. z dnia 03 lutego 2010 roku – karta 7 akt sprawy, zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa z dnia 25 października 2010 roku – karta 2-6 akt sprawy.

W dniu 17 grudnia 2010 roku u M. M. (2), żony oskarżonego R. M., zamieszkałej w K. przy ulicy (...), funkcjonariusze policji Komendy Policji Powiatowej w K. P. P. i H. M. ujawnili i zatrzymali telewizor marki S., niekompletny, a który przekazany został następnie przedstawicielowi (...) Banku S.A..

dowód : zeznania świadka M. M. (2) – karta 55-56, 141-142 i 271 akt sprawy, zeznania świadka J. P. – karta 318-319 akt sprawy, protokół zatrzymania rzeczy z dnia 17 grudnia 2010 roku - karta 57-59 akt sprawy, oświadczenie z dnia 23 marca 2011 roku - karta 90 akt sprawy.

Postanowieniem z dnia 28 marca 2011 roku z akt dochodzenia przedmiotowej sprawy wyłączone zostały do odrębnego postępowania materiały w zakresie udzielenia w dniu 10 listopada 2009 roku przez pracownika sklepu należącego do Przedsiębiorstwa (...) pomocy R. M. i M. S. (1) przy zawieraniu umowy kredytowej o nr (...) na zakup w systemie ratalnym towaru w postaci telewizora i kina domowego, poprzez przyzwolenie R. M. na podpisanie się na umowie imieniem i nazwiskiem ojca J. M. w następstwie czego został udzielony kredyt (...) Bank S.A. z siedzibą we W. został doprowadzony do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.000 złotych, to jest w zakresie czynu określonego art. 18§3 kk w zw. z art. 286§1 kk, i Prokurator Prokuratury Rejonowej w (...) postanowieniem z dnia 28 marca 2011 roku, a zatwierdzonym dnia 30 marca 2011 roku (sygn. akt 3 Ds. 559/11) umorzył dochodzenie o ten czyn z uwagi na brak danych dostatecznie uzasadniających popełnienie czynu zabronionego.

dowód : postanowienie o wyłączeniu materiałów do odrębnego postępowania z dnia 28 marca 2011 roku – karta 93 akt sprawy, akta sprawy Prokuratury Rejonowej w(...)o sygn. 3 Ds. 559/11.

W dniu 20 lipca 2011 roku oskarżony R. M. w Komendzie Powiatowej Policji w K. złożył zawiadomienie o popełnieniu na jego szkodę przestępstwa, a mającego polegać na kierowaniu pod jego adresem groźby przez M. S. (1) w celu skłonienia go do zmiany wyjaśnień składanych przed Sądem Rejonowym w Kłodzku w sprawie o sygn. VIK 296/11, i kiedy to M. S. (1) miał powiedzieć mu przed salą rozpraw na korytarzu sądowym, że ma całą winę wziąć na siebie, bo jak nie to go zabije. Prokurator Prokuratury Rejonowej w (...) postanowieniem z dnia 28 września 2011 roku, zatwierdzonym dnia 29 września 2011 roku (sygn. akt 2 Ds. 1050/11) umorzył postępowanie przygotowawcze o czyn z art. 245 kk z uwagi na brak danych dostatecznie uzasadniających popełnienie przestępstwa.

dowód: akta sprawy Prokuratury Rejonowej w (...) o sygn. 2 Ds. 1050/11.

W toku postępowania sądowego oskarżony R. M. poddany został badaniu psychiatrycznemu i biegli lekarze psychiatrzy w konkluzji opinii sądowo-psychiatrycznej wskazali, że oskarżony nie cierpi na chorobę psychiczną w znaczeniu psychozy ani na inne krótkotrwałe zaburzenia czynności psychicznych, a jedynie stwierdzili u oskarżonego upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim z zaniedbaniami szkolno-środowiskowymi, osobowość nieprawidłową dyssocjalną oraz zespół zależności alkoholowej, a ponadto z wypowiedzi oskarżonego, że cierpi on na padaczkę, a która nie skutkowała tempore criminis żadnymi zaburzeniami mogącymi wpływać na jego poczytalność prawną, i jednocześnie biegli lekarze psychiatrzy też wskazali, że tempore criminis miał oskarżony zdolność do rozpoznania znaczenia czynu jak i do pokierowania swoim postępowaniem, wykluczając by w stosunku do zarzucanego oskarżonemu czynu zachodziły warunki określone art. 31§1 i 2 kk.

dowód: opinia sądowo-psychiatryczna z dnia 18 kwietnia 2013 roku – karta 386-388 akt sprawy.

Oskarżony R. M. w chwili popełnienia przypisanego mu czynu nie był karany sądownie, karany natomiast był następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 17 czerwca 2011 roku (sygn. akt IIK 963/10) za czyny z art. 282 kk i art. 280§1 kk na kary jednostkowe po 2 lata pozbawienia wolności oraz na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, a którą to karę oskarżony obecnie odbywa.

Oskarżony R. M., nie nadużywający alkoholu przed osadzeniem go w Zakładzie Karnym, prowadził pasożytniczy tryb życia, utrzymując kontakty z osobami o negatywnej opinii społecznej, też przejawiając agresywne zachowania, nie tylko werbalne, wobec swej matki.

Oskarżony M. S. (1) był również karany sądownie na kary pozbawienia wolności za przestępstwa przeciwko mieniu, a określone art. 210§2 kk z 1969 roku, art. 279§1 kk w zw. z art. 64§1 kk oraz także za czyn określony art. 280§1 kk w zw. z art. 64§1 kk wyrokiem Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 19 września 2000 roku (sygn. akt II K 1274/99), który był ostatnim wyrokiem wobec oskarżonego zapadłym popełnienie przestępstwa mu przypisującym.

dowód: dane o karalności - karta 368-369 i 370-372 akt sprawy, odpisy wyroków Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia: 25 maja 1999 roku, sygn. akt II K 193/99 – karta 77 akt sprawy, 28 października 1999 roku, sygn. akt II K 163/99 – karta 79 akt sprawy, 27 lipca 2001 roku, sygn. akt II K 147/01 – karta 80 akt sprawy, z dnia 17 czerwca 2011 roku, sygn. akt II K 953/10 – karta 162a akt sprawy, odpis wyroku Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 07 grudnia 1999 roku, sygn. akt IV K 756/99 – karta 78 akt sprawy, pismo Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 14 stycznia 2011 roku – karta 76 akt sprawy, zapisek urzędowy z dnia 13 stycznia 2012 roku - karta 149 akt sprawy, kwestionariusz wywiadu środowiskowego wobec oskarżonego przeprowadzonego przez kuratora sądowego z dnia 18 kwietnia 2013 roku – karta 384-385 akt sprawy.

Oskarżony R. M. stojący pod zarzutem popełnienia czynu wyczerpującego ustawowe znamiona występków określonych art. 286§1 kk, art. 275§1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk wyjaśniając w toku postępowania przygotowawczego (karta 50-51 i 64-65 akt sprawy) przyznał się do winy i wyjaśnił, że jego znajomy o imieniu M., a którym był oskarżony M. S. (1), zaproponował mu aby zakupił jakiś towar w systemie ratalnym, za co miał otrzymać telewizor. Nie chcąc podpisywać umowy kredytowej na siebie pojechał do K., do swojego ojca J. M., gdzie któremu tam ukradł jego dowód osobisty. Następnie po trzech dniach razem z M. S. (1) pojechali do N. do sklepu (...), a którego sprzedawcę M. S. (1) znał jak i ten jego. Tam też w tym sklepie (...) wybrał telewizor i kino domowe, a które miały zostać zakupione przez niego w systemie kredytowo-ratalnym, i już w trakcie przeprowadzania procedury uzyskania i udzielania kredytu na ich zakup posłużył się dowodem osobistym swojego ojca, a którego dane personalne wpisane zostały do umowy kredytowej na zakup tych towarów, a następnie na umowie tej podrobił jego podpis, podpisując się jego imieniem i nazwiskiem. Na podstawie tak wówczas zawartej umowy kredytowej wydano i przekazano mu i M. S. (1) telewizor marki S., a który on zabrał i następnie przekazał swej żonie M. M. (2), oraz kino domowe, a które z kolei zabrał dla siebie M. S. (1).

Na rozprawie głównej przed Sądem Rejonowym w Kłodzku w dniu 14 grudnia 2011 roku (karta 140 akt sprawy) oskarżony R. M. przyznał się do winy i wyjaśniając podał, że został namówiony przez swoją żonę M. M. (2) do tego by ukradł dowód osobisty swojego ojca, i po jego kradzieży, to też jego żona pytała się M. S. (1), pozostającego w związku małżeńskim z jej siostrą, czy jest możliwość zakupienia na ten dowód osobisty telewizora na raty, i po jego zapewnieniu, że tak, to w tym celu pojechał z nim do N., a który też uczestniczył w procedurze związanej z udzieleniem mu kredytu na zakup towarów, i który też wiedział, że posiada on dowód swego ojca i o tym fakcie też wiedział sprzedawca sklepu.

Oskarżony R. M. wyjaśniając na rozprawie głównej przed Sądem Rejonowym w Kłodzku w dniu 21 listopada 2012 roku (karta 269-270 akt sprawy) również do winy przyznał się i wyjaśniając wówczas podał zgodnie z ustalonym stanem faktycznym, też potwierdzając wówczas ujawnione, odczytane mu, a złożone wcześniej wyjaśnienia jego.

Oskarżony M. S. (1) stojący pod zarzutem popełnienia czynu wyczerpującego ustawowe znamiona występków określonych art. 286§1 kk, art. 275§1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk wyjaśniając w toku postępowania przygotowawczego (karta 81-82 i 84-85 akt sprawy) do winy nie przyznał się, korzystając wówczas z uprawnienia odmowy składania wyjaśnień. Wyjaśniając na rozprawie głównej przed Sądem Rejonowym w Kłodzku w dniu 14 grudnia 2011 roku (karta 140-141 akt sprawy) oskarżony M. S. (1) nie przyznał się do winy i podał, że to R. M. poprosił go o zapewnienie transportu do N. celem odebrania stamtąd telewizora, obiecując mu i kierowcy załatwionego przez niego samochodu za tą przysługę pieniądze w kwocie po 50 złotych i, że gdy przyjechali do sklepu to telewizor i kino domowe było już zapakowane, a formalności wszystkie załatwiała kobieta. Jednocześnie oskarżony zaprzeczył by miał świadomość, że R. M. posługuje się dowodem osobistym swojego ojca, jak również także zaprzeczył by on miał otrzymać kino domowe.

Natomiast na rozprawie głównej przed Sądem Rejonowym w Kłodzku w dniu 21 listopada 2012 roku (karta 268-269 akt sprawy) oskarżony, nieprzyznawający się do winy, skorzystał z uprawnienia odmowy składania wyjaśnień, a odnośnie odczytanych mu jego wyjaśnień w sprawie wcześniej złożonych, wyjaśnienia te potwierdził też podając, że są jego. Odpowiadając na pytania podał oskarżony ponadto, że po przyjściu do sklepu, gdzie przebywała jedynie dziewczyna, R. M. nie podpisywał żadnych dokumentów, a telewizor i kino domowe były już zapakowane w pudełka, też podając, że nie wie dlaczego R. M. go pomawia.

Sąd zważył co następuje.

Oceniając całość zebranego w sprawie materiału dowodowego to uznać należy, że sprawstwo i wina oskarżonych R. M. i M. S. (1) odnośnie przypisanego im czynu, a wyczerpującego ustawowe znamiona występków określonych art. 286§1 kk, art. 275§1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk jest niewątpliwą i nie budzi jakichkolwiek wątpliwości.

Zachowanie karalne opisane w znamionach przestępstwa określonego art. 286§1 kk, skierowane na osobę którą sprawca zamierza doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem jest działaniem złożonym lub zaniechaniem, i może przybrać trojaką postać, a to: wprowadzenia w błąd tej osoby, wyzyskania błędu tej osoby lub wyzyskania niezdolności tej osoby do należytego pojmowania przedsiębranego działania, przy czym błędem w rozumieniu znamion tego przestępstwa jest niezgodność między obiektywną rzeczywistością, a jej odbiciem w świadomości człowieka i warunkiem koniecznym istnienia błędu jest konfrontacja obiektywnej rzeczywistości ze stanem świadomości człowieka; wprowadzenie w błąd natomiast oznacza zachowanie prowadzące do wywołania (powstania) u danej osoby błędu, a więc fałszywego odzwierciedlenia rzeczywistości świadomości tej osoby, z tym, że przed podjęciem działania przez sprawcę, pokrzywdzony nie ma błędnego wyobrażenia o rzeczywistości, i dalej nieprawidłowe odzwierciedlenie rzeczywistości w świadomości rozporządzającego mieniem stanowić ma więc rezultat podejmowanych przez sprawcę działań; natomiast wyzyskanie niezdolności osoby do należytego pojmowania przedsiębranego działania polega na doprowadzeniu w jakikolwiek sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez osobę nieposiadającą zdolności do prawidłowej oceny podejmowanych działań.

Przestępstwo oszustwa, stypizowane właśnie art. 286§1 kk, jest przestępstwem kierunkowym i ma charakter przestępstwa celowego.

Istota tego występku polega więc nie tylko na umyślności z poprzedzającym jego podjęcie zamiarem bezpośrednim, lecz nadto wymaga działania z celem osiągnięcia korzyści majątkowej (wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 16 stycznia 1980 roku, sygn. akt V KRN 317/79, OSNPG 1980, Nr 6, 06 listopada 2003 roku, sygn. akt II K 9/03, 14 stycznia 2004 roku, sygn. akt 192/03, 03 kwietnia 2007 roku, sygn. akt II K 362/06, 19 marca 2008 roku, sygn. akt V KK 363/07), 07 sierpnia 2008 roku, sygn. akt WA 28/08, 11 lutego 2009 roku, sygn. akt II KK 245/08, 04 czerwca 2009 roku, sygn. akt WA 16/09, 13 stycznia 2010 roku, sygn. akt 150/09, wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 10 czerwca 1994 roku, sygn. akt Akr 48/94, OSA 1995, Nr 3).

Natomiast odpowiedzialności z art. 270§1 kk podlega ten kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa i niewątpliwym jest, że dokumentem, którego definicja zawarta jest w przepisie art. 115§14 kk, w rozumieniu tegoż wskazanego przepisu art. 270§1 kk jest również umowa kredytu na zakup towarów, a z kolei odpowiedzialności z art. 275§1 kk podlega ten kto, posługuje się się dokumentem stwierdzającym tożsamość innej osoby albo jej prawa majątkowe lub dokument taki kradnie lub go przywłaszcza, i w tym zakresie niewątpliwym jest, że dokumentem stwierdzającym tożsamość innej osoby jest też dowód osobisty.

Analizując i oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy i następnie na jego podstawie ustalając stan faktyczny w przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności Sąd wziął pod uwagę i oparł się przede wszystkim na wyjaśnieniach oskarżonego R. M., a przede wszystkim tych jego wyjaśnieniach wskazujących, określających i opisujących fakt udania się przez niego wraz z oskarżonym M. S. (1) oraz R. S. do N. do sklepu należącego do Przedsiębiorstwa (...), a usytuowanego tam przy ulicy (...), i będącego własnością D. L., właśnie w celu zawarcia tam umowy kredytu na zakup towarów w systemie ratalnym, i kiedy to w trakcie przeprowadzenia formalności związanych z jej zawarciem oskarżony R. M. posłużył się dowodem osobistym swojego ojca J. M. mu skradzionym przez niego, co oskarżony ten wyjaśniając przyznał i fakt ten też świadek J. M. potwierdził (karta 35, 141 i 270-271 akt sprawy), a następnie kiedy to oskarżony R. M. podrobił jego podpis na umowie kredytu na zakup towarów w ten sposób, że za niego podpisał się jego imieniem i nazwiskiem, przy czym Sąd również przyjął jako wiarygodne jego wyjaśnienia co do mającego też zaistnieć i w rzeczywistości faktu, że oskarżony M. S. (1) miał wówczas pełną świadomość i pełną wiedzę co do tych powyższych wskazanych okoliczności ponieważ ze swej dobrowolnej woli, ale i też ze swej inicjatywy, współdziałając po uprzednim porozumieniu z oskarżonym R. M., też bezpośrednio uczestniczył w tej procedurze udzielenia kredytu na zakup towarów, wcześniej to organizując, ustalając czas i miejsce zawarcia tego kredytu, a i ustalając i wybierając rodzaj sprzętu RTV mającego być zakupionego na podstawie tej umowy kredytu, a dalej, że po zawarciu tej umowy kredytu otrzymanym sprzętem RTV podzielili się oni w ten sposób, że oskarżony R. M. zabrał dla siebie telewizor, później przekazując go swej żonie M. M. (2), co ta też zeznając potwierdziła, a i u niej w mieszkaniu ten telewizor ujawniono i zabezpieczono, natomiast oskarżony M. S. (1) zabrał dla siebie kino domowe, które do chwili obecnej nie odzyskane. W tym powyższym zakresie właśnie złożone wyjaśnienia przez oskarżonego R. M. Sąd potraktował i uznał za całkowicie wiarygodne, za prawdziwe i jako odzwierciedlające fakty i okoliczności które faktycznie w rzeczywistości zaistniały ponieważ taką wersję, też określającą jego rolę oraz rolę oskarżonego M. S. (1) w popełnionym, a przypisanym im przestępstwie, praktycznie niezmiennie i konsekwentnie przedstawiał i prezentował on tak w toku całego postępowania przygotowawczego, a następnie i również sądowego, i jest ona pozbawiona sprzeczności i nielogiczności, a i również zgodna jest z zasadami logiki oraz logicznego rozumowania, a ponadto również jest ona adekwatną do zebranego w sprawie materiału dowodowego, a przede wszystkim zbieżną jest z zeznaniami świadków: J. M., potwierdzającego fakt opisywania przez jego syna roli jaką oskarżony M. S. (1) pełnił odnośnie zarzucanego im czynu, jak również potwierdzającego fakt kradzieży jego dowodu osobistego przez jego syna R. M.; M. M. (2), żony oskarżonego R. M., potwierdzającej fakt otrzymania od niego telewizora, też później u niej ujawnionego i zatrzymanego przez funkcjonariuszy policji, a następnie przekazanego przedstawicielowi pokrzywdzonego (...) Banku S.A., co z kolei znajduje potwierdzenie w zeznaniach świadka J. P. (karta 318-319 akt sprawy), pracownika pokrzywdzonego (...) Banku S.A.; a w dalszej kolejności i zeznań świadka R. S. oraz wyjaśnień oskarżonego M. S. (2), potwierdzających również fakt wyjazdu ich z oskarżonym R. M. do N. i odebrania tam ze sklepu telewizora oraz kina domowego. W tej sytuacji w kontekście powyższego zdaniem Sądu oskarżony R. M. wyjaśniając w toku postępowania przygotowawczego, ale i również w toku dalszego postępowania sądowego w sposób w pełni wiarygodny, prawdziwy i odpowiadający okolicznościom i faktom które faktycznie w rzeczywistości zaistniały opisał te fakty, okoliczności oraz przebieg zdarzeń, pozostających w logicznym uporządkowanym ciągu, też wskazując jednoznacznie, a i konsekwentnie właśnie, że inicjatywa popełnienia tego zarzucanego im czynu przede wszystkim należała do oskarżonego M. S. (1), również w zakresie zorganizowania zawarcia tej umowy kredytu na zakup towarów, który też ustalił czas i miejsce jej zawarcia, ustalając też jakiego rodzaju sprzęty RTV mają być w ramach tej umowy zakupione przez niego na dowód osobisty jego ojca i, że to oskarżony M. S. (1), działający wspólnie i w porozumieniu z nim, też koordynował te ich wspólne wcześniejsze plany, później zamierzenia, a następnie działania, również też organizując ich wyjazd do N. poprzez wynajęcie samochodu od świadka R. S. i przez niego przewiezienie ich do N., a następnie jego samochodem przewiezienie sprzętu RTV do K.. Powyższego tego poglądu nie zmienia fakt, że oskarżony R. M. na rozprawie głównej przed Sądem Rejonowym w Kłodzku w dniu 14 grudnia 2011 roku (karta 140 akt sprawy) odnośnie niektórych okoliczności, a mianowicie przede wszystkim tej dotyczącej wiedzy jego żony M. M. (2) co do tego, że przedmiotowy czyn zostanie popełniony składał wyjaśnienia o odmiennej treści, przy czym w kolejnych oświadczeniach minimalizował rolę oskarżonego M. S. (1) jako osoby która miała zainicjować popełnienie tego czynu, to jednak w każdych swych wyjaśnieniach, tak składanych w toku postępowania przygotowawczego jak i sądowego w sposób konsekwentny jednoznaczny określał, opisywał i wskazywał, że oskarżony M. S. (1) miał pełną wiedzę i świadomość, że przedmiotowa umowa kredytu na zakup towarów sporządzona została nie na nazwisko jego, lecz na nazwisko J. M., i to w oparciu o jego dowód osobisty przez niego mu skradziony, podtrzymując też również oraz powtarzając fakt, że po wydaniu sprzętu RTV w postaci telewizora i kina domowego, tym podzielili się nim w ten sposób, że on wziął dla siebie telewizor, a M. S. (1) kino domowe. W ten też sposób oskarżony R. M. wyjaśniał na rozprawie głównej przed Sądem Rejonowym w Kłodzku w dniu 21 listopada 2012 roku (karta 269-270 akt sprawy), podając ponadto, że oskarżony M. S. (1) musiał znać sprzedawcę sklepu, a z którym po wejściu do sklepu się przywitał, podając mu rękę, i następnie dalej rozmawiając z nim, a i też oskarżony wyjaśniając wówczas podał, że już wcześniej słyszał, że w ten sposób oskarżony M. S. (1) komuś jakieś towary załatwiał.

Za potwierdzeniem zasadności i prawdziwości wersji przedstawionej przez oskarżonego R. M. przemawiają również częściowo zeznania świadka B. L., pracownika sklepu Przedsiębiorstwa (...), potwierdzającego fakt podpisania przez niego przedmiotowej umowy kredytowej na zakup towarów, a i podpisanej przez oskarżonego R. M. imieniem i nazwiskiem jego ojca, czego świadkiem i to naocznym niewątpliwie musiał być właśnie świadek B. L.. Tak więc jego dalsze zeznania wskazujące, że umowę kredytu na zakup towarów zawarł on z J. M. są nieprawdziwymi i fałszywymi i niewątpliwie złożonymi w celu tak uchronienia siebie, ale i oskarżonego M. S. (1) od ewentualnej odpowiedzialności karnej.

Z postanowienia o wyłączeniu materiałów do odrębnego postępowania z dnia 28 marca 2011 roku (karta 93 akt sprawy) wynika, że z akt dochodzenia w przedmiotowej sprawie wyłączone zostały do odrębnego postępowania materiały w zakresie udzielenia w dniu 10 listopada 2009 roku przez pracownika sklepu Przedsiębiorstwa (...) pomocy R. M. i M. S. (1) przy zawieraniu umowy kredytowej o nr (...) na zakup w systemie ratalnym towaru w postaci telewizora i kina domowego, poprzez przyzwolenie R. M. na podpisanie się na umowie imieniem i nazwiskiem ojca J. M. w następstwie czego został udzielony kredyt i (...) Bank z siedzibą we W. został doprowadzony do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.000 złotych, to jest o czyn określony art. 18§3 kk w zw. z art. 286§1 kk, i wprawdzie postanowieniem Prokuratora Prokuratury Rejonowej w (...) z dnia 28 marca 2011 roku, a zatwierdzonym dnia 30 marca 2011 roku (sygn. akt 3 Ds. 559/11) umorzono dochodzenie o ten czyn, ale jednak nie z uwagi na niepopełnienie jego lecz jedynie z uwagi na brak danych dostatecznie uzasadniających popełnienie tego przestępstwa, przy czym brak pisemnej motywacji tego orzeczenia uniemożliwia zidentyfikowanie i ocenę faktów które o takiej decyzji procesowej zadecydowały lub których brak uniemożliwił wydanie innej. Też wprawdzie ocena powyższych tych okoliczności pozostaje faktycznie poza zakresem jurysdykcyjnym Sądu, to jednakże odnosząc się do zebranego w sprawie materiału dowodowego to ponownie podnieść i podkreślić należy, że właśnie z wyjaśnień oskarżonego R. M. wynika, też opisującego okoliczności poprzedzające i towarzyszące zawarciu umowy kredytowej na zakup towarów, że odniósł wrażenie, że M. S. (1) bardzo dobrze znał się z pracownikiem sklepu przeprowadzającego formalności związane z zawieraną umową kredytową, o czym świadczyło to ich przywitanie się, też poprzez podanie sobie rąk i następnie późniejsza ich rozmowa o cechach zażyłości oraz wcześniejsza już oskarżonego R. M. wiedza o tym, że oskarżony M. S. (1) już w ten sposób innym osobom towary załatwiał oraz, że ta osoba, tan sprzedawca sklepu niewątpliwie wiedział i miał tego pełną świadomość, że okazywany jest mu dokument tożsamości w postaci dowodu osobistego dotyczący innej osoby niż obecnej w sklepie go mu okazującego, w konsekwencji czego w jego obecności i za jego aprobatą i stąd też akceptacją podrobiony został na umowie kredytu na zakup towarów podpis kredytobiorcy. Tego rodzaju pogląd i argumentacja wynika i również z faktu, że trudnym jest nie wziąć pod uwagę i zakwestionować okoliczność, że różnica w wieku oraz w wyglądzie oskarżonego R. M. oraz jego ojca J. M. jest tak istotną i znaczną, że nawet bez konieczności zachowania nawet nadzwyczajnej staranności różnice te musiałaby być stwierdzone i ujawnione przy założeniu, że faktycznie sprzedawca, zawierający umowę kredytu, a którym był właśnie B. L., dokonał w dobrej wierze weryfikacji okazanego mu dowodu osobistego z osobą go mu przedstawiającego i podającą się właśnie za jego właściciela i za kredytobiorcę. W tym zakresie ponadto jeszcze podnieść i podkreślić należy, że z zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa (...) Banku S.A. z dnia 25 października 2010 roku (karta 2-6 akt sprawy Prokuratury Rejonowej w (...) o sygn. 3 Ds. 559/11) wynika w sposób jednoznaczny, że tego rodzaju sytuacja jak w przedmiotowej sprawie nie należała do zdarzeń incydentalnych, jednostkowych i wyjątkowych, wręcz przeciwnie w sklepie tym doszło do podpisania wielu umów kredytowych odnośnie których osoby w nich wskazane jako kredytobiorcy oświadczały następnie, że umów tych nie podpisywały, też oświadczając, że wcześniej utraciły swój dowód osobisty.

Wobec powyższego konkludując Sąd uznał, że w tej sytuacji wyjaśnienia oskarżonego M. S. (1) nie są wiarygodnymi, nie są prawdziwymi i zaprezentowane zostały przez niego w celu ekskulpacji siebie od popełnienia zarzucanego czynu ponieważ pozostają one w rażącej sprzeczności z wyjaśnieniami przede wszystkim oskarżonego R. M., jak również ponadto z pozostałym materiałem dowodowym w sprawie zebranym, i dotyczy to też wskazania przez niego, że osobą wydającą towar miała być kobieta, skoro świadek B. L. potwierdził przecież, że to on był zawierającym umowę kredytu na zakup towarów i, że to on podpisał się na tej umowie i on sprzęt RTV wydawał, a ponadto, że zakupiony sprzęt RTV w postaci telewizora i kina domowego był już zapakowany w pudła i, że został wówczas jedynie odebrany, gdyż przeczą temu właśnie wyjaśnienia oskarżonego R. M., a także ustalenia dotyczące procedury udzielania kredytu i zawierania umowy kredytowej w tym zakresie. Podnieść jednocześnie także należy, że oskarżony M. S. (1) nie podał jakichkolwiek wiarygodnych okoliczności uzasadniających jego zarzut, że oskarżony R. M. pomawia go o dokonanie tego zarzucanego mu przestępstwa, a i takich okoliczności Sąd nie stwierdził z urzędu, i w tej sytuacji również Sąd nie uznał za wiarygodne zeznań świadka R. S. (karta 389-390 akt sprawy), który wspierając swoimi zeznaniami wyjaśnienia oskarżonego M. S. (2), praktycznie je powtarzając, w ten sposób również podjął próbę ekskulpacji oskarżonego M. S. (1) od popełnienia zarzucanego i przypisanego mu czynu. Również analiza akt sprawy Prokuratury Rejonowej w (...)o sygn. akt 2 Ds. 1050/11, a z których wynika, że postanowieniem Prokuratora Prokuratury Rejonowej w (...) z dnia 28 września 2011 roku, zatwierdzonego dnia 29 września 2011 roku, nie zawierającego pisemnej motywacji, umorzono postępowanie przygotowawcze w sprawie o czyn z art. 245 kk, a który miał być popełniony w związku z przedmiotową sprawą na szkodę oskarżonego R. M., nie dała podstaw do przyjęcia poglądu o składaniu przez oskarżonego R. M. nieprawdziwych wyjaśnień i, że złożone przez niego wyjaśnienia nie zasługują na przymiot wiarygodnych, ponieważ to postępowanie przygotowawcze umorzono jedynie z uwagi na brak danych dostatecznie uzasadniających popełnienie przestępstwa, a nie z uwagi na nie popełnienie czynu będącego jego przedmiotem oraz wskazać należy, że brak pisemnego uzasadnienia tego postanowienia uniemożliwia ustalenie w jaki sposób oskarżyciel publiczny ocenił wersję oskarżonego R. M. w tej sprawie przedstawioną, i dokonana przez prokuratora ocena zebranego w sprawie tej materiału dowodowego, a która właśnie skutkowała umorzeniem postępowania przygotowawczego, nie może mieć decydującego i rozstrzygającego wpływu na ocenę wiarygodności dowodów w przedmiotowej sprawie oskarżonych R. M. i M. S. (1) dotyczących.

Odnosząc natomiast się do zeznań świadka D. L. (karta 24, 166 i 288-289 akt sprawy), właścicielki Przedsiębiorstwa (...) i sklepu gdzie zawarto kwestionowaną umowę kredytową na zakup towarów, też matki świadka B. L. i świadka M. L. (karta 27, 157 i 355-356 akt sprawy) pracownika sklepu (...) i byłej żony świadka B. L. ora świadka Z. J., wówczas pracownika pokrzywdzonego (...) Banku S.A. (karta 31-33 i 319 akt sprawy), to te praktycznie potwierdzające w większości ustalony stan faktyczny w przedmiotowej sprawie i nie odnoszącymi się bezpośrednio do działań przestępczych podjętych przez oskarżonych R. M. i M. S. (1), z uwagi na brak wiedzy ich w tym zakresie, nie mogą być uznanymi za ekskulpującymi od popełnienia przypisanego czynu przede wszystkim oskarżonego M. S. (1), i podobnie odnieść należy się do zeznań świadka M. M. (2), żony R. M. (karta 55-56, 141-142 i 271 akt sprawy), a które nie mają istotnego znaczenia dla oceny przedmiotowej sprawy, z uwagi na to, że świadek ten konsekwentnie zaprzeczał by posiadał wiedzę odnośnie pochodzenia telewizora przekazanego jej przez oskarżonego R. M..

W tej sytuacji w kontekście powyższego nie ma żadnych wątpliwości, że na skutek wprowadzenia w błąd pokrzywdzonego (...) Banku S.A. Oddział we W. co do osoby faktycznie zawierającej umowę kredytu na zakup towarów oraz zamiaru spłaty kredytu doszło do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez ten Bank, przy czym przy realizacji formalności związanych z zawarciem tej umowy doszło do posłużenia się cudzym dowodem osobistym, wcześniej jego właścicielowi skradzionym oraz do podrobienia podpisu J. M. na tej umowie kredytowej.

Zgodnie z ustalonym i przyjętym orzecznictwem współsprawstwo polega na wspólnym wykonaniu czynu zabronionego przez co najmniej dwie osoby pozostające w porozumieniu, przy czym to porozumienie może mieć charakter wyraźny lub domniemany (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 11 października 2000 roku, sygn. akt II AKa 120/00). Tak więc za współsprawstwo, a więc za wspólne działanie odpowiada ten kto wykonuje czyn wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, przy czym realizacja ustawowych znamion określonego przestępstwa może nastąpić również poprzez sumę działań, zachowań poszczególnych osób działania przestępcze podejmujących, i ze współsprawstwem mamy do czynienia również także nawet w sytuacji gdy jeden ze współdziałających sprawców przestępstwa nie realizuje sam, osobiście żadnego ustawowego znamiona przestępstwa, lecz pomimo tego, wykonywanie przez niego określonej czynności, ta w istotny sposób przyczynia się do popełnienia tego przestępstwa (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 09 listopada 2010 roku, sygn. akt II AKa170/10, postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 02 kwietnia 2012 roku, sygn. akt III KK 82/12, z dnia 05 grudnia 2007 roku, sygn. akt V KK 120/07 i z dnia 19 lipca 2006 roku, sygn. akt V KK 82/06, wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 29 marca 2012 roku, sygn. akt II Aka 73/12, wyroki Sądu Najwyższego z dnia 08 grudnia 2011 roku, sygn. akt II KK 162/11 i z dnia 29 czerwca 2006 roku, sygn. akt V KK 391/05, wyrok Sądu Apelacyjnego Gdańsku z dnia 25 października 2011 roku, sygn. akt II Aka 176/11, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 19 czerwca 2008 roku, sygn. akt II Aka 147/08, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 15 kwietnia 2008 roku, sygn. akt II Aka 210/07, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 03 października 2006 roku, sygn. akt II Aka 139/06), ale i też prezentowane są poglądy, że przyjęcie współsprawstwa nie wymaga wykazania wcześniejszego porozumienia wraz z uzgodnieniem ról wypełnianych przez poszczególne osoby (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 2011 roku, sygn. akt III KK 331/11, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 20 września 2007 roku, sygn. akt II Aka 290/07). Odnosząc się do realiów przedmiotowej sprawy, zebranego w sprawie materiału dowodowego i poczynionych ustaleń faktycznych to niewątpliwym jest, że to oskarżony R. M. posłużył się cudzym dokumentem tożsamości w postaci dowodu osobistego jego ojca J. M. mu przez niego skradzionym wcześniej oraz, że to on podrobił podpis swego ojca J. M. na umowie kredytowej na zakup towarów podpisując się na niej jego imieniem i nazwiskiem oraz też to on bezpośrednio uczestniczył w formalnościach związanych z udzielaniem kredytu oraz w procedurze zawierania umowy kredytowej, ale jednak też niewątpliwym jest i przyjąć należy, że i również oskarżony M. S. (1) miał pełną wiedzę i świadomość, że tego rodzaju działania przestępcze będą podejmowane, a właśnie mianowicie, że umowa kredytowa na zakup towarów zostanie sporządzona na nazwisko J. M., i w tym celu koniecznym będzie posłużenie się jego dowodem osobistym, a posiadanym już przez oskarżonego R. M., swemu ojcu przez niego skradzionym oraz podrobienie podpisu na umowie J. M., i te aprobował oraz akceptował je, wspierał i koordynował oraz aktywnie uczestniczył w realizacji tego zaplanowanego i przyjętego celu dla osiągnięcia zamierzonego skutku w postaci uzyskania sprzętów RTV, a mianowicie to on zorganizował zawarcie tej umowy kredytu i ustalił czas i miejsce jej zawarcia, a także zapewnił środek transportu do N., w tym zakresie prosząc o to świadka R. S. właściciela samochodu osobowego, i z nim udali się w celu zawarcia transakcji do sklepu wskazanego przez niego, w którym to on dokonał wyboru sprzętu który miał zostać zakupiony, a następnie po przekazaniu towaru w postaci sprzętu RTV, jeden z nich w postaci kina domowego zabrał dla siebie, a które nie zostało do chwili obecnej odzyskane. W tej sytuacji wobec powyższego w pełni uzasadnionym jest przyjęcie poglądu, że zakres działań i rodzaj podjętych przez oskarżonego M. S. (1) oraz ten jego wkład w realizację tego czynu zabronionego na wszystkich poszczególnych jego etapach już od momentu jego planowania, poprzez jego wykonanie, a kończąc na uzyskanej przez niego korzyści majątkowej w postaci kina domowego był na tyle istotny, rozstrzygający i decydujący w skutecznej jego realizacji, że musi być to jego postępowanie ocenione jako współsprawstwo w zakresie przypisanego mu czynu wyczerpującego ustawowe znamiona występku z art . 286§1 kk, art. 275§1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk, a działającego właśnie w ramach wspólnie aprobowanego i akceptowanego podziału ról, również w odniesieniu do posiadanych przez siebie w tym zakresie swych możliwości i znajomości, a to, że znał on też wcześniej świadka B. L., to fakt ten wynika przede wszystkim z uznanych za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego R. M., i stąd też nie może oskarżony M. S. (1) być potraktowanym jako sprawca kierowniczy, podżegacz czy też pomocnik.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżonych R. M. i M. S. (1) za winnych tego, że w dniu 10 listopada 2009 roku w N., województwa (...), działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez wprowadzenie w błąd pracownika (...) Bank S.A. Oddział we W. co do osoby faktycznie zawierającej umowę kredytu oraz zamiaru spłaty kredytu, doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank S.A. Oddział we W. w ten sposób, że M. S. (1) zorganizował oraz ustalił czas i miejsce zawarcia umowy kredytu, a następnie wspólnie udali się do N. samochodem wynajętym przez M. S. (1), gdzie w sklepie Przedsiębiorstwo (...), po uprzednim posłużeniu się przez R. M. dowodem osobistym J. M. i podrobieniu przez R. M. w celu użycia za autentyczny podpisu J. M., R. M. zawarł umowę kredytową o nr (...) z (...) Bank S.A. Oddział we W. na zakup sprzętu RTV w postaci telewizora marki S. i kina domowego marki S. o łącznej wartości 3.000 złotych, a który to sprzęt został im wydany przez pracownika sklepu, przy czym R. M. przeznaczył na własne potrzeby otrzymany telewizor marki S., natomiast M. S. (1) przeznaczył na własne potrzeby otrzymane kino domowe, działając na szkodę (...) Banku S.A. Oddział we W., to jest popełnienia czynu wyczerpującego ustawowe znamiona występków określonych art. 286§1 kk, art. 275§1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk i za to na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierzył oskarżonym kary po 10 miesięcy pozbawienia wolności, przy czym wykonanie tej kary pozbawienia wolności oskarżonemu M. S. (1) warunkowo zawiesił tytułem próby na okres lat 3, jako kar w pełni realizujących wymogi zasad prewencji ogólnej i szczególnej oraz sprawiedliwej odpłaty, biorąc i pod uwagę fakt, że czyn jak przypisany oskarżonym cechuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości i jest nagminnie popełniany.

Nadto, wymierzając oskarżonemu R. M. karę pozbawienia wolności bez dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia jej wykonania, Sąd wziął pod uwagę fakt, że faktycznie to nie tylko oskarżony M. S. (1) był inicjującym popełnienie przypisanego im czynu, ale i również oskarżony R. M., który kradnąc dowód osobisty swego ojca, a następnie podrabiając jego podpis na umowie kredytu na zakup towarów, stworzył warunki i umożliwił popełnienie tego przestępstwa, nie biorąc jednocześnie w ogóle pod uwagę faktu na jakie konsekwencje, też finansowe swego ojca naraża, jak i również Sąd wziął pod uwagę fakt, że po popełnieniu tego przypisanego mu czynu, już w dniu 28 maja 2010 roku dopuścił się popełnienia przestępstwa określonego art. 282 kk, a w dniu 31 maja 2010 roku dopuścił się popełnienia kolejnego przestępstwa określonego art. 280§1 kk, za które prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 17 czerwca 2011 roku (sygn. akt II K 963/10) skazany został na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności i którą obecnie odbywa. Warunki dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności w pierwszej kolejności określa przepis art. 69§1 i 2 kk wskazując w swej dyspozycji, że Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności nie przekraczającej 2 lat, jeżeli jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa, biorąc też pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa i w kontekście powyższego wskazać należy, że brak podstaw do wymierzenia oskarżonemu R. M. kary pozbawienia wolności z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia jej wykonania wynika właśnie z faktu braku możliwości przyjęcia poglądu, że na drogę przestępstwa on już nie powróci, skoro po popełnieniu przypisanego mu czynu już w maju następnego roku dopuścił kolejnych przestępstw, dwóch czynów określonych art. 282 kk i art. 280§1 kk, za popełnienie których skazany został na karę izolacyjną, a ponadto jak wynika z kwestionariusza wywiadu środowiskowego kuratora sądowego wobec oskarżonego przeprowadzonego oskarżony wprawdzie przed osadzeniem w Zakładzie Karnym alkoholu nie nadużywał, to jednak prowadził pasożytniczy tryb życia, utrzymując kontakty z osobami o ujemnej opinii społecznej, też przejawiając agresywne zachowania wobec swej matki, i to do tego stopnia, że obawia się ona jego powrotu do domu po odbyciu przez niego kary pozbawienia wolności (karta 384-385 akt sprawy). Natomiast odnośnie oskarżonego M. S. (1) Sąd podstawie przepisów art. 69§1 i 2 kk i art. 70§1 pkt 1 kk zawiesił warunkowo wykonanie orzeczonej kary pobawienia wolności tytułem próby na okres lat 3 uznając, że w stosunku do niego można postawić pozytywną prognozę co do jego zachowania w przyszłości i, że będzie ta kara wystarczającą dla osiągnięcia celów kary oraz zapobiegnie powrotowi jego do przestępstwa, skoro wprawdzie był on już karany sądownie i to za przestępstwa przeciwko mieniu, ale ostatnie takie skazanie go miało miejsce w dniu 19 września 2000 roku, z tym, że też wskazać należy, że w zakresie ustalenia rodzaju i surowości represji karnej mającej być zastosowanej wobec oskarżonego M. S. (1) Sąd został związany, a i ograniczony treścią przepisu art. 443 kpk.

Sąd zobowiązał oskarżonego M. S. (1) na podstawie art. 72§2 kk do naprawienia częściowo szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) Banku S.A. kwoty 800 złotych w terminie jednego roku od darty prawomocności wyroku, odpowiadającej wartości nieodzyskanego przez pokrzywdzony (...) Bank S.A. kina domowego.

Orzeczenie o zasądzeniu na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. R. Ś. kwoty 619,90 złotych tytułem nieopłaconej, a udzielonej z urzędu pomocy prawnej oskarżonemu R. M. znajduje uzasadnienie w przepisie §2 pkt 1,2 i 3, §14 ust. 2 pkt 1 i §16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia 28 września 2002 roku (Dz. U. z 2013 roku, Nr 461 j.t.).

Natomiast zwolnienie oskarżonych R. M. i M. S. (1), uwzględniając ich sytuację rodzinną i finansową oraz fakt, że oskarżony R. M. przebywa w Zakładzie Karnym gdzie odbywa karę pozbawienia wolności, od ponoszenia kosztów sądowych znajduje uzasadnienie w przepisie art. 624§1 kpk.