Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 kwietnia 2013 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Maciej Szota

Protokolant: Dawid Broniszewski

w obecności Prokuratora Sebastiana Dymskiego

po rozpoznaniu dnia 17 kwietnia 2012 roku, 20 czerwca 2012 roku, 19 lutego 2013 roku, 04 kwietnia 2013 roku sprawy karnej

R. K. (1)

syna J. i E. z domu W.

urodzonego (...) w D.

oskarżonego o to, że:

w dniu 24 maja 2011 roku w N., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził firmę (...) S.A. z/s w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2.000 złotych w ten sposób, że zawarł umowę pożyczki nr (...) wprowadzając w błąd przedstawiciela (...) S.A. co do swoich możliwości finansowych i zamiary wywiązania się z zawartej umowy skutkiem czego uzyskał pożyczkę pieniężną w kwocie 2000 złotych nie mając zamiaru spłaty zaciągniętej pożyczki, czym działał na szkodę Firmy (...) S.A. w/s w W., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach ograniczonej poczytalności mając ograniczoną w stopniu znacznym zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk

I.  R. K. (1) uniewinnia od czynu opisanego w części wstępnej wyroku, a wydatki zaliczając na rachunek Skarbu Państwa.

II.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. B. kwotę 1357,92 złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowe Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 maja 2007 do R. K. (1) w N. zgłosiła się przedstawicielka firmy (...). Na wniosek R. B. K. w imieniu firmy (...) zawarła z oskarżonym umowę pożyczki kwoty 2000 złotych. Przed podpisaniem umowy R. K. (2) okazał decyzję o przyznaniu renty socjalnej, która został mu przyznana w roku 2003. Przedstawicielka firmy (...) zweryfikował decyzję o przyznaniu renty i na jej podstawie uzyskała zgodę na zawarcie umowy pożyczki. W umowie pożyczki zostało zapisane, że oskarżonemu przysługuje renta w kwocie 474 złote, wysokość raty tygodniowej ustalona na 68 złotych. R. K. (2) osobiście podpisał się pod umową.

R. K. (2) wpłacił 4 raty, z piątej wpłacił 10 złotych, następnie zaprzestał spłacania rat

Dowód: umowa pożyczki z dnia 24 maja 2007 roku k. 32

decyzja o przyznaniu renty k. 188

zeznania B. K.

opinia biegłego z zakresu pismoznawstwa k. 34-42

Z powodu zaprzestania płacenia rat R. K. (1) odwiedził przedstawiciel P. J. S., podczas wizyty R. K. (2) stwierdził, że to nie on zawierał umowę.

Dowód: zeznania J. S.

Podczas ponownej wizyty przedstawiciela P. R. K. (2) przyznał się, że to on zawierał umowę i zobowiązał się, że będzie spłacał pożyczkę, czego jednak nie zrobił

Dowód: zeznania B. K.

R. K. (2) jest osobą upośledzoną umysłowo w stopniu lekkim, rozpoznano u niego organiczne zaburzenia osobowości najprawdopodobniej po przebytym w dzieciństwie zapalaniu opon mózgowych, zaburzenia dotyczą między innymi sfery wolicjonalnej, poza tym słabo rozwiniętej uczuciowości wyższej, w zakresie zarzuconego mu czynu miał w znacznym stopniu ograniczo0na zdolności do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem

Dowód: opinia sądowo-psychiatryczna k. 91-94

R. K. (2) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że to nie on podpisywał umowę.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego.

Sąd zważył, co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje żadnych podstaw do przyjęcia, że R. K. (2) zawierając umowę pożyczki wprowadził w błąd przedstawiciela firmy (...) co do swoich możliwości finansowych i zamiaru wywiązania się z zawartej umowy. Nie ulega żadnych wątpliwości, że dla oceny zachowania oskarżonego znaczenie ma moment zawierania umowy i dla przypisania R. K. sprawstwa w zakresie przestępstwa oszustwa konieczne byłoby udowodnienia, że w chwili zawierania umowy wprowadził w błąd przedstawiciela provident co do swoich możliwości finansowych np. fałszywie zapewniając, że uzyskuje dochód umożliwiający mu wywiązanie się z zawartej umowy lub udowodnienie, że w chwili zawierania umowy nie miał zamiaru wywiązani się z niej.

Brak jest jakichkolwiek podstaw do ustalenia, że R. K. (2) wprowadził w błąd przedstawiciela firmy co do swoich możliwości finansowych, bowiem podczas zawierania umowy okazał decyzję o przyznaniu renty, decyzja ta zostawała oceniona przez przedstawiciela firmy, który stwierdził, że dochód w postaci renty będzie wystarczający do wywiązania się umowy. Na takie ustalenia pozwalają zeznania B. K., która wskazała, że oglądała decyzję rentową oraz zapis w umowie, z którego wynika, że oskarżony posiadał rentę w wysokości 474 złote.

Informacje zawarte w umowie znajdują potwierdzenie w dokumentacji z ZUS, bowiem w 2003 roku przyznano oskarżonemu rentę socjalna w kwocie 464, 21 złotych i w chwili zawierania umowy oskarżonemu przysługiwało świadczenie rentowe, które otrzymywał co najmniej do dnia wniesienia aktu oskarżenia. Biorąc pod uwagę te okoliczności nie ma żadnych podstaw do ustalenia, że oskarżony wprowadził w błąd przedstawiciela firmy (...) SA co do swoich możliwości finansowych, bowiem sytuacja finansowa oskarżonego była znana.

Brak jest również jakichkolwiek dowodów, że w chwili zawierania umowy oskarżony nie miał zamiaru wywiązania się z niej, bowiem oskarżony nie przyznał się do takiego działania a nie ma innych dowodów, które wskazywałyby na taki zamiar po stronie oskarżonego w chwili zawierania umowy.

W oczywistych względów nie można dokonać zupełnie nieuprawnionego założenia, że oskarżony nie miał zamiaru wywiązania się z umowy, bo zaprzestał spłacania pożyczki, bowiem późniejsze zachowanie oskarżonego nie może mieć znaczenia dla oceny jego zamiaru w chwili zawierania umowy. Można się jedynie domyślać, że taka była ocena autora aktu oskarżenia, jednak ocena taka pomija fakt, że oskarżony zapłacił 4 raty i mógł dojść do wniosku , że jednak źle obliczył swoje możliwości finansowe z tego powodu zaprzestał spłacania pożyczki. R. K. jest osobą upośledzoną umysłowo i w jego ocenie zaprzeczania, że to on był stroną umowy, może być skuteczną metodą uniknięcie spłacania pożyczki, nie umożliwia jednak ustalenia, że w chwili zawierania umowy oskarżony nie miał zamiaru wywiązania się z umowy. Kryteria możliwości przypisania sprawcy oszustwa przy zaciąganiu zobowiązań są jednoznaczne i nie ulega wątpliwości , że sam fakt zaprzestania spłacania zobowiązania to za mało, by ustalić odpowiedzialność za oszustwo nawet , czy oskarżony zaprzecza, że zaciągał takie zobowiązanie.

Mając na uwadze wskazane okoliczności jedynym możliwym rozstrzygnięciem jest wydanie wyroku uniewinniającego i zaliczenie wydatków na rachunek Skarbu Państwa.

Ponieważ oskarżony korzystał z pomocy obrońcy z urzędu zasądzono na rzecz adw. A. B. koszty nieopłaconej pomocy prawnej.