Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2012 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Rembiasz

Protokolant: Małgorzata Posłuszna

w obecności Prokuratora Iwony Bodury

po rozpoznaniu dnia 28 sierpnia 2012 roku , 27 listopada 2012 roku sprawy karnej

P. A.

urodzonego (...) we W.

syna W. i L. z domu S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 17 listopada 2006 roku w K. , woj. (...), w celu użycia za autentyczny , sfałszował podpis E. A. na dokumencie w postaci oświadczenia o wykorzystaniu uzyskanego przychodu z odpłatnego zbycia praw własności do nieruchomości , a następnie tak przygotowanego oświadczenia użył , przedkładając je w Urzędzie Skarbowym w K.,-

to jest o czyn z art. 270§1kk

I.  oskarżonego P. A. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego występek z art. 270§1kk i za czyn ten na podstawie art. 270§1kk wymierza mu karę 4 ( czterech) miesięcy pozbawienia wolności, -

II.  na podstawie art. 69§1 i 2 kk w zw. z art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo oskarżonemu zawiesza na okres próby 2(dwóch) lat,-

III.  na podstawie art. 71§1kk orzeka wobec oskarżonego grzywnę w wysokości 30 (trzydziestu ) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10(dziesięć ) złotych ,-

IV.  na podstawie art. 44§1kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa i zarządza pozostawienie w aktach sprawy dowodu rzeczowego znajdującego się na karcie 86 akt sprawy ,-

V.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 817,62 złotych tytułem poniesionych w sprawie wydatków od chwili wszczęcia postępowania i wymierza mu opłatę w wysokości 150 złotych.

Sygn. akt IIK 443/12

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Oskarżony P. A. i B. A. - obecnie B. byli małżeństwem.
W dniu 7 listopada 2006 roku, jako małżonkowie sprzedali małżonkom J. i J. P. lokal mieszkalny położony w K. przy Placu (...) mieszkanie numer (...) o powierzchni użytkowej 92,93 m ² wraz udziałem w częściach wspólnych, za kwotę 150.000 zł.

Dowód: zeznania świadka

B. B. (2), k. 23,24,187-188

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

P. A., k.100, 103,163

odpis aktu notarialnego, k.34-38

W dniu 17 listopada 2006 roku w K. oskarżony sporządził oświadczenie o wykorzystaniu uzyskanego przychodu z odpłatnego zbycia praw własności do wyżej wskazanej nieruchomości i pod tym oświadczeniem złożył swój podpis oraz podpisał się za swą żonę E. A., a następnie tak przygotowane oświadczenie – zawierające podrobiony podpis E. A. - złożył tego dnia w Urzędzie Skarbowym w K., celem uzyskania zwolnienia od podatku ze sprzedaży nieruchomości.

Dowód: oświadczenie, k.10

zeznania świadka

B. B. (2), k. 23,24,187-188

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

P. A., k.100, 103,163

Biegły z zakresu pisma po dokonaniu badań porównawczych podpisu złożonego na wyżej wskazanym oświadczeniu oraz podpisów nakreślonych przez E. A. wskazał, iż podpis nieczytelny – parafa widniejący w miejscu „ 2.podpis składającego oświadczenie”, nie został nakreślony przez E. A..

Dowód: opinia biegłego z zakresu pisma, k.78-85

Oskarżony P. A. nie był dotychczas karany, jest rencistą, otrzymuje rentę w wysokości 3.000 zł, opłaca alimenty na córkę w wysokości 800 zł.

Dowód: dane o karalności,k.94

dane osobopoznawcze, k.163

Oskarżony P. A. w postępowaniu przygotowawczym, przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odnośnie sfałszowania dokumentu wyjaśnił, iż sporządził wskazane w zarzucie oświadczenie i prawdopodobnie złożył na nim podpis za żonę, ponieważ konieczne było zachowanie ustawowego terminu do złożenia takiego oświadczenia, jego żona zaś w trakcie trwania małżeństwa wyrażała zgodę na podpisywanie przez niego - w jej imieniu -wszelkich dokumentów urzędowych, a zdarzało się również, że żona podpisywała dokumenty za niego. Oskarżony złożył również wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy, proponując wymiar kary, który zaakceptował Prokurator.

Składając wyjaśnienia przed Sądem oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, iż w dniu sporządzenia oświadczenia, pozostawał w związku małżeńskim z E. A. i za jej wiedzą i zgodą podpisał się na oświadczeniu przedłożonym w urzędzie skarbowym, zaś po rozwodzie oraz wszczęciu przez Urząd Skarbowy procedury ustalenia wysokości podatku, E. A. zawiadomiła o sfałszowaniu przez niego podpisu, aby uniknąć opodatkowania. Oskarżony podniósł również, że jego żona na zeznaniach podatkowych składała również podpisy za niego i była to zwykła przyjęta przez nich praktyka.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje:

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, iż wina oskarżonego odnośnie zarzucanego mu czynu, jak i okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości. Uznając winę oskarżonego Sąd oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego, które w znacznej części uznał za wiarygodne, a także na zeznaniach świadka E. B. (A.) nadto na dowodach w postaci oświadczenia, na którym oskarżony podpisał się za swoją byłą żonę. Oczywistym dowodem winy oskarżonego jest również opinia biegłego z zakresu pisma, w której biegły kategorycznie stwierdził, iż podpis pod oświadczeniem nie został nakreślony przez E. A.

Oceniając wiarygodność oskarżonego, wskazać należy, iż w zasadzie na każdym z etapów postępowania przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, nie zaprzeczał bowiem, aby to on podpisał się na oświadczeniu z dnia 17 listopada 2006 roku. Mało tego, oskarżony konsekwentnie wyjaśniał, iż w ich małżeństwie była to stała praktyka, na którą to żona wyrażała zgodę. Te okoliczności potwierdziła E. B. (wcześniej A.), która składając zeznania przed Sądem potwierdziła, że kiedy byli z oskarżonym zgodnym małżeństwem, wyrażała zgodę, aby ten podpisywał się za nią na dokumentach urzędowych. Tą okoliczność Sąd uznał zatem za udowodnioną zgodnie z twierdzeniem P. A., który żądał przesłuchania świadków, a także przedłożył dokumenty, co do których twierdził, że widnieją na nich podpisy złożone w jego imieniu przez żonę.

Z wyjaśnień oskarżonego wynika jednak, iż na oświadczeniu z dnia 17 listopada 2006 roku złożonym przez niego w Urzędzie Skarbowym podpis za E. A. złożył on, wyjaśniając szczegółowo okoliczności w jakich został zmuszony do złożenia podpisu za żonę. Również z zeznań E. A. wynika, iż mimo wyrażania zgody na podpisywanie się za nią przez męża, co do wyżej wskazanego oświadczenia, nie posiadała ona wiedzy, aby konieczne było jego złożenie, jak również świadek kategorycznie zeznała, iż nie wyrażała zgody na złożenie podpisu w jej imieniu, zaś o całej sprawie dowiedziała się po wezwaniu jej do Urzędu Skarbowego i wszczęciu postępowania skarbowego.

Składając wyjaśnienia przed Sądem, oskarżony w zasadzie złożył wyjaśnienia zgodne z wyjaśnieniami z postępowania przygotowawczego, uznał jednak, że nie może przyznać się do winy, skoro jego żona wyrażała zgodę na podpisanie się w jej imieniu. Podkreślić jednak należy, iż nawet zgoda E. A. na podpisywanie w jej imieniu dokumentów, nie wyłącza odpowiedzialności oskarżonego za czyn z art. 270§1 k.k. albowiem przepis ten nie przewiduje wyłączenia odpowiedzialności w przypadku zgody pokrzywdzonego na posłużenie się jego nazwiskiem i imieniem przy podpisywaniu dokumentu. Oczywiście okoliczność ta została przez Sąd uwzględniona przy wymiarze kary, jednak nie jest przesłanką do przyjęcia, iż oskarżony nie wyczerpał swym zachowaniem znamion ustawowych przestępstwa z art. 270§1 k.k.

Przede wszystkim z wyjaśnień oskarżonego wynika wprost, iż miał świadomość w jakim celu podpisuje oświadczenie podpisem – parafą żony. Oskarżony wyjaśnił, iż złożenie takiego dokumentu było niezbędne dla uzyskania ulgi podatkowej, a następnie przedłożył to oświadczenie w Urzędzie Skarbowym w K., był więc w pełni świadom, że podpisuje ten dokumenty w celu użycia go za autentyczny. Nie ulega również kwestii, iż oświadczenie, na którym oskarżony podrobił podpis E. A. jest dokumentem w rozumieniu art.115§14 k.k. ponieważ, jest przedmiotem potwierdzającym prawdziwość złożonego oświadczenia mającego znaczenie prawne, a także podstawą do podjęcia przez organ podatkowy stosownej decyzji podatkowej.

Wobec powyższego Sąd uznał, iż oskarżony wyczerpał swym zachowaniem znamiona ustawowe czynu z art.270§1 k.k. i uznał go winnym popełnienia tego, że w dniu 17 listopada 2006 roku w K. , woj. (...), w celu użycia za autentyczny, sfałszował podpis E. A. na dokumencie w postaci oświadczenia o wykorzystaniu uzyskanego przychodu z odpłatnego zbycia praw własności do nieruchomości, a następnie tak przygotowanego oświadczenia użył, przedkładając je w Urzędzie Skarbowym w K..

Uznając oskarżonego winnym Sąd wymierzył mu karę w wysokości uzgodnionej przez oskarżonego z Prokuratorem, a mianowicie na podstawie art. 270§1 k.k. karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, uznając, iż jest to kara adekwatna do społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu. Jako okoliczność zdecydowanie łagodzącą, Sąd uznał to, iż oskarżony mógł istotnie działać w przekonaniu, iż jego żona nie ma nic przeciwko temu, iż on składa podpisy w jej imieniu oraz wcześniej akceptowała w pełni takie zachowania. Również szkoda, która wyniknęła ze złożenia przez oskarżonego sfałszowanego oświadczenia nie byłą znaczna, bowiem Urząd przeprowadził stosowne postępowanie skarbowe, niezależnie od treści sfałszowanego oświadczenia, a jedynie przy okazji innego postępowania skarbowego E. A. ujawniła, iż nie składała okazanego jej oświadczenia, ani się na nim nie podpisywała. Wobec powyższego w wymierzenie kary w dolnych granicach zagrożenia ustawowego Sąd uznał za wystarczające i zasadne.

Uznając, iż czyn oskarżonego miał charakter incydentalny, a nadto mając na względzie dotychczasowy sposób życia oskarżonego, nie karanego za przestępstwa, Sąd na podstawie art. 69 §1 i 2 kk w zw. z art. 70 §1 pkt 1 kk zawiesił oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności, ustalając okres próby na dwa lata. Zdaniem Sądu orzeczenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, będzie wobec P. A. wystarczające dla osiągnięcia celów kary i zapobieżenia jego powrotowi do przestępstwa.

Jednocześnie aby wzmocnić oddziaływanie kary orzeczonej wobec oskarżonego z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, Sąd na podstawie art.71§1 k.k. orzekł wobec niego grzywnę w wysokości 30 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych, uznając, iż tak wymierzona grzywna nie będzie zbytnią dolegliwością dla oskarżonego otrzymującego rentę w wysokości około 3.000 zł.

Zgodnie z art. 44§1kk Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa i zarządził pozostawienie w aktach sprawy dowodu rzeczowego w postaci sfałszowanej umowy, jako, iż pochodziła bezpośrednio z przestępstwa.

Zgodnie z dyspozycją art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w łącznej kwocie 817,62 zł oraz stosownie do art. 2 ust. 1pkt 2 i art.3 ust 2 ustawy z dnia 23.06.1973r. – o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz.U. 1983.Nr 49 poz.233 z późn.zm) wymierzył mu opłatę w wysokości 150 złotych.