Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lipca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Daria Ratymirska

Protokolant: p.o. prot. sąd. Marta Kąkol

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lipca 2019 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa Z. P.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę kwoty 6000 zł i ustalenie

I.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki Z. P. kwotę 4800 (cztery tysiące osiemset) zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 9 września 2017r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w dalszej części;

III.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki Z. P. kwotę 1166,80 zł, tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku powódce kwotę 24 zł, stronie pozwanej kwotę 1557,42 zł – tytułem wydatków poniesionych w postępowaniu tymczasowo przez Skarb Państwa.

(...)

UZASADNIENIE

Z. P. wniosła pozew przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 6000 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 9.09.2017r., tytułem zadośćuczynienia za krzywdę, będącą następstwem wypadku z dnia 4.07.2017r. Wniosła o ustalenie odpowiedzialności na przyszłość za skutki wypadku.

W odpowiedzi na pozew pozwane Towarzystwo wniosło o oddalenie powództwa w całości, zarzucając, że dotychczas przyznane powódce zadośćuczynienie w kwocie 1200 zł w pełni kompensuje doznaną w wypadku krzywdę i jest adekwatne do jej rozmiaru – powódka doznała bowiem jedynie powierzchownego urazu szyi. Pozwany zakwestionował, aby na skutek wypadku powódka doznała innych obrażeń, a także urazu psychicznego.

Sąd ustalił:

Na skutek zdarzenia drogowego z dnia 7.04.2017r. (uderzenie w tył pojazdu, którym podróżowała) powódka (lat 25) doznała skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa, bez zmian w układzie kostnym, co spowodowało krótkotrwałe, przejściowe dolegliwości o niewielkim stopniu nasilenia, trwających dwa tygodnie, które ustępowały wraz z upływem czasu. Zażywała leki przeciwbólowe (paracetamol).

Z miejsca zdarzenia powódka została zabrana do szpitala karetką pogotowia. Rozpoznano u niej powierzchowny uraz szyi. Nie wykonano żadnej diagnostyki radiologicznej, gdyż powódka była w 4 miesiącu ciąży. Zlecono kołnierz ortopedyczny na 3 tygodnie oraz leczenie w POZ. Była konsultowana ortopedycznie – lekarz rozpoznał u powódki dodatkowo bóle głowy, odcinka szyjno – piersiowego kręgosłupa, obręczy barkowej po lewej stronie, drętwienie palców rąk, bóle kręgosłupa lędźwiowego i klatki piersiowej.

W związku z urazem skrętnym kręgosłupa szyjnego z dnia 7.04.2017r., powódka doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wys. 2%. Doznany w wypadku uraz kręgosłupa lędźwiowego nie pozostawił trwałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Dowód:

opinia biegłych sądowych z zakresu rekonstrukcji wypadków J. W. i medycyny sądowej M. B. (k-109-119)

opinia biegłego sądowego ortopedy M. J. (k-146-150)

zeznania powódki (k-86-87)

Pismem z dnia 27.07.2017r. powódka zgłosiła szkodę u strony pozwanej, wezwała ją zapłaty kwoty 30.000 zł, tytułem zadośćuczynienia. Pismem z dnia 8.08.2017r. pozwana potwierdziła przyjęcie zgłoszenia. Decyzją z dnia 30.08.2017r. pozwana przyznała powódce z tego tytułu kwotę 1200 zł

Dowód:

pismo powódki (k-20)

pismo pozwanej (k-24)

Sąd zważył, co następuje:

Kwestia odpowiedzialności pozwanej za skutki wypadku powódki nie była sporna. Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 i 2 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Przepis art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c. stanowi, że sąd może przyznać poszkodowanemu, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, odpowiednią sumę, tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę (szkodę niemajątkową), ujmowaną, jako cierpienie fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości, oraz cierpienia psychiczne, to jest ujemne uczucia, przeżywane w związku z wypadkiem. Zadośćuczynienie, przyznawane jednorazowo, stanowić ma rekompensatę za całą krzywdę. Ma na celu przede wszystkim złagodzenie doznanych cierpień, a jego wysokość musi uwzględniać stopień doznanej krzywdy, rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, wiek pokrzywdzonego, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość. ( tak: wyrok SN z dnia 20.04.2006r., IV CSK 99/05, LEX nr 198509; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 8.02.2006r., I A Ca 1131/05, LEX nr 194522).

Skutki wypadku na zdrowiu powódki ustalono w oparciu o w.w. opinie biegłych lekarzy z zakresu medycyny sądowej i rekonstrukcji wypadków drogowych, ortopedii i traumatologii - ocenione jako wiarygodne, spójne, jasne i rzetelne oraz zeznania powódki.

Niewątpliwie doznany w wypadku uraz kręgosłupa spowodował wystąpienie dolegliwości bólowych, ograniczenie ruchomości, choć o niewielkim nasileniu i przemijające w miarę upływu czasu. Obiektywnie uzasadnionymi były bóle tej okolicy, występujące bezpośrednio po zdarzeniu w okresie około urazowym. Podczas wypadków komunikacyjnych dochodzi do uszkodzeń zwartego bloku morfologiczno – czynnościowego kręgowo – więzadłowo – krążkowego, powodując podrażnienia korzeni nerwowych, manifestujące się zespołem bólowo szyjnym. Wystarczy działanie niewielkiej siły by wywołać obrażenia kręgosłupa odcinka szyjnego. Charakter powstania uszkodzeń ciała przy wypadkach komunikacyjnych nie wymaga, aby towarzyszyły im rozległe uszkodzenia pojazdów.

Bezpośrednio po zdarzeniu, w okresie 2 - 3 tygodni, powódka mogła odczuwać ograniczenia w wykonywaniu codziennych prac, z uwagi na dolegliwości bólowe oraz konieczność noszenia kołnierza ortopedycznego. Aktualnie nie ma już żadnych ograniczeń co do wykonywania obowiązków zawodowych, rodzinnych i społecznych, może uprawiać sport.

Wskazując na pozytywne rokowania, biegły ortopeda zarazem stwierdził, że istnieje możliwość wystąpienia późnych powikłań przebytego urazu kręgosłupa w przyszłości. Każdy uraz kręgosłupa niesie bowiem ze sobą możliwość wystąpienia późnych powikłań w postaci przedwczesnych zmian zwyrodnieniowych.

Dowody, zgromadzone w sprawie, pozwoliły na uznanie, że przedmiotowy wypadek skutkował u powódki rozstrojem zdrowia, utrudniającym prawidłowe funkcjonowanie w życiu codziennym. Uzasadnia to zasądzenie zadośćuczynienia w oparciu o powołane wyżej przepisy. Adekwatna do rozmiaru krzywdy będzie kwota 6.000 zł. Suma ta uwzględnia rodzaj naruszonego dobra, jakim jest zdrowie człowieka, młody wiek powódki, rozmiar cierpień, odczuwanych przez nią w związku z bólami karku i głowy. Miarkując zadośćuczynienie, Sąd miał ponadto na uwadze, że w wyniku wypadku powódka nie doznała trwałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w związku z urazem kręgosłupa lędźwiowego. Powódka nie wykazał także, aby na skutego tego wypadku doszło u niej do powstania rozstroju zdrowia psychicznego. Niewątpliwie wypadek był bardzo stresującym wydarzeniem w życiu powódki, jednakże nie zaoferowała ona żadnych obiektywnych dowodów z dokumentów czy opinii biegłego psychiatry, które potwierdzałyby jej twierdzenia o doznanym urazie psychicznym.

Uwzględniając, że powódka dotychczas otrzymała od pozwanego kwotę 1200 zł, tytułem zadośćuczynienia, zasądzono na jej rzecz 4.800 zł. Odsetki zasądzono zgodnie z żądaniem – powódka wezwała stronę pozwaną do zapłaty z tego tytułu konkretnej kwoty pismem z dnia 27.07.2017r. (art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 455 kc i art. 817§1 kc w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych). Ustawowy okres na likwidację szkody i zapłatę odpowiedniego świadczenia minął 8.09.2017r., a zatem w dniu następnym pozwana była w opóźnieniu, powodującym obowiązek zapłaty odsetek ustawowych. W dalszej części, powództwo o zapłatę z tytułu zadośćuczynienia, jako żądanie nadmierne i nieadekwatne do rozmiaru szkody, podlegało oddaleniu.

Powództwo, w zakresie ustalenia odpowiedzialności pozwanej za skutki wypadku powódki, które mogą pojawić się w przyszłości, nie zasługiwało na uwzględnienie, z uwagi na brak interesu prawnego (art. 189 kpc). Hipotetyczna ewentualność powstania innych skutków zdarzenia sama w sobie nie powoduje istnienia interesu prawnego. Tym bardziej, że z opinii biegłego ortopedy wynika, że nie należy spodziewać się innych następstw czy powikłań doznanego urazu, a rokowania w tym zakresie są dobre. Niezależnie od tego, w przypadku powstania nowej szkody, w związku z przedmiotowym wypadkiem, powódka może przecież wytoczyć powództwo o zasądzenie. W świetle przepisu art. 442 ¹ § 3 kpc w aktualnym brzmieniu, nie można tu mówić o czasowym ograniczeniu dochodzenia roszczeń o naprawienie szkody na osobie, która w tym przypadku jeszcze nie powstała lub się nie ujawniła.

Przyjmując, że powódka wygrała sprawę w 80 %, stosunkowo rozdzielono koszty procesu między stronami. Powódka poniosła koszty w kwocie 2317 zł (uiszczona opłata sądowa od pozwu w kwocie 300 zł, zaliczka na wydatki – 200 zł, wynagrodzenie pełnomocnika i opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 1.817 zł). Pozwana poniosła koszty procesu w kwocie 3434 zł (w tym zaliczka na wydatki – 1600 zł, wynagrodzenie pełnomocnika i opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 1.834 zł). Łącznie koszty procesu w sprawie wyniosły 5751 zł, z czego powódka powinna ponieść je w 20%, tj. w kwocie 1150,20 zł. Zgodnie z wynikiem procesu pozwana winna zatem zwrócić powódce poniesione przez niego koszty procesu do kwoty 1166,80 zł (2317 – 1150,20). Powyższe orzeczono w oparciu o przepisy art. 100 kpc w zw. z art. 98 § 1 i 3 kpc i art. 109 § 1 i 2 kpc.

Zgodnie z wynikiem procesu obciążono stronę pozwaną wydatkami, poniesionymi tymczasowo przez Skarb Państwa na wynagrodzenie biegłych ponad uiszczone zaliczki (k-121, 122, 152) – powódka była zwolniona od kosztów sądowych w tym zakresie ponad kwotę 200 zł. Pozwaną obciążają wydatki w 80%, tj. w kwocie 1461,42 zł (1946,77 zł x 80%). W toku postępowania Skarb Państwa poniósł dodatkowo wydatek w związku ze stawiennictwem świadka - 120 zł (k-90), którym obciążono strony zgodnie z wynikiem procesu. Orzeczenie w punkcie IV wyroku oparto na przepisach art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) w zw. z art. 100 kpc.