Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 maja 2019 roku

1.Sąd Rejonowy w Kłodzku, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Izabela Kosińska-Szota

Protokolant: stażysta Kamila Kupiec

po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2019 roku w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa D. K.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę 34 367,28 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w S. na rzecz powódki D. K. kwotę 28 940,39 zł (dwadzieścia osiem tysięcy dziewięćset czterdzieści złotych 39/100) z ustawowymi odsetkami od kwoty 10 000 zł od dnia 27 grudnia 2014 roku do dnia 31 stycznia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 3 316,14 zł od dnia 22 sierpnia 2017 roku, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 8 024,25 zł od dnia 8 listopada 2017 roku i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 7 600 zł od dnia 16 kwietnia 2019 roku;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  ustala zasady poniesienia kosztów procesu w ten sposób, że powódka ponosi je w 16 %, zaś strona pozwana w 84 % pozostawiając szczegółowe wyliczenie kosztów procesu referendarzowi sądowemu.

(...)

UZASADNIENIE

Powódka D. K. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w S. zadośćuczynienia w kwocie 10 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27 grudnia 2014 r. do dnia 31 stycznia 2015 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty, odszkodowania w kwocie 3 316,14 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27 grudnia 2014 r. do dnia 31 stycznia 2015 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu podała, że w dniu 26 listopada 2014 r. uległa wypadkowi komunikacyjnemu, w wyniku którego doznała skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa oraz powierzchownego urazu głowy. Podniosła, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana przyznała jej kwotę 1 400 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 657,76 zł tytułem odszkodowania. W ocenie powódki, przyznane zadośćuczynienie jest rażąco zaniżone w kontekście doznanych przez nią obrażeń i rozmiaru krzywdy.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w S., wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów proces, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Pozwana wskazała, że wypłacone w toku postępowania likwidacyjnego zadośćuczynienie skompensowało powódce doznaną krzywdę, zaś z dokumentów dołączonych do pozwu nie wynika, by po zakończeniu leczenia szpitalnego podejmowała ona dalsze leczenie czy rehabilitację, zatem należy uznać, że powódka nie odczuwała negatywnych następstw zdarzenia z jej udziałem. Pozwana zakwestionowała również żądanie powódki w przedmiocie zwrotu kosztów leczenia, uznając je za niezasadne w kontekście możliwości korzystania ze świadczeń zdrowotnych w ramach NFZ - u. Pozwana dodała, że w razie ustalenia wysokości zadośćuczynienia według stanu rzeczy istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy uzasadnione jest przyznanie odsetek dopiero od chwili wyrokowania.

Pismem z dnia 8 listopada 2017 r. powódka rozszerzyła powództwo, żądając zasądzenia zadośćuczynienia w kwocie 17 000 zł oraz zwrotu utraconego zarobku w wysokości 1 051,14 zł z odsetkami jak zgłoszonymi w pozwie. Następnie, w piśmie z dnia 16 kwietnia 2019 r. rozszerzyła powództwo o dalszą kwotę 13 000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od kwoty 17 000 zł od dnia 27 grudnia 2014 r. do 31 stycznia 2015 r. oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. i od kwoty 13 000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia złożenia pisma rozszerzającego powództwo.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 listopada 2014 r. powódka uczestniczyła w wypadku drogowym, którego sprawca posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej.

Okoliczność bezsporna

Po wypadku powódka zgłosiła się do (...) Centrum Medycznego S.A. w P., gdzie stwierdzono u niej skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa oraz powierzchowny uraz powłok głowy, zalecając kontrolę w poradni urazowo - ortopedycznej i doraźne zażywanie środków przeciwbólowych. W związku z odczuwanymi dolegliwościami bólowymi karku, zawrotami i bólami głowy oraz drętwieniem palców prawej dłoni, powódka podjęła specjalistyczne leczenie neurologiczne i ortopedyczne, w trakcie którego zalecono jej stosowanie środków farmakologicznych, wykonanie badania MR odcinka szyjnego kręgosłupa oraz odbycie zabiegów fizjoterapeutycznych. Wykonane w dniu 10 września 2015 r. badanie MR wykazało u powódki m. in. odprostowanie lordozy szyjnej oraz zmiany zwyrodnieniowe.

Powódka skorzystała również z pomocy lekarza psychiatry, który stwierdził u niej zaburzenia adaptacyjne depresyjno - lękowe na stres.

Od dnia wypadku do dnia 28 lutego 2015 r. powódka pozostawała na zwolnieniu lekarskim, co spowodowało utratę jej dochodu w łącznej kwocie 2 317,28 zł netto.

Dowód:

- informacje dla lekarza kierującego - k. 18, 22, 34

- skierowania do poradni specjalistycznych - k. 19, 37, 41

- recepty - k. 20, 29

- wizyty lekarskie - k. 21, 35

- wynik badania MR odcinka szyjnego kręgosłupa - 23 - 24

- skierowania do pracowni diagnostycznej - k. 25 - 26

- zaświadczenie lekarskie - k. 27

- skierowania na zabiegi fizjoterapeutycznie - k. 28, 30, 33, 36

- historia zdrowia i choroby - k. 31

- karta informacyjna leczenia szpitalnego - k. 39 - 40

- zaświadczenia (...) k. 11 - 15

- zeznania powódki - k. 99 verte - 100

- zaświadczenie Urzędu Gminy K. z 31.10.2017 r. - k. 130

W związku z podjętym leczeniem powypadkowym, w tym konsultacjami specjalistycznymi, rehabilitacją, zakupem środków farmakologicznych i kołnierza ortopedycznego, powódka poniosła wydatki w łącznej wysokości 2 680,87 zł.

Dowód:

- faktura nr (...) - k. 42

- faktura nr (...) - k. 43

- faktura nr (...) - k. 44

- faktura nr (...) - k. 45

- faktura nr (...) - k. 46

- faktura nr (...) - k. 47

- rachunki sprzedaży - k. 48, 50 - 51

- faktura nr (...) - k. 49

- faktura nr (...) - k. 52

- faktura nr (...) - k. 53

- faktura nr (...) - k. 54

- faktura nr (...) - k. 55

- faktura nr (...) - k. 56

- faktura nr (...) - k. 57

- faktura VAT nr (...) - k. 58

- faktura nr (...).03.2017 - k. 59

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana przyznała powódce kwotę 1 400 zł tytułem zadośćuczynienia i kwotę 657,76 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. Mimo wezwania pozwanej do wypłaty wyższej kwoty zadośćuczynienia oraz zwrotu kosztów leczenia, podtrzymała ona swoje dotychczasowe stanowisko, proponując zawarcie ugody na łączną kwotę 2 200 zł.

Okoliczności bezsporne

Bezpośrednio po wypadku powódka wymagała pomocy osób trzecich przy wykonywaniu czynności życia codziennego. Do chwili obecnej ma trudności z wykonywaniem swojej pracy jako przedszkolanka, w szczególności uczestniczenia w zabawach z dziećmi wymagających pozycji „na czworaka”, leżącej czy siedzącej. Przy wykonywaniu niektórych zajęć potrzebuje pomocy koleżanki z pracy. Trudnością jest też dłuższe przebywanie w pozycji siedzącej np. przed komputerem. Brak aktywności fizycznej u powódki i siedzący tryb życia spowodował przybranie na wadze.

Powódka nadal odczuwa ograniczenia barku prawego, co uniemożliwia jej wykonanie obowiązków domowych (np. mycie okien), ponadto często budzi się z bólem głowy, ma problem z zasypianiem, każdy dzień zaczyna od ćwiczeń. Powódka odczuwa lęk przed jazdą samochodem, omija miejsce, gdzie doszło do kolizji z jej udziałem.

Przed wypadkiem powódka nie leczyła się z powodu dolegliwości związanych z kręgosłupem szyjnym, nie korzystała też z pomocy lekarza psychiatry.

Dowód:

- zeznania powódki - k. 99 verte - 100

- informacja z NFZ (...) Oddziału Wojewódzkiego we W. - k. 134 - 139

- dokumentacja medyczna powódki nadesłana przez (...) Lekarza (...) w K. - k. 105 - 126

W wyniku wypadku z dnia 26 listopada 2014 r. powódka doznała urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego skutkującego 3% długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu (ustalonym w oparciu o pkt J 89a Tabeli oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu stanowiącej załącznik do Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. Dz. U. z 2013 r. poz. 954 j. t.). Uraz ten do chwili obecnej powoduje dolegliwości bólowe kręgosłupa odcinka szyjnego z ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej. Dolegliwości te nasilają się przy zmianach pogodowych, przy utrzymaniu głowy w pozycji wymuszonej (czytaniu, pisaniu) i zmuszają powódkę do przyjmowania leków przeciwbólowych. Polepszenie utraconej sprawności ruchomej kręgosłupa szyjnego wymaga długiego leczenia usprawniającego, przy czym nierzadko poprawa jest tylko częściowa, zaś z biegiem lat kręgosłup szyjny ulega przedwczesnym zmianom zwyrodnieniowym, wcześniej niż wynikałoby to z naturalnego procesu starzenia się organizmu.

Pod względem neurologicznym, skręcenie odcinka szyjnego kręgosłupa szyjnego i uraz głowy bez utraty przytomności skutkowały nasileniem dolegliwości bólowych istniejących przed wypadkiem oraz wystąpieniem zawrotów i pourazowych zaburzeń adaptacyjnych. Skręcenie odcinka szyjnego spowodowało pourazowy zespół korzeniowy szyjny w postaci dolegliwości bólowych karku, drętwienia kończyn, ograniczenia bólowego ruchomości w odcinku szyjnym i barku prawym, z tego powodu długotrwały uszczerbek na zdrowiu wynosi 3% (poz. 94 a Tabeli oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu). Przebyty uraz nasilił istniejące już przed wypadkiem objawy bólowe będące powodem leczenia przed wypadkiem, nie sprzyja to aktywności fizycznej w wieku powódki i nie należy w przyszłości spodziewać się, aby objawy związane ze zmianami zwyrodnieniowymi czy zaburzeniami metabolicznymi zmniejszyły się, raczej ulegną zwiększeniu. W przyszłości nie należy spodziewać się nowych następstw neurologicznych przebytego urazu.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego z zakresu neurologii S. R. - k. 152 - 154

- opinia biegłego sądowego z zakresu (...) - k. 175 - 178

Wskutek wypadku komunikacyjnego z 26 listopada 2014 r. u powódki rozwinęły się zaburzenia psychiczne w postaci zaburzeń stresowych pourazowych o śladowym nasileniu, skutkujących 5% długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu (poz. A10a Tabeli oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu). Ich początkowe natężenie było znacznie większe niż aktualnie i wywierało wyraźnie nasilony, negatywny wpływ na codzienne funkcjonowanie powódki. Rozpoznane u powódki zaburzenia psychiczne wyczerpują znamiona „utrwalonej nerwicy związanej z urazem czaszkowo - mózgowym”. W wyniku wypadku nie doszło do mechanicznego urazy głowy, niemniej zdarzenie z udziałem powódki wywołało silnie traumatyzujący uraz psychiczny, prowadzący do powstania i utrzymywania się objawów o obrazie lękowo - depresyjnym. Nasilenie wspomnianych zaburzeń, początkowo w okresie dłuższym niż 6 miesięcy, upośledzało w istotnym stopniu jej funkcjonowanie społeczne, obecnie, wskutek wdrożonego leczenia psychiatrycznego, uległo ono zmniejszeniu i ulega dalszej redukcji. Nie należy spodziewać się dalszych następstw doznanych obrażeń, zwłaszcza w warunkach właściwego prowadzenia ich leczenia (farmako - i psychoterapia).

Dowód: opinia sądowa psychiatryczno - psychologiczna sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu psychiatrii W. B. - k. 189

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w części tj. co do kwoty 28 940,39 zł.

W przedmiotowej sprawie poza sporem między stronami był fakt zaistnienia w dniu 26 listopada 2014 r. wypadku samochodowego z udziałem powódki. Strona pozwana jako ubezpieczyciel sprawcy zdarzenia przyjęła swoją odpowiedzialność, zakwestionowała jednak zasadność roszczenia dochodzonego pozwem w kontekście uszczerbku na zdrowiu ustalonego w toku postępowania likwidacyjnego.

Podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie były przepisy art. 444 § 1 k.c. i 445 § 1 k.c. które stanowią, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Sąd może także przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie „sumy odpowiedniej” użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być „odpowiednia” w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Dowody z dokumentów nie były kwestionowane, jednak strony dokonywały innej oceny krzywdy powódki na ich podstawie. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych z z zakresu ortopedii - traumatologii, neurologii i psychiatrii, którzy posiadając wiadomości specjalne wypowiedzieli się w kwestii doznanych przez powódkę obrażeń, ich następstwa i jej aktualnego stanu zdrowia.

Sąd w całej rozciągłości podzielił wnioski zawarte w wydanych przez biegłych opiniach, które zostały sporządzone w oparciu o dokumentację medyczną powódki, wywiad lekarski i bezpośrednie badanie powódki. Ustalenia dokonane przez biegłych potwierdziły, że w wyniku wypadku z dnia 26 listopada 2014 r. powódka doznała urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego, pourazowego zespołu korzeniowego szyjnego oraz zaburzeń psychicznych. Przedmiotowy wypadek niewątpliwie negatywnie wpłynął na życie powódki nie tylko ze względu na odczuwane dolegliwości bólowe, ograniczenia ruchomości i związane z tym utrudnienia w wykonywaniu podstawowych czynności życia codziennego, aktywności fizycznej, pracy zawodowej i funkcji społecznych, ale również ze względu na uraz psychiczny, w tym lęk przed jazdą samochodem. Zwrócić należy uwagę, że choć uszczerbek na zdrowiu powódki zarówno pod względem neurologicznym, jak i ortopedycznym nie jest wysokości i wynosi 3 % i jest uszczerbkiem długotrwałym, to jednak powódki występowały dolegliwości bólowe utrudniające normalne funkcjonowanie, jak przed kolizją. Ze względu na uszkodzenia zwartego bloku morfologiczno - czynnościowego kręgowo - więzadłowo - krążkowego dochodzi bardzo często do podrażnienia korzeni nerwowych manifestującego się zespołem bólowym szyjnym z rwą barkowo - ramienną parestetyczną i parastezjami kończyn górnych, co również Sąd wziął pod uwagę. Wiele z tych dolegliwości do chwili obecnej utrzymuje się u powódki uniemożliwiając jej powrót do życia sprzed wypadku, a podejmowana rehabilitacja pomaga doraźnie. Ponadto, zdaniem Sądu odniesiona przez powódkę krzywda w większym zakresie ujawniła się po stronie psychicznej, co wynika z zeznań powódki i podjętego przez nią leczenia psychiatrycznego. Potwierdziła to opinia biegłego sądowego z zakresu psychiatrii, który stwierdził u powódki utrwalona nerwicę związana z urazem czaszkowo - mózgowym. Biegły wskazała, z jakiego względu zakwalifikował to rozpoznanie mimo, iż nie doszło do urazu mechanicznego głowy. Ponadto stwierdził długotrwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 5 %. Z opinii biegłych wynika, że w przyszłości nie powinny ujawnić się nowe następstwa przebytych urazów, dodatkowo w sferze psychicznej następuje redukcja stwierdzonych zaburzeń.

Należy mieć na względzie, że celem zadośćuczynienia jest naprawienie szkody niemajątkowej – tzw. krzywdy, czyli cierpień fizycznych (takich jak ból) i cierpień psychicznych stanowiących ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp. Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, że powódka doznała w wyniku kolizji z 26 listopada 2014 r. obrażeń, które były dla niej źródłem cierpienia fizycznego i psychicznego.

W oparciu o powyższe ustalenia, Sąd uznał, że adekwatnym zadośćuczynieniem do krzywdy, jakiej doznała powódka będzie kwota 26 000 zł. Kwota ta, zdaniem Sądu, zrekompensuje krzywdę doznaną przez powódkę. Mając na uwadze, że pozwana wypłaciła powódce w toku postępowania likwidacyjnego kwotę 1 400 zł, Sąd w niniejszym postępowaniu zasądził na rzecz powódki 24 600 zł.

W myśl art. 444§1 k.c. Sąd zasądził również od strony pozwanej odszkodowanie w łącznej kwocie 4 340,39 zł, w tym 2 023,11 zł z tytułu kosztów leczenia oraz 2 317,28 zł z tytułu utraconego zarobku. Należy wskazać, że poniesione przez powódkę koszty leczenia pozostawały w związku przyczynowo - skutkowym z wypadkiem i były zasadne w kontekście konieczności podjęcia szybkiego leczenia. Nie sposób podzielić zdania strony pozwanej, jakoby rzeczą powódki było korzystanie z leczenia w ramach NFZ - u. Powszechnie wiadomo, w jaki sposób funkcjonuje publiczna służba zdrowia, przy czym nawet prywatne wizyty u lekarzy specjalistów wymagają co najmniej kilkudniowego okresu oczekiwania. Zdrowie jako jedno z cenniejszych dóbr osobistych człowieka wymaga szczególnej ochrony i z tego względu poszkodowany może podjąć takie kroki, by je zachować bądź przywrócić do stanu sprzed naruszenia. Z tych względów, brak jest podstaw, by odmówić zasadności i racjonalności kosztom związanym z podjętym przez powódkę leczeniem i rehabilitacją. Powódka w pozwie domagała się odszkodowania z tytułu poniesionych kosztów leczenia w kwocie 2050 zł i dołączyła na te okoliczność faktury i rachunki. Suma kwot wynikająca z nich to 2 680,87 zł, jednak z pism strony pozwanej wynika, że łącznie wypłaciła tytułem kosztów leczenia kwotę 657,77 zł. Powódka nie odnosiła się do tych kwestii w toku postępowania, w związku z tym należało zasądzić 2023,11 zł, a w zakresie kwoty 26,89 zł powództwo jako nieudowodnione podlegało oddaleniu.

Należy dodać, że w związku z wypadkiem powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim, co wiązało się z otrzymywaniem wynagrodzenia w wysokości 80%, jak również utratą możliwości pracy w godzinach nadliczbowych i obniżeniem tzw. „trzynastki”. Z przedłożonego przez powódkę zaświadczenia wystawionego przez Wójta Gminy K. wynika, że wskutek nieobecności w pracy powódka utraciła łączny dochód w kwocie 2 317,28 zł i taką też sumę Sąd zasądził na jej rzecz od strony pozwanej.

O należnych odsetkach ustawowych od zgłoszonego roszczenia orzeczono w oparciu o art. 481 § 1 k.c. i art. 455 k.c., a także mając na uwadze treść art. 14§1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 473 t.j.). Sąd nie mógł z urzędu sprostować, jak zakłada omyłki pisarskiej powódki, powielanej jednak trzykrotnie przez powódkę w pismach procesowych, w zakresie dochodzonych odsetek ustawowych żądanych do dnia 31 stycznia 2015 r., choć mogły być żądane do 31 grudnia 2015 r., ponieważ wyszedłby ponad żądanie. Z tego względu, od pierwotnie żądanej kwoty 10 000 zł zadośćuczynienia zasądzono odsetki zgodnie z pozwem tj. z odsetkami ustawowymi od dnia 27 grudnia 2014 r. (czyli po upływie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody) do dnia 31 stycznia 2015 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty. Jeśli chodzi o kwotę odszkodowania zgłoszoną w pozwie - 3 316,14 zł, Sąd zasądził ją od dnia wniesienia pozwu, bowiem powódka nie wzywała wcześniej pozwanej do zapłaty tej należności. Dodatkowo, część kosztów podjętego leczenia powstała dopiero po zakończeniu postępowania likwidacyjnego, tym bardziej niezasadnym byłoby zobowiązywanie pozwanej do ich poniesienia. W zakresie rozszerzonego powództwa co do kwoty 8 024,25 zł, również brak było podstaw do zasądzenia odsetek od daty wskazanej w pozwie, wszak powódka zgłosiła to żądanie dopiero w piśmie z dnia 8 listopada 2017 r. Odnośnie do zasądzonej kwoty zadośćuczynienia w wysokości 7 600 zł, żądanie odsetkowe zostało sformułowane prawidłowo tj. od dnia nadania pisma - 16 kwietnia 2019 r., dlatego też podlegało ono uwzględnieniu.

W myśl art. 108 § 1 zd. 2 k.p.c. Sąd rozstrzygnął o zasadzie poniesienia przez strony kosztów procesu, pozostawiając szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu. W niniejszej sprawie powódka wygrała sprawę w 84%, zaś strona pozwana w 16%. Mając na uwadze powyższe, po uprawomocnieniu się orzeczenia w niniejszej sprawie referendarz sądowy wyda stosowne postanowienie w przedmiocie szczegółowego wyliczenia kosztów procesu.