Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 maja 2018 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Eliza Skotnicka

Protokolant prot. sąd. Magda Biernat

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 maja 2018 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa O. Z.

przeciwko U. z siedzibą w W.

o zapłatę 4000 zł i ustalenie

I.  zasądza od strony pozwanej U. z siedzibą w W. na rzecz powoda O. Z. 4000 zł (cztery tysiące złotych) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od 23 kwietnia 2017 roku do dnia zapłaty,

II.  umarza postępowanie w części dotyczącej ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej na przyszłość za skutki wypadku z 5 października 2016 roku,

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda 1617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  nakazuje stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku 510,24 zł tytułem wydatków tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Powód O. Z. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej kwoty 4 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 23 kwietnia 2017 r., ustalenie odpowiedzialności pozwanej na przyszłość za skutki wypadku, któremu uległ w dniu 5 października 2016 r. oraz zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu podał, że w dniu 5 października 2016 r. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego doznał obrażeń ciała w postaci skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa, urazu głowy, urazu klatki piersiowej i urazu psychicznego. Wskazał, że od dnia wypadku utrzymują się u niego bóle głowy, karku, kręgosłupa, szumy w uszach, nocne drętwienie rąk, zaburzenia snu, koncentracji oraz lęk przed jazdą samochodem. Powód podał, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana przyznała mu kwotę 1 000 zł tytułem zadośćuczynienia i mimo wezwania do zapłaty odmówiła wypłaty wyższego świadczenia.

Pismem z dnia 20 czerwca 2017 r. powód cofnął pozew w części dotyczącej ustalenia odpowiedzialności pozwanej za skutki wypadku z 5 października 2016 r.

Strona pozwana U. z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew, wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Pozwana przyznała, że wypłaciła powodowi kwotę 1 000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w wyniku zdarzenia z dnia 5 października 2016 r. Podała jednak, że z uwagi na niewielkie obrażenia ciała, niepowodujące w zasadzie trwałych następstw na zdrowiu powoda, dochodzona pozwem kwota jest nieuzasadniona.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 października 2016 r. powód uczestniczył w wypadku komunikacyjnym, którego sprawca nie został wykryty. Odpowiedzialność za powyższe zdarzenia przyjęła strona pozwana.

Bezsporne.

Po wypadku powód udał się do (...) Centrum Medycznego S.A. w P., gdzie stwierdzono u niego skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa, powierzchowny uraz powłok głowy i powierzchowne urazy ściany tylnej klatki piersiowej. Zalecono m. in. oszczędny tryb życia, noszenie kołnierza ortopedycznego i kontrolę w POZ. Po wypadku powód odbył konsultacje u lekarza ortopedy - traumatologa i w poradni urazowo - ortopedycznej. W dniach 5 - 24 października 2016 r. powód przebywał na zwolnieniu lekarskim.

Dowód:

- karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 10 - 11

- wywiad lekarski - k. 13

- historia zdrowia i choroby - k. 14

- skierowanie do poradni urazowo - ortopedycznej - k. 14

- zaświadczenie (...) k. 15

Do wypadku z udziałem powoda doszło w K. na wysokości budynku położonego przy ul. (...). Pojazd kierowany przez nieustalonego sprawcę wpadł w poślizg i uderzył w prawidłowo jadący pojazd, którym poruszał się powód, co doprowadziło powoda do utraty panowania nad tym pojazdem i uderzenie w barierę ochronną. W chwili wypadku powód poruszał się w prędkością ok. 40 - 50 km/h; miał zapięte pasy bezpieczeństwa, uderzył jednak głową w kierownicę i szybę. W pojeździe powoda uszkodzeniu uległ lewy błotnik i prawy przód.

Do dnia dzisiejszego powód odczuwa skutki wypadku z 5 października 2016 r. w postaci bólu głowy, drętwienia rąk, bólu szyi i lęku przed jazdą samochodem. Utrzymujące się dolegliwości utrudniają mu wykonywanie pracy oraz uniemożliwiają korzystanie z siłowni i granie w koszykówkę. Przez okres około 3 - 4 tygodni po wypadku powód nosił kołnierz ortopedyczny, w podstawowych czynnościach życia codziennego pomagała mu wówczas dziewczyna i mama.

Dowód:

- zawiadomienie pokrzywdzonego o niewniesieniu wniosku o ukaranie do sądu z 28.11.2016 r. - k. 39

- przesłuchanie powoda – k. 60 - 61

Przedmiotowa kolizja spowodowała u powoda uraz skrętny kręgosłupa odcinka szyjnego skutkujący 1% długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu (ustalonym w oparciu o pkt J 89a Tabeli oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu stanowiącej załącznik do Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. Dz. U. z 2002 r. nr 234 poz. 1974 j. t.) i uraz skrętny kręgosłupa piersiowego skutkujący 1% długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu (ustalonym w oparciu o pkt J 90a w/w Tabeli oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu). Doznany uraz kręgosłupa szyjnego powstał w wyniku gwałtownego, nieprzewidywalnego działania energii kinetycznej, przy czym nie jest konieczne, aby obrażeniom towarzyszyły rozległe uszkodzenia pojazdu. Kolizja, w której uczestniczył powód do chwili obecnej skutkuje dolegliwościami bólowymi kręgosłupa szyjnego z ograniczeniem ruchomości (niewielkiego stopnia). Wskazane będzie leczenie usprawniające gwarantowane przez NFZ.

Uraz kręgosłupa piersiowego jest mniej uciążliwy dla powoda, co wynika ze specyfiki budowy anatomicznej - odcinek piersiowy otoczony jest mocnym „pancerzem” składającym się z żeber doskonale go chroniącym oraz chroniącym narządy wewnętrzne klatki piersiowej. Rokowania co do stanu zdrowia powoda są pomyślne, w przyszłości nie powinny ujawnić się żadne inne uciążliwości związane z wypadkiem poza już ujawnionymi.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego z zakresu (...) - k. 89 - 91

- opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu (...) - k. 99 - 100

Powód zgłosił szkodę stronie pozwanej, która pismem z dnia 22 marca 2017 r. poinformowała go o przyjęciu zgłoszenia. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, w trakcie którego lekarz orzecznik nie stwierdził u powoda uszczerbku na zdrowiu, pozwana, decyzją z dnia 7 kwietnia 2017 r. przyznała powodowi świadczenie w kwocie 1 000 zł.

Dowód:

- pismo pozwanej z 22 marca 2017 r. - k. 27

- decyzja pozwanej z 7 kwietnia 2017 r. - k. 28

- opinia kompleksowa - k. 41 - 42

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

W przedmiotowej sprawie poza sporem między stronami był fakt zaistnienia w dniu 5 października 2016 r. kolizji z udziałem powoda oraz odpowiedzialności strony pozwanej za jej skutki. Strona pozwana zakwestionowała jednak zasadność roszczenia dochodzonego pozwem w kontekście doznanych przez powoda obrażeń.

Podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie był przepis art. 444 § 1 k.c., który stanowi, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Zgodnie zaś z art. 445 § 1 k.c. odwołującym się do wypadków wskazanych w art. 444 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może także przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie "sumy odpowiedniej" użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Ustalenie, czy u powoda mogło dojść do obrażeń wskazywanych w pozwie, a także określenie stopnia doznanego uszczerbku na zdrowiu powoda pozostającego w związku przyczynowym z przedmiotową kolizją drogową wymagało wiadomości specjalnych z zakresu ortopedii, dlatego też Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego tej specjalności.

Sąd w całej rozciągłości podzielił wnioski zawarte w wydanych przez biegłego sądowego z zakresu ortopedii M. J. opiniach, z których wynika, że wskutek wypadku z dnia 5 października 2016 r. powód doznał urazu skrętnego kręgosłupa odcinka szyjnego i urazu skrętnego kręgosłupa piersiowego skutkujących 2% długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu. Przedmiotowa kolizja miała miejsce przy niewielkiej prędkości i nie skutkowała poważnymi uszkodzeniami pojazdu powoda, niemniej do urazów kręgosłupa w odcinku szyjnym dochodzi nawet przy małych stłuczkach, na skutek gwałtownego i nieprzewidywalnego działania energii kinetycznej.

Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, że powód do chwili obecnej odczuwa dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego i wskazane będzie w tym zakresie leczenie usprawniające. Rokowania co do stanu zdrowia powoda są pomyślne, zaś w przyszłości nie powinny ujawnić się żadne inne uciążliwości związane z wypadkiem poza już ujawnionymi.

Orzekając w przedmiocie wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia Sąd miał na uwadze poczynione wyżej ustalenia, jak również okoliczność, że przed wypadkiem powód nie leczył się na schorzenia kręgosłupa i był osobą dość aktywną. Ponadto, o uciążliwości doznanych przez powoda urazów świadczy okoliczność pozostawania przez niego na zwolnieniu lekarskim przez okres 3 tygodni, co dodatkowo wiąże się z negatywnymi konsekwencjami finansowymi. Mimo, że kolizja z udziałem powoda nie miała poważnego charakteru i nie skutkowała dużym uszczerbkiem na jego zdrowiu, należy mieć jednak na względzie, że celem zadośćuczynienia jest naprawienie szkody niemajątkowej – tzw. krzywdy czyli cierpień fizycznych (takich jak ból) i cierpień psychicznych stanowiących ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp. Nie ulega wątpliwości, że do takiej szkody majątkowej doszło po stronie powoda.

Mając na względzie stopień ustalonego uszczerbku na zdrowiu powoda, jak również charakter i czas trwania odczuwanych dolegliwości, Sąd uznał, że powództwo podlegało uwzględnieniu w całości. W ocenie Sądu, łączna kwota zadośćuczynienia 5 000 zł będzie zasadna i adekwatna do doznanej przez powoda krzywdy i zrekompensuje mu odczuwane dolegliwości. Z tego też powodu, mając na uwadze, że powód otrzymał od strony pozwanej w toku postępowania likwidacyjnego kwotę 1 000 zł, Sąd zasądził dodatkową sumę 4 000 zł, uznając, że nie jest ona wygórowana.

Mając na względzie, że powód cofnął żądanie dotyczące ustalenia odpowiedzialności pozwanej na przyszłość za skutki wypadku, jakiemu uległ w dniu 5 października 2016 r., Sąd, w oparciu o przepis art. 355 § 1 k.p.c. i art. 203 k.p.c. umorzył postępowanie tym zakresie.

O należnych odsetkach ustawowych od zgłoszonego roszczenia orzeczono w oparciu o art. 481 § 1 k.c. i art. 455 k.c., a także mając na uwadze treść art. 14§1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2060 j.t.), w myśl którego zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Z akt sprawy wynika, że pozwana przyjęła zgłoszenie powoda w dniu 22 marca 2017 r., wobec czego żądanie odsetek od dnia 23 kwietnia 2017 r. jest jak najbardziej zasadne w kontekście cyt. wyżej przepisów, bowiem pozwana pozostawała od tego dnia w zwłoce ze spełnieniem świadczenia.

O kosztach orzeczono po myśli art. 98 k.p.c. Powód wygrał proces w całości, wobec czego pozwana zobowiązana jest zwrócić mu poniesione koszty w łącznej kwocie 1 617 zł, na które składają się: oplata sądowa od pozwu - 200 zł, koszty zastępstwa procesowego - 900 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł i zaliczka na poczet należności biegłego sądowego - 500 zł. Jednocześnie, w myśl przepisu art. 113 ust. 7 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 300 j.t.), Sąd nakazał stronie pozwanej jako przegrywającej proces uiszczenie brakujących kosztów sądowych w kwocie 510,24 zł wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa - Sąd Rejonowy w Kłodzku na poczet należności biegłego sądowego z zakresu ortopedii - traumatologii.