Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 listopada 2018 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Daria Ratymirska

Protokolant: p.o. prot. sąd. Małgorzata Zawieja

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2018 roku w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa A. A.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zapłatę kwoty 9.210,05 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda A. A. kwotę 2.210,05 zł (dwa tysiące dwieście dziesięć zł pięć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 maja 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w dalszej części;

III.  rozstrzyga, że koszty procesu, który powód wygrał w 25%, będą stosunkowo rozdzielone, pozostawiając szczegółowe rozliczenie referendarzowi sądowemu.

(...)

UZASADNIENIE

A. A. wniósł pozew przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 8500 zł, tytułem zadośćuczynienia, i kwoty 710,05 zł, tytułem zwrotu kosztów leczenia, w związku z krzywdą, jakiej doznał na skutek wypadku komunikacyjnego z dnia 8.01.2016r., którego sprawca ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 16.02.2016r. W uzasadnieniu podał, że na skutek wypadku doznał skręcenia kręgosłupa szyjnego, stłuczenia klatki piersiowej, sińców oraz ogólnych potłuczeń ciała, zmuszony był do noszenia kołnierza ortopedycznego, przebywał na zwolnieniu lekarskim oraz podlegał długotrwałej rehabilitacji. W związku z tym poniósł koszty leczenia w wys. 1362,20 zł, z czego pozwana zwróciła mu tylko część. Zgłosił szkodę w dniu 11.02.2016r. Pozwana wypłaciła mu zadośćuczynienie w wys. 1500 zł, które – zdaniem powoda – jest niewspółmiernie niskie do doznanej szkody.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa, zarzuciła, że wypłacone zadośćuczynienie jest adekwatne do krzywdy powoda, zaś dokonany zwrot kosztów leczenia odpowiada rzeczywistym i uzasadnionym kosztom leczenia, poniesionym przez powoda w związku z leczeniem powypadkowym. Zarzucił nadto, że kilka miesięcy przez wypadkiem, w dniu 5.05.2015r. powód uległ innemu wypadkowi, w którym doznał podobnych obrażeń, kierując przeciwko stronie pozwanej powództwo o zapłatę zadośćuczynienia (przed tut. Sądem toczyła się inna sprawa o sygn. akt (...)). Sprzeciwiła się również żądaniu zwrotu kosztów leczenia, zarzucając, że powód nie wykazał, że nie mógł ich pokryć ze środków publicznych, a ponadto część z nich może mieć związek z leczeniem po wypadku z dnia 5.05.2015r. lub całkowicie niezwiązanym z wypadkiem. Pozwana sprzeciwiła się nadto zasądzeniu odsetek od daty wskazanej w pozwie, podnosząc, że skonkretyzowane żądanie zapłaty zadośćuczynienia powód sprecyzował w piśmie z dnia 18.04.2016r., doręczonym 25.04.2016r., podobnie, jak wezwanie do zapłaty kwoty 842,07 zł, tytułem kosztów leczenia.

Stan faktyczny:

Na skutek wypadku komunikacyjnego z dnia 8.01.2016r. powód (lat 30) doznał skręcenia kręgosłupa szyjnego. Uraz dotyczył aparatu więzadłowo – mięśniowego kręgosłupa z mechanizmu „smagnięcia biczem”. Stosował przez 3 miesiące kołnierz ortopedyczny miękki, leczenie farmakologiczne przeciwbólowe, zabiegi rehabilitacyjne. Stan zdrowia powoda po leczeniu poprawił się, nie pozostały żadne ograniczenia w zakresie ruchomości kręgosłupa. Powód doznał też stłuczenia barku prawego, bez następstw, bez ograniczenia ruchomości. Aktualnie powód jest wyleczony, jego funkcjonowanie nie jest w żadnym stopniu ograniczone, może uprawiać każdy sport, korzystać z rozrywek w dotychczasowym zakresie, jednakże w pierwszym okresie po wypadku miał znacznie ograniczoną sprawność ze względu na silne bóle karku i konieczność stosowania kołnierza ortopedycznego. Każda czynność, związana z samoobsługą, sprawiała mu trudność, wskazana była pomoc osób trzecich przy ubieraniu się, myciu, przygotowywaniu posiłków. W tym czasie nie powinien pracować zawodowo.

Koszty leczenia, poniesione przez powoda w łącznej kwocie 1.362,20 zł, pozostają w związku przyczynowym z przedmiotowym wypadkiem. Podjęte przez powoda leczenie miało związek z tym wypadkiem.

Dowód:

- opinia biegłych sądowych z zakresu neurologii J. W. (1), z zakresu (...); k-146 i nast.

- karta informacyjna leczenia szpitalnego z 08.01.2016r.; k-12

- skierowanie do poradni ortopedycznej, neurologicznej; k-13,14

- opis zdjęcia barku lewego z 19.01.2016r.; k-15

- skierowania na zabiegi fizjoterapeutyczne z 12.02.2016r.; k-16

- zwolnienie lekarskie; k. 17-20, 25-28, 31

- zaświadczenie neurologa z 03.03.2016r, 18.03.2016r., 31.03.2016r., 29.04.2016r.; k-21, 23, 29, 33

- wynik badania rezonansem magnetycznym z 25.03.2016r.; k-24

- skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne z 15.04.2016r.; k-32

- zaświadczenie lekarza ortopedy R. D. z 10.05.2016r.; k-34

- faktura nr (...) z 11.01.2016r. na kwotę 28,13 zł; k-35

- paragon fiskalny z 29.01.2016r. na kwotę 25 zł; k-36

- faktury nr (...) z 18.03.2016r. na kwotę 110 zł, nr 16/03/2016/KK3 z 03.03.2016r. na kwotę 110 zł; k-37, 38

- faktura nr (...) z 25.03.2106r. na kwotę 400 zł; k-39

- faktura nr (...) z 05.03.2016r. na kwotę 61,17 zł; k-40

- faktura nr (...) z 23.03.2016r. na kwotę 60,90 zł; k-41

- faktura nr (...) z 14.04.2016r. na kwotę 75 zł; k-42

- faktura nr (...) z 29.04.2016r. na kwotę 207 zł; k-43

- faktura nr (...) z 29.04.2016r. na kwotę 110 zł; k-44

- faktura nr (...) z 15.04.2016 na kwotę 175 zł; k-45

- zeznania powoda A. A.; k-116v.-117.

Pismem z dnia 18.04.2016r. powód wezwał pozwaną do zapłaty 13.500 zł, tytułem dalszej kwoty zadośćuczynienia (ponad wypłaconą dotychczas kwotę 1500 zł) oraz kwoty 842,07 zł, tytułem zwrotu kosztów leczenia (dotychczas pozwana wypłaciła mu z tego tytułu kwotę 28,13 zł). W dniu 25.04.2016r. pozwana wypłaciła powodowi dodatkowo kwotę 132,02 zł, tytułem zwrotu kosztów dojazdów w zw. z leczeniem.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty; k-50-51

- pismo pozwanej z 25.04.2016r.; k-52

- wydruk e-maila z 11.05.2016r. od pełn. powoda do pozwanej w ślad za wezwaniem do zapłaty z 18.04.2016r.; k-53.

W okresie od stycznia 2016r. do marca 2017r. średni czas oczekiwania na świadczenia z zakresu fizjoterapii ambulatoryjnej w ramach umowy zawartej z NFZ, w placówkach (...) (...). wynosił: w K. 448 dni przypadki stabilne, 225 dni przypadki pilne; w D. 210 dni przypadki stabilne, 167 dni przypadki pilne; w N. 421 dni przypadki stabilne, 168 dni przypadki pilne. Okres oczekiwania na wykonanie badania rezonansem magnetycznym w ZOZ w K., w okresie styczeń – marzec 2016r., wynosił do 12 miesięcy.

Dowód:

- pismo z (...) Medyczne Sp. z o.o.; k-127

- pismo Z-cy D.. ZOZ w K., k-130.

Kilka miesięcy przez wypadkiem, w dniu 5.05.2015r. powód uległ innemu wypadkowi komunikacyjnemu, w którym doznał podobnych obrażeń, kierując przeciwko stronie pozwanej powództwo o zapłatę zadośćuczynienia (przed tut. Sądem toczyła się inna sprawa o sygn. akt (...)).

Dowód:

- opinia biegłych sądowych z zakresu neurologii J. W. (1), z zakresu (...); k-146 i nast.

- dokumenty w postaci: opinii zespołowej biegłych z zakresu medycyny sądowej i rekonstrukcji wypadków drogowych J. W. (2) i M. B. z 10.02.2017r. wydana w sprawie (...); protokołu rozprawy z 09.06.2016r. w sprawie (...) zawierającego zeznania powoda; opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii J. W. (1), z zakresu (...), na okoliczność skutków wypadku z dnia 5.05.2015r., w sprawie (...); k-91 i nast., 88-89, 132 i nast.

- zeznania powoda A. A.; k-116v.-117.

Sąd zważył, co następuje:

Kwestia odpowiedzialności pozwanej za skutki wypadku powoda nie była sporna. Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 i 2 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Przepis art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c. stanowi, że sąd może przyznać poszkodowanemu, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, odpowiednią sumę, tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę (szkodę niemajątkową), ujmowaną, jako cierpienie fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości, oraz cierpienia psychiczne, to jest ujemne uczucia, przeżywane w związku z wypadkiem. Zadośćuczynienie, przyznawane jednorazowo, stanowić ma rekompensatę za całą krzywdę. Ma na celu przede wszystkim złagodzenie doznanych cierpień, a jego wysokość musi uwzględniać stopień doznanej krzywdy, rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, wiek pokrzywdzonego, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość. ( tak: wyrok SN z dnia 20.04.2006r., IV CSK 99/05, LEX nr 198509; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 8.02.2006r., I A Ca 1131/05, LEX nr 194522).

Skutki wypadku z dnia 8.01.2018r. na zdrowiu powoda ustalono w oparciu o dokumentacją medyczną, zeznania powoda i opinię biegłych lekarzy z zakresu ortopedii i neurologii – ocenioną, jako wiarygodną, spójną i jasną. Ustalono, że doznany w wypadku uraz kręgosłupa szyjnego nie spowodował trwałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu powoda. Niewątpliwie jednak spowodował wystąpienie dolegliwości ze strony kręgosłupa szczególnie w pierwszym okresie po wypadku, kiedy to powód w związku z tym miał znacznie ograniczoną sprawność i wskazana była pomoc osób trzecich przy czynnościach życia codziennego, a powód powinien był powstrzymać się od pracy zawodowej. Obiektywnie uzasadnionymi były bóle tej okolicy, występujące bezpośrednio po zdarzeniu w okresie około urazowym, co jednak nie świadczy o uszkodzeniu kręgosłupa, gdyż stan zdrowia powoda po leczeniu poprawił się i aktualnie nie pozostały żadne ograniczenia w zakresie ruchomości kręgosłupa, powód jest wyleczony, a jego funkcjonowanie nie jest w żadnym stopniu ograniczone, może uprawiać każdy sport i korzystać z rozrywek w dotychczasowym zakresie. Miarkując zadośćuczynienie, Sąd miał ponadto na uwadze, że w wyniku wypadku powód nie doznał trwałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przy czym okoliczność ta sama w sobie nie świadczy o braku podstaw do zasądzenia zadośćuczynienia. Dowody, zgromadzone w sprawie, pozwoliły na uznanie, że przedmiotowy wypadek skutkował u powoda rozstrojem zdrowia, utrudniającym prawidłowe funkcjonowanie w życiu codziennym. Uzasadnia to zasądzenie zadośćuczynienia w oparciu o powołane wyżej przepisy. Adekwatna do rozmiaru krzywdy będzie kwota 3000 zł. Suma ta uwzględnia rodzaj naruszonego dobra, jakim jest zdrowie człowieka, młody wiek powoda, rozmiar cierpień, odczuwanych przez niego w związku z bólami karku oraz pomyślne przeprowadzenie procesu leczenia i rehabilitacji. Mając na uwadze, że dotychczas powód otrzymał z tego tytułu kwotę 1500 zł, zasądzono różnicę.

Zasądzone zadośćuczynienie, mające na celu złagodzenie cierpień, ma charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą doznaną krzywdę. Jednocześnie trzeba zaakcentować, iż zadośćuczynienie ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość majątkową, choć nie może ona być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa, czyli winna być utrzymana w rozsądnych granicach.

Zgodnie z przepisem art. 444 § 1 kc, naprawienie szkody obejmuje także zwrot wszelkich wydatków, poniesionych przez poszkodowanego w związku z leczeniem i rehabilitacją oraz inne dodatkowe koszty, związane z doznanym uszczerbkiem. Odnosząc się do zarzutów pozwanej, Sąd ustalił – w oparciu o opinię biegłych lekarzy – że postępowanie lecznicze powoda po wypadku było prawidłowe i wynikało z zaleceń konsultujących powoda lekarzy, pozostawało w związku przyczynowym z przedmiotowym wypadkiem, podobnie, jak przebywanie na zwolnieniu lekarskim, kiedy to koniecznym było powstrzymywanie się od przeciążeń kręgosłupa. Okoliczność, że powód był kierowany na rehabilitację przez lekarza wynika ponadto z dokumentów, dołączonych do pozwu. Wobec powyższego, uwzględniając treść przepisu art. 361§2 kc, należne powodowi odszkodowanie obejmuje dochodzoną z tego tytułu kwotę 710 zł - wysokość tych wydatków powód wykazał, przedstawiając odpowiednie rachunki. Strona pozwana zarzuciła, że leczenie i rehabilitacja, jako świadczenia standardowe, są refundowane przez NFZ i osoba poszkodowana nie jest zobowiązana pokrywać wskazanych kosztów własnymi środkami pieniężnymi. Przepis art. 444 § 1 zd. 2 kc nie uzależnia jednak przewidzianych w nim roszczeń od istnienia potencjalnej możliwości pokrycia kosztów leczenia ze środków publicznych. To zobowiązany do naprawienia szkody musi wykazać, że koszty leczenia poszkodowanego zostaną w całości pokryte z takich właśnie środków (art. 6 kc). To pozwanego obciążał ciężar dowodu, że zgłoszona przez powoda sumy nie była mu potrzebna na koszty leczenia, ponieważ mogły być one pokryte ze środków publicznych (por. wyrok SA w Lublinie z dnia 7.11.2013r., I ACa 145/13, LEX nr 1400380). Skoro pozwana w niniejszej sprawie okoliczności tych nie wykazała, Sąd zasądził na rzecz powodów żądaną kwotę, tytułem zwrotu kosztów leczenia mając przy tym na uwadze, że zgodnie z opinią biegłych lekarzy, zastosowane przez powoda leczenie i rehabilitacja były konieczne, uzasadnione skutkami przedmiotowego wypadku i prawidłowe. Należało podzielić stanowisko biegłych, wyrażone w opinii, że powszechnie wiadomo, iż w ramach NFZ oczekiwanie na konsultacje specjalistów i zabiegi rehabilitacyjne trwa kilka miesięcy – co zostało potwierdzone w.w. pisemnymi informacjami z placówek medycznym z terenu zamieszkania powoda - a zwłoka w podjęciu działań leczniczych mogłaby skutkować pogorszeniem stanu zdrowia powoda.

Strona pozwana, jako ubezpieczyciel sprawcy wypadku, miała obowiązek spełnić stosowne świadczenie odszkodowawcze w terminie 30 dni, licząc od zawiadomienia o szkodzie i wezwania do zapłaty (art. 817§1 kc). W rozpoznawanej sprawie, powodowie wezwali pozwaną do zapłaty konkretnych kwot tytułem zadośćuczynienia i zwrotu kosztów leczenia w piśmie doręczonym w dniu 25.04.2016r. W tym dniu pozwana wiedziała już o zgłoszeniu konkretnego roszczenia i miała ustawowy 30-dniowy termin na spełnienie stosownego świadczenia. Dlatego odsetki ustawowe za opóźnienie od kwot, stanowiących zadośćuczynienie i odszkodowanie, zasądzono od dnia 26.05.2016r., uwzględniając w tym zakresie zarzut pozwanej (art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 455 kc w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych). Było podstaw prawnych do zasądzenia odsetek od dnia, wskazanego w pozwie, skoro powód nie wykazał, aby wcześniej wzywał pozwaną do zapłaty konkretnej kwoty, tytułem zadośćuczynienia i zwrotu kosztów leczenia.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów, orzeczono, jak w punkcie I i II wyroku.

Orzeczenie o kosztach w pkt III wyroku oparto na przepisach art. 100 zd. 1 kpc w zw. z art. 98 § 1 i 3 kpc i art. 108§1 kpc.