Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) (...) z siedzibą w W. wniósł w dniu 18 grudnia 2014 r. pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko J. Z. o zapłatę kwoty 16 974,29 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu oraz o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podała, że pozwaną i (...) S.A. łączyła umowa bankowa z 11 października 2007 r. nr (...), na podstawie której bank oddał do dyspozycji pozwanej środki pieniężne w ustalonej wysokości, a pozwana zobowiązała się do zwrotu udzielonej jej kwoty z odsetkami w ustalonych terminach, lecz pozwana nie wywiązała się z zobowiązania. Strona powodowa podała, że bank wypowiedział pozwanej umowę i uległa ona rozwiązaniu w dniu 8 października 2014 r. Ponadto strona powodowa podniosła, że 8 października 2014 r. (...) Bank (...) S.A. jako komandytariusz wniósł aportem do spółki (...) Sp. z o.o. sp. k. wkład niepieniężny w postaci wymagalnych wierzytelności z tytułu udzielonych kredytów i pożyczek, co nastąpiło w wyniku zmiany umowy spółki w formie aktu notarialnego. (...) Sp. z o.o. sp. k. i strona powodowa zawarły 24 października 2014 r. umowę o świadczenie w miejsce wykonania, na mocy której (...) Sp. z o.o. sp. k. zwolniła się z zobowiązania względem (...) poprzez spełnienie innego świadczenia tj. przelew wierzytelności przysługujących (...) Bank (...) S.A., które zostały wniesione aportem do (...) Sp. z o.o. Sp. k. , w wyniku powyższej transakcji na stronę powodową została przelana wierzytelność objęta niniejszym powództwem.

W dniu 9 stycznia 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty.

W wyniku uwzględnienia wniosku pozwanej postanowieniem z dnia 9 października 2023 r. przywrócony został jej termin do wniesienia sprzeciwu i sprawę przekazano do Sądu Rejonowego w Kłodzku. W sprzeciwie pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości, podniosła zarzut braku legitymacji procesowej czynnej oraz zarzut przedawnienia roszczenia. Pozwana wskazała, że strona powodowa w aktualnym stanie sprawy nie wykazała, że przysługuje jej względem pozwanej dochodzona pozwem wierzytelność, nie udowodnił długu pozwanej, ani tego, że przelew wierzytelności był ważny i skuteczny.

Sąd zważył:

Powództwo podlegało oddaleniu, ponieważ strona powodowa mimo ciążącego na niej obowiązku z art.6 k.c. i art.232 zd. 1 k.p.c. nie przedstawiła żadnego dowodu na poparcie swoich twierdzeń. Zauważyć należy, że strona powodowa wniosła pozew w grudniu 2014 r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym i po przywróceniu pozwanej terminu do wniesieniu sprzeciwu Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie nie umorzył postępowania, ponieważ zastosowanie znalazł art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2019.1469) w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2023.614)

Zgodnie z powołanym art.11 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. sprawy wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy rozpoznawane w elektronicznym postępowaniu upominawczym - do czasu zakończenia postępowania w danej instancji podlegają rozpoznaniu zgodnie z przepisami części pierwszej księgi pierwszej tytułu VII działu V lub VIII ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.

W związku z tym Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Kłodzku. Następnie Sąd Rejonowy w Kłodzku zastosował przepis art.505 ³⁷ § 1 k.p.c. w brzmieniu dotychczasowym, na podstawie wyżej powołanych przepisów, zgodnie z którym, po przekazaniu sprawy do sądu według właściwości ogólnej przewodniczący wzywa powoda wyłącznie do wykazania umocowania, o ile stwierdzenie umocowania przez sąd nie jest możliwe na podstawie wykazu lub innego rejestru, do którego sąd ma dostęp drogą elektroniczną, lub do przedłożenia pełnomocnictwa, a po przekazaniu sprawy na podstawie art. 505 ³³ § 1 lub art. 505 ³⁴ § 1 przewodniczący wzywa powoda również do uiszczenia opłaty uzupełniającej od pozwu - w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia wezwania pod rygorem umorzenia postępowania. W razie nieusunięcia powyższych braków pozwu sąd umarza postępowanie.

Skoro do czasu zakończenia sprawy w danej instancji należy stosować przepisy dotychczasowe, tj. obowiązujące w dacie wniesienia pozwu, to Sąd w myśl art.505 ³⁷ § 1 k.p.c. wezwał pełnomocnika do uzupełnienia braków w terminie 2 – tygodniowym pod rygorem umorzenia postępowania. Pełnomocnik strony powodowej złożył pełnomocnictwo zgodnie z wezwaniem, lecz nie przedłożył żadnego dowodu na poparcie twierdzeń zawartych w pozwie.

Same twierdzenia strony powodowej nie stanowią dowodu w sprawie. Jeśli zaś strona powodowa dochodzi określonych roszczeń przeciwko pozwanej, to winna właściwie je udowodnić przedkładając stosowne dokumenty. Wynika to z obowiązków strony powodowej określonych w art.187 § 1 k.p.c. w zw. z art.126 § 1 pkt 5 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia pozwu. Ponadto przepis art.232 zd. 1 wskazuje: strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Przepisy te wiążą się więc w sposób oczywisty z przepisem art. 6 k.c., który stanowi, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

W kontekście powyższego Sąd ocenia, czy przytoczone przez stronę powodową w uzasadnieniu pozwu okoliczności znajdują potwierdzenie w dowodach, które powinny być przedłożone po przekazaniu sprawy do Sądu Rejonowego w Kłodzku.

W niniejszej sprawie strona powodowa nie przedłożyła umowy, którą pozwana miała zawrzeć z (...) S.A., wypowiedzenia umowy, jak również żadnych dokumentów, z których wynikałoby jej uprawnienie do dochodzenia wierzytelności. Zatem strona powodowa nie udowodniła, by pozwana zaciągnęła jakiekolwiek zobowiązanie wobec tego banku, a także, w jakiej wysokości, na jaki okres, czy była to umowa pożyczki, czy kredytu, jak również swej legitymacji procesowej czynnej. Zwrócić należy uwagę, że brak umowy nie pozwala sądowi zweryfikować chociażby daty wymagalności roszczenia. Rzeczą strony powodowej było przedłożenie wszystkich dokumentów wnioskowanych w pozwie jako dowody, by wykazać zasadność dochodzonego roszczenia. W tym kontekście pismo pełnomocnika powoda z 27 lutego 2024 r. pozostaje bez znaczenia. Pozwana zeznała, że nie zawierała żadnych umów, ponieważ choruje, porusza się na wózku, sporadycznie o kulach.

Ponadto, zwrócić też należy uwagę na utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, z którego jednoznacznie wynika, że w sprawach między przedsiębiorcą a konsumentem - a z taką sytuacją mamy do czynienia w rozpoznawanej sprawie - „sąd krajowy jest zobowiązany z zbadania z urzędu, czy dane warunki umowy wchodzące w zakres stosowania dyrektywy 93/13[dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich] mają nieuczciwy charakter, a także do tego, by dokonawszy takiego badania, zniwelować brak równowagi między konsumentem a przedsiębiorcą, o ile sąd ów posiada niezbędne ku temu informacje dotyczące stanu prawnego i faktycznego (zob. podobnie wyroki: z dnia 21 kwietnia 2016 r., R. i R., C‑377/14, EU:C:2016:283, pkt 52 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 21 grudnia 2016 r., G. N. i in., C‑154/15, C‑307/15 i C‑308/15, EU:C:2016:980, pkt 58).” (akapit 42 wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 13 września 2018 r. C-176/17). Sad nie mógł dokonać takiego badania, bowiem umowa z dnia 17 września 2014 r. nie została przedłożona.

Mając powyższe na względzie powództwo należało oddalić.

Sąd oddalił wnioski dowodowe pozwanej jako bezprzedmiotowe w kontekście braku wykazania roszczenia przez stronę powodową. Zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu, gdyby powód przedstawił jakiekolwiek dowody, wówczas ciężar dowodu przeszedłby na pozwaną. Skoro brak jest umowy, która miała łączyć pozwaną z (...) S.A., to przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu badania pisma ręcznego jest bezzasadne.

Na marginesie sad zauważa, że w sprawach karnych Sadu Rejonowego w Ostrowi mazowieckiej II K 196/15, Sadu Okręgowego w Gdańsku IV K 218/18 i Sądu Okręgowego w Toruniu II K 111/16 pozwana występuje jako pokrzywdzona, lecz nie sposób ustalić, by chodziło o jakąkolwiek umowę, która została zawarta z (...) S.A.