Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 maja 2018 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Daria Ratymirska

Protokolant: sekr. sąd. Daria Mokrzycka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2018 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa K. J.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę kwoty 6.000 zł i ustalenie

I.  umarza postępowanie co do żądania ustalenia odpowiedzialności na przyszłość;

II.  oddala powództwo o zapłatę;

III.  zasądza od powoda K. J. na rzecz strony pozwanej (...) S.A. w W. kwotę 2.517 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje powodowi uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 9,52 zł tytułem wydatków poniesionych w postępowaniu tymczasowo przez Skarb Państwa na wynagrodzenie biegłego.

(...)

UZASADNIENIE

K. J. wniósł pozew przeciwko (...) SA w W. o zapłatę kwoty 6000 zł, tytułem zadośćuczynienia, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26.07.2016r. do dnia zapłaty, oraz o ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki wypadku, któremu powód uległ w dniu 8.06.2016r.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana podniosła zarzut wyłącznej winy powoda; sprzeciwiła się żądaniu pozwu co do wysokości, zarzucając, że jest ono wygórowane.

Na rozprawie w dniu 18 07.2017r., za zgodą pozwanego, powód cofnął pozew w zakresie żądania ustalenie odpowiedzialności na przyszłość.

Bezspornym było, że w wyniku zgłoszenia szkody i przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego, strona pozwana przyjęła odpowiedzialność za szkodę co do zasady, wypłaciła powodowi kwotę 800 zł, tytułem zadośćuczynienia (k-22). Powód nie zgodził się co do wysokości przyznanego świadczenia i pismem z dnia 8.07.2016r. (doręczonym w dniu 28.07.2016r.) wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 29.200 zł, tytułem dalszego zadośćuczynienia. W odpowiedzi, pozwany odmówił wypłaty dalszych kwot, uznając, że dotychczas wypłacona suma była odpowiednia do doznanej krzywdy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 czerwca 2016r., na drodze nr (...), w miejscowości Ś. na ul. (...), na wysokości posesji, położonej pod nr (...), powód – kierujący samochodem marki M. – wykonując manewr wyprzedzania kilku pojazdów, na oznakowanej jezdni znakiem poziomym P-4 (podwójna linia ciągła), doprowadził do zderzenia ze skręcającym w lewo na posesję ciągnikiem rolniczym z przyczepą. Kierujący ciągnikiem, chcąc wjechać na swoją posesję, poprzez zmianę kierunku jazdy, tj. wykonanie manewru skrętu w lewo, wykonał ten manewr poprawnie (przed manewrem włączył kierunkowskaz, popatrzył w lusterko, dojechał do środka jezdni w miejscu, gdzie jest linia przerywana i zaczął skręcać, wcześniej upewniając się, że jadące za nim samochody zwolniły i nie wyprzedzają). Powód nie mógł wykonywać tam manewru wyprzedzania innych pojazdów, poruszając się lewym pasem ruchu (w miejscu, gdzie jezdnia była oznakowana znakiem poziomym P-4 – linia podwójna ciągła), nie zachował szczególnej ostrożności, przez co stworzył zagrożenie w ruchu drogowym. Kierujący ciągnikiem nie przyczynił się do zaistnienia wypadku. Sprawcą wypadku był powód.

Dowód:

opinia biegłego z zakresu wypadków drogowych M. C. (k-89-92, 109-110);

zeznania świadka R. F. (1) (k-74v.-75)

częściowo zeznania powoda (k-75).

W wyniku wypadku powód doznał urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego, powodującego długotrwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 2%.

Dowód:

opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii M. J. (k-118-121).

Sąd zważył, co następuje:

Orzeczenie w pkt I wyroku oparto na przepisie art. 355§1 kpc w zw. z art. 203§1 kpc, wobec cofnięcia pozwu w zakresie żądania odpowiedzialności pozwanego za skutki wypadku na przyszłość.

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Powód nie wykazał bowiem, że pozwany Zakład ponosi odpowiedzialność za skutki jego wypadku, w którym odniósł obrażenia ciała, skutkujące długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu. Przeprowadzone w sprawie dowody z opinii biegłego i zeznań świadka, potwierdziły stanowisko strony pozwanej, iż odpowiedzialność za kolizję i szkodę ponosi wyłącznie powód (art. 436 kc w zw. z art. 435§1 kc i art. 6 kc). Ubezpieczony u strony pozwanej kierowca ciągnika zachował się prawidłowo, nie naruszył przepisów ruchu drogowego i w żadnym stopniu nie przyczynił się do zaistnienia wypadku. Sprawcą wypadku był powód. Przeprowadzając manewr wyprzedzania kilku pojazdów, w tym pojazdu ubezpieczonego) na odcinku drogi, na którym taki manewr jest zakazany (w miejscu oznakowanym podwójną linią ciągłą) wyłącznie doprowadził do wypadku i zaistnienia krzywdy. Brak było zatem podstaw do obciążania odpowiedzialnością odszkodowawczą strony pozwanej (art. 822 kc).

Sąd ocenił opinię biegłego jako wiarygodną. Odnosząc się do zarzutów powoda, należy wskazać, że nawet, gdyby rozpoczął on manewr wyprzedzania na linii przerywanej, to na wyprzedzenie kolumny pojazdów niezbędny jest znaczny odcinek drogi, nawet kilkaset metrów; powód, który zjechał na lewy pas ruchu i zobaczył linię podwójną ciągłą powinien był ograniczyć prędkość i powrócić na prawy pas ruchu przed linią ciągła. Odnosząc się do aspektu widoczności, biegły wskazał, że mógłby być on analizowany w przypadku manewru wyprzedzania , gdyby doszło do kolizji z pojazdem, jadącym z naprzeciwka, z czym nie mięliśmy do czynienia w niniejszej sprawie. Biegły odniósł się także do zarzutu powoda, jakoby ciągnik z przyczepą nie miał sprawnego oświetlenia. Z zeznań świadka R. F. wynika, że kierunkowskaz był włączony przed manewrem skrętu w lewo, lampa w traktorze i naczepie była sprawna, podłączenie elektryczne było podłączone, nie wisiały żadne kable. Biegły dodał, że w tego typu pojazdach nie występuje tzw. połączenie sztywne, a przewód, łączący ciągnik z przyczepą wisi ugięty poniżej zaczepu, co jest prawidłowym połączeniem w tego typu pojazdach. Twierdzenia powoda w tym zakresie okazały się gołosłowne, a jego zeznania, że prawdopodobnie przyczepa nie miała sygnalizacji świetlnej, bo kable wisiały luźno, wtyczka była wypięta (k-75v.)– niewiarygodne. Pomimo zobowiązania na rozprawie, powód nie przedłożył fotografii, które miały obrazować taki stan rzeczy i które twierdził, że posiada w telefonie; nie dołączył ich także do pisma procesowego, zawierającego zarzuty do opinii.

Orzeczenie w pkt III oparto na podstawie przepisów art. 98 § 1 i 3 kpc. W skład kosztów, które powód, jako przegrywający sprawę powinien zwrócić pozwanemu, wchodzi: wynagrodzenie pełnomocnika, będącego radcą prawnym w stawce minimalnej, opłata skarbowa od pełnomocnictwa, zaliczka na wynagrodzenie biegłego (1800 zł + 17 zł + 700 zł).

Orzeczenie w pkt IV oparto na podstawie przepisów art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. 2016, poz. 623) w zw. z art. 98 § 1 kpc. Powoda, jako przegrywającego sprawę, obciążono wydatkami, poniesionymi w toku postępowania tymczasowo przez Skarb Państwa na wynagrodzenie biegłego ponad uiszczone zaliczki (k-97, 124).