Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

Powód T. P. domagał się zasądzenia od strony pozwanej kwoty 70485,42zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 kwietnia 2022 r. oraz kosztami procesu, w uzasadnieniu pozwu wskazując, że 12 stycznia 2021 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki P. (...) należący do D. N.. Sprawca szkody był ubezpieczony u strony pozwanej od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Ostatecznie uznano szkodę całkowitą. Powód wynajął poszkodowanej na czas likwidacji szkody w pojeździe tj. na okres od 12 stycznia 2021 r. do 18 lutego 2022 r. samochód zastępczy w segmencie C marki F. (...), uzgadniając stawkę dobową w wysokości 184,50 brutto. Powód wystawił poszkodowanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 74169 zł brutto (w tym stawka dzienna 184,50 zł brutto x 402 dni). Powód nabył od poszkodowanej drogą cesji wierzytelność wynikającą z w/w faktury i zgłosił roszczenie stronie pozwanej. Strona pozwana w odpowiedzi uznała swoją odpowiedzialność w zakresie 37 dni najmu z 402 przy stawce 104,55 zł i wypłaciła kwotę 3683,58 zł.

Strona pozwana Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. Strona pozwana wskazała, że uznała za zasadny okres najmu pojazdu przez 37 dni oraz zweryfikowała stawkę najmu do 85 zł netto, pomniejszoną o kwotę 150,22 zł netto (37 dni x 4,05 zł netto) z tytuł kosztów zaoszczędzonych. Pozwana wypłaciła należność do 3683,58 zł brutto z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego, odmawiając wypłaty odszkodowania w dalszym zakresie. Pozwana wyjaśniła, że odpowiedzialność pozwanej została ustalona dopiero w postępowaniu karnym, gdyż osoba wskazana jako sprawca zdarzenia nie przyjmowała swojej odpowiedzialności i ostatecznie jej sprawstwo zostało ustalone dopiero w wyroku Sądu. Ponadto pozwana zarzuciła, że wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym wynosiła 2100 zł, zaś koszty najmu pojazdu zastępczego 35 – krotnie przewyższał wartość pojazdu marki P. (...). Skoro wartość szkody była niska to zdaniem pozwanej nie sposób twierdzić, że poszkodowana musiała oczekiwać z zakupem innego pojazdu na wypłatę odszkodowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

12 stycznia 2021 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki P. o nr rej. (...) należący do D. N.. Sprawca szkody był ubezpieczony u strony pozwanej od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Poszkodowana D. N. jechała w K. ul. (...), która była drogą z pierwszeństwem przejazdu. Sprawczyni zdarzenia M. H., 12 stycznia 2021r., ok. godz. 8,30 w K. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...), kierując pojazdem F. o nr rej. (...) w wyniku nieustąpienia pierwszeństwa przejazdu doprowadziła do zderzenia z pojazdem P.. Na miejsce zdarzenia została wezwana Policja, lecz sprawczyni odmówiła przyjęcia mandatu i sprawa kolizji drogowej trafiła do Sądu. Poszkodowana została zobowiązana przez Policję do niezwłocznego zabrania uszkodzonego pojazdu z miejsca zdarzenia, musiała zorganizować lawetę. Poszkodowana skorzystała z usług firmy powoda w zakresie najmu pojazdu zastępczego, gdyż znała jego ofertę i dobre opinie o tej firmie z mediów społecznościach.

Dowód:

- zeznania świadka D. N. k. 83 – 94;

- wyrok nakazowy z 21.04.2021r. k. 16;

- informacja KPP w K. skierowana do poszkodowanej z 15.02.2021r. k. 17.

Poszkodowana zgłosiła szkodę stronie pozwanej, co pozwana potwierdziła pismem z 15 stycznia 2021r., zobowiązując poszkodowaną do przedłożenia wymaganych dokumentów.

W piśmie tym wskazano, że jeżeli uszkodzenia pojazdu uniemożliwiają jego dalsze użytkowanie i konieczne jest korzystanie z pojazdu zastępczego, wskazano poszkodowanej stronę internatową pozwanej, na której znajdują się informacje o zasadach najmu.

Do pisma tego załączono informacje o zasadach ustalania odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. W informacji tej wskazano, że „C. zapewni pomoc przy wynajmie pojazdu zastępczego na każdym etapie likwidacji szkody. Wynajem pojazdu zastępczego za pośrednictwem C. nie angażuje środków pieniężnych poszkodowanego, a rozliczenie z wypożyczalnią samochodów odbywa się bezgotówkowo. Poszkodowany nie ponosi również kosztów związanych z opłatą kaucji, zaliczką, czynszem, opłatą np. za przekroczenie limitu kilometrów.”

W piśmie tym wskazano, że „w przypadku zorganizowania wynajmu udokumentowane koszty mogą zostać uznane w takiej wysokości, w jakiej C. poniosłaby je, gdyby ten wynajem był organizowany przy pomocy C.. Zwrot może nastąpić według cen akceptowanych przez C. tj. zależnie od czasu najmu i klasy auta”, odpowiednio dla pojazdu klasy C to stawka 85 zł netto.

Dowód:

- pismo strony pozwanej z 15.01.2021r. k. 78 – 80;

Strona pozwana pismem z 28 styczni 2021r. powiadomiła poszkodowaną, że naprawa pojazdu jest ekonomicznie nieuzasadniona. Ustalono wartość rynkową pojazdu przed szkodą na 2100 zł, wartość wraku na 500 zł, wysokość szkody w pojeździe na 1600 zł. Jednocześnie w piśmie tym wskazano, że wypłata odszkodowania nastąpi po ustaleniu i przyjęciu przez (...) S.A. V. (...) odpowiedzialności za przedmiotową szkodę. Poszkodowana 26 stycznia 2021r. sprzedała pozostałości pojazdu za cenę 500 zł.

Strona pozwana decyzją z dnia 14 lutego 2022r. powiadomiła poszkodowaną o przyznaniu jej odszkodowania w kwocie 1600 zł.

Dowód:

- pismo strony pozwanej z 28.01.2021r. k. 14;

- decyzja o przyznaniu odszkodowania k. 73;

- umowa sprzedaży samochodu k 75

D. N. zawarła 12 stycznia 2021 r. z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego, na mocy której wynajęła od powoda samochód zastępczy marki F. (...) o nr rej. (...), uzgadniając stawkę dobową w wysokości 200 zł netto. Umowa najmu nie obciążała poszkodowanej wpłatą własną, kaucją, nie zawierała też limitu kilometrów. Zgodnie z umową rozliczenie najmu pojazdu miało nastąpić poprzez bezpośrednie rozliczenie się wynajmującego z ubezpieczycielem OC sprawcy szkody, tj. (...).A. w związku z kolizją drogową z 12 stycznia 2021 r. Rozliczenie to obejmować miało wyłącznie uzasadniony czas braku możliwości korzystania przez najemcę z jego samochodu, a więc uzasadniony czas naprawy…

Powód pismem z 28 marca 2022r. zawiadomił stronę pozwaną, że w związku z tym, że najem pojazdu zastępczego był długoterminowy, firma zastosowała upust w stawce najmu wynoszący 50 zł netto za dobę. Stawka wnosiła 150 zł netto za dobę

Powód 28 marca 2022 r. wystawił poszkodowanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 74169,00 zł brutto (w tym stawka dzienna 150 zł netto, tj.184,50 zł brutto x 402 dni).

Powód nabył wierzytelność przysługującą poszkodowanej wobec pozwanego zakładu ubezpieczeń z tytułu odszkodowania za szkodę wynikającą z konieczności najmu pojazdu zastępczego i wezwał pozwaną do zapłaty.

Strona pozwana w pismach z 11 marca 2022r. i z 15 kwietnia 2022r. uznała swoją odpowiedzialność co do zasady, wypłaciła kwotę 3683,58 zł, przyjmując za zasadny czas najmu 37 dni od 12 stycznia 2021r. do 17 lutego 2021r., przy stawce 85 zł netto, pomniejszonej o kwotę 150,22 zł netto (37 dni x 4,06 zł netto) z tytułu kosztów zaoszczędzonych.

Wyjaśniła, że uznano okres od 12 stycznia 2021r. do dni przesłania informacji o rozliczeniu szkody jako całkowitej tj. 28 stycznia 2021r. + 14 dni na zagospodarowanie pojazdu tj. do 17 lutego 2021r. włącznie.

Pozwana odmówiła wypłaty pozostałej należności i w kolejnych pisma podtrzymała swoje stanowisko.

Okoliczności bezsporne.

W tak ustalonym stanie faktyczny Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w części.

Według art. 822 § 1 k.c., powstanie obowiązku zapłaty przez zakład ubezpieczeń (ubezpieczyciela) odszkodowania z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakłada powstanie odpowiedzialności ubezpieczonego, czyli samego ubezpieczającego lub osoby, na której rzecz ubezpieczający zawarł umowę ubezpieczenia, za szkody wyrządzone osobom trzecim. Zobowiązanie do zapłaty odszkodowania z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ma więc ze swej istoty charakter akcesoryjny, tylko zatem wtedy, gdy ubezpieczony stanie się zgodnie z przepisami prawa cywilnego odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej, dochodzi do powstania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń wobec tej osoby z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Zakres odpowiedzialności ubezpieczonego wobec osoby trzeciej wyznacza co do zasady zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (por. np. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2005 r., III CZP 99/04, OSNC 2005, nr 10, poz. 166 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2002 r., II CKN 353/99, nie publ.). Akcesoryjny, wynikający z art. 822 § 1 k.c., charakter zobowiązania ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej potwierdzają w odniesieniu do obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przepisy art. 23, 34, 35 i 36 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm. - dalej: "ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych" lub "u.u.o."). W myśl tych przepisów, na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, do której zawarcia obowiązany jest posiadacz bezpośrednio eksploatujący pojazd (por. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2005 r., III CZP 99/04), zakład ubezpieczeń jest zobowiązany, w granicach ustalonej sumy gwarancyjnej, do zapłaty odszkodowania za szkodę na osobie lub w mieniu wyrządzoną w związku z ruchem pojazdu, objętą odpowiedzialnością posiadacza (art. 436 § 1 zdanie pierwsze lub art. 436 § 1 zdanie drugie k.c.). Odpowiedzialność za szkody wyrządzone ruchem wszelkich pojazdów mechanicznych oparta została na zasadzie ryzyka (art. 436 k.c. w związku z art. 435 k.c.). Uzasadnieniem tej zaostrzonej odpowiedzialności jest przede wszystkim szczególne i wzmożone niebezpieczeństwo jakie wiąże się z użyciem tych środków komunikacji.

W tak ukształtowanej odpowiedzialności posiadacza pojazdu mechanicznego przesłanki stanowią powstanie szkody w mieniu lub na osobie, spowodowanie szkody przez ruch mechanicznego środka komunikacji, oraz związek przyczynowy między szkodą a ruchem pojazdu. Szkoda wywołująca odpowiedzialność z tytułu ryzyka musi być wyrządzona przez ruch mechanicznego środka komunikacji. Ponadto pomiędzy działaniem sprawcy szkody a skutkiem tego działania musi zachodzić związek przyczynowy (opisany w art. 361 kc). W Świetle tego zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa swojego działania.

Szkodą w mieniu jest wszelki uszczerbek majątkowy. Przy ustaleniu wysokości szkody należy posługiwać się przyjętą w piśmiennictwie i orzecznictwie teorią różnicy. Oznacza to, że dla ustalenia wysokości szkody zestawia się obecną wartość samochodu z tą, jaką by on przedstawiał gdyby nie było wypadku (tak, G. Bieniek, Odpowiedzialność cywilna za wypadki drogowe, Warszawa 2006 str.140). Zasada pełnego odszkodowania w ujęciu kodeksu cywilnego przejawia się w tym, że naprawienie szkody obejmuje zarówno straty jakie poszkodowany poniósł, jak i korzyści które mógł osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie z art. 361 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła.

Podkreślić należy, że zgodnie poglądem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z dnia 8 września 2004r., w sprawie IV CK 672/03 za normalne następstwo zniszczenia pojazdu służącego poszkodowanemu do prowadzenia działalności gospodarczej należy uznać konieczność czasowego wynajęcia pojazdu zastępczego w celu kontynuowania tej działalności w okresie, gdy szkoda nie została jeszcze naprawiona. Postulat pełnego odszkodowania przemawia więc za przyjęciem stanowiska o potrzebie zwrotu przez ubezpieczyciela tzw. wydatków koniecznych, potrzebnych na czasowe używanie zastępczego środka komunikacji w związku z niemożliwością korzystania z niego wskutek zniszczenia, z tym że tylko za okres między dniem zniszczenia a dniem w którym poszkodowany może nabyć analogiczny pojazd, nie dłuższy jednak niż za czas do zapłaty odszkodowania . Okoliczność, iż koszty wynajęcia pojazdu zastępczego przekroczyły cenę nowego samochodu, nie może automatycznie przesądzać o istnieniu przyczynienia się poszkodowanego do powiększenia rozmiaru szkody.

Nie wszystkie jednak wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c.). Na dłużniku ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Nie jest celowe nadmierne rozszerzanie odpowiedzialności odszkodowawczej i w konsekwencji – gwarancyjnej ubezpieczyciela, co mogłoby prowadzić do wzrostu składek ubezpieczeniowych. Tak, Uchwała SN(7) z 17.11.2011 r., III CZP 5/11, OSNC 2012, nr 3, poz. 28.

W oparciu o powołane orzeczenia należało przyjąć, że pełne odszkodowanie w niniejszej sprawie obejmować powinno rzeczywiście poniesione, ale również uzasadnione koszty najmu pojazdu. Podkreślić należy, że poszkodowana już w piśmie z 15 stycznia 2021r. wysłanym jej przez ubezpieczyciela na adres mailowy wskazany do kontaktu uzyskała informację o możliwości skorzystania z pojazdu zastępczego zorganizowanego przez ubezpieczyciela. Jednocześnie ubezpieczyciel poinformował poszkodowaną, że jeżeli skorzysta z innej wypożyczalni ubezpieczyciel zaakceptuje stawkę w klasie C pojazdu zastępczego w kwocie 85 zł netto. Poszkodowana powinna o tym poinformować wynajmującego. Poszkodowana zeznała, że pozostawała z powodem w stałym kontakcie w czasie trwania postępowania likwidacyjnego oraz, że poinformowała powoda o tym, że otrzymała od ubezpieczyciela informację o zasadach wypłaty odszkodowania za pojazd zastępczy i akceptowanych stawkach. Poszkodowana nie wykazała zainteresowania ofertą strony pozwanej, gdyż jak zeznała miała już auto i pomoc od powoda. W ocenie Sądu zarzut strony pozwanej co do wysokości stawki wskazanej przez powoda okazał się uzasadniony. Skoro strona pozwana od chwili zgłoszenia szkody była gotowa bezgotówkowo zapewnić poszkodowanej pojazd zastępczy przy stawce 85 zł netto, to obowiązkiem poszkodowanej było współdziałanie z ubezpieczycielem w celu minimalizacji szkody. Tymczasem poszkodowana, a także powód, gdyż byli o tych propozycjach informowani, zignorowali stanowisko ubezpieczyciela w tej kwestii. W ocenie Sądu skoro poszkodowana została uprzedzona o akceptowanej stawce w dniu 15 stycznia 2021r. (piątek), a z pojazdu wypożyczonego od powoda korzystała już od 12 stycznia 2021r. to za pierwsze pięć dni od 12 stycznia do 17 stycznia 2021r. (od środy do niedzieli) strona pozwana powinna wypłacić odszkodowanie według stawki powoda tj. 150 zł netto, zaś za dalszy uznany okres według stawki akceptowanej przez stronę pozwaną, tj. 85 zł netto.

Strona pozwana uznała jedynie 37 dni z 402 dni trwania umowy najmu. Ubezpieczyciel uznał, że poszkodowana z chwilą, kiedy dowiedziała się, że szkoda była całkowita powinna we własnym zakresie zbyć wrak i kupić sobie inny samochodów. Rozumowanie strony pozwanej jest sprzeczne z obowiązującym orzecznictwem, również tym które pozwana dołączyła do odpowiedzi na pozew. Powszechnie bowiem przyjmuje się, że uzasadniony czas trwania najmu przy szkodzie całkowitej powinien obejmować czas do wypłaty odszkodowania. Tymczasem strona pozwana, przy nieskomplikowanym stanie faktycznym i ustalonym przebiegu zdarzenia, oczekiwała na prawomocne zakończenie postępowania sądowego w przedmiocie wykroczenia popełnionego przez sprawczynię szkody. Oczekiwanie to radykalnie wydłużyło czas trwania postępowania likwidacyjnego i spowodowało, że pozwana dopiero 14 lutego 2022r. wydala decyzję o przyznaniu poszkodowanej odszkodowania w kwocie 1600 zł. Wywodzenie przez pozwaną argumentów, że tak niska szkoda w pojeździe powinna pozbawić poszkodowaną prawa korzystania z pojazdu zastępczego i tym samym rekompensaty kosztów najmu jest całkowicie niesłuszna. To strona pozwana zdecydowała się wstrzymać z wydaniem decyzji o przyznaniu odszkodowania poszkodowanej, mając wiedzę o okolicznościach zdarzenia, w szczególności, że poszkodowana jechała drogą z pierwszeństwem przejazdu, a sprawczyni zdarzenia wyjechała z drogi podporządkowanej i zgodnie z wnioskiem o ukaranie to ona naruszyła zasady ruchu drogowego. Strona pozwana mając wiedzę od 28 stycznia 2021r. że należne poszkodowanej odszkodowanie wynosi jedynie 1600 zł oraz, że poszkodowana korzysta w czasie trwania postępowania likwidacyjnego z pojazdu zastępczego, zdecydowała się przejąć ryzyko związane z oczekiwaniem na wynik postępowania karnego. To strona pozwana, wstrzymując wydanie decyzji o wypłacie odszkodowania poszkodowanej przyczyniła się do powstania szkody w związku z korzystaniem przez poszkodowaną z pojazdu zastępczego. Nie można bowiem przyjąć, jak sugeruje strona pozwana, że obowiązkiem poszkodowanej było niezwłoczne nabycie innego pojazdu, w sytuacji gdy nie otrzymała ona należnego jej odszkodowania. Poszkodowana nie dopuściła się zwłoki w swoim działaniu i to co mogła uczynić szybko to zrobiła, w tym zbyła wrak już 26 stycznia 2021r. za cenę 500 zł. Gdyby pozwana wypłaciła poszkodowanej odszkodowanie w kwocie 1600 zł w dniu 28 stycznia 2021r. czas najmu wynosiłby nawet mniej niż 37 dni. To wyłącznie bezkrytyczne i nieuzasadnione działanie strony pozwanej, oczekującej na wydanie prawomocnego wyroku przesądzającego o winie sprawczyni szkody, spowodowało powstanie szkody tak znacznych rozmiarów. Nie można jednak stracić z pola widzenia, że w tym czasie poszkodowana nie miała możliwości nabycia innego pojazdu, nie dysponowała środkami finansowymi na ten cel. Poszkodowana podała, że samochód był jej potrzebny do codziennego funkcjonowania, gdyż mieszkała w K., ale także w B.. W tym czasie nie dysponowała też innym samochodem.

W tych okolicznościach Sąd uznał, że nieuzasadniona była odmowa wypłaty odszkodowania za dalszy okresie 365 dni (402 – 37 dni) najmu pojazdu zastępczego, w tym do dnia 14 lutego 2022r. (data decyzji, brak danych o dacie wypłaty odszkodowania) i maksymalnie 4 dni na zakup nowego pojazdu. Ostatecznie w ocenie sądu należne powodowi odszkodowanie z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego powinno wynosić 42428,85 zł (5 dni x 184,50 zł brutto + 397 dni x 104,55 zł brutto). Skoro pozwana wypłaciła powodowi 3683,58 zł, należało zasądzić od strony pozwanej na rzecz powoda 38745,27 zł. Powództwo w pozostałym zakresie podlegało oddaleniu.

W ocenie Sądu wywód strony pozwanej zmierzający do obniżenia należnego odszkodowania o zaoszczędzone przez poszkodowaną koszty eksploatacji jest całkowicie niezrozumiały i niezasadny. Podkreślić należy, że poszkodowana przed zdarzeniem dysponowała pojazdem, który był sprawny, dopuszczony do ruchu drogowego i zaspokajał mobilne potrzeby poszkodowanej. Zdarzenie drogowe, za które odpowiedzialność ponosi sprawczyni szkody, a tym samym strona pozwana, pozbawiło poszkodowaną możliwości z posługiwania się jej samochodem. Zatem korzystanie z pojazdu zastępczego wiązało się z koniecznością zaspokojenia jej potrzeb mobilnych na czas trwania postępowania likwidacyjnego. W kosztach korzystania z tego pojazdu były też koszty eksploatacyjne, które najemca (poszkodowana) zobowiązany jest zapłacić na rzeczy wynajmującego. Skoro strona pozwana odpowiada za celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty najmu, to koszty te zawierają też koszty eksploatacyjne, które zobowiązana byłaby zapłacić na rzecz powoda najemczyni w związku z najmem pojazdu zastępczego. W tych okolicznościach niecelowy i zmierzający do wydłużenia postępowania był wniosek strony pozwanej o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność ustalenia hipotetycznych kosztów eksploatacyjnych pojazdu stanowiącego własność poszkodowanej. Podkreślić należy, że akceptowana przez pozwaną i przyjęta przez Sąd w tej sprawie stawka najmu jest znacznie niższa niż stawki rynkowe. Ubezpieczyciele mają możliwość negocjowania z wypożyczalniami stawki najmu pojazdów na dużo bardziej preferencyjnych warunkach niż konsumenci – klienci indywidualni.

Sąd orzekł o należnych odsetkach ustawowych od zgłoszonego roszczenia w oparciu o art. 481 § 1 k.c., 455 k.c. oraz art. 817 k.c. i 14 ust. 1 uoc w myśl którego zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. W przedmiotowej sprawie pozwana pismem z 11 marca 2022 r. odniosła się do roszczeń powoda. Szkoda w tym zakresie powinna być naprawiona najpóźniej do dnia 11 kwietnia 2022 r., pozwana pozostawała więc w opóźnieniu od 12 kwietnia 2022 r. Powód domagał się odsetek ustawowych za opóźnienie od 15 kwietnia 2022r., a zatem należało w tym zakresie orzec zgodnie z żądaniem pozwu (art. 321 § 1 k.p.c.).

O kosztach orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., przyjmując że powód wygrał proces w 55%. Strony poniosły koszty postępowania w łącznej wysokości 14435,10 zł, w tym opłata sądowa od pozwu w kwocie 3523 zł; kwota 34 zł tytułem opłat skarbowych od pełnomocnictw pełnomocników stron, kwota 2 x po 5400 zł tytułem kosztów wynagrodzenia obu pełnomocników, koszt dojazdu pełnomocnika powoda na trasie Z. Śl – K. – Z. Śl. 55,26 zł i koszty korespondencji 20,90 zł. Dokonując stosunkowego rozdzielenia tych kosztów powód powinien te koszty ponieść do kwoty 6495,80 zł, a strona pozwana do kwoty 7939,30 zł. Skoro powód poniósł koszty łącznie w kwocie 9018,10 zł to pomniejszając tę kwotę o 6495,80 zł, należy się jemu zwrot kosztów od strony pozwanej w kwocie 2522,30 zł.

ZARZĄDZENIE

- odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron;

- kal. 14 dni