Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

Powód M. D. wniósł o zasądzenie od (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 2 605,37 zł zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 1 908,36 zł od dnia 23 października 2023 r. do dnia zapłaty ( powód wskazał, ze skapitalizował odsetki od dnia następnego po dniu wymagalności tj. 15.11.2022 r. do 22.10.2023 r.) i od kwoty 480 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zwrot kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości podwójnej stawki minimalnej.

W uzasadnieniu wskazał, że strony w dniu 7 października 2022 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód poszkodowanego Z. K. marki S. (...) nr rej. (...), za co cywilną odpowiedzialność ponosi strona pozwana, która wypłaciła poszkodowanemu 1 615,4 zł odszkodowania. W ocenie powoda wypłacona suma nie pokrywa kosztów naprawy pojazdu poszkodowanego, który swoją wierzytelność z tego tytułu sprzedał na jego rzecz. Powód podał, że zlecił prywatną kalkulację naprawy, z której wynika, że koszt naprawy to kwota 3 524 zł brutto, a za opracowanie kalkulacji zapłacił 480 złotych i domaga się zwrotu tej sumy.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana zażądała oddalenia powództwa, podnosząc, że wypłacone odszkodowanie w pełni rekompensuje doznaną przez powoda szkodę, a nadto zarzucił powodowi brak legitymacji procesowej. Strona pozwana podniosła, że w umowie cesji zastrzeżono, że umowa będzie zawarta z chwilą przekazania przez cesjonariusza wynagrodzenia dla cedenta w kwocie 300 zł, natomiast powód wypłacił poszkodowanemu 264 zł. Ponadto zarzuciła, że samochód poszkodowanego w dacie kolizji miał 13 lat, a nie zostały przedstawione dotychczas dowody, że po upływie gwarancji był serwisowany i naprawiany wyłącznie częściami oryginalnymi, ani nie udowodniono by takie części były zamontowane w dacie szkody. Strona pozwana uznała za niezasadne żądanie zasądzenia od niej kwoty 480 zł z tytułu zwrotu kosztów faktury z dnia 13 października 2023 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 października 2022 r. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki S. (...) nr rej. (...) stanowiący własność Z. K.. Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej (...) S.A. z siedziba w W.. Strona pozwana wypłaciła w wyniku postępowania likwidacyjnego i sporządzonej wyceny odszkodowanie w kwocie 1 615,64 zł.

Okoliczności bezsporne

Poszkodowany nabył samochód w Polsce po sprowadzeniu go z Niemiec jako nieuszkodzonego. Wskutek zdarzenia tylna część samochodu z prawej strony została uszkodzona, został zdeformowany plastik i wyrwany kawałek.

Dowód: zeznania świadka Z. K. – k.66, znajdujące się w aktach szkody: fotografie pojazdu – k.43

Poszkodowany Z. K. zawarł z powodem M. D. w dniu 13 września 2023 r. umowę przelewu wierzytelności w stosunku do sprawcy zdarzenia z dnia 7 października 2022 r. i jego ubezpieczyciela w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w samochodzie S. nr rej. (...). Cedent przeniósł wierzytelność na cesjonariusza wraz ze wszelkimi prawami z nią związanymi, w szczególności prawo do pełnego odszkodowania i informacji, w tym do uzyskania od podmiotu likwidującego szkodę wszelkich dokumentów gromadzonych w celu ustalenia odpowiedzialności za zdarzenie lub wysokości odszkodowania. Wynagrodzenie cedenta stanowiła kwota 300 zł brutto. Strony postanowiły, że umowę uznaje się za zawartą z chwilą przekazania przez cesjonariusza wynagrodzenia da cedenta. Powód przelał poszkodowanemu kwotę 264 zł. Poszkodowany nie kwestionował zapłaty wynagrodzenia za cesję wierzytelności.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności – k.15, zawiadomienie o dokonanym przelewie – k.16, oświadczenie – k.17, korespondencja e-mailowa – k.11 – 12, potwierdzenie transakcji z 20.09.2023 r. – k.18, zeznania świadka Z. K. – k.66

Strona pozwana w piśmie z dnia 2 października 2023 r. poinformowała o dotychczas wypłaconym poszkodowanemu odszkodowaniu.

Dowód: pismo z dnia 2.10.2023 r. – k.14

Strona powodowa mailowo skierowała do pozwanej wezwanie do zapłaty wskazując, że zwróciła się do profesjonalnego podmiotu o wykonanie kosztorysu i wartość odszkodowania określona w nim to 3 524 zł i z tego względu wezwała do zapłaty brakującego odszkodowania wraz z odsetkami za zwłokę w terminie 7 dni oraz kosztów sporządzenia kosztorysu 480 zł.

Dowód: wiadomość e-mailowa – k.13, kosztorys – k.19 – 24

Centrum (...) sp. z o.o. sp. k. w dniu 13 października 2023 r. wystawiło powodowi fakturę nr (...) na kwotę 480 zł za sporządzenie kalkulacji.

Dowód: faktura – k.25

Uszkodzony pojazd wyprodukowany został w 2009 r., w Polsce został zarejestrowany po raz pierwszy 23 czerwca 2022 r. Uszkodzeniu w wyniku zdarzenia z dnia 7 października 2022 r. uległ tył pojazdu po prawej stronie wskutek najechania przez inny pojazd. Biegły sądowy do wymiany i naprawy zakwalifikował części, które znajdowały się w obrębie działania siły niszczącej. Części i podzespoły wynikające z technologii narzuconej przez producenta, których powtórne wykorzystanie nie jest możliwe tj. folie ochronne, jednorazowe uszczelki, zatrzaski. Biegły dokonał wyceny przy uwzględnieniu cen części oryginalnych dostępnych w sieci warsztatów autoryzowanych firmy (...) i średnich stawek stosowanych w zakładach rzemieślniczych. Stawki roboczogodziny za prace blacharsko mechaniczne, jak i prace lakiernicze wyn0oszą po 110 zł. Wysokość kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu wynosi 3 503,16 zł brutto, co pozwoliłoby do przywrócenia go do stanu poprzedniego jaki istniał przed zdarzeniem wywołującym szkodę.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu techniki pojazdów samochodowych, kalkulacji warsztatowej, analizy rachunków i kosztorysów T. G. – k.74 – 86

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w przeważającej części zasługiwało na uwzględnienie.

Legitymacja procesowa czynna powoda została zakwestionowana przez stronę pozwaną, ponieważ istotnie mogła ona budzić wątpliwości wobec sformułowania zawartego w § 2 ust. 4 umowy przelewu wierzytelności w odniesieniu do przepisu art. 89 k.c. w zw. z art.509 k.c. Na skutek zarzutu braki legitymacji czynnej podniesionej przez pozwanego, powód przedstawił swoje stanowisko (choć powoływał błędną kwotę 400 zł, mimo że strona pozwana takiej kwoty nie określała). Zdaniem Sądu, w odniesieniu do potwierdzenia przelewu kwoty 264 zł netto po potrąceniu – niezasadnym – i braku negowania tej okoliczności przez świadka Z. K., którego zeznania uznano za wiarygodne, uznać należało, że powód zapłacił wynagrodzenie poszkodowanemu i tym samym doszło do zawarcia umowy przelewu wierzytelności. Wskazać należy, że świadek nie kwestionował, by umowa nie została zawarta i ta okoliczność miała istotne znaczenie dla legitymacji powoda. Na marginesie tylko wskazać wypada, że rzeczą powoda było przedstawienie dowodu na okoliczność odprowadzenia podatku do właściwego urzędu skarbowego.

Spór powstał również na tle wysokości wypłaconego przez ubezpieczyciela odszkodowania. W związku z tym konieczne było przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego na okoliczność wysokości szkody w pojeździe w wyniku zdarzenia z dnia 7 października 2022 r.

Z opinii biegłego sądowego T. G. i opracowanego przez niego kosztorysu (kalkulacji) sporządzonego w systemie A. wynika, że koszt naprawy pojazdu wynosi 3 503,16 zł. Zaskakujące jest, że strony niniejszego postępowania przedstawiły swoje kalkulacje również opracowane w tym systemie, lecz kalkulacja strony pozwanej znacząco różni się od kalkulacji biegłego sądowego. Zwrócić należy uwagę, że przede wszystkim strona pozwana znacząco zaniżyła koszt jednej roboczogodziny określając ją na kwotę 50 zł, natomiast biegły sądowy na kwotę 110 zł. W ocenie Sądu, bacząc na realia wolnego rynku oraz doświadczenie życiowe wynikające także z rozpoznawanych spraw, stawki 50 zł za 1 roboczogodzinę były stosowane ponad 10 lat temu. Oczywistym jest, że są to stawki roboczogodziny w warsztatach rzemieślniczych, a nie w autoryzowanych serwisach, które wynoszą najczęściej kilkaset złotych za godzinę i więcej. Zdaniem Sądu, strona pozwana jako profesjonalista przeprowadziła postępowanie likwidacyjne w sposób korzystny dla siebie. Wynika to zresztą ze wskazania w kalkulacji, że ustalając wysokość szkody oparto się o technologię producenta pojazdu dostępną w oprogramowaniu firm eksperckich z uwzględnieniem średniej stawki za roboczogodzinę ustaloną przez zakład ubezpieczeń na podstawie cen stosowanych przez zakłady naprawcze działające na terenie miejsca zamieszkania lub miejsca naprawy pojazdu, cen części zamiennych pochodzących. Jednocześnie strona pozwana nie przestawiła żadnego dowodu, by wykazać zasadność przyjętej stawki roboczogodziny na 50 zł, tylko sporządziła kalkulację na przyjętym przez siebie założeniu.

Odnosząc się do podniesionej przez pozwaną kwestii wykazania przez powoda zamontowania oryginalnych części w samochodzie poszkodowanego, stwierdzić wypada, że jej rzeczą w ramach postępowania likwidacyjnego było ustalenie, czy części, które uległy uszkodzeniu były częściami oryginalnymi. Okoliczność, że uszkodzony pojazd jest pojazdem starszym nie uprawnia pozwanego ubezpieczyciela do sporządzenia kalkulacji szkody na założeniu, że części uszkodzone winny być wymienione na części oryginalne nie sygnowane logo producenta. Jak wynika z wiarygodnych w ocenie Sądu zeznań świadka, auto było sprowadzone jako nieuszkodzone, a części były oryginalne i posiada również książkę serwisową. Jak wynika ze stanowiska pozwanej, nie żądała ona od poszkodowanego jej przedstawienia w postępowaniu likwidacyjnym.

W ocenie sądu, opinia biegłego sądowego T. G. jest jednoznaczna, spójna i logiczna. Nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Z opinii tej wynika, że naprawa winna nastąpić zgodnie z technologią producenta. Biegły ustalił, że stawki za roboczogodzinę stosowane w warsztatach w obrębie zamieszkania poszkodowanego stosują stawkę 110 zł/1 rbg. Biegły wskazał, że z dokumentacji nie wynika, by uszkodzone części pojazdu zakwalifikowane do wymiany były inne niż oryginalne części zamienne producenta sygnowane jego logo, a nadto, nie stwierdzono innych uszkodzeń nie mających związku przyczynowego ze szkodą.

Mając zatem na względzie powyższe oraz przepisy art.363 § 1 k.c. i art.361 § 1 k.c. Sąd uznał, że skoro odszkodowanie za szkodę w pojeździe winno wynosić 3 503,16 zł, a strona pozwana wypłaciła poszkodowanemu 1 615,64 zł, to zasądzona winna być kwota 1 887,52 zł.

Powód wnosił również o zasądzenie kwoty 217,01 zł tytułem skapitalizowanych odsetek od kwoty 1908,36 zł za okres od 15 listopada 2022 r. do 22 października 2023 r. Sąd zasądził kwotę należnego odszkodowania 1 887,52 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15 listopada 2022 r., tym samym nie uwzględniając w pełnym zakresie skapitalizowanych odsetek w kwocie 217,01 zł, ponieważ były one wyliczone od wyższej kwoty odszkodowania określonego przez powoda 1 908,36 zł, a więc w sformułowaniu „zasądza kwotę 1887,52 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15 listopada 2022 r.” prócz należności głównej mieszczą się w części odsetki od 15.11.2022 r. do 22.10.2023 r. nieskapitalizowane i dalsze odsetki od 23 października 2023 r.

Termin początkowy naliczania odsetek – 15 listopada 2022 r. wynika z treści art.14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, ponieważ szkoda została zgłoszona 12 października 2022 r. (osiem pierwszych cyfr numeru szkody odpowiada dacie zgłoszenia szkody). Zatem nie sposób uznać, by termin początkowy naliczania odsetek był przedwczesny. Błędnie strona pozwana podniosła, że nie pozostaje w opóźnieniu w zapłacie odszkodowania. Wyrok w sprawie odszkodowań przysługujących od ubezpieczycieli odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych nie jest wyrokiem konstytutywnym. To strona powodowa jako profesjonalista winna rzetelnie przeprowadzić postępowanie likwidacyjne i wypłacić poszkodowanemu należne odszkodowanie, nie odszkodowanie ustalone korzystnie dla ubezpieczyciela. Celem odszkodowania jest naprawienie szkody, a szkodą jest uszczerbek w majątku poszkodowanego. Jeśli poszkodowany przeprowadzi naprawę najtańszym kosztem lub wcale jej nie przeprowadzi, to w jego majątku nadal występuje uszczerbek. Ponadto, jeśli naprawa częściami oryginalnymi pojazdu poszkodowanego prowadziłaby do wzrostu wartości pojazdu S. (...), to rzeczą strony pozwanej było zawnioskowanie w tym zakresie odpowiedniej tezy dowodowej. Zwrócić należy uwagę, że w istocie każda szkoda w pojeździe w istocie prowadzi do obniżenia wartości pojazdu, jako szkodowego, w porównaniu do samochodów wyprodukowanych w tym samym roku, w których szkód nie było.

Mając na względzie powyższe, dalej idące powództwo Sąd oddalił jako bezzasadne.

Sąd oddalił również powództwo o zasądzenie kwoty 480 zł żądanej za sporządzenie kalkulacji sporządzonej na zlecenie powoda. Przede wszystkim zwrócić należy uwagę, że powód jest podmiotem profesjonalnym zajmującym się nabywaniem wierzytelności z tytułu szkód w pojazdach. Zawarł z poszkodowanym umowę cesji wierzytelności należnych od sprawcy zdarzenia lub jego ubezpieczyciela w dniu 13 września 2023 r. dokonując przecież oceny rentowności tej umowy. Odmiennie należy ocenić zlecenie sporządzenia kalkulacji szkody przez powoda niż w przypadku, gdyby zlecenie nastąpiło przez osobę fizyczną, która została poszkodowana i nie mając wiedzy w tym zakresie zwróciła się do rzeczoznawcy, by wycenił wartość poniesionej szkody. Powód jest profesjonalistą i najpierw zawarł umowę przelewu wierzytelności, a następnie dokonał wyceny szkody. Zauważyć jednak należy, co słusznie podniosła strona pozwana, że Centrum (...) Sp. z o.o. Sp k. to spółka, której obecnie jedynym wspólnikiem jest Centrum (...) Sp. z o.o., której jedynym wspólnikiem jest powód M. D.. Zatem powiązania te wskazują, że koszt sporządzenia kalkulacji nie był konieczny dla określenia wartości szkody i brak jest związku przyczynowego między zdarzeniem wywołującym szkodę a kosztami wynikającymi z faktury.

O kosztach procesu orzeczono na mocy art.100 k.p.c. stosunkowo je rozdzielając. Powód wygrał w 72 %, a strona pozwana w 28 %. Koszty powoda wyniosły 2 369,60 zł (200 zł opłata od pozwu, 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 1 252,60 zł koszty opinii biegłego i 900 zł koszty zastępstwa procesowego) i 72 % daje należne powodowi koszty 1 706,11 zł (pkt III wyroku). Koszty strony pozwanej to 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa i 900 zł koszty zastępstwa procesowego i 28 % to 256,76 zł kosztów zasądzonych na rzecz pozwanej od powoda.