Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

Strona powodowa T. Ś. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej kwoty 58132,19 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 57266,19 zł od dnia 18 kwietnia 2019 r. do dnia zapłaty i od 866 zł od 17 września 2019 r. do dnia zapłaty, jak również o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu pozwu wskazała, że 26 stycznia 2019 r. doszło do zdarzenia drogowego, w następstwie którego uszkodzeniu uległ pojazd marki F. (...) nr rej. (...), który stanowił własność powódki. Do zdarzenia doszło z winy kierującego pojazdem marki A. nr rej. (...) – M. M.. Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie OC u pozwanego. Pozwany (...) S.A. przeprowadził postępowanie likwidacyjne i zaproponował wypłatę odszkodowania w wysokości 32387,53 zł. W ocenie powódki kalkulacja naprawy pojazdu, która stanowiła podstawę ustalenia należnego powódce odszkodowania, sporządzona przez stronę pozwaną jest rażąco zaniżona. Jednakże decyzją z dnia 18 kwietnia 2019 r. strona pozwana poinformowała powódkę o odmowie wypłaty odszkodowania, wskazując na brak związku przyczynowego między zdarzeniem a szkodą zgłoszoną do likwidacji. W związku z tym powódka zmuszona była zlecić sporządzenie prywatnej ekspertyzy niezależnemu rzeczoznawcy, której koszt wyniósł 500 zł. Zgodnie z opinią koszty naprawy pojazdu powódki opiewają na kwotę 57266,19 zł. Ponadto powódka wskazała, że poniosła dodatkowy koszt związany z holowaniem uszkodzonego pojazdu w kwocie 366 zł. Powódka w konsekwencji w dniu 4 września 2019 r. złożyła odwołanie od decyzji odmawiającej jej przyznanie odszkodowania. Pozwana nie odpowiedziała na przedmiotową reklamację do dnia wniesienia powództwa.

Strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwana zakwestionowała co do zasady swoją odpowiedzialność za szkodę w pojeździe powódki, zarzucając że udokumentowane uszkodzenia obu pojazdów nie korelują z przedstawionym przez powódkę opisem zdarzenia i wykluczają możliwość wzajemnego kontaktu obu pojazdów. Ponadto pozwana zarzuciła, że żądanie pozwu jest wygórowane. Pozwana wyjaśniła, że zachowując standardową procedurę, niezależnie od ustaleń dotyczących kwestii odpowiedzialności za szkodę co do zasady, przystąpiła do jej oszacowania. Po przeprowadzeniu oględzin ustalono koszt naprawy uszkodzeń pojazdu na kwotę 32387,53 zł. Pozwana wskazała, że sporządzona przez powódkę prywatna kalkulacja naprawy pojazdu, nie ma mocy dowodowej, a koszty holowania i koszty prywatnej kalkulacji szkody, jako bezzasadne nie pozostają w adekwatnym związku przyczynowo-skutkowym ze zdarzeniem z dnia 26 stycznia 2019 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Sprawca szkody, kierujący pojazdem marki A. nr rej. (...) w dniu zdarzenia drogowego z dnia 26 stycznia 2019 r był objęty zawartą ze stroną pozwaną umową ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

/ Bezsporne , nadto dowód: odpowiedź Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego na zapytanie nr (...) z dnia 16.10.2019 r. dot. objęcia ubezpieczeniem OC pojazdu o nr rej (...) /

W dniu 26 stycznia 2019 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego kierujący pojazdem marki A. nr rej. (...), jako sprawca zdarzenia, uszkodził pojazd marki F. (...) nr rej. (...), stanowiący własność powódki. Kierującym samochodem powódki był jej syn M. Ś. (1). Na miejsce zdarzenia byli wezwani funkcjonariusze Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Powiatowej Policji w K. – sierż.sztab. T. J. oraz st. sierż. P. P.. Zdarzenie miało miejsce w godzinach wieczornych. Kierujący pojazdem F. (...), aby uniknąć czołowego zderzenia, odbijając kierownicą w prawo, uderzył przodem pojazdu w narożnik muru znajdującego się na skrzyżowaniu przy ul. (...) i ul. (...) w K.. Sprawca zdarzenia został ukarany mandatem karnym w wysokości 500 zł za nieustąpienie pierwszeństwa. W wyniku zdarzenia powódka poniosła koszt holowania pojazdu w wysokości 366 zł. Holowanie pojazdu zostało wykonane przez synową powódki - M. Ś. (2), która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie udzielania pomocy drogowej. Samochód nie został naprawiony przez powódkę. Powódka nie prowadzi działalności gospodarczej. Samochód powódki został sprowadzony z Niemiec i przed zdarzeniem z dnia 26 stycznia 2019 r. nie brał on udziału w żadnych kolizjach.

Dowód:

- zaświadczenie z KPP w K., k. 21;

- zaświadczenie z KPP w K., k. 22;

- notatka informacyjna KPP w K. o zdarzeniu drogowym., k. 23;

- karta zdarzenia drogowego oraz kopia notatnika służbowego, k. 81-85;

- dokumentacja zdjęciowa, k. 24-25;

- zeznania świadka T. J., k. 94-95;

- zeznania świadka M. M., k. 95-96;

- zeznania świadka M. Ś. (1), k. 100-101;

- przesłuchanie stron w części dotyczącej zeznań powódki T. Ś., k. 101v.-102;

- Faktura VAT nr (...) z dnia 28.01.2019 r., k. 26.

Powódka w dniu 28 stycznia 2019 r. zgłosiła pozwanej szkodę. W wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego pozwana ustaliła wysokość szkody na kwotę 32387,53 zł. Pismem z dnia 11 lutego 2019 r. pozwana zaproponowała powódce wypłatę odszkodowania w wysokości 32387,53 zł. Następnie pismem z dnia 21 lutego 2019 r, pozwana wezwała powódkę do przedłożenia potrzebnych dokumentów, w celu ustalenia stanu faktycznego sprawy. Pozwana w dniu 18 kwietnia 2019 r. poinformowała powódkę, że nie może przyznać odszkodowania, gdyż uszkodzenia obu pojazdów, w świetle poczynionych ustaleń faktycznych, wskazują że brak jest związku pomiędzy działaniem sprawcy zdarzenia, a uszkodzeniami powstałymi w pojeździe powódki.

Dowód:

- dokumentacja szkody nr (...), k. 27-37;

- pismo pozwanej z dnia 11 lutego 2019 r., k. 38;

- pismo pozwanej z dnia 21 lutego 2019 r., k. 39;

- pismo pozwanej z dnia 18 kwietnia 2019 r., k. 40.

Powódka zleciła wycenę kosztów naprawy pojazdu niezależnemu rzeczoznawcy J. K.. Zgodnie z wyceną koszt naprawy pojazdu powódki opiewał na kwotę 57.266,19 zł. Powódka poniosła koszt tytułem sporządzenia opinii w wysokości 500 zł.

Dowód:

- prywatna opinia rzeczoznawcy z dnia 26.08.2019 r., k. 41-58;

- Faktura nr (...) z dnia 26.08.2019 r., k. 59.

W dniu 4 września 2019 r. powódka złożyła reklamację na odmowę przyznania odszkodowania, którą pozwana odebrała w dniu 9 września 2019 r. W treści reklamacji powódka wezwała pozwaną dodatkowo do zapłaty kosztów sporządzenia prywatnej opinii i holowania uszkodzonego pojazdu, przesyłając w załączeniu kopie faktury nr (...). Strona pozwana nie odpowiedziała na przedmiotową reklamację.

Dowód:

- zażalenie na odmowę przyznania odszkodowania z dnia 4.09.2019 r., k. 60-62;

- potwierdzenie odbioru zażalenia przez pozwaną w dniu 9.09.2019 r., k. 63.

Uszkodzenia samochodów uczestniczących w kolizji powstały na skutek zderzenia się pojazdów w wyniku zdarzenia z dnia 26 stycznia 2019 r. Kierujący pojazdem marki F. (...) poruszając się prawym pasem ruchu ulicy (...) w kierunku ulicy (...), w wyniku powstania zagrożenia skręcił gwałtownie w prawo celem uniknięcia kolizji. Następnie kolidował z samochodem marki A. kierowanym przez sprawcę zdarzenia. W konsekwencji kolizji pojazd zmienił nieznacznie tor ruchu, by przemieścić się w kierunku muru, z którym kolidował. Natomiast samochód marki A. poruszał się prawym pasem ruchu ulicy (...) w kierunku ulicy (...), by na skrzyżowaniu z ulica (...) wykonać skręt w lewo w kierunku mostu znajdującego się na ulicy (...), gdzie doszło do kolizji z samochodem marki F.. Oznacza to, że kierująca samochodem marki A. – M. M. wykonując manewr skrętu wymusiła pierwszeństwo przejazdu na kierującym samochodem marki F. – M. Ś. (1), co w konsekwencji zmusiło tego kierującego do wykonania manewru obronnego skutkującego zaistnieniem kolizji.

Dowód:

- opinia biegłego sadowego z zakresu ekspertyzy i rekonstrukcji wypadków drogowych K. G., k. -153-168.

Koszt naprawy samochodu marki F. (...) nr rej. (...) w technologii przewidzianej przez producenta samochodu z użyciem części oryginalnych zalecanych przez producenta pojazdu i dostępnych w sieci dealerskiej F. i średniej stawki rynkowej roboczogodziny mającej zastosowanie w warsztatach rzemieślniczych wynosi 58346,69 zł brutto. Koszt naprawy z uwzględnieniem cen części oryginalnych dostępnych w sieci warsztatów autoryzowanych stanowi 72% wartości pojazdu oszacowanej w oparciu o program (...) Ekspert na kwotę 80300,00 zł brutto.

Koszt naprawy samochodu marki F. (...) nr rej. (...) w technologii przewidzianej przez producenta samochodu z użyciem części oryginalnych zalecanych przez producenta pojazdu i dostępnych w sieci dealerskiej F., części oryginalnych klasy ,,O dostępnych w sieci hurtowni motoryzacyjnych, części oryginalnych w jakości (...) i średniej rynkowej stawki roboczogodziny mającej zastosowanie w warsztatach rzemieślniczych wynosi 56622,25 zł brutto.

Koszt naprawy z uwzględnieniem cen części oryginalnych dostępnych w sieci warsztatów autoryzowanych stanowi 70% wartości pojazdu oszacowanej w oparciu o program (...) Ekspert na kwotę 80300,00 zł brutto.

Naprawa z wykorzystaniem części w jakości (...) przywróci zakładane przez producenta samochodu własności techniczno-eksploatacyjne, walory bezpieczeństwa i estetyczne. Jak wynika z wykonanych wyliczeń kosztów naprawy samochodu marki F. (...) nr rej. (...) w obu przypadkach nie przekroczył jego wartości rynkowej. Oznacza to, że w zdarzeniu z dnia 26.01.2019 r. wystąpiła tzw. szkoda częściowa.

W kwestii dostępności zakwalifikowanych do wymiany części zamiennych w przedmiotowej szkodzie, brak jest możliwości sprawdzenia zakupu takich części w roku 2019.

Dowód:

- opinia biegłego sadowego z zakresu techniki pojazdów samochodowych i wyceny pojazdów T. G. wraz z kalkulacja naprawy, k. 182-228.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości co do roszczenia głównego i w zasadniczej części co do roszczenia ubocznego obejmującego odsetki ustawowe za opóźnienie.

Sąd w niniejszej sprawie oparł ustalenia faktyczne na dowodach z dokumentów zgormadzonych w aktach sprawy, zeznaniach powódki T. Ś., zeznaniach świadków T. J., M. M. oraz M. Ś. (1), jak również dowodach z opinii biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadków oraz techniki pojazdów samochodowych.

Sąd ocenił zeznania ww. świadków jako spójne i logiczne i dał im wiarę w całości. Zeznania świadka P. P. nie posłużyły jako dowód w zakresie ustalenia stanu faktycznego w niniejszym procesie, dlatego że świadek wskazał, że nie pamięta zdarzenia z dnia 26 stycznia 2019 r. i nic mu nie jest wiadome w tej sprawie (k. 95). Również zeznania rzeczoznawcy strony pozwanej przesłuchanego w charakterze świadka W. K. (k. 101) , nie miały znaczenia dla ustalenia przebiegu zdarzenia, gdyż świadek ten, jak sam przyznał nie przeprowadził rekonstrukcji wypadku, a jedynie symulację zdarzenia.

W przedmiotowej sprawie spór dotyczył zarówno zasady odpowiedzialności strony pozwanej, jak i wysokości należnego powódce odszkodowania. Pozwana kwestionowała bowiem, że do szkody w pojeździe powódki doszło w okolicznościach podawanych przez uczestników kolizji.

Odpowiedzialność pozwanego ubezpieczyciela oparta jest na normach prawnych zawartych w przepisie art. 805 § 1 k.c. w zw. z art. 822 § 1 i 2 k. c., które stanową, że przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę, a także przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony oraz jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Stosownie zaś do treści art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Szkodą w mieniu jest wszelki uszczerbek majątkowy. Przy ustaleniu wysokości szkody należy posługiwać się przyjętą w piśmiennictwie i orzecznictwie teorią różnicy. Oznacza to, że dla ustalenia wysokości szkody zestawia się obecną wartość samochodu z tą, jaką by on przedstawiał gdyby nie było wypadku (tak, G. Bieniek, Odpowiedzialność cywilna za wypadki drogowe, Warszawa 2006 str.140). Zasada pełnego odszkodowania w ujęciu kodeksu cywilnego przejawia się w tym, że naprawienie szkody obejmuje zarówno straty jakie poszkodowany poniósł, jak i korzyści które mógł osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie z art. 361 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła.

Wymaga podkreślenia, że podmiot odpowiedzialny za szkodę z tytułu odpowiedzialności cywilnej zobowiązany jest pokryć koszty przywrócenia pojazdu poszkodowanego do stanu sprzed zdarzenia. Naprawa powinna być przeprowadzona zgodnie z zaleceniami producenta z użyciem materiałów lakierniczych oraz w takim warsztacie, które gwarantują usunięcie uszkodzeń i przywrócenie walorów technicznych i estetycznych pojazdu, jakie posiadał przed kolizją. Nie ma przy tym znaczenia, czy poszkodowany dokonał naprawy pojazdu, czy też, jak w przedmiotowej sprawie sprzedał samochód w stanie uszkodzonym.

Nie ulega wątpliwości, że pojazd w stanie uszkodzonym przedstawia wartość znacznie niższą niż przed kolizją. Nawet po dokonaniu naprawy cena rynkowa pojazdu, który był uszkodzony, miał naprawiane powłoki lakiernicze jest niższa od ceny pojazdu o podobnych parametrach w stanie nieuszkodzonym, pojazd taki jest też mniej atrakcyjny dla potencjalnych kupujących.

Odnosząc się do zarzutu strony pozwanej dotyczącego braku związku pomiędzy działaniem sprawcy zdarzenia, a szkodą powstałą w pojeździe powódki, należało uznać go za bezzasadny. Celem ustalenia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy działaniem sprawcy kolizji z dnia 26 stycznia 2019 r., a uszkodzeniami powstałymi w pojeździe należącym do strony powodowej, Sąd zgodnie z art. 278 k.p.c. dopuścił i przeprowadził dowód z opinii biegłego sądowego zakresu ekspertyzy i rekonstrukcji wypadków drogowych K. G., który posiada specjalistyczną wiedzę. Opinia sporządzona przez biegłego jest w ocenie Sądu fachowa, rzetelna i wyczerpująca. Biegły w sposób rzeczowy i precyzyjny określił, że uszkodzenia samochodów uczestniczących w kolizji powstały na skutek zderzenia się pojazdów w wyniku kolizji z dnia 26 stycznia 2019 r. Wskazał precyzyjnie, że sprawca zdarzenia wymuszając pierwszeństwo przejazdu, wymusił na kierującym pojazdem powódki, wykonanie gwałtownego manewru obronnego, skutkującego zaistnieniem kolizji. W konsekwencji zdarzenia pojazd powódki zmienił nieznacznie tor ruchu by przemieścić się w kierunku muru, z którym kolidował.

Z powyższych względów należy uznać, że powódka zgodnie z ogólną reguła dowodową udowodniła, że pomiędzy działaniem sprawcy kolizji, a powstałą w jej mieniu szkodą, istniał związek przyczynowo-skutkowy. W ocenie Sądu odpowiedzialność pozwanego ubezpieczyciela za szkodę, która powstała w pojeździe powódki jest uzasadniona.

W dalszej kolejności należało ustalić rozmiar i wysokość szkody. Celem ustalenia kosztów naprawy pojazdu, Sąd dopuścił i przeprowadził dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki pojazdów samochodowych i wyceny pojazdów, mgr inż. T. G..

Opinia biegłego, zdaniem Sądu jest wnikliwa, rzeczowa, odwołująca się do zgromadzonej dokumentacji, sporządzona w sposób fachowy i rzetelny. Sąd dokonując ustaleń w oparciu o opinię biegłego T. G. nie znalazł żadnych podstaw, by kwestionować jej rzetelność i prawidłowość. Podkreślić należy, że biegły bardzo szczegółowo przeanalizował i określił jakie prace należy wykonać, aby przywrócić pojazd powódki do stanu sprzed szkody z dnia 26 stycznia 2019 r.

Koszt naprawy samochodu marki F. w technologii przewidzianej przez producenta samochodu z użyciem części oryginalnych zalecanych przez producenta pojazdu i dostępnych w sieci dealerskiej F. i średniej stawki rynkowej roboczogodziny mającej zastosowanie w warsztatach rzemieślniczych wynosi 58346,69 zł brutto. Z kolei koszt naprawy samochodu w technologii przewidzianej przez producenta samochodu z użyciem części oryginalnych zalecanych przez producenta pojazdu i dostępnych w sieci dealerskiej F., części oryginalnych klasy ,,O dostępnych w sieci hurtowni motoryzacyjnych, części oryginalnych w jakości (...) i średniej rynkowej stawki roboczogodziny mającej zastosowanie w warsztatach rzemieślniczych wynosi 56622,25 zł brutto. Sąd podzielił wnioski biegłego i przyjął, że szkoda miała charakter szkody częściowej. Biegły wskazał, że naprawa z wykorzystaniem części w jakości (...) przywróci zakładane przez producenta samochodu własności techniczno-eksploatacyjne, walory bezpieczeństwa i estetyczne. Mając jednak na uwadze, że biegły nie był w stanie wypowiedzieć się w kwestii dostępności zakwalifikowanych do wymiany części zamiennych w przedmiotowej szkodzie, Sąd uznał, że koszt naprawy pojazdu należało ustalić w oparciu o naprawę z użyciem części oryginalnych, a zatem koszt naprawy pojazdu wynosił 58346,69 zł.

Skoro powódka wniosła o zasądzenie odszkodowania z tytułu uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu w kwocie 57266,19 zł, to zgodnie z art. 321 k.p.c. Sąd nie mógł orzec ponad to żądanie.

Odnosząc się zasadności żądania zwrotu kosztów prywatnej ekspertyzy oraz holowania pojazdu, należało je uznać za w pełni uzasadnione. Bezspornie pojazd powódki został sholowany z miejsca zdarzenia, ponadto wbrew zarzutom strony pozwanej, powódka nie prowadziła w 2019 roku działalności gospodarczej. Powódka przedłożyła dowód w postaci faktury VAT dotyczącej zakupu usługi holowania wystawionej na powódkę jako osobę fizyczną, co uniemożliwia odliczenia podatku VAT z faktury nr (...). Cena usługi wskazana w tej fakturze pozostaje w granicach średnich cen rynkowych należnych za tego typu usługi i jako niewygórowana oraz pozostająca w związku przyczynowy ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę, podlegała zwrotowi. Okoliczność, że usługę wykonała firma synowej powódki zajmująca się zawodowo usługami w zakresie pomocy drogowej nie ma znaczenia dla przyjęcia zasadności roszczenia o zwrot kosztów poniesionych w związku z wykonaniem tej usługi.

Uzasadnione było także roszczenie o zwrot kosztów wykonania prywatnej ekspertyzy na zlecenie powódki. Podkreślić należy, że strona pozwana w toku postępowania likwidacyjnego najpierw wykonała kalkulację naprawy pojazdu powódki, w której rażąco zaniżyła te koszty, a następnie zmieniła swoją decyzję, uznając że w okolicznościach sprawy brak jest podstaw do wypłaty powódce jakiegokolwiek odszkodowania. Działanie powódki polegające na zleceniu wykonania kalkulacji naprawy pojazdu było niezbędne i uzasadnione w celu dochodzenia roszczeń wobec strony pozwanej. Koszty te pozostawały więc w adekwatnym związku przyczynowy ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę oraz były niezbędne do skutecznego dochodzenia spornego roszczenia. Powódka nie zajmuje się zawodowo wyceną szkód w pojazdach samochodowych, dlatego w celu oszacowania wysokości szkody powstałej w jej majątku prywatnym miała prawo skorzystać z usług podmiotu, który zawodowo wycenia tego typu szkody. Kalkulacja dołączona do akt sprawy zawiera informacje, kto ją wykonał i na czyje zlecenie. Wynagrodzenie w wysokości 500 zł za wykonanie prywatnej kalkulacji naprawy pojazdu pozostaje w granicach średnich cen rynkowych za tego typu usługę, dlatego w ocenie Sądu podlegała ona zwrotowi od pozwanego ubezpieczyciela.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał powództwo co do żądania głównego w całości za uzasadnione i zasądził od strony pozwanej na rzecz strony powodowej łącznie kwotę 58132,19 zł, w tym 57266,49 zł tytułem odszkodowania za naprawę uszkodzonego pojazdu oraz kwotę 866 zł tytułem zwrotu kosztów za usługę holowania pojazdu oraz sporządzenia kalkulacji naprawy pojazdu.

Jednocześnie Sąd orzekł o należnych odsetkach ustawowych za opóźnienie od zgłoszonego roszczenia w oparciu o art. 481 § 1 k.c., 455 k.c. oraz art. 817 k.c. i 14 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w myśl którego zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Zauważyć należy, że powódka zgłosiła szkodę już 28 stycznia 2019r. , a zatem odszkodowanie powinno być wypłacone najpóźniej do 28 lutego 2019r., zatem żądanie odsetek ustawowych od odszkodowania obejmującego koszt naprawy pojazdu tj. 57266,16 zł od 18 kwietnia 2019 r. było w pełni uzasadnione. Jednocześnie powódka pismem z dnia 4 września 2019 r. (doręczonym pozwanej w dniu 9 września 2019 r.) wniosła o zapłatę łącznej kwoty 866 zł, tytułem zwrotu kosztów holowania oraz kalkulacji naprawy pojazdu. Zatem dalsze odszkodowanie z tego tytułu powinno zostać spełnione w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia, tj. najpóźniej do 9 października 2019 r., zaś pozwana pozostawała w opóźnieniu ze spełnieniem tego roszczenia od 10 października 2019 r.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c., z zgodnie z którym Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Przez wzgląd na to, że powódka uległa nieznacznej części swego żądania, co do należnych jej od strony pozwanej odsetek ustawowych za opóźnienie, Sąd włożył na stronę pozwaną obowiązek zwrotu wszystkich kosztów procesu poniesionych przez powódkę. Na koszty procesu składały się opłata sądowa od pozwu w wysokości 2907 zł (zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r, o kosztach sądowych w sprawach cywilnych), opłata od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł, stawka minimalna opłaty za czynności profesjonalnego pełnomocnika powódki w wysokości 5400 zł (zgodnie z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie) oraz zaliczka wniesiona przez powódkę na wydatki związane z wydaniem opinii przez biegłych sądowych w wysokości 2000 zł.

Zgodnie z powyższym, Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 10324 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Zgodnie z art. 113 ust.1 w zw. z art. 83 ust. 2 u.k.s.c. kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Na nieuiszczone dotychczas koszty sądowe składa się kwota w wysokości 66,58 zł, tytułem zwrotu wydatków tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa, którą Sąd nakazał uiścić stronie pozwanej tytułem części nieuiszczonych dotychczas kosztów sądowych.

ZARZĄDZENIE

1. odnotować;

2. odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełn. strony pozwanej;

3. kal. 14 dni;

4. po prawomocności wykonać pkt IV wyroku.

6 czerwca 2024 r.