Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) S.A. sp. k. w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej R. C. obecnie noszącej nazwisko Ł. kwoty 7 591,40 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od kwoty 6 842,62 zł i od kwoty 104,05 zł od dnia 11 lipca 2024 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 644,73 zł od dnia 11 lipca 2024 r. oraz o zasądzenie kosztów procesu.

Strona powodowa wskazała, że pozwana zawarła umowę pożyczki z (...) Sp. z o.o. i w dniu 9 stycznia 2024 r. udostępniona została jej kwota 6 842,62 z na 30 dni. Strona powodowa wskazała, że pożyczkobiorca zobowiązał się do zapłaty oprócz kapitału w kwocie 6 842,62 zł, także prowizji w wysokości 740,03 zł oraz odsetek kapitałowych 104,05 z, lecz pozwana nie wypełniła ciążących na niej obowiązków spłaty i w związku z tym powstał obowiązek zapłaty dodatkowych kwot, które podlegają doliczeniu do zadłużenia, zgodnie z § 8 umowy pożyczki, tj. skapitalizowanych odsetek w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie z tytułu nieterminowej spłaty kapitału i prowizji za okres od 9 lutego 2023 r. do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu w kwocie 644,73 zł. Nadto, strona pozwana podniosła, ze nabyła przedmiotową wierzytelność w dniu 17 czerwca 2024 r.

Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym wK. 9 października 2024 roku wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym odpowiadający żądaniu pozwu (sygn. akt (...)).

Pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym zaskarżając nakaz zapłaty w całości i wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz wniosła o zasądzenie od strony powodowej na rzecz pozwanej kosztów procesu. Pozwana zarzuciła nieudowodnienie istnienia, wysokości zasadności oraz wymagalności wierzytelności dochodzonej pozwem, brak przekazania środków pieniężnych, przedwczesność powództwa, stosowanie w umowie pożyczki klauzul niedozwolonych niewiążących pozwanej ze skutkiem ex tunc, nieważność umowy na podstawie art. 58 k.c., względnie jej nieistnienie oraz brak legitymacji czynnej powoda. Pozwana zaprzeczyła, by złożyła oświadczenie o zawarciu umowy pożyczki, by otrzymała kwotę pożytki, by zalegała z ratą oraz by otrzymała od powoda jakiekolwiek wezwanie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 stycznia 2024 r. została sporządzona umowa pożyczki numer (...), w której jako pożyczkodawcę wskazano (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., a jako pożyczkobiorcę pozwaną R. Ł., noszącą wówczas nazwisko C.. Z treści umowy wynikało, że pożyczkodawca udzielił pozwanej pożyczki gotówkowej w kwocie 6 842,62 zł na spłatę obecnych kredytów. Prowizja wynosiła 740,03 zł (zapłacona przy uruchomieniu refinansowania), oprocentowanie zmienne pożyczki w stosunku rocznym określono na 18,50 %, kwotowo 104,05 zł, całkowity koszt pożyczki określono na 844,08 zł, całkowitą kwotę do zapłaty 7 686,70 zł. Termin spłaty pożyczki określono na 30 dni od dnia wejścia w życie umowy.

Dowód: wydruk umowy pożyczki – k.17 – 18, formularz informacyjny – k.19

Wygenerowane zostało też potwierdzenie zawarcia umowy sprzedaży pakietu usług medycznych, która miała być zawarta 6 stycznia 2024 r.

Dowód: wydruk potwierdzenia – k.24, faktura nr (...) – k.27

W dniu 17 czerwca 2024 r. (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. i strona powodowa (...) S.A. Sp. k. z siedzibą w W. zawarły umowę przelewu wierzytelności m. in. dotyczącej umowy pożyczki numer (...).

Dowód: umowa przelewu wierzytelności – k.13 – 15 i załącznik do umowy przelewu – k.16, pełnomocnictwo dla A. K. – k.15, informacja z KRS dot. strony powodowej – k.9 i (...) Sp. z o.o. – k.14 verte - 15

W dniu 27 czerwca 2024 r. sporządzone zostało zawiadomienie o przelewie wierzytelności.

Dowód: zawiadomienie i przelewie wierzytelności – k.30

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu jako nieudowodnione.

W pierwszej kolejności odnosząc się do zarzutu braku legitymacji procesowej czynnej strony powodowej stwierdzić należy, że została ona wykazana przedłożoną umowa przelewu wierzytelności i załącznikiem do niej. Z dowodów tych wynika, że strona powodowa nabyła wierzytelność z umowy pożyczki z dnia 9 stycznia 2024 r. numer (...), a przedłożone dokumenty nie tylko odpowiadały wymogom art. 788 k.p.c., ale wyciąg z załącznika numer 1 w sposób nie budzący wątpliwości identyfikował przelewaną wierzytelność, przysługującą cedentowi w stosunku do pozwanego.

Zwrócić jednak należy uwagę, że strona powodowa nie udowodniła, by pozwana zawarła z pierwotnym wierzycielem umowy pożyczki w dniu 9 stycznia 2024 r. Strona powodowa przedłożyła wygenerowaną umowę pożyczki, na podstawie której miała zostać udzielona pozwanej pożyczka w kwocie 6 842,62 na spłatę innych kredytów. Przede wszystkim wskazać należy, że skoro umowa została zawarta na odległość i pod umową nie znajduje się podpis pozwanej i pozwana zaprzeczyła tym okolicznościom, to rzeczą strony powodowej było udowodnienie, zgodnie z treścią przepisu art. 6 k.c. i art.232 zd. 1 k.p.c., że istotnie pozwana zawarła umowę pożyczki o numerze 416569w dniu 9 stycznia 2024 r. Do pozwu nie został jednak dołączony wniosek o zawarcie umowy pożyczki, regulamin świadczenia usług drogą elektroniczną, formularz rejestracyjny, a zostały one zdefiniowane w § 3 umowy pożyczki z dnia 9 stycznia 2024 r. Brak jest również jakiegokolwiek sprecyzowania na rzecz jakiego innego kredytodawcy ma zostać wpłacona pożyczka. Zdaniem Sądu, skoro w § 1 pkt 1 ppkt a) umowy wskazano, że udziela się pożyczki na spłatę obecnych kredytów w kwocie 6 842,62 zł, to z wniosku o zawarcie umowy pożyczki i formularza informacyjnego dane tego podmiotu winny wynikać jednoznacznie, ponieważ pożyczkodawca miał przelać na rachunek bankowy tego podmiotu kwotę pożyczki, która miała zostać zawarta 9 stycznia 2024 r. Tymczasem z zaoferowanego materiału dowodowego te okoliczności nie wynikają. Dodatkowo zwrócić należy uwagę, że brak jest również potwierdzenia wykonania przelewu na rzecz innego kredytodawcy, u którego pozwana miała mieć kredyt.

Sąd nie miał możliwości zweryfikowania, czy istotnie pozwana wystąpiła z wnioskiem o zawarcie umowy pożyczki, czy w regulaminie świadczenia usług drogą elektroniczną zawarto postanowienia dotyczące weryfikacji klienta i w jaki sposób (najczęściej następuje to poprzez dokonanie przelewu w wysokości 1 grosza), czy pozwana wskazała na rzecz jakiego innego kredytodawcy posiada zobowiązania i czy wynoszą one 6 842,62 zł, czy pierwotny wierzyciel dokonał przelewu na rzecz tego podmiotu. Strona tych okoliczności nie wykazała, natomiast dołączyła do pozwu dokumenty nie związane z żądaniem w niniejszej sprawie, tj. regulamin świadczenia usług medycznych za pośrednictwem platformy (...), faktura z 6 stycznia 2024 r. na kwotę 349 zł za pakiet usług medycznych i potwierdzenie zawarcia umowy sprzedaży pakietu usług medycznych sporządzone 6 stycznia 2024 r.

Nie stanowi żadnego dowodu potwierdzającego zawarcie umowy pożyczki zawiadomienie o przelewie wierzytelności z 27 czerwca 2024 r., co do którego nie wykazano, by zostało one doręczone pozwanej.

Z tych względów wygenerowane przez stronę powodową dokumenty nie mogą dowodzić, że doszło do nawiązania z pozwaną stosunku zobowiązaniowego, na podstawie którego byłaby obowiązana do zapłaty kwoty określonej w pozwie.

W niniejszej sprawie zastosowanie mają przepisy ustawy z 12 maja 2011r. o kredycie konsumenckim. Zgodnie z tą ustawą przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255.550 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenie konsumentowi.

W tym miejscu wskazać należy, że stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu powód jest zobowiązany do wykazania wszystkich okoliczności uzasadniających jego roszczenie co do zasady i wysokości. Strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie powołanych twierdzeń ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności na niej spoczywał. (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 20 grudnia 2006r., IV CSK 299/06, Lex nr 233051). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c. w zw. z art. 227 k.p.c.). Z powyższego wynika, że strona powodowa winna udowodnić fakty pozytywne, stanowiące podstawę powództwa, a dowód, że zachodzi brak przesłanek powództwa obciąża stronę pozwaną, która ma obowiązek udowodnienia okoliczności niweczących prawo powoda.

Obszerne pismo strony powodowej zatytułowane Replika na sprzeciw od nakazu zapłaty nie zmienia oceny Sądu, bowiem zawiera ono jedynie twierdzenia nie poparte żadnymi dowodami.

W związku z powyższym, skoro strona powodowa nie udowodniła stosunku zobowiązaniowego, a więc zawarcia umowy pożyczki przez pozwaną z (...) sp. z o.o. w dniu 9 stycznia 2024 r., to odnoszenie się do kwestii niedozwolonych klauzul umownych i wysokości zobowiązania pozostaje bezprzedmiotowe.

Z tych względów Sąd oddalił powództwo i w konsekwencji na podstawie art. 98 k.p.c. zasądził od strony powodowej na rzecz pozwanej reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika koszty procesu w kwocie 1 817 zł (1 800 zł koszty zastępstwa procesowego, 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku.

28.02.2025 r.