Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

(...) Sp. z o.o. z/s w B. wniosła pozew przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 7435,25 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 7250,75 zł od dnia 21.07.2023r. do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania za szkodę w pojeździe marki F., nr rej. (...), powstałą w wyniku wypadku z dnia 3.07.2023r., oraz tytułem zwrotu kosztów prywatnej kalkulacji naprawy, wykonanej na zlecenie powoda.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa. Zakwestionowała zakres i wysokość kosztu naprawy, wynikający z prywatnej kalkulacji strony powodowej. Podniosła, że najbardziej ekonomicznym rozwiązaniem dla zlikwidowania następstw szkody byłoby zlecenie przez poszkodowanego naprawy pojazdu w warsztacie wskazanym przez ubezpieczyciela, który zobowiązał się pokryć koszty naprawy. Pozwana zarzuciła, że powód nie przedstawił żadnych dowodów na to, że wyższe koszty naprawy pojazdu są celowe i ekonomicznie uzasadnione; nie wykazał, że poniósł koszty naprawy wyższe od tych, które uznała i wypłaciła już pozwana. Sprzeciwiła się również żądaniu zapłaty odszkodowania, związanego ze sporządzeniem prywatnej kalkulacji.

Stan faktyczny:

W dniu 3.07.2023r., w wyniku kolizji drogowej, uszkodzony został pojazd marki marki F., nr rej. (...), stanowiący współwłasność W. K. (1) i T. K.. Sprawca zdarzenia ubezpieczony był u strony pozwanej od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Szkoda została zgłoszona u strony pozwanej. Pozwana przeprowadziła postępowanie likwidacyjne, przyjęła swoją odpowiedzialność co do zasady, ustalając i wypłacając odszkodowanie, będące równe kosztom naprawy pojazdu, w kwocie 8330,25 zł.

Bezsporne.

Sąd ustalił:

W dniu 26.07.2023r. DoFu J. M., jako sprzedawca, wystawił poszkodowanemu W. K. (1) fakturę za wykonanie kosztorysu, na kwotę 184,50 zł, która została zapłacona gotówką. Ze sporządzonego przez (...) sp. z o.o. kosztorysu E. nr (...), wynikało, że koszt naprawy pojazdu wynosi 15581 zł.

Dowód: kalkulacja naprawy z dnia 26.07.2023r., faktura (...) (k-15-16, 21).

W dniu 1.08.2023r. poszkodowani zawarli ze stroną powodową umowę przelewu wierzytelności, zbywając na rzecz powoda wierzytelności w postaci prawa do żądania zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej, przysługującej poszkodowanym wobec wszystkich osób/podmiotów odpowiedzialnych za naprawienie szkody z dnia 3.07.2023r. na pojeździe marki F. (...) nr rej. (...), a także wierzytelności przyszłe, w tym z tytułu kosztów ekspertyzy technicznej lub dodatkowo ujawnionych uszkodzeń.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności (k-17-18)

Pismem z dnia 1.08.2023r. powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 7250,75 zł, stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą przyznanego odszkodowania a kwotą należną plus opłata za wykonanie kalkulacji, w terminie 7 dni. Powód zawiadomił pozwanego o cesji wierzytelności, dołączył kosztorys i fakturę za jego wykonanie. Pismo wysłano pozwanemu pocztą elektroniczna w dniu 2.08.2023r.

Dowód: pismo powoda z 1.08.2023r. (k-19-20)

W piśmie, skierowanym do pozwanego w postępowaniu, dotyczącym zwrotu kosztów pojazdu zastępczego, poszkodowany W. K. (1) oświadczył, że po otrzymaniu odszkodowania w kwocie 8330,25 zł w dniu 20.07.2023r., rozpoczął naprawę auta.

Dowód: pismo W. K. – Oświadczenie z dnia 1.08.2023r. (s. 177 akt szkody).

Koszt naprawy przedmiotowego samochodu po wypadku z dnia 3.07.2023r., pozwalający na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody, pod względem technicznym, bezpieczeństwa, estetyki i trwałości części zamiennych - wynosi 14920,31 zł, przy zakwalifikowaniu do wymiany części oryginalnych, zalecanych i sygnowanych logo producenta pojazdu, przy zastosowaniu średniej stawki za roboczogodzinę prac blacharsko-mechanicznych i lakierniczych w wysokości 120 zł.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej, kosztorysowania i wyceny pojazdów T. G. (k-49 i nast.).

Sąd zważył, co następuje:

Kwestia odpowiedzialności strony pozwanej za skutki wypadku z dnia 3.07.2023r. nie była sporna. Poza sporem było, że dotychczas strona pozwana wypłaciła poszkodowanemu kwotę 8330,25 zł, tytułem odszkodowania, odpowiadającego oszacowanym kosztom naprawy pojazdu.

Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania (art. 363 kc).

Strona pozwana, odpowiedzialna za szkodę, zobowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione w celu przywrócenia poprzedniego stanu uszkodzonego pojazdu. Przywrócenie uszkodzonego pojazdu do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu do takiego stanu używalności i jakości, jaki istniał przed wypadkiem. Jeżeli wymaga to użycia nowych części i materiałów, wydatki poniesione z tego tytułu powinny być uznane jako koszty naprawienia szkody. Odszkodowanie obejmuje koszty zakupu niezbędnych nowych części i innych materiałów pod warunkiem ich konieczności i niezbędności pod względem technicznym, bezpieczeństwa oraz estetyki i trwałości części zamiennych (por. postanowienie SN z dnia 24.02.2006r., III CZP 91/05, LEX nr 180669). O przywróceniu do stanu poprzedniego można mówić, gdy stan pojazdu po naprawie pod każdym istotnym względem odpowiada stanowi samochodu sprzed wypadku, biorąc pod uwagę zarówno stan techniczny, jak i trwałość i wygląd estetyczny (por. wyrok SN z dnia 3.02.1971r., III CRN 450/70, OSNC 1971/11/205; wyrok SN z dnia 5.11.1980r., III CRN 223/80, OSNC 1981/10/186; wyrok SA w Gdańsku z dn. 27.02.2020r., V ACa 599/19). Odszkodowanie obejmuje wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki. Koszt naprawy nie jest nadmierny dopóty, dopóki nie przewyższa wartości pojazdu sprzed wypadku (por. wyroki SN z dn. 12.04.2018r., II CNP 43/17, z dn. 12.04.2018r., II CNP 41/17).

Wysokość szkody w rozpoznawanej sprawie ustalono w oparciu o opinię biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej T. G., który oszacował koszt naprawy samochodu w programie eksperckim A., przyjmując średnią stawkę, obowiązującą na rynku lokalnym w warsztatach nieautoryzowanych za roboczogodzinę w wysokości 120 zł, z zastosowaniem części oryginalnych sygnowanych logo producenta, skoro ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, aby w pojeździe w dniu szkody zamontowane były części inne, niż oryginalne, co gwarantuje przywrócenie pojazdu do stanu jak przed szkodą - pod względem technicznym, bezpieczeństwa, estetyki i trwałości części zamiennych. Strona pozwana nie wykazała, że użycie w procesie naprawy nowych części oryginalnych spowoduje wzrost wartości pojazdu po naprawie (art. 6 kc).

Zarazem strona pozwana nie wykazała, aby wystarczającą do naprawy przedmiotowego pojazdu była kwota 833,25 zł, która w świetle opinii biegłego sądowego jawi się jako rażąco zaniżona, co wskazuje, że zakład ubezpieczeń, likwidujący szkodę, nietrafnie określił rozmiar szkody.

Ustalając w niniejszej sprawie wysokość szkody - odpowiadającą kosztom naprawy, niezbędnym do przywrócenia stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu, Sąd uwzględnił zatem wysokość tych kosztów, oszacowanych w opinii biegłego sądowego (14920,31 zł).

Zasądzając z tego tytułu kwotę 6590,06 zł, Sąd wziął pod uwagę, że dotychczas strona pozwana wypłaciła poszkodowanemu z tego tytułu kwotę 8330,25 zł (art. 436 § 1 kc w zw. z art. 435 § 1 kc i art. 361 § 1 i 2 kc, art. 363 § 1 i 2 kc w zw. z art. 822 § 1 i 2 kc). Odsetki zasądzono od dnia następnego po upływie terminu 7 dni, wskazanego w wezwaniu do zapłaty z dnia 1.08.2023r., doręczonego w dniu 2.08.2023r. (art. 817 § 1 kc, art. 481 § 1 i 2 kc i art. 455 kc). W dalszej części powództwo w zakresie odszkodowania oraz w zakresie odsetek, których powód domagał się od daty wcześniejszej, podlegało oddaleniu. Powód nie wykazał, że wcześniej wezwał pozwanego do zapłaty konkretnej kwoty z tego tytułu, a samo zgłoszenie szkody nie rodzi obowiązku zapłat odsetek.

Sąd oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka poszkodowanego W. K. (3), ponieważ dowód ten nie zmierzał do wykazania faktów spornych i istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Okoliczność czy poszkodowany dokonał naprawy samochodu, czy proponowano mu naprawę w warsztacie (...) S.A. (co jednak powinno być wiadomym stronie pozwanej bez konieczności przeprowadzania dowodu z zeznań świadka), dlaczego ewentualnie nie skorzystał z tej propozycji, a także jakich części i materiałów użyto w procesie naprawy, nie ma wpływu na wysokość odszkodowania. W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2002 r. (sygn. akt I CKN 1466/99, OSNC 2003, nr 5, poz. 64) stwierdzono, że nabywający autoryzowane części samochodowe potrzebne do naprawy uszkodzonego w wypadku pojazdu, nie ma obowiązku poszukiwać sprzedawcy, oferującego je najtaniej. Poszkodowany nie ma też obowiązku wykonywać naprawy w warsztacie (...) S.A., jako ubezpieczyciela sprawcy wypadku. Co więcej, nie ma w ogóle obowiązku dokonać naprawy, skoro przysługuje mu uprawnienie do żądania naprawienia szkody w pieniądzu. Roszczenie o świadczenie należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ustawowego ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została dokonana. Naprawa samochodu i rzeczywiste poniesienie kosztów z tego tytułu nie jest warunkiem koniecznym dla dochodzenia odszkodowania. Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawiać. Szkodą nie jest bowiem poniesiony przez poszkodowanego wydatek na naprawę pojazdu, lecz szacunkowa wysokość tych wydatków, potrzebnych do przywrócenia stanu pojazdu sprzed wypadku. Żadne przepisy prawa nie nakładają na poszkodowanego obowiązku naprawienia uszkodzonego pojazdu. Poszkodowany może również pojazd sprzedać, bez jego uprzedniej naprawy, co nie zmienia faktu, iż odszkodowanie winno być równe kosztom naprawy pojazdu (por. wyrok SA w Warszawie z dn. 17.10.2018r., I ACa 850/17). Istotne znaczenie dla ustalenia wysokości szkody, ma odpowiedzialność odszkodowawcza pozwanego ubezpieczyciela w świetle przepisu art. 361 § 2 kc, statuującego zasadę pełnej kompensacji szkody, a także przepisu art. 363 § 1 kc, stanowiącego, że poszkodowanemu przysługuje uprawnienie do wyboru czy naprawienie szkody nastąpić ma przez przywrócenie do stanu poprzedniego, czy przez zapłatę określonej sumy pieniężnej. Dlatego bez znaczenia dla wysokości dochodzonego żądania z tytułu naprawienia szkody w pojeździe mechanicznym jest to, czy poszkodowany dokonał naprawy pojazdu, w jakim zakresie oraz czy wykorzystał do tego części używane lub nieoryginalne. Koszty naprawy, określone przez biegłego, mogą być miernikiem dla ustalenia odszkodowania należnego powodowi, niezależnie od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy samochodu. Zastosowanie takiego miernika dla ustalenia wysokości odszkodowania wymaga przede wszystkim jego kompensacyjna funkcja (tak: wyrok SN z dnia 16 maja 2002r., V CKN 1273/00, LEX nr 55515). Należne powodowi odszkodowanie powinno być ustalone według zasad art. 363§1 kc w zw. z art. 361§2 kc, co oznacza, że jego wysokość ma odpowiadać kosztom przywrócenia samochodu do stanu sprzed wypadku. Gdy więc naprawa samochodu przywróci mu wartość sprzed wypadku, odszkodowanie powinno odpowiadać kosztom takiej właśnie naprawy, ustalonym przez biegłego rzeczoznawcę (tak: wyrok SA w Katowicach z dnia 29.09.2015r., I ACa 395/15, LEX nr 1842329).

Sporne było nadto, czy w zakresie szkody, podlegającej wyrównaniu przez pozwany zakład ubezpieczeń, z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody, obok kosztów, związanych z uszkodzeniem pojazdu, mieszczą się wydatki, poniesione na sporządzenie prywatnej opinii rzeczoznawcy co do wysokości kosztów naprawy, oraz, czy koszty tej opinii stanowią normalne następstwo działania (zaniechania), z którego szkoda wynikła.

Poszkodowanemu oraz cesjonariuszowi roszczeń odszkodowawczych z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej zwrot kosztów prywatnej ekspertyzy rzeczoznawcy, jeżeli jej sporządzenie było niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania, tj. jeżeli było celowe, konieczne, racjonalne oraz wystarczająco uzasadnione z punktu widzenia efektywnej realizacji roszczenia odszkodowawczego (por.: Uchwała Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 2.09.2019r., III CZP 99/18). Z punktu widzenia konieczności i racjonalności poniesionych wydatków istotnym było, że powód prowadzi działalność gospodarczą, obejmującą nabywanie i dochodzenie roszczeń odszkodowawczych, dysponuje kadrą i sprzętem, które pozwalają bez pomocy osób trzecich ocenić rozmiar uszkodzeń pojazdu i oszacować koszt naprawy.

Twierdzenia powoda, że to poszkodowani dokonali własnej kalkulacji wysokości szkody były gołosłowne. Dowodem na ten fakt nie jest przedłożony przez powoda kosztorys E. nr (...), sporządzony w dniu 26.07.2023r. przez (...) sp. z o.o. W części wstępnej kosztorysu, w lewym górnym rogu, widnieje wprawdzie imię i nazwisko oraz adres poszkodowanego W. K. (1), ale samo to nie świadczy o podmiocie zlecającym wykonanie usługi. Tym bardziej, że to nie wykonawca kosztorysu jest sprzedawcą usługi, widniejącym na wystawionej w dniu 26.07.2023r., dołączonej do pozwu, fakturze nr (...). Powyższą fakturę wystawił DoFu J. M., jako sprzedawca, będący równocześnie członkiem zarządu strony powodowej, udzielającym pełnomocnictwa procesowego w niniejszej sprawie, co wskazuje, wbrew twierdzeniom powoda, że to on sam zlecił wykonanie prywatnej kalkulacji, tworząc na potrzeby niniejszego postępowania, dokumenty sugerujące, że zleceniodawcą był pokrzywdzony. Takie działanie powoda spowodowało nieuzasadnione zwiększenie rozmiaru szkody, a koszt sporządzenia opinii prywatnej powinien być wkalkulowany w zakres ogólnych kosztów działalności powoda, który zawodowo zajmuje się skupowaniem wierzytelności, przysługujących od zakładów ubezpieczeń i ich dochodzeniem. Koszt sporządzenia kalkulacji powinien być wkalkulowany jako koszt prowadzenia działalności gospodarczej powoda, skoro wycena przez rzeczoznawcę wysokości szkody służy powodowi do oceny opłacalności zawierania umowy cesji. Mając powyższe na uwadze, Sąd oddalił powództwo części, obejmującej żądanie zapłaty, z tytułu zwrotu kosztów wykonania prywatnej kalkulacji szkody w kwocie 184,50 zł.

Niezależnie od tego, umowa cesji z 1.08.2023r. obejmowała zbycie na rzecz powoda ewentualnych przyszłych wierzytelności z tytułu kosztów ekspertyzy technicznej (ust. 2), nie zaś już powstałych w dniu cesji, co prowadzi do oddalenia powództwa z uwagi na brak legitymacji czynnej.

Orzeczenie o kosztach w punkcie III wyroku oparto na przepisie art. 100 zd. 1 kpc w zw. z art. 108 § 1 zd.2 kpc.

Z/ - odnotować;

- odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. strony pozwanej;

kal. 14 dni

2.07.2024r.