Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

(sporządzone na podstawie art. 5058 § 4 k.p.c.)

Strona powodowa (...) z siedzibą w L. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej kwoty 859,20 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 6 września 2024 r. do dnia zapłaty, jak również o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu pozwu wskazała, że 3 sierpnia 2024 r. doszło do zdarzenia drogowego, w następstwie którego uszkodzeniu uległ pojazd marki N. nr rej. (...) stanowiący własność T. S.. Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie OC u pozwanego. Strona pozwany przeprowadziła postępowanie likwidacyjne i przyznała poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 5287,42 zł tytułem odszkodowania. Powód dokonał analizy kalkulacji pozwanego oraz we własnym zakresie przeliczył koszty naprawy i stwierdził, że należne odszkodowanie zostało zaniżone. Powód w konsekwencji odwołał się od decyzji pozwanego i wezwał pozwaną do zapłaty. Strona powodowa podała, że ciągiem umów cesji z 13 września 2024r. i 17 września 2024r. nabyła od poszkodowanego wierzytelność.

Strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w S. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwana przyznała, że prowadziła postępowanie likwidacyjne, w toku którego wypłacono poszkodowanemu kwotę 5287,42 zł, która, jej zdaniem, w pełni rekompensuje powstałą szkodę. Zakwestionowała legitymację czynną powódki w niniejszym procesie, zarzucając że wątpliwa jest prawdziwość podpisów poszkodowanego na dokumentach dotyczących cesji wierzytelności, ponadto zakwestionowała wysokość dochodzonego roszczenia

Poszkodowany T. S. podczas przesłuchania w charakterze świadka potwierdził, że zawarł z poprzednikiem prawnym powoda umowę cesji wierzytelności. Bezspornym było, że 3 sierpnia 2024 r. doszło do zdarzenia drogowego, w następstwie którego uszkodzeniu uległ pojazd marki N. nr rej. (...) stanowiący własność T. S.. Strona pozwana przeprowadziła postępowanie likwidacyjne i przyznała poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 5287,42 zł. Strona powodowa zleciła wykonanie kalkulacji naprawy (...) i ustaliła koszt naprawy pojazdu na kwotę 6146,62 zł. Strona powodowa w pozwie wniosła o zobowiązanie strony pozwanej do przedłożenia akt szkody nr (...) oraz dopuszczenie dowodu z dokumentów znajdujących się w aktach szkody. Sąd postanowieniem z 12 grudnia 2024r. dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej, na okoliczności wskazane przez pełnomocników stron w pozwie oraz odpowiedzi na pozew. Biegły sądowy T. G. pismem z 17 stycznia 2025r. w odpowiedzi na zlecenie wykonania opinii sądowej poinformował, że przedstawiony w aktach materiał dowodowy nie pozwala na wykonanie opinii w zleconym zakresie. Biegły zwrócił akta z prośbą o ich uzupełnienie przez stronę pozwaną o akta szkody komunikacyjnej na płycie CD, na podstawie których będzie możliwe oszacowanie szkody oraz jej charakteru. Biegły wskazał, że materiał powinien zawierać akta szkody nr (...)ze szczególnym uwzględnieniem zdjęć samochodu N. (...) nr rej. (...).

Sąd zarządzeniem z 22 stycznia 2025r. zobowiązał pełnomocnika strony pozwanej do uzupełnienia materiału dowodowego w terminie 7 dni. Do zarządzenia dołączono pismo biegłego z 17 stycznia 2025r.

Pełnomocnik strony pozwanej pismem z 13 lutego 2025r., „odnosząc się do pisma sądu z 24 stycznia 2025r, w przedmiocie uzupełnienia materiału dowodowego na żądanie biegłego” wskazał, że „to nie biegły gromadzi materiał dowodowy w sprawie a sąd, mając na uwadze wnioski dowodowe stron postepowania”. Pełnomocnik pozwanej wskazał, że „biegły powinien wydać opinię w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w akrach sprawy. Nie jest rolą biegłego poszukiwanie materiału dowodowego czy też wnioskowanie o jego uzupełninie.”

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Odnosząc się do zarzutu strony pozwanej dotyczącej braku legitymacji czynnej powódki, należało uznać je za bezzasadne. Podkreślić należy, że strona powodowa przedłożyła wraz pozwem dokumenty umowy cesji z 13 i 17 września 2024 r. wraz z pełnomocnictwami, które stanowią dowód w myśl art. 232 k.p.c., albowiem ich kserokopia została poświadczona za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika będącego adwokatem. Sąd nie miał wątpliwości, że w istocie doszło do skutecznego przeniesienia wierzytelności stanowiącej podstawę dochodzonego w sprawie roszczenia, a poszkodowany przesłuchany w charakterze świadka nie kwestionował skuteczności, czy też ważności umowy cesji zawartej z poprzednikiem strony powodowej.

Spór dotyczył wysokości należnego odszkodowania stanowiącego wartość uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu marki N. nr rej. (...) w związku ze zdarzeniem szkodowym z 3 sierpnia 2024r. Koniecznym było przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej w celu ustalenia wysokości należnego odszkodowania oraz zweryfikowania kosztorysów sporządzonych przez stronę pozwaną w toku postępowania likwidacyjnego oraz kosztorysu sporządzonego na zlecenie strony powodowej.

Strona powodowa w pozwie wniosła o zobowiązanie strony pozwanej do złożenia akt szkody nr (...). Regułą jest, że pozwany ubezpieczyciel do odpowiedzi na pozew dołącza akta szkody. Strona pozwana w niniejszym postępowaniu nie złożyła wraz z odpowiedzią na pozew akt szkody. Dokumenty zgromadzone w aktach szkody, w szczególności dokumentacja fotograficzna były niezbędne do sporządzenia opinii biegłego, wobec tego Sąd zobowiązał stronę pozwaną, aby w terminie 7 dni złożyła te dokumenty. Do zarządzenia dołączono pismo biegłego. Pełnomocnik strony pozwanej nie wykonał zarządzenia sądu, prowadząc zupełnie niezrozumiałą polemikę dotycząca rzekomego poszukiwania materiału dowodowego przez biegłego. Uszło uwadze pełnomocnika pozwanej, że to Sąd wezwał go do złożenia akt szkody, co było zgodne z wnioskiem zawartym w pozwie pkt 3 i 5, pismo biegłego zostało jedynie załączone do zarządzenia, celem wskazania stronie pozwanej, że dokumentacja zgromadzona w aktach szkody jest niezbędna do wykonania opinii. Wobec nieusprawiedliwionej odmowy wykonania zarządzenia z 17 stycznia 2025r. i niezłożenia przez stronę pozwaną akt szkody wraz z dokumentacją fotograficzną, Sąd postanowieniem z 25 marca 2025r. postanowił pominąć dowód z opinii biegłego wobec niemożliwości jego przeprowadzeni. Zgodnie z art. 248 § 1 kp.c. każdy obowiązany jest przedstawić na zarządzenie sądu w oznaczonym terminie i miejscu dokument znajdujący się w jego posiadaniu i stanowiący dowód faktu istotnego dla rozstrzygnięcia sprawy, chyba że dokument zawiera informacje niejawne. § 2. Od powyższego obowiązku może uchylić się ten, kto co do okoliczności objętych treścią dokumentu mógłby jako świadek odmówić zeznania albo kto posiada dokument w imieniu osoby trzeciej, która mogłaby z takich samych przyczyn sprzeciwić się przedstawieniu dokumentu. Jednakże i wówczas nie można odmówić przedstawienia dokumentu, gdy jego posiadacz lub osoba trzecia obowiązani są do tego względem chociażby jednej ze stron albo gdy dokument wystawiony jest w interesie strony, która żąda przeprowadzenia dowodu. Strona nie może ponadto odmówić przedstawienia dokumentu, jeżeli szkoda, na którą byłaby przez to narażona, polega na przegraniu procesu. Zgodnie zaś z zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażoną w art. 233 § 1 i 2 k.p.c Sąd ocenia wiarogodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Sąd oceni na tej samej podstawie, jakie znaczenie nadać odmowie przedstawienia przez stronę dowodu lub przeszkodom stawianym przez nią w jego przeprowadzeniu wbrew postanowieniu sądu .

W przedmiotowej sprawie strona powodowa na poparcie twierdzenia, że koszt naprawy pojazdu marki N. nr rej. (...) po szkodzie z 3 sierpnia 2024r. wynosił 6146,62 zł złożyła wykonaną w systemie AUDATEX prywatną kalkulację naprawy nr (...). Do pozwu dołączono też kalkulację naprawy sprowadzoną na zlecenie strony pozwanej w postępowaniu likwidacyjnym, w której koszt naprawy pojazdu poszkodowanego wyceniono na 5287,42zł. Wobec tego, że strona pozwana uniemożliwiła przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, odmawiając złożenia dokumentacji zawartej w aktach szkody, Sąd oceniając zgromadzony materiał dowodowy uznał, że ekspertyza przedłożona przez stronę powodową stanowi wystarczający dowód na okoliczność uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu po szkodzie z 3 sierpnia 2024r. Podkreślić należy, że w kosztorysie pozwanej zastosowano stawkę roboczogodziny w wysokości 75 zł netto, podczas gdy w kosztorysie przełożonym przez stronę powodową przyjęto stawkę roboczogodziny 135 zł netto. W ocenie Sądu stawka rbg 75 zł została rażąco zaniżona. Średniej stawka za roboczogodzinę mająca zastosowanie w warsztatach rzemieślniczych w obrębie zamieszkania poszkodowanego wynosi od 120 – 140 zł/h. Już pobieżna analiza kosztorysu wykonanego na zlecenie strony pozwanej może wskazywać, że koszty naprawy ustalone w postępowaniu likwidacyjnym zostały zaniżone.

Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Stosownie zaś do treści art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Szkodą w mieniu jest wszelki uszczerbek majątkowy. Przy ustaleniu wysokości szkody należy posługiwać się przyjętą w piśmiennictwie i orzecznictwie teorią różnicy. Oznacza to, że dla ustalenia wysokości szkody zestawia się obecną wartość samochodu z tą, jaką by on przedstawiał gdyby nie było wypadku (tak, G. Bieniek, Odpowiedzialność cywilna za wypadki drogowe, Warszawa 2006 str.140). Zasada pełnego odszkodowania w ujęciu kodeksu cywilnego przejawia się w tym, że naprawienie szkody obejmuje zarówno straty jakie poszkodowany poniósł, jak i korzyści które mógł osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie z art. 361 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła.

Wymaga podkreślenia, że podmiot odpowiedzialny za szkodę z tytułu odpowiedzialności cywilnej zobowiązany jest pokryć koszty przywrócenia pojazdu poszkodowanego do stanu sprzed zdarzenia. Naprawa powinna być przeprowadzona zgodnie z zaleceniami producenta z użyciem materiałów lakierniczych oraz w takim warsztacie, które gwarantują usunięcie uszkodzeń i przywrócenie walorów technicznych i estetycznych pojazdu, jakie posiadał przed kolizją. Nie ma przy tym znaczenia, czy poszkodowany dokonał naprawy pojazdu. Jak ustalono w przedmiotowej sprawie poszkodowany nie naprawił samochodu.

Zweryfikowanie kosztorysów sporządzonych na zlecenie obu stron wymagało wiedzy specjalnej zgonie z art. 278 k.p.c. Mając na uwadze, że przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki pojazdów samochodowych, wobec odmowy złożenia akt szkody, okazało się niemożliwie, Sąd w całości podzielił wyliczenia dokonane w prywatnej opinii złożonej przez stronę powodową. Z całą pewnością stawka roboczogodziny zawarta w tej kalkulacji mieści się w granicach średnich stawek za roboczogodzinę mających zastosowanie w warsztatach rzemieślniczych w obrębie zamieszkania poszkodowanego.

Skoro zgodnie z kosztorysem koszt naprawy samochodu w technologii zalecanej przez producenta, przy zastosowaniu średniej stawki za roboczogodzinę mającej zastosowanie w warsztatach rzemieślniczych w obrębie zamieszkania poszkodowanego wynosił 6146,62 zł brutto, a w toku postępowania likwidacyjnego poszkodowanemu wypłacono sumę 5287,42 zł, to roszczenie strony powodowej obejmujące dalsze uzasadnione koszty naprawy zasługiwało na uwzględnienie w całości tj. co do kwoty 859,20 zł (6146,62 zł – 5287,42 zł).

Jednocześnie Sąd orzekł o należnych odsetkach ustawowych za opóźnienie od zgłoszonego roszczenia w oparciu o art. 481 § 1 k.c., 455 k.c. oraz art. 817 k.c. i 14 ust. 1 uoc w myśl którego zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Zauważyć należy, że w toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana decyzją z 6 września 2024r. przyznała poszkodowanemu odszkodowanie. Poszkodowany nie odniósł się do treści tej decyzji i dopiero strona powodowa pismem z 18 września 2023r. złożyła odwołanie od decyzji i wezwała do zapłaty kwoty 859,20 zł. Powódka nie przedłożyła dowodu doręczenia tego odwołania stronie pozwanej, zaś pozew w niniejszej sprawie złożyła 27 września 2024r. Skoro pozwana dowiedziała się o roszczeniach strony powodowej dopiero z chwilą doręczenia jej odpisu pozwu w dniu 16 października 2024r., to pozwana powinna wykonać zobowiązanie niezwłocznie, a zatem w opóźnieniu pozostawała od 17 października 2024r. Żądanie odsetek ustawowych za opóźnienie za okres od 6 września 2024r. do 16 października 2024r. podlegało oddaleniu, jako nieuzasadnione.

O kosztach orzeczono po myśli art. 100 zd. k.p.c, przyjmując że strona powodowa uległa tylko nieznacznej części swojego roszczenia i w związku z tym Sąd obciążył stronę pozwaną kosztami postępowania w całości. Łączne koszty postępowania poniesione przez stronę powodową wyniosły 387,00 zł, w tym opłata sądowa 100 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika powoda 287 zł. Jednocześnie obciążono stronę pozwaną wydatkami związanymi ze stawiennictwem świadka w kwocie 22,32 zł, które to wydatki zostały tymczasowo wyłożone w wydatków budżetowych Skarby Państwa,

1.  (...)

2.  (...)

3.  K..14 dni.