Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

P. T. wniósł pozew przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W. o zapłatę 7450,46 zł, w tym kwoty:

7000 zł, tytułem zadośćuczynienia za krzywdę, doznana w wypadku z 17.05.2019r., z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19.06.2019r. do dnia zapłaty;

4 zł, tytułem zwrotu opłaty za obowiązkowy parking przed 4 (...) Szpitalem (...) we W. w dniu 9.08.2019r., w związku z konsultacją ortopedy-traumatologa po wypadku z dnia 17.05.2019r., z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18.12.2019r. do dnia zapłaty;

410 zł, tytułem odszkodowania za uszkodzone okulary korekcyjne w wypadku z dn. 17.05.2019r., z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18.12.2019r. do dnia zapłaty;

36,46 zł, tytułem odszkodowania za farmakoterapię, na podstawie FV nr (...), w związku z wypadkiem z dn. 17.05.2019r., z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11.09.2019r. do dnia zapłaty.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości, zarzucając, że zadośćuczynienie, przyznane powodowi na etapie postępowania likwidacyjnego (1100 zł) jest adekwatne do doznanej krzywdy. Zdaniem pozwanej, szacowanie przez powoda zadośćuczynienia na dalszą kwotę 7000 zł jest żądaniem niezasadnym i wygórowanym. Co do kosztów leczenia, pozwana zarzuciła, że zasadne koszty leczenia zrefundowała powodowi na etapie postępowania likwidacyjnego; w dalszym zakresie żądanie jest bezpodstawne. Zdaniem pozwanej, powód mógł korzystać z opieki medycznej w ramach NFZ. Pozwana nie odniosła się do żądania powoda w zakresie zwrotu opłaty za obowiązkowy parking przed szpitalem w dniu 9.08.2019r., w związku z konsultacją ortopedy-traumatologa po wypadku, oraz w zakresie odszkodowania za uszkodzone okulary korekcyjne.

Wyrokiem z dnia 1 czerwca 2021r. (sygn. akt IC 245/20) Sąd Rejonowy w Kłodzku zasądził od pozwanego Towarzystwa na rzecz powoda P. T. kwotę 414 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, tytułem odszkodowania (pkt I), oddalając powództwo w dalszej części, tj. co do żądania zapłaty kwoty 7000 zł, tytułem zadośćuczynienia (pkt II) oraz rozstrzygając o stosunkowym rozdzieleniu kosztów procesu (pkt III). W części oddalającej wyrok został zaskarżony apelacją przez powoda. W części niezaskarżonej wyrok uprawomocnił się. Wyrokiem z dnia 20 sierpnia 2021r. Sąd Okręgowy w Świdnicy uchylił zaskarżony wyrok w punktach II i III, przekazując sprawę tut. Sądowi do ponownego rozpoznania (sygn. akt II Ca 796/21) ze wskazaniem przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego ortopedy.

Postanowieniem z dnia 14 września 2021r. wydanym w niniejszej sprawie Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii na okoliczność ustalenia skutków wypadku z dnia 17.05.2019r. na zdrowiu powoda P. T..

W toku postępowania, w dniu 16.01.2022r., powód zmarł (odpis skrócony aktu zgonu k. 137). Do tej chwili opinia biegłego nie została sporządzona. Postanowieniem z dnia 16 marca 2022r. Sąd zawiesił postępowanie, a następnie, postanowieniem z dnia 11 sierpnia 2023r., podjął je z udziałem następcy prawnego zmarłego powoda – M. S. (która nabyła spadek zgodnie z prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 22 marca 2023r., I Ns 1038/22) . Przedstawiciel ustawowy małoletniej powódki, matka D. S., wniosła o umorzenie postępowania, oświadczając, że rezygnuje z wszelkich roszczeń w tej sprawie (k. 149). Pomimo zobowiązania (k. 150), przedstawicielka ustawowa nie przedłożyła zezwolenia sądu opiekuńczego na dokonanie czynności, polegającej na zrzeczeniu się roszczenia objętego pozwem, co skutkowało uznaniem tej czynności za nieważną. Postanowieniem z dnia 3 stycznia 2024r. Sąd Rejonowy w Kłodzku w Wydziale III Rodzinnym i Nieletnich oddalił wniosek przedstawicieli ustawowym małoletniej M. S. o zezwolenie na dokonanie czynności przekraczającej zwykły zarząd majątkiem dziecka (sygn. akt III Nsm 1263/23).

Stan faktyczny:

W dniu 17.05.2019r. w Ś. na drodze wojewódzkiej nr (...), powód, kierujący pojazdem V. (...) nr rej. (...), uległ wypadkowi, którego sprawca – J. K., kierująca pojazdem marki F. (...), nr rej. (...), ubezpieczona była od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej.

Pismem z dnia 29.05.2019r. (doręczonym pozwanej w dniu 3.06.2019r.) poszkodowany P. T. wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 30.000 zł, tytułem zadośćuczynienia, oraz kwoty 59,90 zł, tytułem zwrotu kosztów leczenia.

Po przeprowadzeniu likwidacyjnego – strona pozwana wypłaciła poszkodowanemu (na podstawie decyzji z dnia 18.06.2019r.) świadczenie w kwocie 1159,90 zł, w tym kwotę 1100 zł, tytułem zadośćuczynienia.

Bezsporne.

Pierwszej pomocy po wypadku udzielono poszkodowanemu P. T. w szpitalu w P., rozpoznając powierzchowne urazy szyi i stłuczenie odcinka piersiowego kręgosłupa. Przeprowadzono badanie TK kręgosłupa piersiowego i szyjnego, w wyniku których nie stwierdzono zmian urazowych ani cech niestabilności kręgosłupa piersiowego i szyjnego. Poszkodowany został wypisany do domu tego samego dnia w stanie ogólnym dobrym, z zaleceniem noszenia kołnierza S., oszczędzającego trybu życia, kontroli w POZ.

Dowód:

karta informacyjna leczenia szpitalnego (k-13).

W dniu 20.05.2019r. lekarza POZ rozpoznał u poszkodowanego zwichnięcie, skręcenie i naderwanie stawów i więzadeł na poziomie szyi i skierował go do poradni chirurgii ogólnej.

Dowód:

skierowanie do poradni specjalistycznej (k-17).

W dniu 22.05.2019r. lekarz w poradni chirurgii ogólnej skierował poszkodowanego na zabiegi fizjoterapeutyczne, celem złagodzenia dolegliwości bólowych w zakresie kręgosłupa szyjnego i piersiowego.

Dowód:

skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne (k-18).

W dniu 28.05.2019r. lekarz POZ skierował poszkodowanego do poradni chirurgii urazowo – ortopedycznej, do poradni psychologicznej i neurologicznej, celem objęcia leczeniem specjalistycznym po wypadku z dnia 17.05.2019r.

Dowód:

skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne (k-19).

W dniu 5.06.2019r., 15.07.2019r., 9.08.2019r., 6.09.2019r., 11 i 31.10.2019r. poszkodowany odbył konsultacje w poradni urazowo-ortopedycznej w 4 (...) Szpitalu (...) we W., gdzie skierowano go na zabiegi fizjoterapeutyczne w zakresie kręgosłupa C oraz farmakoterapię wobec zgłaszanych utrzymujących się bóli kręgosłupa w odcinku szyjnym. W okresie od 18.09 do 21.10.2019r. powód odbył fizjoterapię (laser, tens, pole magnetyczne). W okresie od 18.05. do 6.09.2019r. poszkodowany P. T. przebywał na zwolnieniu lekarskim. Podczas kontroli w dniu 31.10.2019r. lekarz stwierdził poprawę, zmniejszenie dolegliwości bólowych, pełny zakres ruchu, bez wzmożonego napięcia mięśni szyi. Na tym etapie leczenie zakończono.

Dowód:

zaświadczenie lekarskie – Karta wizyty, skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne (k-20,21, 22, 23, 24, 26-27);

karta badania fizjoterapeutycznego (k-25);

zaświadczenie lekarskie z 30.10.2019r. (k-28)

zaświadczenia o niezdolności do pracy (k-29-32).

Po wypadku P. T. skarżył się na bóle kręgosłupa szyjnego i piersiowego oraz lęk przed jazdą samochodem; zażywał leki przeciwbólowe, nie uprawiał sportu.

Dowód:

zeznania świadka M. P. (k-86);

zeznania powoda P. T. (k-68).

Na skutek wypadku z dnia 17.05.2019r. poszkodowany P. T. doznał urazu kręgosłupa szyjnego (co spowodowało u niego długotrwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 3%) oraz urazu kręgosłupa piersiowego. Urazy te wiązały się z dolegliwościami bólowymi, ograniczeniem sprawności oraz koniecznością leczenia i rehabilitacji, a także powstrzymywania się od pracy. Doszło do naciągnięcia mięśni i więzadeł przykręgosłupowych, co spowodowało zaburzenie zborności w stawach międzykręgowych i wtórne ograniczenie ruchomości kręgosłupa szyjnego.

Dowód:

opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii S. G. (k-176-178).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało na uwzględnieniu w całości, co do żądania zapłaty, tytułem zadośćuczynienia w związku z wypadkiem z dnia 17 maja 2019r., któremu uległ P. T., a którego sprawca ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej.

Kwestia odpowiedzialności pozwanej nie była sporna. Poza sporem było również, że po przeprowadzeniu postepowania likwidacyjnego pozwana wypłaciła powodowi świadczenie w kwocie 1100 zł, tytułem zadośćuczynienia za krzywdę powstałą w przedmiotowym wypadku.

Po przeprowadzeniu dowodu z opinii biegłego (wydanej na podstawie akt i dostępnej dokumentacji medycznej, gdyż poszkodowany zmarł w toku postępowania), dowodów z w.w. dokumentów, zeznań świadka i powoda, Sąd uznał, że na skutek przedmiotowego zdarzenia poszkodowany P. T. doznał krzywdy w większym rozmiarze, niż zostało to dotychczas zrekompensowane przez pozwaną. Utrzymujące się u niego przez dłuższy czas dolegliwości bólowe kręgosłupa, problemy ze snem, zaprzestanie aktywności fizycznej, uprawiania sportu, trudności z dłuższym utrzymaniem pozycji siedzącej, towarzyszące mu lęki, znalazły potwierdzenie w opinii biegłego, jako następstwa przedmiotowego wypadku i były obiektywnie uzasadnione pod względem medycznym.

Przepis art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c. stanowi, że sąd może przyznać poszkodowanemu, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, odpowiednią sumę, tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Zadośćuczynienie, przyznawane jednorazowo, stanowić ma rekompensatę za całą krzywdę. Ma na celu przede wszystkim złagodzenie doznanych cierpień, a jego wysokość musi uwzględniać stopień doznanej krzywdy, rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, wiek pokrzywdzonego, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość. (tak: wyrok SN z dnia 20.04.2006r., IV CSK 99/05, LEX nr 198509; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 8.02.2006r., I A Ca 1131/05, LEX nr 194522). W świetle okoliczności niniejszej sprawy, należało podzielić stanowiska poszkodowanego, że wypłacona dotychczas przez stronę pozwaną kwota, tytułem zadośćuczynienia, jest za niska. Opinia biegłego lekarza ortopedy pozwoliła na uznanie, że odczuwane przez poszkodowanego cierpienia, utrudniające mu prawidłowe funkcjonowanie w życiu codziennym, były następstwem zdarzenia z 17 maja 2019r. (art. 361§1 kc).

Mając powyższe na uwadze, na podstawie przepisów art. 445§1 kc w zw. z art. 444§1 kc w zw. z art. 361§2 kc w zw. z art. 822 § 1 i 2 kc, orzeczono jak w pkt I wyroku.

Odsetki zasądzono zgodnie z żądaniem pozwu, mając na uwadze, że pismem z dnia 29.05.2019r. (doręczonym pozwanej w dniu 3.06.2019r., k. 37-40) poszkodowany P. T. wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 30.000 zł, tytułem zadośćuczynienia, a pozwana, w dniu 18.06.2019r. wydała decyzję o przyznaniu świadczenia w zaniżonej wysokości, co rodzi obowiązek zapłaty odsetek (art. 481§1 i 2 kc w zw. z art. 455 kc i art. 817 kc). Pozwane Towarzystwo podjęło decyzję o wypłacie świadczenia w krótszym, niż ustawowy, terminie (i nie zmieniła jej w wyniku odwołania powoda), co jednak nie może prowadzić do zniesienia obowiązku zapłaty odsetek za okres, pozostający do czasu upływu terminu wynikającego z art. 817 kc. W szczególności odnosi się to do zobowiązania odszkodowawczego ubezpieczycieli, którzy jako profesjonaliści, mają nie tylko możliwość, ale także obowiązek rzetelnego przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego i ustalenia realnej wysokości należnego odszkodowania.

Orzeczenie w pkt II oparto na przepisach art. 98§ 1, 1(1), 3 kpc i art. 108 § 1 zd. 2 kpc.