Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

Powód S. Z. działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w K. wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych J. S. i M. S. (1) 60 661,06 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Wniósł nadto o zasądzenie kosztów procesu, w tym opłaty sądowej od pozwu, kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu podał, że 3 marca 2014 r. zawarł z pozwanymi umowę o roboty budowlane, w ramach której miał wykonać elewację budynku Ośrodka (...) położonego w M. numer (...), przy czym szczegółowy zakres prac został wskazany w § 1 umowy. Dodał, że tytułem wykonanych prac wystawił pozwanym faktury VAT, które nie zostały w całości uregulowane. Niniejszym pozwem domagał się zapłaty za fakturę VAT nr (...) opiewającej na kwotę 35 670 zł, która to należność wraz z odsetkami ustawowymi na dzień 3 marca 2017 r. wynosi 44 391,06 zł, oraz za fakturę VAT nr (...) opiewającej na kwotę 12 631,82 zł, która to należność wraz z odsetkami ustawowymi na dzień 3 marca 2017 r. wynosi 15 639,22 zł.

Pozwani J. S. i M. S. (1) wnieśli o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu. Pozwani przyznali, że łączyła ich z powodem umowa o roboty budowlane, wskazali jednak, że wykonane przez powoda prace zostały wykonane jedynie w 60%, a do tego w wadliwy sposób, niezgodny ze sztuką budowlaną. Ponadto, to powód odstąpił od umowy, bowiem nie był w stanie sprostać zadaniu, jakie na siebie nałożył. Co więcej, ustalone przez strony rozliczenie miało nastąpić ryczałtowo, a nie kosztorysowo, zaś dochodzone kwoty z faktur nie mają odzwierciedlenia w rzeczywistości, a oparte są na hipotetycznych wyliczeniach powoda, na które strony nigdy się nie umawiały.

W sprawie prowadzonej pod sygn. akt I C 1133/17 Sąd Rejonowy w Kłodzku wydał w dniu 19 października 2020 r. wyrok, w którym zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powoda 4 308,08 zł z ustawowymi odsetkami od 7 marca 2017 r., oddalił dalej idące powództwo, zasądził na rzecz powoda 6 705,50 zł tytułem zwrotu części kosztów procesu oraz nakazał stronom uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku brakujące koszty sądowe wyłożone tymczasowo na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego. Rozpoznając środek odwoławczy, Sąd Okręgowy w Świdnicy uchylił zaskarżone orzeczenie w zakresie, w jakim Sąd Rejonowy oddalił powództwo oraz orzekł o kosztach procesu. Sąd Okręgowy przekazał sprawę do ponownego rozpoznania podając, że Sąd Rejonowy nie wskazał podstawy prawnej roszczenia ani nie odniósł się do podniesionego przez powoda zarzutu przedawnienia roszczenia.

W piśmie procesowym z 5 lipca 2020 r. pozwani zgłosili roszczenie o obniżenie ustalonego pierwotnie wynagrodzenia, jak również podnieśli zarzut potrącenia przysługującego im roszczenia odszkodowawczego o przywrócenie wadliwych robót do stanu zgodnego ze sztuką budowlaną.

Na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2022 r. strony zgodnie oświadczyły, że pozwani zapłacili powodowi kwotę 4 308.08 zł i o tę należność powód ograniczył żądanie pozwu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

3 marca 2014 r. powód zawarł z pozwanymi umowę o roboty budowlane, której przedmiotem było wykonanie ocieplenia elewacji Ośrodka (...). Strony ustaliły następujący zakres robót:

- montaż rusztowań powoda z dostawą i demontażem,

- wykonanie ocieplenia około 530 m ² elewacji w oparciu o technologię i materiały firmy (...) poprzez nałożenie styropianu 10 cm w strefie poddasza i 8 cm na niższych kondygnacjach do wysokości cokołów, z i kołkowaniem kołkami z tworzywa sztucznego, przy czym technologia przewidywała m. in. wykonanie następujących czynności oczyszczenie podłoży z łuszczącej się farby, gruntowanie środkiem gruntującym, wymianę obróbek blacharskich okien, balkonu, muru ogniowego na nowe, nałożenie tynku mineralnego baranek 1,5 mm z pomalowaniem na kolory wskazane przez pozwanych, z użyciem farby B. Silikat C. lub C. (...),

- wykonanie nowej podbitki na istniejących okapach dachowych z pomalowaniem materiałami firmy (...) lub olejem tarasowym

- docieplenie ścian znajdujących się pod balkonem po zakończeniu praz związanych z remontem balkonu,

- umieszczenie istniejącej instalacji odgromowej pod płytą styropianu.

W oparciu o ceny jednostkowe oferty oraz wstępne obmiary dokonane przez powoda wynagrodzenie wstępne ustalono na 57 825 zł brutto, w tym 6 500 zł ocieplenie styropianem 10 cm, 45 468 zł ocieplenie styropianem 8 cm, 2 000 zł obróbki blacharskie i 3 857 zł podbitka. Wynagrodzenie obejmowało robociznę, koszty transportu i logistyki związane z procesem budowalnym w zakresie objętym umową, koszty materiałów oraz koszty ich dostawy. Rozpoczęcie robót miało nastąpić 3 marca 2014 r., a ich zakończenie 31 marca 2014 r.

Zgodnie z umową powód miał wykonać prace będące przedmiotem umowy we własnym zakresie tj. bez udziału podwykonawców.

Strony ustaliły ratalny sposób zapłaty wynagrodzenia oraz wysokość kar umownych na wypadek zwłoki lub odstąpienia od umowy każdej ze stron, wskazując, że wysokość kar umownych nie wyłącza odpowiedzialności za powstałą szkodę przenoszącą wysokość kary.

Dowód:

- umowa o roboty budowlane z 03.03.2014 r. – k. 11 - 14

- oferta na wykonanie robót elewacyjnych – k. 84

- książka przedmiarów – k. 90

W trakcie wykonywanych przez powoda robót pozwani zgłaszali szereg uwag, które zamieszczali w pisemnych notatkach, wzywali też powoda do należytego zrealizowania zawartej umowy.

Przed upływem terminu wykonania robót powód odstąpił od umowy, jednak 25 marca 2014 r. zadeklarował kontynuację prac.

Bezsporne.

1 kwietnia 2014 r. strony zawarły aneks do umowy o roboty budowalne modyfikujący pierwotną umowę w ten sposób, że dopuszczono możliwość wykonania ocieplenia w oparciu o styropian 8 i 10 cm lub innej grubości dla wyrównania płaszczyzny i pionu elewacji, zmieniono termin zakończenia II etapu robót oraz termin zapłaty wynagrodzenia w ratach.

Dowód: aneks z 01.04.2014 r. do umowy o roboty budowlane – k. 15

Jedną z przyczyn niewykonania przez powoda prac wynikających w umowy z 3 marca 2014 r. był brak wystarczającej liczby wykwalifikowanych pracowników. Powód nie tylko nie posiadał środków na wynagrodzenie dla pracowników, ale też na zakup materiałów budowlanych. Z tego względu część surowców pozwani musieli finansować we własnym zakresie. Powód nie był w stanie wykonać wszystkich prac, dlatego pozwani zmuszeni byli zlecić wykonanie remontu jednej ze ścian budynku innej firmie.

Wbrew zapisom umowy powód korzystał z usług podwykonawców celem przyspieszenia wykonania prac.

Dowód:

- zeznania świadka M. M. – k. 484 verte

- zeznania świadka H. S. – k. 485 verte

- zeznania świadka M. S. (2) – k. 543 (płyta CD)

- oświadczenie K. Z. z 02.12.2018 r. – k. 555

- zeznania świadka A. S. – k. 556 – 557

- przesłuchanie powoda – k. 557

- przesłuchanie pozwanej – k. 558 verte

Pozwanym zależało na terminowej relacji zleconych robót, bowiem w ich ośrodku od 2 do 16 kwietnia 2014 r. organizowany był wypoczynek śródroczny dla grupy 50 uczniów szkoły podstawowej z G..

Niewykonanie przez powoda postanowień umowy skutkowało utrudnieniami i niedogodnieniami dla gości podczas ich pobytu u pozwanych m. in. w postaci braku możliwości otwarcia okien czy ryzyka wejścia przez małoletnich na postawione na budynku rusztowanie.

Szkoła nie skorzystała więcej z usług pozwanych.

Dowód:

- umowa nr (...) – k. 91 – 95

- zeznania świadka M. M. – k. 484 verte

- zeznania świadka H. S. – k. 485 verte

- zeznania świadka M. S. (2) – k. 543 (płyta CD)

- zeznania świadka A. S. – k. 556 – 557

18 kwietnia 2014 r. powód zaprzestał świadczenia usług na rzecz pozwanych. Z protokołu końcowego odbioru robót wynika, że powód zrealizował 60% prac, których jakość oceniono jako dostateczną. Do 1 maja 2014 r. powód miał usunąć usterki w postaci: wadliwego zamontowania kołków, wyklejenia ściany południowej budynku styropianem nie ujętym w umowie, zamontowania zbyt krótkich parapetów na drugim piętrze ściany południowej budynku, braku ściągnięcia folii na parapetach wysokości II piętra i parteru, uszkodzonych dwóch parapetów na I i II piętrze, niedokładnego pomalowania wnęk okiennych na wysokości II pietra, niedokładnego pomalowania podkładu gruntującego pod tynkiem w kolorze ciemnym, wadliwego nałożenia tynku ciemnego na południowo – wschodnim narożniku, nierówności płaszczyzn ścian na ścianie wschodniej i południowej.

Dowód: protokół końcowego odbioru robót wraz z załącznikiem – k. 46 - 49

Za wykonane prace pozwani zapłacili powodowi łącznie kwotę 34 700 zł – zgodnie z wystawioną 20 marca 2014 r. fakturą VAT.

Bezsporne.

Oprócz w/w faktury powód wystawił pozwanym fakturę 2 maja 2014 r. na 35 670 zł, zaś 20 maja 2014 r. na 12 631,82 zł. Pozwani nie zapłacili powyższych kwot.

Bezsporne.

Jakość wykonanych przez powoda prac odbiega od wykonawstwa zgodnego z technologią prac termoizolacyjnych i wymaganiami wskazanymi w warunkach technicznych w zakresie:

- braku zamontowania listew startowych, co spowodowało widoczne pofalowania krawędzi pierwszych dolnych płyt styropianowych praz nie zabezpiecza wykonanych ścian i termoizolacji przed możliwością przejścia gryzoni i innych,

- nieprawidłowego montażu parapetów w zakresie wsunięcia stref skrajnych z noskami w lico elewacji, co doprowadza do zawilgocenia, a w warunkach zimowych po kilku cyklach do odspojenia,

- zbyt mocnego dobicia kołków i zaszpachlowania tych miejsc wyprawami klejowymi, które to miejsca będą się uwidaczniać podczas wilgotnych dni oraz podczas przymrozków uwidaczniając lokalizację łączników,

- przyklejania poszczególnych płyt styropianowych niezgodnie z technologią założoną przez reżim wykonawczy,

- braku montażu siatek diagonalnych lub ich nieprawidłowego montażu, co skutkowało spękaniem naroży otworów,

- braku zerwania folii zabezpieczających parapetów metalowych na II kondygnacji,

- odchylenia od pionu całych powierzchni termoizolacji.

Niewłaściwe wykonanie przez powoda robót budowalnych jest dostrzegalne nawet dla osób, które nie posiadają wykształcenia budowlanego.

Koszt przywrócenia wadliwych robót do stanu zgodnego ze sztuką budowlaną wynosi 12 022,19 zł.

Wartość prac wykonanych przez powoda z uwzględnieniem faktycznie wykonanego metrażu według stawek rynkowych obowiązujących na dzień sporządzenia przez strony umowy kształtuje się na poziomie 81 384,27 zł brutto. Natomiast wartość powyższych prac według cen ustalonych przez strony w umowie o roboty budowlane wynosi 42 677,95 zł brutto.

Powód wykonał na rzecz pozwanych prace dodatkowe w postaci rozbiórki ściany murowanej o powierzchni 8,70 m ², wymurowania ściany o powierzchni 8,70 m ², odbicia tynku wraz z siatkowaniem wnęk, jednokrotnego malowania rynien oraz wymiany haków rur spustowych. Wartość w/w prac wynosi 8 352,32 zł brutto.

Dowód:

- dokumentacja fotograficzna – k. 136 – 166, 374, 377 – 378, 392 - 395

- opinia sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu budownictwa T. W. – k. 247 – 296

- opinie uzupełniające – k. 304 – 334, 500 - 520

- ustne wyjaśnienia biegłego – k. 402 - 403

- zeznania świadka M. M. – k. 484 verte - 485

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo o zapłatę 56 352,98 zł nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawał fakt zawarcia przez strony 3 marca 2014 r. umowy o roboty budowlane, której przedmiotem było wykonanie ocieplenia elewacji Ośrodka (...), stanowiącego własność pozwanych. Strony nie negowały również, że powód wykonał jedynie część prac, za które pozwani zapłacili mu łącznie 34 700 zł.

Sporne pozostawały kwestie dotyczące jakości wykonanych przez powoda prac oraz wysokości należnego wynagrodzenia. Pozwani podnosili, że wykonana przez powoda usługa była niekompletna i obarczona szeregiem istotnych wad; w piśmie procesowym z 5 lipca 2020 r. pozwani zgłosili m. in. roszczenie o obniżenie ustalonego pierwotnie wynagrodzenia oraz podnieśli zarzut potrącenia roszczenia odszkodowawczego o przywrócenie wadliwych robót do stanu zgodnego ze sztuką budowlaną. Powód podniósł zarzut przedawnienia roszczenia pozwanych oraz niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu potrącenia w świetle art. 203 ¹ § 2 k.p.c.

Sąd ustalił stan fatyczny w oparciu o obszerną dokumentację stron, opinie biegłego sądowego, zeznania stron oraz świadków. Zeznania świadków oraz pozwanej uznać należało za wiarygodne, logiczne i spójne z pozostałymi dowodami. Za częściowo wiarygodne Sąd uznał również zeznania powoda, przy czym zakres zeznań, którym Sąd dał wiarę znajduje odzwierciedlenie w ustaleniach faktycznych.

W pierwszej kolejności należy podnieść, że zawarta między stronami umowa została uregulowana w art. 647 k.c. Zgodnie z tym przepisem przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Do skutków opóźnienia się przez wykonawcę z rozpoczęciem robót lub wykończeniem obiektu albo wykonywania przez wykonawcę robót w sposób wadliwy lub sprzeczny z umową, do rękojmi za wady wykonanego obiektu, jak również do uprawnienia inwestora do odstąpienia od umowy przed ukończeniem obiektu stosuje się odpowiednio przepisy o umowie o dzieło (art. 656 k.c.), co w konsekwencji oznacza, że do odpowiedzialności za wady dzieła stosuje się odpowiednio przepisy o rękojmi przy sprzedaży (art. 638 §1 zd. 1 k.c.).

Stosując odpowiednio przepis art. 556 ¹ k.c. należy uznać, że wadę fizyczną dzieła stanowi niezgodność dzieła z umową, przy czym dzieło jest niezgodne z umową, jeżeli:

1) nie ma właściwości, które dzieło tego rodzaju powinno mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia,

2) nie ma właściwości, o których istnieniu przyjmujący zamówienie zapewnił zamawiającego,

3) nie nadaje się do celu, o którym zamawiający poinformował przyjmującego zamówienie przy zawarciu umowy, a przyjmujący zamówienie nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego przeznaczenia dzieła;

4) zostało zamawiającemu wydane w stanie niezupełnym.

W przypadku stwierdzenia wad, zamawiającemu z tytułu rękojmi przysługuje prawo złożenia oświadczenia o obniżeniu wynagrodzenia za dzieło albo odstąpieniu od umowy, chyba że przyjmujący zamówienie niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla zamawiającego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo usunie wadę. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli wada dzieła była już raz usuwana przez przyjmującego zamówienie albo przyjmujący zamówienie nie uczynił zadość obowiązkowi usunięcia wady. Zamawiający nie może odstąpić od umowy, jeżeli wada jest nieistotna (art. 560 § 4 w zw. z art. 638 k.c.).

Mając na uwadze stanowisko pozwanych prezentowane w niniejszym procesie, jak również treść ich pism adresowanych do powoda przed wszczęciem postępowania, należało stwierdzić, że pozwani wielokrotnie podnosili zarzuty wad fizycznych wykonywanych przez powoda robót budowlanych i z tego względu, co do zasady, przysługiwało im prawo żądania obniżenia wynagrodzenia. Niezależnie od powyższego, pismem z 5 lipca 2020 r. pozwani złożyli pisemne oświadczenie o potrąceniu wierzytelności w kwocie 12 022,19 zł z tytułu obniżenia wynagrodzenia w związku z istnieniem – w częściowo wykonanym przedmiocie umowy z 3 marca 2014 r. – wad, które podlegały usunięciu na skutek wykonania robót w sposób niezgodny ze sztuką budowlaną.

Ocena zasadności żądania stron w kontekście zakresu, prawidłowości i jakości wykonanych przez powoda prac wymagała zasięgnięcia opinii biegłego sądowego, albowiem w tej kwestii Sąd nie posiada fachowej wiedzy.

Sąd w dużej mierze posiłkował się ustaleniami poczynionymi przez biegłego sądowego z zakresu budownictwa T. W., który szczegółowo wskazał zakres wykonanych przez powoda prac będących przedmiotem umowy z 3 marca 2014 r. i ostatecznie dokonał ich wyceny z uwzględnieniem cen ustalonych przez strony w umowie zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 353 ¹ k.p.c. Dodatkowo biegły określił wartość wykonanych przez powoda prac naprawczych oraz robót wykonanych w sposób wadliwy.

Sąd nie znalazł podstaw do powoływania innego biegłego z zakresu budownictwa, jak również zlecania biegłemu dokonywania odkrywek celem ustalenia jakości prac. Zdaniem Sądu opinie biegłego T. W. są wyczerpujące, rzetelne, fachowe i w sposób dostateczny wyjaśniły sporne okoliczności, a mianowicie zakres i wartość wykonanych przez powoda prac, oraz koszt naprawy usterek. Biegły dokonał pierwotnie wyceny wartości prac z uwzględnieniem cen rynkowych w dwóch wariantach, tj. na dzień sporządzenia przez stron umowy i na dzień wydania przez biegłego opinii. Słusznie podnieśli jednak pozwani, że strony, w ramach zasady swobody umów, uzgodnili stawki, które były dla nich wiążące. Dlatego też dokonana przez biegłego wycena winna odzwierciedlać ustalenia stron zawarte w łączącej ich umowie dwustronnej. Wartość wykonanych przez powoda prac według stawek określonych przez strony w umowie z 3 marca 2014 r. wyniosła 42 677,95 zł brutto i taką też kwotę Sąd przyjął za zasadną.

Odnosząc się do zarzutu braku odkrywek, należy wskazać, że pozwani i tak zostali narażeni na wysokie koszty związane z usuwaniem usterek wynikających z nienależytego wykonania przez powoda robót budowlanych. Przychylenie się do wniosku powoda skutkowałoby zniszczeniem elewacji budynku, co z kolei wiązałoby się z koniecznością ponownego wykonania części prac budowlanych. Zdaniem Sądu nie było to niezbędne, skoro biegły na podstawie dokonanych przez siebie oględzin oraz zgromadzonych w sprawie dowodów, w szczególności dokumentacji fotograficznej, zeznań świadków i przesłuchania pozwanej, był w stanie sporządzić kompletną i szczegółową opinię.

Wypada nadmienić, że w toku postępowania toczącego się pod sygn. akt I C 1133/17 biegły ustalił, że wartość wszystkich wykonanych przez powoda prac wynosi 51 030,27 zł, zaś koszt przywrócenia wadliwych robót do stanu zgodnego ze sztuką budowlaną 12 022,19 zł. Mając na uwadze, że pozwani zapłacili powodowi 34 700 zł tytułem wykonanych robót, Sąd uznał, iż powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie co do 4 308,08 zł, co stanowiło różnicę pomiędzy wartością prac wykonanych przez powoda a wynagrodzeniem uiszczonym przez pozwanych oraz kosztem przywrócenia wadliwych robót do stanu zgodnego ze sztuką budowlaną.

Rozpoznając ponownie sprawę, Sąd podzielił powyższe stanowisko w kontekście zasadnie podniesionego przez pozwanych zarzutu potrącenia oraz zgłoszonego roszczenia o obniżenie wynagrodzenia. Co więcej, strony zgodnie oświadczyły, że pozwani zapłacili na rzecz powoda 4 308,08 zł.

Zgodnie z art. 498 k.c. gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Potrącenia dokonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe (art. 499 k.c.). Wierzytelność przedawniona może być potrącona, jeżeli w chwili, gdy potrącenie stało się możliwe, przedawnienie jeszcze nie nastąpiło (art. 502 k.c.).

W świetle powołanych wyżej przepisów nie sposób przyznać racji powodowi, który w piśmie procesowym z 23 lipca 2020 r. podniósł zarzut przedawnienia roszczenia pozwanych w zakresie zgłoszonego potrącenia, jak również niedopuszczalności potrącenia z uwagi na jego powołanie z naruszeniem przepisu art. 203 ¹ § 2 k.p.c. Rację mają pozwani, że skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego również doprowadziło do przerwania biegu przedawnienia roszczeń mających związek z wykonaniem umowy z 3 marca 2014 r.

Należy podnieść, że przepis wprowadzający cezurę w zakresie podniesienia zarzutu potrącenia został dodany do kodeksu postępowania cywilnego art. 1 pkt 69 ustawy o zmianie ustawy - kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw z dnia 4 lipca 2019 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 1469) i obowiązuje od 7 listopada 2019 r., przy czym z przepisów przejściowych wynika, że do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy ustaw zmienianych w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Zgodnie z brzmieniem art. 203 ¹ § 2 k.p.c. pozwany może podnieść zarzut potrącenia nie później niż przy wdaniu się w spór co do istoty sprawy albo w terminie dwóch tygodni od dnia, gdy jego wierzytelność stała się wymagalna. Powyższa zmiana zakładała, że termin ten wystarczająco zabezpieczy prawa pozwanego, a jednocześnie nie doprowadzi do nadmiernej zwłoki w postępowaniu.

W okolicznościach niniejszej sprawy, jeśli powyższy przepis znalazłby zastosowanie, oznaczałoby to, że pozwani w istocie zostali pozbawieni prawa potrącenia wierzytelności, bowiem sprawa została w 2017 r., zaś pozwani wdali się w spór przed wejściem w życie niniejszego przepisu. W ocenie Sądu przyjęcie takie stanowiska jest nieracjonalne, zwłaszcza, że zarzut pozwanych nie przyczynił się do przedłużenia postępowania sądowego, a był jedynie realizacją ich uprawnienia.

Niezależnie od powyższego, nawet gdyby uznać, że pozwani uchybili terminowi, o którym mowa w art. 203 ¹ § 2 k.p.c., na uwzględnienie zasługiwało żądanie obniżenia wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 568 § 3 k.c. w zw. z art. 656 k.c. w zw. z art. 638 §1 zd. 1 k.c. oświadczenie o obniżeniu ceny z powodu wady rzeczy przedawnia się z upływem roku, licząc od dnia stwierdzenia wady.

W toku procesu pozwani podnosili zarzut nienależytego wykonania zobowiązania przez pozwanego, przy czym skonkretyzowanie ich roszczenia mogło nastąpić dopiero po wydaniu przez biegłego sądowego z zakresu budownictwa opinii uzupełniającej z 13 września 2019 r., w której ustalił on został zakres wadliwie wykonanych przez powoda robót oraz koszt ich przywrócenia do stanu zgodnego ze sztuką budowlaną. Skoro zatem opinia biegłego stanowiła dla pozwanych podstawę precyzyjnego określenia ich żądania dotyczącego obniżenia wynagrodzenia, zawarcie takiego wniosku w piśmie procesowym z 5 lipca 2020 r. należało uznać za wniesione w terminie.

Należy wskazać, że powód jako podmiot świadczący profesjonalne usługi, przed zawarciem umowy z pozwanymi winien dokonać szczegółowych oględzin obiektu oraz właściwych pomiarów, po czym należycie wycenić koszt robót. Brak pracowników czy środków na zakup materiałów w trakcie rozpoczętych prac nie usprawiedliwia opóźnienia powoda w realizacji zobowiązania, jakiego się podjął ani też złej jakości wykonanych prac. Powód miał świadomość zakresu robót i terminu ich wykonania, zatem przy zachowaniu wymaganej staranności powinien mieć świadomość, że nie będzie w stanie wywiązać się z umowy.

Powód twierdził, że to on odstąpił od umowy z powodu braku zapłaty pozwanych za wykonane przez niego prace. W istocie, to niemożność zrealizowania przez powoda zawartej z pozwanymi umowy, jak również częściowo wadliwie wykonanych przez niego prace przyczyniły się do braku zapłaty dalszych kwot wynikających z wystawionych przez powoda faktur. Co więcej, rację mają powodowie, że w umowie z 3 marca 2014 r. strony ustaliły nie tylko zakres prac, ale i sposób zapłaty. Niewywiązanie się powoda z dokonanych ustaleń uprawniało pozwanych do wstrzymania się ze spełnieniem świadczenia i nie może rodzić po ich stronie odpowiedzialności odszkodowawczej.

Wymaga również podkreślenia, że opieszałość i brak profesjonalizmu ze strony powoda naraziło pozwanych na zarzut nienależytego wywiązania się z zawartych umów o świadczenie usług turystycznych. Pozwani prowadząc przedsiębiorstwo zobowiązali się zorganizować od 2 kwietnia 2014 r. wypoczynek dla grupy 50 uczniów szkoły podstawowej, z tego też względu zależało im na szybkim i kompleksowym wykonaniu robót budowlanych. Z powodu niefachowego podejścia powoda do zawartej umowy pozwani narazili swoich gości na liczne niedogodności, zaś sami zostali narażeni na utratę zaufania ze strony potencjalnych kontrahentów.

Mając na uwadze ustalony w sprawie stan faktyczny, w szczególności zaś nienależyte wykonanie przez powoda robót budowlanych, których koszty naprawy zostały wycenione przez biegłego, Sąd uznał, że roszczenie powoda o zapłatę 56 352,98 zł nie zasługuje na uwzględnienie. Z tych względów, powództwo podlegało oddaleniu.

W myśl art. 108 § 1 zd. 2 k.p.c. Sąd rozstrzygnął o zasadach poniesienia przez strony kosztów postępowania, pozostawiając szczegółowe ich wyliczenie referendarzowi sądowemu.

14.06.2022 r.