Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła o zasądzenie od pozwanego J. W. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) s.c. kwoty 49 688,20 zł z odsetkami za opóźnienie liczonymi od 25 listopada 2023 r. do dnia zapłaty, a także o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że pozwany zawnioskował o wsparcie zarówno w ramach spółki cywilnej jako jej wspólnik oraz jako osoba fizyczna prowadząca jednoosobowa działalność gospodarczą winien był doliczyć, jeśli po jego stronie zachodziły powiązania w ramach relacji łączących go z innymi przedsiębiorstwami, do danych w zakresie liczby pracowników oraz rocznego obrotu i sumy bilansowej przedsiębiorstwa, w imieniu którego składał wniosek o udzielenie subwencji w całości dane dotyczące przedsiębiorstw powiązanych. Strona powodowa podniosła, że pozwany został wezwany do zwrotu nadwyżki z uwagi na zidentyfikowanie nieuwzględnienia powiązań ze spółką cywilną oraz jej wspólnikami

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalanie powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesu podnosząc, ze strona powodowa nie dochowała trybu określonego w § 3 ust. 6 umowy subwencji, ponieważ mogła kontrolować prawdziwość informacji i oświadczeń do czasu całkowitego zwrotu subwencji finansowej, a pozwany uregulował ostatnia ratę subwencji 25 września 2023 r. Pozwany zarzucił, że nie dokonywał żadnych zmian danych ujętych w jego oświadczeniach które były podstawą udzielenia subwencji. Pozwany wskazał także, że nie zachodziły po jego stronie powiązania określone w § 10 ust. 3 regulaminu, w ramach relacji łączącej go z innymi przedsiębiorcami, a zarzut samego uczestnictwa w spółce cywilnej jest nieuzasadniony, a także nieudowodniony. Nadto zarzucił brak udowodnienia wysokości dochodzonego roszczenia. Z ostrożności procesowej podniósł, że w oparciu o art. 409 k.c., ze przedmiotową subwencję wykorzystał na cele określone w umowie subwencji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany J. W. wystąpił do strony powodowej (...) o udzielenie subwencji finansowej w ramach programu (...) 1.0 (...). Złożył w tym celu wymagane oświadczenia. Strony 19 maja 2020 r. zawarły umowę subwencji finansowej numer (...). W § 3 umowy wskazane zostały przypadki, kiedy subwencja podlega zwrotowi. W § 3 ust. 6 umowy wskazano, że do czasu całkowitego zwrotu subwencji finansowanej przez przedsiębiorcę, (...) ( (...)) może kontrolować prawdziwość informacji i oświadczeń złożonych w związku z zawarciem niniejszej umowy przez przedsiębiorcę. W przypadku stwierdzenia nieprawdziwości informacji lub oświadczeń zawartych w niniejszej umowie (...) może podjąć decyzję o zwrocie przez przedsiębiorcę całości lub części subwencji finansowej. W takim przypadku subwencja finansowa stanie się wymagalna w terminie 14 dni roboczych od dnia udostępnienia przedsiębiorcy informacji o decyzji (...) w sposób pozwalający przedsiębiorcy zapoznać się z informacją o decyzji(...). Z § 11 umowy subwencji wynikało, że dołączony do umowy Regulamin ubiegania się o udział w programie rządowym „Tarcza finansowa” stanowi jej integralną część. (...) przysługiwało prawo zmiany regulaminu w trakcie trwania umowy. Wprowadzenie zmiany wymagało poinformowania o niej przedsiębiorcy w taki sposób, który umożliwiał mu zapoznanie się z informacją o takiej zmianie wraz ze wskazaniem postanowień podlegających zmianie, przy czym zmiana taka wchodziła w życie w terminie 14 dni od dnia doręczenia przedsiębiorcy informacji.

Dowód: umowa numer (...)MP (k. 40-52), oświadczenie o rozliczeniu subwencji finansowej (k. 58-60)

Strona powodowa wypłaciła pozwanemu subwencję finansową w kwocie 72.000 zł.

Dowód: decyzja w sprawie subwencji finansowej z 22 maja 2020 r. (k. 57)

Wartość zwolnienia z obowiązku zwrotu części otrzymanej przez pozwanego subwencji finansowej wyniosła 54 000 zł. Pozwany był zobowiązany do zwrotu kwoty 18 000 zł płatnych w 24 miesięcznych ratach po 750 zł, a termin spłaty subwencji przypadał na 25 września 2023 r. (termin płatności ostatniej raty).

Dowód: decyzja w sprawie zwolnienia z obowiązku zwrotu subwencji finansowej z 8 września 2021 r. (k. 61), terminarz spłat ( k.62)

Pozwany w dniu 25 września 2023 r. dokonał wpłaty ostatniej raty, zgodnie z terminarzem spłat.

Fakt przyznany (k.122 – 122 verte)

Pozwany 13 listopada 2023 roku odebrał przesłane przez stronę powodową, datowane na 10 listopada 2023 r., wezwanie do zapłaty kwoty 49 688,20 zł mającej stawić zwrot części subwencji finansowej.

Dowód: wezwanie do zapłaty (63-66), potwierdzenie odbioru (k. 67)

Strona powodowa 13 kwietnia 2021 r. przyjęła regulamin ubiegania się o udział w programie rządowym (...), który wszedł w życie 28 kwietnia 2021 r.

Dowód: regulamin (k. 19-39)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o dokumenty przedłożone przez stronę powodową. Przedłożone dokumenty co do zasady nie budziły wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności i prawdziwości, nie były również kwestionowane przez pozwanego, z wyjątkiem regulaminu w zakresie związania nim stron.

Regulamin przedłożony przez stronę powodową wchodził w życie 28 kwietnia 2021 r. Strony zawarły umowę subwencji 19 maja 2020 r. W umowie wskazano, że zmiana regulaminu w trakcie trwania umowy jest dozwolona, ale w takim przypadku pozwany powinien zostać o tym poinformowany (§ 11 pkt 6 umowy). Pozwany zakwestionował, że związany jest regulaminem, który strona powodowa dołączyła do pozwu. Strona powodowa nie wykazała przy tym, że dokonała stosownego poinformowania pozwanego o zmianie regulaminu. Z tego względu – zdaniem Sądu – strona powodowa nie wykazała, że regulamin dołączony do pozwu, który obowiązywał od 28 kwietnia 2021 r. wiązał pozwanego. Strona powodowa w toku procesu nie przedłożyła regulaminu obowiązującego w chwili zawarcia umowy. Sąd w związku z tym nie mógł zweryfikować postanowień regulaminu będącego integralną częścią umowy subwencji.

W sprawie strona powodowa dochodziła zwrotu części udzielonej subwencji finansowej. Umowa łącząca strony uprawniała stronę powodową w konkretnie określonych przypadkach do wydania decyzji o zwrocie subwencji lub części subwencji przez pozwanego. W umowie określony został termin, do którego strona powodowa uprawniona była do weryfikacji prawdziwości informacji i oświadczeń złożonych przez pozwanego w związku z zawarciem umowy. Termin ten został oznaczony jako chwila całkowitego zwrotu subwencji finansowanej przez przedsiębiorcę. Ponadto, podstawą żądania zwrotu subwencji będącego skutkiem stwierdzenia nieprawdziwości podanych informacji lub oświadczeń jest decyzja (§ 3 pkt 6 umowy). Zwrócić należy szczególnie uwagę, że strona powodowa nie uczyniła zadość wymaganiom art. 6 k.c. i art.232 zd. 1 k.p.c. i nie udowodniła, by pozwany dokonał zmiany złożonych oświadczeń, czy danych, o których miała, jak wskazała w uzasadnieniu pozwu, uzyskać informacje od organów państwowych. Strona powodowa nie przedłożyła ani wniosku, na podstawie którego pozwany ubiegał się o subwencję, ani oświadczeń przez niego składanych, ani danych, które pozwany miał zmieniać. Z tych względów twierdzenia strony powodowej pozostają gołosłowne. Nadto, strona powodowa nie przedłożyła decyzji o zwrocie subwencji, a jedynie wezwanie do zapłaty z dnia 10 listopada 2023 r., które sporządziła po całkowitej spłacie spłaty części subwencji finansowanej przez przedsiębiorcę, co nastąpiło 25 września 2023 r. Strona powodowa nie powoływała w pozwie, by pozwany nie spłaciła subwencji w kwocie 18 000 zł zgodnie z decyzją z 8 września 2021 r. Pozwany na rozprawie podniósł, ze spłacił subwencję zgodnie z terminarzem spłat. Sąd uznał ten fakt za przyznany, po pierwsze z tego względu, że w pozwie ta okoliczność nie była podnoszona, po drugie rzeczą strony powodowej było odniesienie się do tego faktu najpóźniej na rozprawie, ale wcześniej strona powodowa miała możliwość odnieść się do twierdzeń i zarzutów pozwanego zawartych w odpowiedzi na pozew, czego nie uczyniła. W istocie jej pismo przygotowawcze stanowi powtórzenie (na zasadzie skopiowania) treści pozwu.

Rację ma również pozwany podnosząc, że strona powodowa nie wykazała ani jego powiązań z innymi przedsiębiorcami, ani sposobu wyliczenia dochodzonej kwoty. Wskazać należy, że dołączony do pozwu wydruk dotyczący zatrudnienia w żaden sposób nie dowodzi nieprawdziwości złożonych oświadczeń, wobec braku ich treści.

W ocenie Sądu, w oparciu o ustalony stan faktyczny, strona powodowa nie była uprawniona do żądania zwrotu subwencji już po dacie całkowitej spłaty części subwencji finansowanej przez przedsiębiorcę. Winna ona najpierw wydać w tym przedmiocie decyzję. Analiza materiału dowodowego jednoznacznie świadczy o tym, że stosowne decyzje w rozumieniu zawartej umowy były wydawane, jak choćby decyzje w przedmiocie przyznania subwencji, jak i zwolnienia z obowiązku zwrotu subwencji (k. 57 i 61). Pozwany oświadczył, że taka decyzja nie została nigdy mu doręczona. Wskazać wypada, że w sprawie rozpoznawanej przed tut. Sądem o sygn. akt I C 306/23 decyzja o zwrocie subwencji została wydana.

Dla rozstrzygnięcia sprawy nie było istotne czy pozwany faktycznie podał nieprawdziwe dane lub dokonał ich korekty w sposób mogący wpłynąć na wysokość subwencji podlegającej zwrotowi. Strona powodowa miała ponad 3 lata na ewentualną weryfikację prawdziwości wniosków i oświadczeń pozwanego. Nie dotrzymała zastrzeżonego w umowie terminu. Po całkowitym zwrocie części subwencji finansowanej przez pozwanego, strona pozwana nie była już uprawniona do weryfikacji podanych, podczas ubiegania się o subwencję, przez pozwanego danych, bowiem jej uprawnienie zgodnie z § 3 ust. 6 umowy subwencji finansowej wygasło.

Sąd oddalił wniosek strony powodowej o zakreślenie terminu do ustosunkowania się do kwestii podnoszonych w stanowisku pełnomocnika pozwanego, ponieważ nastąpiłoby to wbrew przepisom. Rozstrzygnięcie sprawy winno nastąpić na pierwszym terminie rozprawy. Nadto, strona powodowa winna tak przygotować pozew, by wykazać wszystkie niezbędne okoliczności do rozstrzygnięcia sprawy. Miała również możliwość odniesienia się do twierdzeń pozwanego zawartych w odpowiedzi na pozew w piśmie przygotowawczym. Stwierdzenie, że wskutek oddalenia tego wniosku Sąd uniemożliwił stronie powodowej możliwość wykazania zasadności powództwa jest co najmniej zaskakujące, skoro z przysługujących jej uprawnień strona powodowa nie skorzystała ani w pozwie, ani w piśmie przygotowawczym, jak również nie była przygotowana do odnoszenia się do tych twierdzeń na rozprawie.

Wobec powyższego powództwo podlegało oddaleniu w całości o czym orzeczono w punkcie I wyroku.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 1 ¹ k.p.c. i art. 99 k.p.c. Ze względu na to, że pozwany wygrał proces w całości należało zasądzić na jego rzecz pełne koszty procesu. Na koszty te złożyły się: kwota 3 600 zł z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika [art. § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1935)] oraz kwota 17 zł z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, łącznie 3 617 zł (pkt II wyroku).

10.02.2025 r.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi strony powodowej;

Kal14 dni.