Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

Strona powodowa P. (...) z/s we W. wniosła o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i zasądzenie od pozwanej 9004,09 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu tj. 14 kwietnia 2022 r. oraz kosztami procesu wg norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazała, że pozwana na podstawie umowy pożyczki o nr (...) zawartej 1 lutego 2020 r. z (...) sp. z o.o. otrzymała określoną kwotę pieniężna i zobowiązała się do jej zwrotu na warunkach precyzyjnie określonych w umowie. Pozwana mimo upływu wyznaczonego terminu nie dokonała spłaty zadłużenia. Strona powodowa dochodzoną wierzytelność nabyła na podstawie umowy cesji zawartej 20 listopada 2020 r. z pożyczkodawcą (...) sp. z o.o. Wobec powyższego zadłużenie pozwanej wynosi obecnie 9004,09 zł, w tym należność główna 7500 zł, należności uboczne naliczone przez wierzyciela pierwotnego 336,60 zł i skapitalizowane odsetki w wysokości 1167,49 zł.

Pozwana K. S. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym przez referendarza sądowego w Sądzie Rejonowym w Kłodzku zaskarżyła nakaz zapłaty w całości i wniosła o oddalenie powództwa. Pozwana zarzuciła brak legitymacji procesowej czynnej strony powodowej, nieudowodnienie istnienia roszczenia oraz faktu wypłaty pożyczki na rzecz pozwanej, ponadto z ostrożności procesowej pozwana zarzuciła stosowanie w treści umowy klauzul abuzywnych, w tym zastosowanie rażąco wysokich kosztów udzielania pożyczki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana K. S. 1 lutego 2020 r. zawarła z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. umowę pożyczki. Zgodnie z warunkami umowy przy limicie pożyczki 7500 zł, całkowita kwota do zapłaty wynosiła 9000,00 zł, w tym, odsetki 61,60 zł i prowizja 1438,40 zł, całkowity koszt pożyczki 1500 zł, (...) 819,10%, termin spłaty ustalono na 30 dni tj. do 2 marca 2020r. Pozwana dokonała rejestracji konta u pożyczkodawcy 1 września 2014r. przez wykonanie przelewu na konto pożyczkodawcy kwoty 0,01 zł w związku z inną umową. Pożyczkodawca 1 lutego 2020 r. przelał na rachunek pozwanej 3500 zł, tytułem wypłaty pożyczki zgodnie z umową nr (...). Następnie 8 lutego 2020r. pożyczkodawca przelał na rachunek pozwanej 1000 zł, tytułem kwoty dodatkowej do umowy nr (...) lutego 2020r. Pożyczkodawca 15 lutego 2020r. przelał na rachunek pozwanej 1500 zł, tytułem kwoty dodatkowej do umowy nr (...) lutego 2020r. przelał na rachunek pozwanej 1000 zł, tytułem kwoty dodatkowej do umowy nr (...), zaś 20 lutego 2020r. przelał na rachunek pozwanej 500 zł, tytułem kwoty dodatkowej do umowy nr (...). Łącznie w okresie od 1 lutego 2020r. do 20 lutego 2020r. pożyczkodawca wpłacił na rachunek pozwanej 7500 zł i wyznaczył termin zapłaty na 1 kwietnia 2020r.

(...) sp. z o.o. w W. zwarła ze stroną powodową 20 listopada 2020 r. umowę przelewu w ramach transakcji sekurytyzacji, której przedmiotem była wierzytelność wobec pozwanej K. S. z tytułu umowy pożyczki z 1 lutego 2020r.

Pozwana została powiadomiona o przelewie pismem z 8 grudnia 2020r. W piśmie tym wskazano, że zadłużenie pozwanej na dzień 16 listopada 2020 r. wynosiło 8368 zł, w tym kapitał 7500 zł, odsetki karne 531,40 zł i prowizja 336,60 zł.

(...) S.A. w imieniu strony powodowej pismem z 25 czerwca 2021r. wezwał pozwaną do zapłaty całości zadłużenia wynoszącego 8616,55 zł lub do zawarcia ugody i spłaty w ratach.

Dowód:

- umowa pożyczki z 01.02.2020r. k.40 - 42;

- potwierdzenie przelewu 0,1 zł tytułem rejestracji k. 43;

- potwierdzenia przelewów na konto pozwanej k. 44,45,46, 47, 48

- umowa przelewu wierzytelności k. 7 – 12;

- zawiadomienie o cesji wierzytelności k. 49;

- wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji k. 13;

- wyciąg z ksiąg rachunkowych powoda k. 6;

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Strona powodowa dochodziła roszczeń wynikających z umowy pożyczki z 1 lutego 2020r. zawartej przez pozwaną K. S. z poprzednikiem prawnym powoda z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. Okoliczności faktyczne, w tym treść i warunki umowy pożyczki zostały wykazane przez stronę powodową przedłożonymi dokumentami, w tym wypełnionym formularzem umowy pożyczki. Dokumenty te potwierdziły warunki na jakich pozwanej udzielono pożyczki, a także wykazały jakich informacji o swoich danych osobowych udzieliła pożyczkodawcy pozwana. Strona powodowa przedłożyła też potwierdzenia przelewów na łączną kwotę 7500 zł na rachunek pozwanej, przy czym, przelewy te zostały wykonane w okresie od 1 do 20 lutego 2020r. Zgodnie z umową pożyczkodawca najpierw dokonał wypłaty pożyczki w kwocie 3500 zł, a następnie wypłacił pozwanej dodatkowe kwoty łącznie 4000 zł, wyznaczając termin spłaty całego zadłużenia na dzień 1 kwietnia 2020r. Strona powodowa wykazała przede wszystkim, że po nabyciu wierzytelności wobec pozwanej od pierwotnego wierzyciela wzywała pozwaną do zapłaty i proponowała możliwość spłaty zadłużenia na dogodnych warunkach.

Zgodnie z umową pożyczki pozwana zobowiązała się do spłaty zadłużenia wraz z jej kosztami i odsetkami umownymi w łącznej wysokości 9000 zł, w terminie 30 dni tj. do dnia 1 kwietnia 2020 r. Pozwana nie wykazała, aby spłaciła zadłużenie z tytułu pożyczki ponad przyznane przez stronę powodową kwoty. Podniesione przez pozwaną zarzuty nie mogły być uwzględnione. Zarzut braku legitymacji czynnej powoda okazał się nieuzasadniony. Strona powodowa przedłożyła bowiem umowę przelewu wierzytelności wraz z wyciągiem z wykazu nabytych wierzytelności, z którego wynika, że 20 listopada 2020 r. nabyła wierzytelność względem pozwanej oraz, że pozwana została zawiadomiona o cesji. Chybiony również okazał się zarzut nieudowodnienia istnienia roszczenia. Strona powodowa przedłożyła umowę pożyczki, z której wynika wysokość i wymagalność dochodzonego roszczenia, a przede wszystkim z przelewów na rachunek bankowy pozwanej łącznej kwoty 7500 zł wynika, że umowa pożyczki została przez pożyczkodawcę wykonana.

Zgodnie z umową pozwana zobowiązała się do spłaty pożyczki wraz z jej wysokimi, ale mieszczącymi się w maksymalnych ustawowych granicach wyznaczonych przez art. 36a ustawy z 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U. z 2018, poz. 993 j.t., ze zm.) pozaodsetkowymi kosztami i odsetkami umownymi w łącznej wysokości 1500 zł, jednorazowo w dniu 1 kwietnia 2020r. Pozwana nie wykazała, aby spłaciła pożyczkę w całości lub części. Pozwana nie wykazała żadnych okoliczności na poparcie zarzutu, że dochodzona pozwem wierzytelność nie istnieje lub jest nieuzasadniona. Sąd nie dopatrzył się również, aby pożyczkodawca naruszył przepisy ustawy o kredycie konsumenckim w zakresie możliwości obciążania konsumenta pozaodsetkowymi kosztami związanymi z udzieleniem spornej pożyczki, które zgodnie z umową pożyczki wyniosły 1438,40 zł. Skoro pozwana zawarła umowę pożyczki, której warunki zostały w sposób precyzyjny i jednoznaczny określone, to zgodnie z treścią umowy, art. 720 k.c. oraz 354 k.c. powinna spłacić zadłużenie w wyznaczonym terminie. Brak spłaty upoważniał stronę powodową do naliczania umownych odsetek karnych w wysokości maksymalnych odsetek za opóźnienie od kwoty 7500 zł od 2 kwietnia 2020r. tj. od dnia gdy pozwana pozostawała w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia (§9 pkt 1 umowy pożyczki k. 41).

Podkreślić trzeba, że pozwana była reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, który nie zaoferował żadnych dowodów, w tym nawet nie zawnioskował dowodu z przesłuchania stron, na okoliczności wskazane w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Sąd, mimo braku wniosku, zamierzał przeprowadzić z urzędu dowód z przesłuchania pozwanej, celem wyjaśnienia, czy rachunek bankowy, na który wpłynęły środki pieniężne z umowy pożyczki z 1 lutego 2020r., stanowił rachunek pozwanej, a także czy pozwana dokonała opłaty rejestracyjnej 1 września 2014r. na koncie pożyczkodawcy. Sąd zamierzał ustalić także, czy przed dniem 1 lutego 2020r. pozwana korzystała z pożyczek udzielonych jej przez pożyczkodawcę (...) Sp. z o.o. i czy pożyczki te zostały przed tym dniem spłacone. Pozwana pomimo odebrania wezwania na rozprawę nie stawiła się w Sądzie i nie usprawiedliwiła swojej nieobecności. Wobec powyższego Sąd nie miał możliwości, aby wyjaśnić powyższe wątpliwości, uznając zarzuty pozwanej, że nie otrzymała kwoty pożyczki za gołosłowne.

W konsekwencji Sąd powództwo w całości uwzględnił i zgodnie z art. 98 k.p.c. obciążył pozwaną kosztami procesu w łącznej wysokości 1117 zł, na którą składały się opłata sądowa od pozwu 500 zł, 1800 zł wynagrodzenie pełnomocnika powoda i 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa.