Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

M. J., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą „(...) pl (...)”, wniósł pozew przeciwko (...) S.A. w S. o zapłatę kwoty 499,90 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 24.03.2021r. do dnia zapłaty, tytułem zwrotu części kosztów najmu pojazdu zastępczego, w związku z kolizją drogową z dnia 7.01.2021r., której sprawca ubezpieczony był u strony pozwanej od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Podał, że w związku z likwidacją szkody w swoim pojeździe, poszkodowany w okresie od 7 stycznia do 8 lutego 2024r. (33 dni) wynajął od powoda samochód zastępczy, uzgadniając stawkę dobową za najem w wysokości 200 zł netto (246 zł brutto), co odpowiadało cenom rynkowym. Kwota, której domagał się powód uwzględniała wypłaconą dotychczas z tego tytułu kwotę 1140 zł. Powód podał, że nabył wierzytelność na podstawie umowy cesji.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa. Zarzuciła, że wypłaciła odszkodowanie po zweryfikowaniu stawki dobowej najmu do kwoty 95 zł (brutto). Podniosła, że zaproponowała poszkodowanemu bezgotówkowy najem pojazdu zastępczego od współpracującego z pozwaną podmiotu, wg tej stawki. Poszkodowany nie skorzystał z tej oferty i wynajął pojazd za cenę przewyższającą ofertę pozwanej, czym doprowadził do nieuzasadnionej eskalacji rozmiaru szkody. Zakwestionowała także okres najmu, uznając za zasadny jedynie w wymiarze 12 dni.

Stan faktyczny:

W dniu 7 stycznia 2021r. w kolizji drogowej uszkodzony został samochód marki S. (...), nr rej. (...), będący własnością Z. H.. Pozwany był ubezpieczycielem sprawcy wypadku z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Na czas likwidacji szkody, poszkodowany wynajął od powoda samochód zastępczy marki F. (...), po stawce 246 zł za dobę (200 zł netto), z którego korzystał w okresie od 7.01 do 8.02.2021r.

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, pozwany wypłacił odszkodowanie w kwocie 1140 zł, z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego, weryfikując stawkę dobową do kwoty 95 zł oraz uznając za zasadny jedynie okres najmu wynoszący 12 dni.

Bezsporne.

Sąd ustalił:

Wynajmując samochód od powoda, poszkodowany był przekonany, że usługa ta została zorganizowana przez ubezpieczyciela sprawcy wypadku, u którego zgłosił szkodę telefonicznie, w dniu wypadku, znajdując numer w internecie. Z auta zastępczego mógł korzystać na czas naprawy jego samochodu, uszkodzonego w wypadku. Zakład naprawczy został wskazany przez stronę pozwaną, jako ubezpieczyciela sprawcy wypadku. Naprawa, podobnie, jak najem pojazdu zastępczego, miały się odbyć „bezgotówkowo”. Poszkodowany nie został obciążony żadnymi kosztami z tego tytułu, został zapewniony, że koszty pokryje ubezpieczyciel sprawcy wypadku. Następnego dnia po odbiorze samochodu po naprawie, poszkodowany zwrócił pojazd zastępczy.

Dowód: zeznania świadka Z. H. (k-66)

Uszkodzony samochód został przekazany do warsztatu, należącego do sieci partnerskiej pozwanego, w dniu 9.01.2021r.

W dniu 12.01.2021r., po oględzinach, strona pozwana sporządziła kalkulację naprawy na kwotę 5675,84 zł. Następnego dnia przekazała ją poszkodowanemu.

W dniu 14.01.2021r. warsztat naprawczy zamówił części do naprawy, które zostały dostarczone następnego dnia. Kolejnego dnia (16.01.) rozpoczęto naprawę i zakończono ją 5.02.2021r.

Technologiczny czas naprawy wynosił 3 dni robocze oraz dodatkowo jeden dzień potrzeby na schnięcie elementów polakierowanych.

Czas niezbędny do likwidacji szkody i naprawy uszkodzonego pojazdu wynosił 16 dni roboczych.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej P. B. (k-79 i nast.).

Na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 7.01.2021r. poszkodowany sprzedał powodowi wierzytelność z tytułu kosztów najmu w.w. pojazdu zastępczego, w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 7.01.2021r.

Dowód: umowa cesji (k-10v.).

Pismem z dnia 8.01.2021r. (doręczonym w dniu 20.01.2021r.) powód poinformował stronę pozwaną o najmie pojazdu zastępczego przez poszkodowanego, dołączył umowę najmu, oraz o dokonanej cesji. Jednocześnie zwrócił się o udzielenie informacji co do organizacji pojazdu zastępczego przez podmioty współpracujące z pozwanym oraz udzielenie odpowiedzi na konkretne postawione tam pytania w tej kwestii.

Pismem z dnia 15.02.2021r. strona pozwana poinformowała o przyznaniu odszkodowania w kwocie 1140 zł.

Pismem z dnia 19.02.2021r.(doręczonym 1.03.2021r.) powód odwołał się od decyzji pozwanego, dołączając fakturę za koszty najmu pojazdu zastępczego, wnosząc o wypłatę całości kosztów z tego tytułu.

Pismem z dnia 7.05.2021r. (doręczonym w dniu 13.05.2021r.) powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 6978 zł, tytułem odszkodowania zgodnie z doł. fakturą nr (...).

Dowód: pisma powoda z potwierdzeniem nadania/odbioru; decyzje w sprawie szkody (k-11-18).

Sąd zważył, co następuje:

Kwestia odpowiedzialności pozwanej za skutki wypadku z dnia 7.01.2021r. nie była sporna. Powód uzasadnił swoją legitymację wobec pozwanego ubezpieczyciela tym, że nabył wierzytelność o wypłatę odszkodowania, z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego, holowania i parkowania pojazdu uszkodzonego, od poszkodowanego, na podstawie umowy cesji (art. 509 kc).

Należność częściowa dochodzona w pozwie obejmowała różnicę między kosztami wynajmu samochodu zastępczego, naliczonymi przez powoda, a wysokością odszkodowania, wypłaconego przez pozwanego ubezpieczyciela. Sporna była wysokość stawki za dobę najmu pojazdu oraz okres najmu.

Odnośnie stawki dobowej najmu, wskazać na wstępie należy, że poszkodowany nie miał obowiązku poszukiwać podmiotu, oferującego najniższe stawki. Wystarczy, aby stawki najmu pojazdu nie odbiegały rażąco od średnich stawek na rynku lokalnym. Sąd pominął dowód z opinii biegłego sądowego, zgłoszony w pkt 11 pozwu, ponieważ okoliczność, że stawka powoda mieściła się w granicach stawek rynkowych nie była sporna.

W rozpoznawanej sprawie strona pozwana zarzuciła, że oferowała poszkodowanemu bezgotówkowy wynajem pojazdu zastępczego w jednej ze współpracujących z nią wypożyczalni, bez konieczności ponoszenia jakichkolwiek opłat, za cenę 95 zł za dobę, a poszkodowany nie skorzystał z tej oferty, wynajmując pojazd zastępczy i kontynuując najem od powoda za dużo wyższą cenę.

Zarzut pozwanej nie zasługiwał na uwzględnienie. Powołując się na pismo – e-mail z 7.01.2021r. (k-55) strona pozwana nie przedłożyła dowodu doręczenia tego pisma poszkodowanemu, czy choćby nadania go na adres poszkodowanego, w sposób umożliwiający zapoznanie się z jego treścią (art. 61 kc). Sam poszkodowany, składając zeznania w charakterze świadka, zaprzeczył, aby otrzymał i prowadził jakąkolwiek korespondencję w tej sprawie ze stroną pozwaną. Był wręcz przekonany, że samochód zastępczy, z którego korzystał, został zorganizowany przez ubezpieczyciela sprawcy wypadku, u którego telefonicznie zgłosił szkodę i potrzebę wynajęcia pojazdu. Strona pozwana nie wykazała też, aby w jakikolwiek sposób odniosła się do pisma powoda z dnia 8.01.2021r., do którego dołączono umowę najmu, zawartą z poszkodowanym, w szczególności, aby udzieliła informacji co do organizacji pojazdu zastępczego przez podmioty współpracujące z pozwanym.

W tych okolicznościach należało uznać, że w niniejszej sprawie strona pozwana całkowicie bezzasadnie kwestionowała wysokość stawki dobowej najmu, zastosowanej przez powoda. Wbrew stanowisku pozwanego, nie można zarzucić poszkodowanemu braku lojalnej współpracy z pozwanym Zakładem w postępowaniu likwidacyjnym, czy też naruszenia obowiązku minimalizacji szkody (art. 354 § 2, art. 362 i art. 826 § 1 kc). Wbrew stanowisku pozwanego, nie przedstawił on poszkodowanemu stosownej propozycji organizacji najmu pojazdu zastępczego po niższej stawce, a w konsekwencji nie można przyjąć, że odszkodowanie z tego tytułu powinno być liczone wg stawki, uznanej przez stronę pozwaną. Kontynuowanie najmu u powoda było uzasadnione, nawet, gdyby istniała realna możliwość najmu za niższą cenę. W sytuacji, gdy poszkodowany nie został w ogóle zaproszony do współpracy z pozwanym, nie został poinformowany na akceptowanej przez niego stawce najmu, nie można uznać, wbrew twierdzeniom pozwanego, że to poszkodowany swoim zachowaniem doprowadził do zwiększenia rozmiarów szkody (art. 826 § 1 kc). Zarazem pozwany nie wykazał (a nawet tak nie twierdził), aby stawka powoda była rażąco wygórowana w porównaniu z cenami innych wypożyczalni na rynku.

Zgodnie z art. 354 § 1 kc, dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno - gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje - także w sposób odpowiadający tym zwyczajom. W taki sam sposób powinien współdziałać przy wykonaniu zobowiązania wierzyciel (§ 2). Nie oznacza to jednak, że uprawniony ma obowiązek poszukiwać najtańszej oferty na rynku. Wybór podmiotu, świadczącego usługę najmu należy do poszkodowanego. W rozpoznawanej sprawie kwestia wynajmu i jego kosztów została ponadto poddana kontroli, czy też możliwości zajęcia stosownego stanowiska przez ubezpieczyciela, dlatego trudno znaleźć uzasadnienie dla tak sformułowanych w odpowiedzi na pozew zarzutów.

Ustalając zasadny okres najmu, Sąd oparł się na opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej. Czas likwidacji szkody, związany z okresem naprawy, opisany szczegółowo w opinii (z uwzględnieniem zarzutu powoda, zawartego w jego piśmie z dnia 12.12.2024r., k. 102) oraz zasadny okres najmu pojazdu zastępczego, wynosił 16 dni. Jak ustalono, uszkodzony samochód został przekazany do warsztatu, należącego do sieci partnerskiej pozwanego, w dniu 9.01.2021r. W dniu 12.01.2021r., po oględzinach, strona pozwana sporządziła kalkulację naprawy na kwotę 5675,84 zł. Następnego dnia przekazała ją poszkodowanemu. W dniu 14.01.2021r. warsztat naprawczy zamówił części do naprawy, które zostały dostarczone następnego dnia. Technologiczny czas naprawy wynosił 3 dni robocze oraz dodatkowo jeden dzień potrzeby na schnięcie elementów polakierowanych. Należało także uwzględnić czas, potrzebny na wydanie pojazdu po naprawie w wymiarze 1 dnia. Wydanie decyzji z dnia 20.01.2021r. o przyznaniu odszkodowania za naprawę nie miało wpływu na całościowy czas likwidacji szkody, bowiem warsztat naprawczy, pomimo jej braku, kontynuował proces naprawy.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów w zw. z art. 822 kc i art. 436 § 1 kc w zw. z art. 435 kc, art. 361 § 1 i 2 kc, art. 363 § 1 i 2 kc, należne powodowi odszkodowanie z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego w okresie 16 dni, wg stawki 246 zł za dobę wynosi 3936 zł. Mając na uwadze dotychczas wypłaconą z tego tytułu kwotę 1140 zł oraz wysokość żądania zgłoszonego w pozwie, zasądzono na rzecz powoda kwotę 499,90 zł.

Odsetki zasądzono zgodnie z żądaniem pozwu, mając na uwadze, że wcześniej powód wezwał pozwanego do dobrowolnej zapłaty kwoty, wskazanej w fakturze. Pismem z dnia 15.02.2021r. strona pozwana poinformowała o przyznaniu odszkodowania w kwocie 1140 zł i nie zmieniła decyzji w wyniku odwołania powoda, zawartego w piśmie z dnia 19.02.2021r. (doręczonym 1.03.2021r.). Wydanie przez pozwaną decyzji o przyznaniu odszkodowania w zaniżonej wysokości rodzi obowiązek zapłaty odsetek (art. 481§1 i 2 kc w zw. z art. 455 kc i art. 817 kc). W dniu wydania decyzji pozwana dysponowała pełną pulą danych i informacji, pozwalających na ustalenie właściwego rozmiaru szkody i wysokości świadczenia. Nawet, jeśli zakład ubezpieczeń podejmuje decyzję w krótszym, niż ustawowy, terminie, to nie może to prowadzić do zniesienia obowiązku zapłaty odsetek za okres, pozostający do czasu upływu terminu wynikającego z art. 817 kc, ubezpieczyciele bowiem, jako profesjonaliści, mają nie tylko możliwość, ale także obowiązek rzetelnego przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego i ustalenia realnej wysokości należnego odszkodowania.

Orzeczenie w pkt II oparto na przepisach art. 98§ 1, 1(1), 3 kpc. W skład kosztów procesu, poniesionych przez powoda, które obciążają stronę pozwaną, jako przegrywającą sprawę, wchodzi: opłata sądowa od pozwu, wynagrodzenie pełnomocnika, będącego radcą prawnym, w stawce minimalnej, uzależnionej od wartości przedmiotu sporu, opłata skarbowa od pełnomocnictwa oraz uiszczona zaliczka na wynagrodzenie biegłego (30 zł + 90 zł + 17 zł + 1500 zł).

W toku postępowania Skarb Państwa poniósł tymczasowo wydatki na wynagrodzenie biegłego, ponad uiszczoną zaliczkę, w kwocie 372,26 zł. Wydatkami tymi obciążono stronę pozwaną, zgodnie z wynikiem procesu, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j.Dz.U.2019, poz. 785 ze zm.).