Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Daria Ratymirska

Protokolant: sekr. sąd. Daria Mokrzycka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2018 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa S. z siedzibą w G.

przeciwko M. S.

o zapłatę kwoty 18.701,25 zł

I.  zasądza od pozwanego M. S. na rzecz strony powodowej S. z siedzibą w G. kwotę 19.874,56 zł (dziewiętnaście tysięcy osiemset siedemdziesiąt cztery złote 56/100) płatną w 12 ratach miesięcznych – pierwsze jedenaście rat w kwotach po 1.700 (tysiąc siedemset) złotych, ostatnia rata w kwocie 1.774,56 (tysiąc siedemset siedemdziesiąt cztery złote 56/100), płatne do 20-go dnia każdego miesiąca, począwszy od miesiąca następnego po miesiącu, w którym uprawomocni się niniejszy wyrok, z odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi zapłaty którejkolwiek z rat, w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, z ograniczeniem do wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie;

II.  zasądza od pozwanego M. S. na rzecz strony powodowej S. z siedzibą w G. kwotę 3.868 zł, tytułem zwrotu kosztów procesu.

(...)

UZASADNIENIE

S. w upadłości likwidacyjnej w G. wniósł pozew przeciwko M. S. o zapłatę kwoty 18701,25 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, z ograniczeniem do wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, tytułem należności z umowy pożyczki zawartej w dniu 25.03.2013r. Strona powodowa podała, że pozwany, jako pożyczkobiorca, nie wywiązał się ze swojego zobowiązania i nie regulował rat w terminie. W dniu 10.04.2015r. strona powodowa wypowiedziała w.w. umowę, stawiając spłatę pożyczki w stan natychmiastowej wymagalności. Dochodzona należność składa się z niespłaconego kapitału – 14.658,28 zł, odsetek umownych kapitałowych – 513,46 zł i odsetek umownych za opóźnienie, naliczonych od kwoty przeterminowanego kapitału pożyczki – 3.529,51 zł

Pozwany wniósł o rozłożenie dochodzonej kwoty na raty, powołał się na swoją trudną sytuację finansową, podniósł, że nie w stanie spłacić jednorazowo całego zadłużenia, wraz z żoną pobierają świadczenia emerytalne – pozwany w wys. 2700 zł, podniósł, że w spłacie rat pomogą mu synowie.

Strona powodowa nie wyraziła zgody na rozłożenie należności na raty.

Bezspornym było, że pozwany zawarł w dniu 25.03.2013r. ze S. w G. umowę pożyczki kwoty 17200 zł, która miała być spłacona w ratach miesięcznych w okresie do 15.10.2020r. Pozwany, jako pożyczkobiorca, nie wywiązał się ze swojego zobowiązania i nie regulował rat w terminie. W dniu 10.04.2015r. strona powodowa wypowiedziała w.w. umowę, stawiając spłatę pożyczki w stan natychmiastowej wymagalności. Poza sporem była wysokość roszczenia.

Sąd zważył:

Zasądzając świadczenie, należne stronie powodowej z tytułu umowy pożyczki, Sąd zarazem uwzględnił wniosek pozwanego o rozłożenie na raty zasądzonej kwoty, na podstawie przepisu art. 320 kpc. Rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty jest możliwe tylko "w szczególnie uzasadnionych wypadkach". Takie wypadki zachodzą, jeżeli ze względu na stan majątkowy spełnienie świadczenia przez pozwanego niezwłoczne lub jednorazowo, byłoby niemożliwe lub bardzo utrudnione albo narażałoby go na niepowetowane szkody.

Na kwotę zasądzoną w pkt I wyroku składa się kwota główna, dochodzona pozwem w wysokości 18.701,25 zł oraz skapitalizowane odsetki umowne w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie (aktualnie 10%, co nie przekracza wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, tj. od 1.01.2016r. 14% ) - art. 481 § 2 ¹ kpc, liczone od kwoty 18.701,25 zł od dnia 19.10.2017r. do dnia wyroku, tj. 5.06.2018r. (tj. 1.173,31 zł) - rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty ma ten skutek, że powodowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat (por.: uchwała składu siedmiu sędziów SN – zasada prawna z dnia 22 września 1970 r., III PZP 11/70, OSNC 1971, nr 4, poz. 61). Zasądzoną kwotę rozłożono na 12 miesięcznych rat po 1.700 zł (ostatnia 1.774,56 zł), płatnych w terminie do 20 dnia każdego miesiąca. Orzekając w tym zakresie, Sąd uwzględnił sytuację rodzinną, osobistą i majątkową pozwanego. Biorąc pod uwagę skalę działalności powoda, dochody pozwanego i termin spłaty pierwotnego zobowiązania, umówiony na 2020 rok, rozłożenie spłaty dochodzonej pozwem kwoty na raty nie powinno spowodować zagrożenia spłaty całej należności i utrudniać nadmiernie sytuacji powoda. Istotą rozłożenia zadłużenia na raty jest powstrzymanie się wierzyciela od naliczania odsetek. W każdym przypadku, rozkładając zobowiązanie na raty, Sąd ingeruje w węzeł zobowiązaniowy w taki sposób, aby możliwe było jego wykonanie z uwzględnieniem interesu obu kontrahentów. Konstrukcja ta ma więc doprowadzić do odzyskania przez wierzyciela dochodzonej należności bez konieczności uciekania się do środków egzekucyjnych, które mogłyby pogrążyć dłużnika i spowodować upadłość jego przedsiębiorstwa (tak: wyrok SA Łódź z dnia 19-12-2017r., I ACa 1235/17). Służyć ma to, co oczywiste, przede wszystkim dłużnikowi. Jednocześnie daje jednak wierzycielowi szanse zaspokojenia się. By taki cel osiągnąć, dłużnik musi mieć realną możliwość spełniania świadczenia w formie ratalnej, w przeciwnym razie bowiem ani on sam nie odczuje ulgi, ani wierzyciel nie zostanie należycie zaspokojony, a wszystko zakończy się i tak postępowaniem egzekucyjnym (tak: wyrok SA Katowice z dnia 13-07-2017r., I ACa 186/17). Pozwany daje aktualnie rękojmię wywiązania się z ratalnego zobowiązania (przy deklarowanej pomocy finansowej swoich synów), spełni świadczenie dobrowolnie i dzięki temu uniknie dodatkowych kosztów zobowiązania, co jest istotne z punktu widzenia powoda, który tym samym uniknie konieczności przeprowadzenia egzekucji. Tym bardziej, że ustalona niewielka ilość rat na wysokim poziomie nie godzi nadmiernie w słuszne interesy powoda.

Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Orzeczenie o kosztach procesu w pkt II wyroku oparto na przepisach art. 98 § 1 i 3 kpc, mając na uwadze, że w skład kosztów procesu, poniesionych przez powoda, wchodzą opłata sądowa od pozwu (234 zł), wynagrodzenie pełnomocnika, będącego radcą prawnym w stawce minimalnej (3.600 zł) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł x 2).