Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

Powód A. C. wniósł o zasądzenie w postępowaniu upominawczym od pozwanej I. P. kwoty w wysokości 379,54 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od daty wytoczenia powództwa w niniejszej sprawie do dnia zapłaty oraz o orzeczenie o kosztach procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 15 października 2017 roku strony zawarły umowę nr (...) o dostęp do Internetu. Przyczyną zaistnienia niniejszej sprawy jest stan zaległościowy strony pozwanej w cyklicznych stałych płatnościach wynikających z § 4 przedmiotowej umowy. Zgodnie z umową pozwana zobowiązana była do uiszczania miesięcznej opłaty za dostęp do sieci Internet w wysokości 98,40 zł. Wobec nieuregulowania przez pozwaną płatności za faktury VAT z dnia 15 listopada 2020 r., 15 grudnia 2020 r., oraz 15 stycznia 2021 r., stan zaległości wynosił łącznie 295,20 zł oraz skapitalizowane na dzień 18 grudnia 2023 r. ustawowe odsetki za opóźnienie w wysokości 84,34 zł, co łącznie stanowi kwotę w wysokości 379,54 zł, która stanowi wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie.

Pozwana I. P. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym w dniu 26 stycznia 2024 roku, w sprawie (...), zaskarżyła ten nakaz w całości i zarzuciła, że umowa o dostęp do sieci Internet została zawarta na okres 24 miesięcy. W związku z przeprowadzką do innego mieszkania wypowiedziała przedmiotową umowę, wysyłając do powoda wiadomość e-mail za pośrednictwem poczty elektronicznej w dniu 30 września 2020 r. Pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczeń powoda, kwestionując w całości powództwo, co do zasady i co do wysokości. Podkreśliła, że wskazane w pozwie faktury obejmują okres po wypowiedzeniu przez nią umowy.

Powód w piśmie procesowym z 6 czerwca 2024 roku (k. 38-52 akt) zaprzeczył, aby kiedykolwiek dotarło do niego jakiekolwiek oświadczenie woli w jakiejkolwiek formie strony pozwanej, które skutkowałoby nieistnieniem po stronie powodowej uprawnienia do obciążenia pozwanej trzema niezapłaconymi fakturami VAT.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 października 2017 roku powód A. C., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) zawarł z pozwaną I. P. umowę nr (...) o świadczenie usług dostępu do Internetu poprzez sieć A., stanowiącą własność B. (...) (powoda). Umowa została zawarta na czas określony, tj. 24 miesięcy (§ 3 ust. 1 umowy). Na podstawie umowy powód zobowiązał się do udostępnienia pozwanej dostępu do sieci Internet o maksymalnej prędkości w kierunku abonenta 96 Mb/s (§ 1 umowy).

Zgodnie z § 3 ust. 5 umowy wszelkie informacje, w tym także o podjętych przez B. (...) działaniach będą znajdować się na stronie internetowej: (...)

Abonent jest zobowiązany do comiesięcznego opłacania na rzecz B. (...) abonamentu, którego wysokość będzie przez pierwsze trzy miesiące rozliczeniowe wynosić kwotę 28 zł netto powiększonego o podatek VAT według aktualnie obowiązującej stawki, która to podana powyżej kwota netto stanowić będzie połowę stawki netto miesięcznego abonamentu oraz Abonent jest zobowiązany na rzecz B. (...) do comiesięcznego opłacania linii cyfrowej, której wysokość będzie przez wszystkie miesiące rozliczeniowe wynosić kwotę 24.00 zł netto powiększoną o podatek VAT według aktualnie obowiązującej stawki (§ 4 ust. 1 umowy). Opłata, o której to opłacie mowa w § 4 ust. 1 umowy jest płatna z dołu do 22 -go dnia każdego miesiąca za poprzedni okres rozliczeniowy. Okres rozliczeniowy liczy się 15-go dnia danego miesiąca do 15-go dnia następnego miesiąca. Wszelkie dokonywane przez Abonenta wpłaty będą przez B. (...) automatycznie zawsze zaliczane w poczet najstarszych zobowiązań Abonenta wobec B. (...) wynikających z niniejszej umowy. Datą zapłaty opłaty, o której to opłacie mowa w § 4 ust. 1 niniejszej umowy bądź każdej innej płatności wynikającej z niniejszej umowy jest zawsze dzień wpływu kwoty na rachunek bankowy B. (...). B. (...) zastrzega sobie prawo naliczania ustawowych odsetek z tytułu opóźnienia w zapłacie (§ 4 ust. 2 umowy).

Zgodnie z § 6 umowy wszelkie zgłoszenia można składać na czynną całą dobę Infolinię firmy (...) pod numerem (...), które B. (...) rozpatruje niezwłocznie po ich otrzymaniu przy uwzględnieniu wszelkich aktualnych możliwości B. (...) i jego kontrahentów.

Umowa wiąże B. (...) i Abonenta od dnia jej podpisania przez obie strony, z mocą od 15 października 2017 roku (§ 10 umowy).

W myśl § 11 umowy w przypadku, gdy na 30 dni przed upływem terminu ustalonego w § 3 ust. 1 niniejszej umowy żadna ze stron niniejszej umowy nie zawiadomi drugiej strony, że nie zamierza w dalszym ciągu kontynuować niniejszej umowy, wówczas niniejszą umowę zawartą na czas oznaczony uważa się za przedłużoną na czas nieoznaczony z możliwością jej wypowiedzenia przez każdą ze stron, a okres jej wypowiedzenia będzie wynosił jeden miesiąc.

Dowód:

- umowa o dostęp do Internetu nr (...) z dnia 15 października 2017 r., k. 8-9.

Pozwana wypowiedziała umowę nr (...) z dnia 15 października 2017 roku wysyłając do powoda w dniu 30 września 2020 roku wiadomość e-mail na adres poczty elektronicznej:(...). Pozwana podała w treści wiadomości e-mail, jako przyczynę wypowiedzenia umowy, fakt konieczności zmiany miejsca zamieszkania oraz niezadowolenie z usług oferowanych przez powoda. Wskazała, że skoro wypowiedziała umowę w dniu 30 września 2020 roku, to zgodnie z treścią umowy 30. dniowy termin jej wypowiedzenia upływa wraz z ostatnim dniem października 2020 roku. Wobec powyższego pokreśliła, że ostatnim miesiącem rozliczeniowym, za który zobowiązana jest uiścić opłatę abonamentową jest miesiąc październik 2020 roku. Po wypowiedzeniu umowy powód w żaden sposób nie skontaktował się z pozwaną. Pozwana wszelkie formalności związane z wykonywaniem przedmiotowej umowy realizowała poprzez kontakt telefoniczny i elektroniczny z powodem. Po wypowiedzeniu umowy pozwana nie otrzymała od powoda żadnej z trzech wystawionych przez niego faktur za okres od listopada 2020 roku do stycznia 2021 roku.

Dowód:

- wypowiedzenie umowy przez pozwaną przesłane wiadomością e-mail w dniu 30 września 2020 roku na adres poczty elektronicznej powoda, k. 31,

- przesłuchanie pozwanej I. P., k. 73-73v.

Powód na stronie internetowej swojego przedsiębiorstwa wskazywał następujący adres poczty elektronicznej do kontaktu z klientami: (...).

Dowód:

- zrzut ekranu strony internetowej powoda wraz z danymi do kontaktu, k. 71-72.

Powód w dniu 15 listopada 2020 roku wystawił na rzecz nabywcy usług – (...) fakturę VAT nr (...) na kwotę 98,40 zł brutto, tytułem abonamentu oraz linii cyfrowej za okres od 15.10.2020 r. do 15.11.2020 r.

Powód w dniu 15 grudnia 2020 roku wystawił na rzecz nabywcy usług – (...) fakturę VAT nr (...) na kwotę 98,40 zł brutto, tytułem abonamentu oraz linii cyfrowej za okres od 15.11.2020 r. do 15.12.2020 r.

Powód w dniu 15 stycznia 2021 roku wystawił na rzecz nabywcy usług – (...) fakturę VAT nr (...) na kwotę 98,40 zł brutto, tytułem abonamentu oraz linii cyfrowej za okres od 15.12.2020 r. do 15.01.2021 r.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) z 15.11.2020 r., k. 11,

- faktura VAT nr (...) z 15.12.2020 r., k. 12,

- faktura VAT nr (...) z 15.01.2021 r., k. 13.

Powód wezwał pozwaną pismem z 7 września 2023 roku do zapłaty w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania kwoty 369,43 zł powstałej z tytułu niezapłaconych należności głównych wraz ze skapitalizowanymi na dzień wystawienia wezwania ustawowymi odsetkami powstałymi za opóźnienie w zapłacie niezapłaconych należności głównych.

Powód wezwał pozwaną pismem z 20 października 2023 roku do zapłaty w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania kwoty 373,69 zł powstałej z tytułu niezapłaconych należności głównych wraz ze skapitalizowanymi na dzień wystawienia wezwania ustawowymi odsetkami powstałymi za opóźnienie w zapłacie niezapłaconych należności głównych.

Następnie powód wezwał pozwaną pismem z 18 grudnia 2023 roku do zapłaty w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania kwoty 379,54 zł powstałej z tytułu niezapłaconych należności głównych wraz ze skapitalizowanymi na dzień wystawienia wezwania ustawowymi odsetkami powstałymi za opóźnienie w zapłacie niezapłaconych należności głównych.

Korespondencja była kierowana na adres K., ul (...).

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z 7 września 2023 r. wraz z potwierdzeniem nadania przesyłki, k.14-15,

- wezwanie do zapłaty z 20 października 2023 r. wraz z potwierdzeniem nadania przesyłki, k. 16-17,

- wezwanie do zapłaty z 18 grudnia 2023 r., k. 10.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony procesu oraz dowodu z przesłuchania pozwanej I. P.. Treść wyżej przywołanych dokumentów prywatnych nie budziła wątpliwości Sądu, co do ich prawdziwości i rzetelności, dlatego stanowiły one podstawę czynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. W ocenie Sądu również dowód z przesłuchania pozwanej stanowił podstawę ustalania stanu faktycznego w tym procesie, dlatego że brak było podstaw do kwestionowania zeznań pozwanej, które były szczere, logiczne, spontaniczne i zbieżne, co w przekonaniu Sądu świadczy o ich zgodności z prawdą.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że strony niniejszego postępowania łączyła umowę o dostęp do sieci Internet, która stanowiła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Pozwana w toku postępowania podniosła zarzut przedawnienia roszczeń powoda oraz skutecznego wypowiedzenia umowy z dniem 1 października 2020r. Aby ocenić skuteczność zarzutów należy omówić charakter prawny umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, z której wywodzone są dochodzone roszczenie.

Przepisy regulujące świadczenie usług telekomunikacyjnych uległy istotnym zmianom.

Podkreślić należy, że w dacie zawarcia i obowiązywania umowy tj. od 15 października 2017r. do daty jej wypowiedzenia przez pozwaną z dniem 31 października 2020r. obowiązywały przepisy ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2017 r. poz. 1907 ze zm. dalej jako pr.t), która utraciła moc z dniem 9 sierpnia 2024r. Zgodnie z ówcześnie obowiązującym przepisem art. 56 pr. t. świadczenie usług telekomunikacyjnych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawiera się w formie pisemnej lub elektronicznej za pomocą formularza udostępnionego na stronie internetowej dostawcy usług.

9 sierpnia 2024r. weszła w życie ustawa z dnia 12 lipca 2024 r. Prawo komunikacji elektronicznej (Dz. U. poz. 1221, dalej jako pr.k.e) oraz ustawa z dnia 12 lipca 2024 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo komunikacji elektronicznej (Dz. U. poz. 1222, dalej jako pr.wpr.k.e). Zgodnie z art. 68 pr.wpr.k.e ustawa z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2024 r. poz. 34, 731 i 834, dalej jako pr.t.) utraciła moc, zaś według art. 80 ust. 1 tej ustawy do umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, o której mowa w art. 56 ust. 1 ustawy uchylanej tj. pr.t., zawartej przed dniem wejścia w życie ustawy pr.k.e., stosuje się przepisy ustawy pr.k.e., z nielicznymi wyjątkami. Nowe uregulowania prawne mają na celu wzmocnienie ochrony konsumentów w zakresie nałożenia na usługodawców w art. 285 – 287 pr. k.e szeregu obowiązków informacyjnych przedumownych, sposobu ich przedstawiania konsumentowi, zaś w art. 288 pr.k.e. zawarto regulacje dotyczące obligatoryjnych elementów umowy zawieranej z konsumentem. W art. 288 ust. 4 przyznano konsumentowi prawo wyboru preferowanej formy zawarcia umowy, spośród oferowanych przez dostawcę usług, nakładając na dostawcę obowiązek poinformowania o tym uprawnieniu konsumenta przed zawarciem umowy. Powyższe zmiany przepisów nie miały jednak wpływu na treść zawartej przez strony umowy, gdyż umowa ta wbrew zarzutom powoda (o czym będzie mowa w dalszej części uzasadnienia) została skutecznie rozwiązana z dniem 31 października 2020r., a więc przed uchyleniem ustawy prawo telekomunikacyjne.

W ocenie Sądu pozwana skutecznie złożyła powodowi oświadczenie o wypowiedzenia umowy o świadczenie usług w dniu 30 września 2020r. Pozwana oświadczenie skierowała do powoda w formie elektronicznej, na adres e–mail wskazany w umowie. W piśmie tym pozwana podała że przyczyną rozwiązania umowy jest zmiana miejsca zamieszkania. Ponadto pozwana wskazała, że nie była zadowolona z jakości świadczonych przez powoda usług. Podczas przesłuchania pozwana wyjaśniła, że zmuszona była korzystać z usług powoda, gdyż w ówczesnym miejscu jej zamieszkania tj. wk. przy ul. (...) nie były wówczas dostępne usługi innych podmiotów świadczących usługi w zakresie zapewnienia dostępu do Internetu. Pozwana w wiadomości wysłanej do powoda podała swoje dane kontaktowe, w tym numer telefonu, prosząc jednocześnie o potwierdzenie otrzymania jej oświadczenia, ewentualnie o informację, czy konieczne jest podjęcie przez nią innych czynności w celu rozwiązania umowa. Powód nie odpowiedział na pismo pozwanej. Podkreślić trzeba, że strony zawarły umowę 15 października 2017r. na okres 24 miesięcy, zaś zgodnie z brzmieniem § 11 umowy w przypadku, gdy na 30 dni przed upływem tego terminu żadna ze stron nie zawiadomi drugiej strony, że nie zamierza w dalszym ciągu kontynuować niniejszej umowy, wówczas umowę zawartą na czas oznaczony uważa się za przedłużoną na czas nieoznaczony z możliwością jej wypowiedzenia przez każdą ze stron, a okres jej wypowiedzenia będzie wynosił jeden miesiąc. Zatem w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy umowa przekształciła się automatycznie po 15 października 2019r. w umowę zawartą na czas nieoznaczony z możliwością jej wypowiedzenia, przy zachowaniu jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia.

Pozwana skutecznie w dniu 30 września 2020 roku złożyła powodowi w wiadomości e-mail oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na 31 października 2020 roku. Zgodnie z art. 60 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej (oświadczenie woli). Oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Odwołanie takiego oświadczenia jest skuteczne, jeżeli doszło jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej. Oświadczenie woli wyrażone w postaci elektronicznej jest złożone innej osobie z chwilą, gdy wprowadzono je do środka komunikacji elektronicznej w taki sposób, żeby osoba ta mogła zapoznać się z jego treścią (art 61 § 1 i § 2 k.c.).

Pozwana złożyła powodowi oświadczenie woli o wypowiedzeniu umowy za pomocą środków porozumiewania się na odległość, tj, przy użyciu poczty elektronicznej, przesyłając jego treść na adres poczty elektronicznej powoda, który znajdował się, na stronie internetowej powoda, który to adres strony internetowej został podany również w treści umowy (§ 3 ust. 5 umowy). Wskazana informacja była więc ogólnodostępna, zarówno dla obecnych klientów powoda, jak i potencjalnych nabywców jego usług. Nie ulega więc wątpliwości, że skoro powód informował o możliwości kontaktowania się z nim za pomocą poczty elektronicznej, to w zwykłym toku czynności mógł swobodnie zapoznać się z treścią złożonego przez pozwaną oświadczenia. Wobec powyższego wypowiedzenie umowy przez pozwaną należało ocenić jako skuteczne.

Skoro umowa uległa rozwiązaniu na skutek jej wypowiedzenia przez pozwaną w dniu 31 października 2020r., to naliczanie przez powoda dalszych opłat za tę usługę po upływie okresu wypowiedzenia, tj. za okres od listopada 2020 roku do stycznia 2021 roku, należało uznać za pozbawione podstawy faktycznej i prawnej. Podkreślić należy, że powód po rozwiązaniu umowy przez pozwaną zaprzestał kierowania do niej, na jej adres mailowy jakiejkolwiek korespondencji, podczas gdy w czasie obowiązywania umowy wszelkie faktury wystawiane przez powoda były wysyłane do pozwanej na jej pocztę elektroniczną. Pozwana wskazała, że do chwili obecnej korzysta z poczty elektronicznej, której adres e-mail był wykorzystywany do kontaktu z powodem i na adres ten po 31 października 2020r. nie otrzymała żadnej wiadomości. Powód nie wykazał też, aby skutecznie dostarczył pozwanej wystawione po 31 października 2020r. faktury; również przedsądowe wezwania do zapłaty z 7 września 2023r. i 20 października 2023r. były kierowane na adres ul. (...) w K., podczas gdy pozwana w wypowiedzeniu umowy wyraźnie wskazała, że zmienia miejsce zamieszkania od 1 listopada 2020r., podając jednocześnie do kontaktu swój numer telefonu. Powód miał więc możliwości nawiązania z pozwaną kontaktu jeżeli uważał, że wypowiedzenie umowy jest dokonane niewłaściwie, czy bezskutecznie.

Na marginesie należy zauważyć, że prawo telekomunikacyjne uległo zmianie z dniem 21 grudnia 2020r. (a więc już po rozwiązaniu umowy między stornami) i ustawą z dnia 14 maja 2020r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (Dz. U. poz. 875 z późn. zm.) dodano art. 56 ¹ pr.t. zgodnie z którym:

1. w przypadku gdy dostawca usług umożliwia zawarcie umowy w formie dokumentowej, jest obowiązany umożliwić jej rozwiązanie, jak również odstąpienie od niej albo jej wypowiedzenie w formie dokumentowej.

2. W przypadku złożenia przez abonenta oświadczenia o wypowiedzeniu umowy w formie dokumentowej dostawca usług niezwłocznie, lecz nie później niż w ciągu jednego dnia roboczego od chwili otrzymania tego oświadczenia, zawiadamia abonenta o jego otrzymaniu przez:

1) wysłanie krótkiej wiadomości tekstowej (SMS) na numer wskazany przez abonenta do kontaktu, widniejący w umowie podlegającej wypowiedzeniu - w przypadku abonenta, który wskazał numer niegeograficzny;

2) wykonanie połączenia telefonicznego na numer wskazany przez abonenta do kontaktu, widniejący w umowie podlegającej wypowiedzeniu - w przypadku abonenta, który wskazał numer geograficzny.

3. Dostawca usług potwierdza abonentowi na trwałym nośniku przyjęcie oświadczenia, o którym mowa w ust. 2, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego oświadczenia, wskazując nazwę usługi będącej przedmiotem wypowiedzenia, dzień otrzymania wypowiedzenia i dzień rozwiązania umowy.

Powołany przepis niewątpliwie zmierza do zabezpieczenia praw konsumenta nakładając na dostawcę usług bezwzględny obowiązek potwierdzania przyjęcia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy przez abonenta. Jak już wskazano przepis ten nie obowiązywał w dniu rozwiązania przez pozwaną umowy, co nie zmienia oceny że pozwana skutecznie wypowiedziała powodowi umowę z dniem 31 października 2020r.

Niezrozumiałe jest także, dlaczego powód obciążał pozwaną opłatami abonentowymi za trzy kolejne miesiące od listopada 2020r. do stycznia 2021r., uznając że umowa nadal wiąże strony, a następnie zaprzestał wystawiania dalszych faktur, podczas gdy w tym czasie nie nastąpiło żadne zdarzenie z udziałem pozwanej, które mogłoby mieć wpływ na obowiązywanie umowy między stronami.

Wobec bezzasadności roszczeń powoda, skutkujących oddaleniem powództwa zbędne było rozważanie podniesionego przez pozwaną zarzutu przedawnienia.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji wyroku.

-

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

(...)

14 stycznia 2025 r.