Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

K. K. (1) wniósł pozew przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 28554 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12.01.2021r. do dnia zapłaty. W uzasadnieniu podał, że w dniu 22.04.2020r. w P. doszło do kolizji, w której prowadzony przez powoda pojazd marki J. (...) o nr rej. (...), uderzył w pojazd marki V. (...), prowadzony przez K. J.. Powód był sprawcą zdarzenia. W dniu 23.04.2020r. zgłosił pozwanemu szkodę z autocasco. Ostatecznie pozwany odmówił przyjęcia odpowiedzialności za szkodę, wskazując, że uszkodzenia pojazdu powstały w innych okolicznościach, niż deklarowane przy zgłoszeniu, nie został spełniony warunek wypadku ubezpieczeniowego. Zdaniem powoda, w aktach szkody brak było dokumentów, mogących wyjaśnić odmowną decyzję pozwanego.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa. Zarzuciła, że w toku postępowania wyjaśniającego, dokonała oględzin pojazdów, miejsca wskazanego zdarzenia, przeanalizowała udokumentowany zakres uszkodzeń w pojazdach i podawane okoliczności wypadku, wykonała symulację zgłaszanego zdarzenia i weryfikację wzajemnej korelacji uszkodzeń w pojazdach. Pozwana podała, że na jej zlecenie, opinię w tej sprawie wydał zespół niezależnych rzeczoznawców (...) Sp. z o.o. po odczytach elektronicznych danych zapisanych na nośnikach pojazdów, potwierdzając, że pojazd powoda ma uszkodzenia, które nie mogły powstać w wyniku zgłoszonego zdarzenia. Wskazano, że w pojeździe rozwinięta jest również poduszka czołowa pasażera, jednakże zapis zakresu aktywacji poduszki jest niezgodny, co świadczy o tym, że nie została aktywowana na skutek zdarzenia. Pozwany zarzucił, że deklarowane przez powoda okoliczności zdarzenia i zakres uszkodzeń nie znajdują pełnego odzwierciedlenia w zapisach systemów elektronicznych pojazdu, a powód przedstawił pozwanemu do oględzin pojazd z komponentami, które nie zostały uszkodzone w trakcie podawanego wypadku. Pozwany podniósł także, że dugi uczestnik zdarzenia K. J. podał inną godzinę zdarzenia (19.00), niż powód (17.30). Pozwany zarzucił, że skoro uszkodzenia pojazdu powstały w innych okolicznościach niż deklarowane przy zgłoszeniu, nie zostały spełnione przesłanki do uznania zgłoszonej szkody, jako wypadku ubezpieczeniowego (zgodnie z §7 ust. 1, §3 pkt 100 lit.a OWU), a tym samym, jak podnosiła pozwana, wyłączona jest ochrona ubezpieczeniowa i odpowiedzialność pozwanego w sprawie.

Stan faktyczny:

Strony łączyła umowa ubezpieczenia autocasco pojazdu marki J. o nr rej. (...) (polisa nr (...)) na okres od 6.03.2020r. do 5.03.2021r., zawarta w wariancie serwisowym, w której strony ustaliły sumę ubezpieczenia na 59270 zł. Do umowy zastosowanie miały postanowienia Ogólnych Warunków Ubezpieczeń Komunikacyjnych (...), ustalone uchwałą Zarządu (...) S.A. nr (...) z dnia 24.08.2018r. Powód zgłosił szkodę, podając, że w dniu 22.04.2020r., o godz. 17.30, jadąc samochodem J. o nr rej. (...) do P., przy al. (...) uderzył w auto, zaparkowane po prawej stronie drogi. Powód wskazał uszkodzenia elementów pojazdu w postaci: pas przedni, pokrywa przednia, krata wlotu powietrza, błotnik przedni prawy, reflektor przedni prawy, zderzak przedni. Jako drugiego uczestnika kolizji wskazał pojazd marki V. nr rej. (...), kierowany przez K. J.. W toku postępowania likwidacyjnego, pozwany dokonał oszacowania zgłoszonych roszczeń odszkodowawczych; na jego zlecenie rzeczoznawcy z (...) Sp. z o.o., po odczytach elektronicznych danych, zapisanych na nośnikach pojazdów, wydali opinię, że pojazd powoda ma uszkodzenia, które nie mogły powstać w wyniku zgłoszonego zdarzenia. Ostatecznie pozwany wydał decyzję odmawiającą przyjęcia odpowiedzialności za szkodę i wypłaty żądanych przez powoda świadczeń. / Bezsporne/

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Twierdzenia powoda, odnośnie przebiegu zdarzenia, wywołującego zgłoszoną szkodę, nie znalazły potwierdzenia w dowodach.

Z opinii biegłego sądowego w dziedzinie techniczno-kryminalistycznej rekonstrukcji wypadków drogowych, techniki samochodowej, wyceny pojazdów i kosztorysowania ich naprawy P. B. (k-72 i nast., 118 i nast.) wynika, że do kolizji, według wersji powoda, nie doszło; pojazd powoda został uszkodzony w innym zdarzeniu. Istotną okolicznością sprawy jest stwierdzony stan systemów bezpieczeństwa (...) po zaistniałym zdarzeniu. W pojeździe powoda udokumentowano wyzwolone poduszki pokrywy komory silnika, wchodzące w skład systemu ochrony pieszych. We wnętrzu samochodu ujawniono natomiast wyzwoloną poduszkę gazową pasażera, przy jednoczesnym braku rozwiniętej poduszki kierowcy oraz pirotechnicznych napinaczy pasów bezpieczeństwa. Weryfikacja udokumentowanych uszkodzeń pozwala ponadto na wskazanie śladów wcześniejszej odbudowy pojazdu powoda, niezgodnej z technologią producenta pojazdu. Dotyczy to przede wszystkim lewego reflektora, którego jedno z mocowań nosi ślady spawania plastiku. Stan faktyczny pojazdu z dnia szkody, tj. 22.04.2020r. (ujawniony na zdjęciach z usługi (...)) wskazuje, że już wówczas wyzwolona była poduszka gazowa pasażera, co wobec zabezpieczonych danych elektronicznych wskazuje, że samo jej wyzwolenie mogło zaistnieć co najmniej 23 dni przed deklarowanym zdarzeniem. Biegły zwrócił również uwagę na inne parametry zarejestrowane między usterką poduszki gazowej pasażera i systemem ochronnym pieszych. Poza znacznym odstępem czasowym rejestrowane są także odmienne wartości napięcia oraz temperatury zewnętrznej i wewnątrz pojazdu, co potwierdza inne warunki rejestracji tych usterek oraz brak ich zbieżności w czasie. W opinii biegłego, w świetle zebranych zapisów danych elektronicznych, nie można wykazać jednoznacznej przypadkowości zaistniałego zdarzenia, ponieważ błędy systemu ochrony pieszych i rejestracji zdarzenia zaistniały na wiele dni przed deklarowaną kolizją, a zapis niewłaściwej rezystancji poduszki gazowej bez innych usterek, wskazujących na rejestrację zdarzenia, nie są typowymi zapisami dla systemowej ich aktywacji wskutek kolizji. Dalsza analiza z wykorzystaniem zebranej dokumentacji zdjęciowej, nie pozwala, zdaniem biegłego, na jednoznaczne potwierdzenie korelacji udokumentowanych uszkodzeń. Część uszkodzeń obu pojazdów może wskazywać na bezpośredni ich kontakt, jednak niektóre ślady J. i V. nie przystają do deklarowanych okoliczności. Biegły zaznaczył w opinii, że ogólny zakres uszkodzeń przedniej strefy pojazdu marki J., pomimo jego większej masy, jest znacznie bardziej obszerny, niż w przypadku pojazdu marki V., gdzie udokumentowano zaledwie nieznaczną deformację narożnej strefy poszycia wykładziny zderzaka tylnego wraz z ujawnionymi śladami zarysowań i przetarć powłoki lakierniczej. Okoliczność ta, jak stwierdził biegły, jest fizycznie sprzeczna, ponieważ pojazd powoda ma masę większą o co najmniej 500 kg względem pojazdu V. (...). Brak zauważalnej proporcjonalności uszkodzeń jest szczególnie dostrzegalny względem krawędzi pokrywy komory silnika J., która uległa deformacji ponad prawym przednim reflektorem, a przy tym nie ujawniono śladów bezpośredniego kontaktu tego elementu na tylnej części nadwozia pojazdu V.. Uwzględniając powyższe, biegły stwierdził, że pojazd J. w dniu zadeklarowanej szkody, cechował się obecnością wcześniejszych uszkodzeń przedniej jego strefy, przy braku kompatybilności energetycznej uszkodzeń obu pojazdów, co biegły przeanalizował i uzasadnił w swojej opinii. Biegły przyjął, że nie można wykluczyć wzajemnego kontaktu obu pojazdów, jednakże pojazd marki J., w chwili kontaktu z tylną strefą pojazdu V. (...), miał wcześniejsze, nienaprawione uszkodzenia w zakresie obejmującym deformację pokrywy komory silnika, deformację belki poprzecznej zderzaka przedniego, jak i wyzwolony system ochrony pieszych. Szczegółowa analiza zapisów danych elektronicznych przedmiotowego pojazdu wskazuje nadto na kolejną istotnie wątpliwą okoliczność wyzwolenia poduszki gazowej pasażera, której usterka w pobranych zapisach danych elektronicznych nie zawiera informacji o zarejestrowaniu zderzenia w jednej chwili; pojazd powoda, w chwili kontaktu z pojazdem marki V. (...), miał już wyzwoloną poduszkę pasażera. W oparciu o dokonane ustalenia, biegły stwierdził, że kolizja obu pojazdów istotnie pozbawiona jest cech przypadkowości. Ponadto, okoliczność, że poduszka czołowa pasażera w pojeździe powoda nie została aktywowana na skutek przedmiotowego zdarzenia, została potwierdzona w oparciu o zeznania świadków K. K. (2) (k-55) i W. K. (k-60). Wobec powyższego, odmienne zeznania uczestników deklarowanego zdarzenia - świadka K. J. oraz powoda należało ocenić, jako niewiarygodne. Odnosząc się do zarzutów powoda do opinii, biegły wskazał, że na miejscu zdarzenia nie ujawniono skarpy, która mogłaby mieć znaczenie w kwestii, przeanalizowanych w opinii, zakresów uszkodzeń obu pojazdów. Widok poglądowy miejsca zdarzenia oraz fotografie, wykonane przez pracownika assistance, wskazują na kolizję na praktycznie płaskim terenie prawego, gruntowo – trawiastego, pobocza drogi. Biegły uzasadnił też brak potrzeby wykonania oględzin pojazdu J. przed wydaniem opinii, wskazując, że dokumentacja poglądowa obu pojazdów w zakresie możliwości przeprowadzenia analizy korelacyjnej ich uszkodzeń jest bardzo bogata, wykonana prawidłowo i wystarczająca do wydania opinii, w której odtworzono zadeklarowany przebieg zdarzenia i wykazano brak energetycznego pokrycia zakresów uszkodzeń obu pojazdów.

Sąd oddalił, jako bezpodstawny, wniosek powoda o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego. Zarzuty powoda do opinii należało ocenić, jako nieuprawnioną polemikę z wiadomościami specjalnymi biegłego. Niezadowolenie powoda z konkluzji opinii nie stanowi uzasadnionej potrzeby przeprowadzenia dodatkowej opinii przez innego biegłego, w sytuacji gdy nie można skutecznie zarzucić biegłemu, którego opinia znajduje się w aktach sprawy, że wykonał ją stronniczo, nierzetelnie, niefachowo czy też, że zawiera ona jakieś wewnętrzne sprzeczności. Przeciwnie, Sąd ocenił opinię biegłego sądowego P. B., jako wiarygodną, sporządzoną w sposób fachowy i rzetelny, wyczerpującą i logicznie wyjaśniającą zagadnienia, wymagające wiadomości specjalnych. Nie zachodziła zatem uzasadniona potrzeba zasięgania opinii innego biegłego, tylko dlatego, że złożona w aktach opinia jest niekorzystna z punktu widzenia twierdzeń powoda. Biegły wydał opinię w oparciu o materiał dowodowy, zebrany w sprawie, dysponując wiedzą i doświadczeniem, pozwalającym mu na ocenę poprawności opinii prywatnej, sporządzonej na zlecenie pozwanego przez rzeczoznawców z (...) Sp. z o.o.

Skoro powód nie wykazał, że szkoda jest następstwem deklarowanego zdarzenia, brak jest podstaw do obciążania odpowiedzialnością odszkodowawczą pozwanego Zakładu. Skoro uszkodzenia pojazdu powoda powstały w innych okolicznościach, niż deklarowane przy zgłoszeniu, nie zostały spełnione przesłanki do uznania zgłoszonej szkody, jako wypadku ubezpieczeniowego (zgodnie z §7 ust. 1, §3 pkt 100 lit.a OWU), a tym samym, jak podnosił pozwany w odpowiedzi na pozew, wyłączona jest ochrona ubezpieczeniowa i odpowiedzialność pozwanego w sprawie (art. 805 § 1 i 2 pkt 1 kc w zw. z art. 361 § 1 kc i art. 6 kc).

Orzeczenie o kosztach w pkt II wyroku oparto na przepisach art. 98 § 1 i 3 kpc. W skład kosztów procesu, które powód, jako przegrywający sprawę, powinien zwrócić pozwanemu, wchodzą: uiszczona zaliczka na wynagrodzenie biegłego (800 zł), wynagrodzenie pełnomocnika, będącego radcą prawnym, w stawce minimalnej (3600 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).

Orzeczenie w pkt III oparto na przepisach art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. 2019, poz. 785 ze zm.) w zw. z art. 98 § 1 kpc. Zgodnie z wynikiem procesu, powoda obciążono obowiązkiem pokrycia wydatków, poniesionych w postepowaniu tymczasowo przez Skarb Państwa na wynagrodzenie biegłego, ponad uiszczoną zaliczkę (k-98, 124).