Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

(...) Sp. z o.o. sp.k. w P. wniosła pozew przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 5915,56 zł z odsetkami ustawowymi na opóźnienie od dnia 30.01.2024r. do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania za szkodę w pojeździe marki V., nr rej. (...), powstałą w wyniku wypadku z dnia 28.12.2023r.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa, zarzucając, że z tytułu przedmiotowej szkody przyznała odszkodowanie w wys. 2222,53 zł, a kwota ta umożliwia przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody. Zdaniem pozwanej, żądane pozwem hipotetyczne koszty naprawy wykraczają poza kompensacyjną funkcję odszkodowania i nie są koniczne ani celowe do naprawienia szkody w pojeździe. Pozwana zakwestionowała także datę początkową naliczania odsetek, podnosząc, że wezwanie do zapłaty powód wystosował mailowo w dniu 26.02.2024r., a liczony od tej daty termin 30 dni minął 27.03.2024r. i do tej chwili pozwany nie pozostawał w opóźnieniu względem powoda.

Stan faktyczny:

W dniu 28.12.2023r., w wyniku kolizji drogowej doszło do uszkodzenia pojazdu marki V., nr rej. (...), należącego do poszkodowanego B. C.. Poszkodowany zgłosił szkodę w pozwanym Zakładzie, który sporządził kalkulację kosztów naprawy pojazdu na kwotę 2222,53 zł i wypłacił ją poszkodowanemu.

Na podstawie umowy cesji strona powodowa nabyła przysługującą poszkodowanemu wierzytelność, z tytułu kosztów naprawy w.w. pojazdu. Strona powodowa zleciła rzeczoznawcy sporządzenie kalkulacji naprawy, niezbędnej do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia z dnia 28.12.2023r. Z wykonanej na zlecenie powoda kalkulacji wynikało, że koszt naprawy wynosi 8138,09 zł.

W dniu 26.02.2024r. powód wystosował do pozwanej, w korespondencji elektronicznej, wezwanie do zapłaty odszkodowania w kwocie, wynikającej z przedłożonej ekspertyzy technicznej, pomniejszonej o dotychczas wypłacone świadczenie.

/Bezsporne/

Sąd ustalił:

Koszt naprawy przedmiotowego samochodu po zdarzeniu z dnia 28.12.2023r., pozwalający na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody, pod względem technicznym, bezpieczeństwa, estetyki i trwałości części zamiennych - wynosi 8138,09 zł, przy zakwalifikowaniu do wymiany części oryginalnych, zalecanych i sygnowanych logo producenta pojazdu (wobec braku dostępności na rynku części alternatywnych o jakości (...)), przy zastosowaniu średniej stawki za roboczogodzinę w warsztatach rzemieślniczych w wysokości 120 zł.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej, kosztorysowania i wyceny pojazdów T. G. (k-87 i nast.).

Sąd zważył, co następuje:

Kwestia odpowiedzialności strony pozwanej za skutki wypadku z dnia 28.12.2023r. nie była sporna. Poza sporem było, że dotychczas strona pozwana wypłaciła poszkodowanemu kwotę 2222,53 zł, tytułem odszkodowania, odpowiadającego oszacowanym kosztom naprawy pojazdu.

Na skutek przelewu, wierzytelność zbywcy wchodzi do majątku nabywcy wraz ze związanymi z nią prawami (art. 509 § 2 kc). Konsekwencją przelewu wierzytelności jest zmiana podmiotowa po stronie wierzyciela, polegająca na tym, że dotychczasowy wierzyciel traci to stanowisko, a w jego miejsce wchodzi nabywca wierzytelności, który uzyskuje ją w takim samym kształcie, w jakim przysługiwała ona zbywcy. Legitymację materialną do żądania spełnienia świadczenia uzyskuje nowy wierzyciel (cesjonariusz), na ręce którego dłużnik jest obowiązany spełnić świadczenie, z zastrzeżeniem konsekwencji wynikających z braku zawiadomienia dłużnika o przelewie (art. 512 kc). Powyższe oznacza, że powód był legitymowany do dochodzenia spornej w sprawie wierzytelności.

Wysokość szkody w rozpoznawanej sprawie ustalono w oparciu o opinię biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej T. G., który oszacował koszt naprawy samochodu w programie eksperckim A., przyjmując średnią stawkę, obowiązującą na rynku lokalnym w warsztatach nieautoryzowanych za roboczogodzinę w wysokości 120 zł, z zastosowaniem części oryginalnych sygnowanych logo producenta, skoro ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, aby w pojeździe w dniu szkody zamontowane były części inne, niż oryginalne, przy uwzględnieniu, że na rynku brak było dostępnych części alternatywnych o jakości (...). Wykonanie naprawy, zgodnie z kalkulacją biegłego, gwarantuje przywrócenie pojazdu do stanu jak przed szkodą - pod względem technicznym, bezpieczeństwa, estetyki i trwałości części zamiennych. Strona pozwana nie wykazała, że użycie w procesie naprawy nowych części oryginalnych spowoduje wzrost wartości pojazdu po naprawie (art. 6 kc).

Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania (art. 363 kc).

Strona pozwana, odpowiedzialna za szkodę, zobowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione w celu przywrócenia poprzedniego stanu uszkodzonego pojazdu. Przywrócenie uszkodzonego pojazdu do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu do takiego stanu używalności i jakości, jaki istniał przed wypadkiem. Jeżeli wymaga to użycia nowych części i materiałów, wydatki poniesione z tego tytułu powinny być uznane jako koszty naprawienia szkody. Odszkodowanie obejmuje koszty zakupu niezbędnych nowych części i innych materiałów pod warunkiem ich konieczności i niezbędności pod względem technicznym, bezpieczeństwa oraz estetyki i trwałości części zamiennych (por. postanowienie SN z dnia 24.02.2006r., III CZP 91/05, LEX nr 180669). O przywróceniu do stanu poprzedniego można mówić, gdy stan pojazdu po naprawie pod każdym istotnym względem odpowiada stanowi samochodu sprzed wypadku, biorąc pod uwagę zarówno stan techniczny, jak i trwałość i wygląd estetyczny (por. wyrok SN z dnia 3.02.1971r., III CRN 450/70, OSNC 1971/11/205; wyrok SN z dnia 5.11.1980r., III CRN 223/80, OSNC 1981/10/186; wyrok SA w Gdańsku z dn. 27.02.2020r., V ACa 599/19). Odszkodowanie obejmuje wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki. Koszt naprawy nie jest nadmierny dopóty, dopóki nie przewyższa wartości pojazdu sprzed wypadku (por. wyroki SN z dn. 12.04.2018r., II CNP 43/17, z dn. 12.04.2018r., II CNP 41/17).

Roszczenie o świadczenie należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ustawowego ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została dokonana. Naprawa samochodu i rzeczywiste poniesienie kosztów z tego tytułu nie jest warunkiem koniecznym dla dochodzenia odszkodowania. Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawiać. Szkodą nie jest bowiem poniesiony przez poszkodowanego wydatek na naprawę pojazdu, lecz szacunkowa wysokość tych wydatków, przy czym żadne przepisy prawa nie nakładają na poszkodowanego obowiązku naprawienia uszkodzonego pojazdu. Poszkodowany może również pojazd sprzedać, bez jego uprzedniej naprawy, co nie zmienia faktu, iż odszkodowanie winno być równe kosztom naprawy pojazdu (por. wyrok SA w Warszawie z dn. 17.10.2018r., I ACa 850/17). Istotne znaczenie dla ustalenia wysokości szkody, ma odpowiedzialność odszkodowawcza pozwanego ubezpieczyciela w świetle przepisu art. 361 § 2 kc, statuującego zasadę pełnej kompensacji szkody, a także przepisu art. 363 § 1 kc, stanowiącego, że poszkodowanemu przysługuje uprawnienie do wyboru czy naprawienie szkody nastąpić ma przez przywrócenie do stanu poprzedniego, czy przez zapłatę określonej sumy pieniężnej. Dlatego bez znaczenia dla wysokości dochodzonego żądania z tytułu naprawienia szkody w pojeździe mechanicznym jest to, czy poszkodowany dokonał naprawy pojazdu, w jakim zakresie oraz czy wykorzystał do tego części używane lub nieoryginalne (por. wyrok SR Gdańsk-Północ z dnia 01.10.2019r., I C 419/17). Koszty naprawy, określone przez biegłego, mogą być miernikiem dla ustalenia odszkodowania należnego powodowi, niezależnie od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy samochodu. Zastosowanie takiego miernika dla ustalenia wysokości odszkodowania wymaga przede wszystkim jego kompensacyjna funkcja (tak: wyrok SN z dnia 16 maja 2002r., V CKN 1273/00, LEX nr 55515). Należne powodowi odszkodowanie powinno być ustalone według zasad art. 363§1 kc w zw. z art. 361§2 kc, co oznacza, że jego wysokość ma odpowiadać kosztom przywrócenia samochodu do stanu sprzed wypadku. Gdy więc naprawa samochodu przywróci mu wartość sprzed wypadku, odszkodowanie powinno odpowiadać kosztom takiej właśnie naprawy, ustalonym przez biegłego rzeczoznawcę (tak: wyrok SA w Katowicach z dnia 29.09.2015r., I ACa 395/15, LEX nr 1842329). W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2002r. (sygn. akt I CKN 1466/99, OSNC 2003, nr 5, poz. 64) stwierdzono zarazem, że co do zasady nabywający autoryzowane części samochodowe potrzebne do naprawy uszkodzonego w wypadku pojazdu, nie ma obowiązku poszukiwać sprzedawcy, oferującego je najtaniej. Zarazem strona pozwana nie wykazała, aby wystarczającą do naprawy przedmiotowego pojazdu była kwota wynikająca z kalkulacji, wykonanej w postępowaniu likwidacyjnym na jej zlecenie, która w świetle opinii biegłego sądowego jawi się, jako rażąco zaniżona, co wskazuje, że zakład ubezpieczeń, likwidujący szkodę, nietrafnie określił rozmiar szkody.

Ustalając w niniejszej sprawie wysokość szkody - odpowiadającą kosztom naprawy, niezbędnym do przywrócenia stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu, Sąd uwzględnił zatem wysokość tych kosztów, oszacowanych w opinii biegłego sądowego (8138,09 zł). Zasądzając z tego tytułu kwotę 5915,56 zł, Sąd wziął pod uwagę, że dotychczas strona pozwana wypłaciła poszkodowanemu z tego tytułu kwotę 2222,53 zł (art. 436 § 1 kc w zw. z art. 435 § 1 kc i art. 361 § 1 i 2 kc, art. 363 § 1 i 2 kc w zw. z art. 822 § 1 i 2 kc). Odsetki zasądzono od dnia następnego po upływie terminu 30 dni po wezwaniu do zapłaty z dnia 26.02.2024r. (art. 817 § 1 kc, art. 481 § 1 i 2 kc i art. 455 kc). W dalszej części powództwo w zakresie odsetek, których powód domagał się od daty wcześniejszej, zostało oddalone.

Sąd oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka poszkodowanego B. C., ponieważ dowód ten nie zmierzał do wykazania faktów spornych i istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Fakt podjęcia faktycznej naprawy samochodu nie ma wpływu na wysokość odszkodowania, o czym mowa była wyżej.

Orzeczenie o kosztach w punkcie III wyroku oparto na przepisie art. 100 zd. 2 kpc w zw. z art. 108 § 1 kpc. W skład kosztów procesu, które pozwana, jako przegrywająca sprawę powinna zwrócić powodowi, wchodzi: opłata sądowa od pozwu, zaliczka na wynagrodzenie biegłego, wynagrodzenie pełnomocnika, będącego radcą prawnym w stawce minimalnej, uzależnionej od wartości przedmiotu sporu, i opłata skarbowa od pełnomocnictwa (400 zł + 1000 zł + 1800 zł + 17 zł).

Zgodnie z wynikiem procesu obciążono stronę pozwaną wydatkami, poniesionymi w postępowaniu tymczasowo przez Skarb Państwa na wynagrodzenie biegłego ponad uiszczoną zaliczkę (k. 105), na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych [t.j. Dz.U. z 2023r., poz. 1144 ze zm.].