Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

M. M. wniósł pozew przeciwko Ł. Ł. o zobowiązanie pozwanego do spełnienia przyrzeczeń publicznych i wydania powodowi dwóch nagród za zajęcie I miejsca w rajdach motocyklowych w postaci przyrzeczonych dwóch siedmiodniowych wyjazdów motocyklowych do Hiszpanii, ewentualnie o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 10.000 zł, jako ekwiwalentu przyrzeczonych nagród.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Zarzucił, że powód otrzymał nagrody, przewidziane za udział w obu rajdach, tj. upominki i voucher na wyjazd do Hiszpanii, oraz, że organizatorem wyjazdów była (...) sp. z o.o. w W., sponsor nagrody, wobec czego brak jest podstaw do obciążania pozwanego odpowiedzialnością za brak realizacji wyjazdu przez sponsora. Zarzucił nadto, że nie ma możliwości wydania powodowi dwóch siedmiodniowych wyjazdów motocyklowych do Hiszpanii, ponieważ nie jest organizatorem takich wycieczek, dlatego powództwo w tej części powinno być oddalone. W zakresie żądania ewentualnego podniósł, że wyjazd do Hiszpanii, jako nagroda główna w rajdzie, obejmował noclegi na kempingach, śniadanie, wypożyczenie motocykla i opcjonalnie opiekę przewodnika i jego koszt wynosił nie więcej niż 470 Euro. Dlatego zdaniem pozwanego żądanie zasądzenia kwoty 10000 zł jest zawyżone i powinno zostać oddalone. Zarazem pozwany złożył wniosek o przypozwanie (...) sp. z o.o. w W. (art. 84 kpc). Odpis odpowiedzi na pozew wraz z wnioskiem o przypozwanie skierowano na adres, wskazany przez pozwanego, z pouczeniem, że podmiot ten może zgłosić się w charakterze interwenienta ubocznego (przesyłka została zwrócona, jako awizowana i nieodebrana w terminie z UP).

Na rozprawie w dniu 20.04.2023r. powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko, zawarte w pozwie i piśmie procesowym z dnia 18.04.2023r. (k.316), wnosząc o zasądzenie od pozwanego odsetek za opóźnienie od dochodzonej tytułem ekwiwalentu za nagrody kwoty, od dnia 25.09.2020r., tj. 15 dni od daty nadania wezwania do spełnienia roszczenia, lub ewentualnie od dnia złożenia pozwu do dnia zapłaty. Zaprzeczył, aby otrzymał voucher z kwotą 2000 zł, podnosząc, że przyrzeczoną nagrodą była 7-dniowa wycieczka, a nie voucher. Wniósł ponadto o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu wg spisu, zawartego w w.w. piśmie.

W piśmie procesowym z dnia 19.04.2023r. (doł. do e-mail z 20.04.2023r., k. 317-320), odczytanym na rozprawie, z uwagi na nieobecność pozwanego i jego pełnomocnika, pozwany podtrzymał dotychczasowe stanowisko, wnosząc o oddalenie powództwa w całości, tj. w zakresie żądania głównego i ewentualnego, oraz o zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych i kosztów stawiennictwa pełnomocnika na rozprawie. Podniósł, że wobec wydania powodowi nagród za wygrane rajdy w postaci vouchera na wycieczkę, obowiązek jej zrealizowania przeszedł z pozwanego na (...) sp. z o.o., która była fundatorem nagrody głównej (sponsorem). Zdaniem pozwanego, wykonanie zobowiązania obciążało od tego momentu ten podmiot, a nie pozwanego. Odnosząc się do wysokości roszczenia powoda, pozwany podniósł jak dotychczas, że, z załączonych do jego pisma z dnia 20.09.2022r. wydruków ze stron internetowych dwóch podmiotów (s. (...) oraz V.) wynika, że koszt takiego wyjazdu wynosił między 1899 zł a 2199 zł, co potwierdza wartość nagrody określoną na voucherze na kwotę 2000 zł.

Stan faktyczny:

Pozwany prowadził działalność gospodarczą, pod nazwą (...) Ł. Ł. z/s w (...) (gmina K.), w ramach której organizował rajdy motocyklowe na terenie Polski. W tym celu prowadził stronę internetową pod adresem (...) O organizacji rajdów informował również na grupach społecznościowych, na portalu F., przez rozsyłanie elektronicznych newsletterów. Na stronie internetowej pozwanego, po wybraniu rajdu, dostępne były informacje o opłatach, regulamin do pobrania, opis trasy, bazy noclegowej, lista uczestników, nagrody za zajęcie miejsca od I do III. Rejestracja odbywała się elektronicznie, przez formularz zgłoszeniowy. Warunkiem startu w rajdzie była m.in. akceptacja regulaminu rajdu.

W dniu 11 marca 2019r. powód zgłosił swój udział w czterech rajdach, planowanych w 2019 roku.

W dniach 3-4 sierpnia 2019r. pozwany zorganizował rajd pod nazwą „24h (...), w którym główną nagrodą był 7-dniowy wyjazd motocyklowy do Hiszpanii. Powód wziął w nim udział i wygrał rajd, zajął I miejsce.

W dniach 25-31 sierpnia 2019r. pozwany zorganizował rajd pod nazwą (...), w którym główną nagrodą był również 7-dniowy wyjazd motocyklowy do Hiszpanii. Powód wziął w nim udział i wygrał rajd, zajął I miejsce.

Sponsorem głównej nagrody w obu rajdach była (...) sp. z o.o. w W., która zajmowała się organizacją wyjazdów motocyklowych m.in. do Hiszpanii.

Na stronie internetowej pozwanego widniała informacja, że nagrodą główną za zajęcie I miejsca w rajdzie jest 7-dniowy wyjazd do gorącej Andaluzji w Hiszpanii. Sponsorem głównej nagrody jest firma (...). W ramach pobytu otrzymujecie nocleg ze śniadaniem oraz motocykl na którym sami lub z przewodnikiem odwiedzicie słoneczne wybrzeże C. lub udacie się na kręte górskie ścieżki Andaluzji.

Bezsporne.

Pozwany, jako organizator rajdów motocyklowych, współpracował w 2018 i 2019 roku z (...) sp. z o.o. z/s w W., który to podmiot zajmował się organizacją wyjazdów motocyklowych m.in. do Hiszpanii, i w ramach tej współpracy miał zorganizować 7-dniowy wyjazd motocyklowy do Hiszpanii, będący nagrodą główną m.in. w rajdach, wygranych przez powoda. Wyjazd obejmował 6 dni jazdy wypożyczonym na miejscu motocyklem średniej klasy z przewodnikiem, noclegi ze śniadaniami na kempingach, transport z i na lotnisko.

Dowód:

częściowo zeznania świadków: R. C. (1) (k-113v.), T. K. (k-129), A. W. (k-139), R. L. (k-159-160), W. J. (1) (k-216-217);

zeznania powoda (k-114)

zeznania pozwanego (k-114).

Średnia wysokość ceny takiej wycieczki, w opisanym wyżej zakresie, wynosi 5493 zł (od 2627 zł do 7282 zł).

Pozwany, (...) Ł. Ł., w ramach której organizował rajdy motocyklowe na terenie Polski, nie ma uprawnień do samodzielnego organizowania imprez turystycznych, w tym wyjazdów, wycieczek do Hiszpanii.

Dowód:

opinia biegłego sądowego z zakresu (...) (k-223 i nast., 299 i nast.).

Po wygraniu rajdów pozwany zapewniał powoda o przekazaniu jego danych do sponsora nagrody (...) sp. z o.o. w W., który miał się z nim skontaktować, w celu ustalenia szczegółów wyjazdu. Wobec braku kontaktu ze strony sponsora, powód próbował wielokrotnie sam bezskutecznie skontaktować się ze sponsorem za pośrednictwem portalu F., przez komunikator M., przez skrzynkę kontaktową na stronie internetowej oraz telefonicznie. Powód informował o tym pozwanego osobiście, biorąc udział w kolejnych rajdach. W listopadzie 2019r. powód zauważył, że strona internetowa sponsora przestała działać, zamknięty również został profil na F.. Powód opisał tą sytuację w grupie społecznościowej osób, biorących udział w rajdach motocyklowych na portalu F. pn. Y. (...)/Ze (...). W następstwie tego pozwany, jako organizator rajdów, wygranych przez powoda, zamieścił tą samą drogą odpowiedź, w treści której ubolewał nad zaistniałą sytuacją ze sponsorem głównej nagrody, która była niezamierzona, niespodziewana i przykra również dla powoda, aczkolwiek przydarzyła się po raz pierwszy; powód wyraził ubolewanie, że w pierwszej kolejności pozwany nie zgłosił jemu tego problemu, oraz poinformował, że udało mu się skontaktować z przedstawicielem sponsora, który zapewnił go, że zostanie wypracowana rekompensata za sytuację, oraz zwrócił się z prośbą do powoda o to, by kontaktował się z nim bezpośrednio w tej sprawie. Dotychczas nie nastąpił żaden kontakt ze strony sponsora (...) sp. z o.o. w W.. Pozwany nie doprowadził do wydania powodowi nagród.

Dowód:

wydruk korespondencji stron - wydruk z portalu F. (k-60)

zeznania powoda (k-114).

Pismem z dnia 28 lipca 2020r. powód wezwał pozwanego, jako organizatora rajdów, do wydania nagród za zajęcie I miejsca. W odpowiedzi, pismem z dnia 30 lipca 2020r. pozwany poinformował, że nie jest fundatorem nagród i powód powinien się zwrócić do sponsora. Powód ponowił wezwanie w piśmie z dnia 10 września 2020r., skierowanym do obu podmiotów – pozwanego, jako organizatora, i sponsora (...) sp. z o.o. z/s w W..

Dowód:

pisma powoda z dnia 28 lipca, 7 sierpnia i 10 września 2020r. (k-61-63, 65-70)

pismo pozwanego z dnia 30 lipca 2020r. (k-64).

Sąd zważył, co następuje:

Ogłoszenie konkursu o charakterze publicznym, w którym przewidziana jest nagroda dla zwycięzcy, stanowi przyrzeczenie publiczne, uregulowane w art. 919-921 KC. Przyrzeczenie publiczne ma charakter jednostronnej czynności prawnej, kreującej stosunek zobowiązaniowy. Z art. 919 § 1 KC wynika, że oświadczenie publiczne, złożone przez przyrzekającego, powoduje powstanie zobowiązania z chwilą złożenia przez przyrzekającego przyrzeczenia nagrody za wykonanie oznaczonej czynności i do jego powstania nie jest konieczne złożenie oświadczenia przez drugą stronę (podmiot biorący udział w konkursie). Oświadczenie to powoduje stan związania przyrzekającego wobec osób, do których zostało ono skierowane, i zobowiązuje go do spełnienia obiecanego świadczenia (nagrody) w razie wykonania czynności wskazanej w tym oświadczeniu. Świadczeniem, które zobowiązuje się spełnić składający przyrzeczenie publiczne, jest nagroda. Na gruncie prawa cywilnego podmiotem wykonującym świadczenie z tytułu wygranej w konkursie jest podmiot ogłaszający konkurs, który jednocześnie przyrzeka nagrodę zwycięzcy lub zwycięzcom konkursu.

W rozpoznawanej sprawie poza sporem było, że pozwany, prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...), ogłosił i zorganizował rajdy motocyklowe w 2019 roku, pod nazwą „(...) (...) (3-4.08) i (...) (25-31.08). Ogłoszenia dokonał na stronie internetowej, którą prowadził pod adresem (...) O organizacji rajdów informował również na portalu facebook. W ogłoszeniu przewidziana była nagroda główna za zajęcie I miejsca (zasady punktacji określone były w regulaminie rajdu, którego akceptacja była warunkiem startu). Poza sporem było, że w ogłoszeniu na stronie internetowej pozwanego oraz na portalu facebook przewidziana była nagroda w postaci 7-dniowego wyjazdu motocyklowego do Hiszpanii. Bezspornie na stronie internetowej pozwanego widniała ponadto informacja, że nagrodą główną za zajęcie I miejsca w obu rajdach jest 7-dniowy wyjazd do gorącej Andaluzji w Hiszpanii. Sponsorem głównej nagrody jest firma (...). W ramach pobytu otrzymujecie nocleg ze śniadaniem oraz motocykl na którym sami lub z przewodnikiem odwiedzicie słoneczne wybrzeże C. lub udacie się na kręte górskie ścieżki Andaluzji. Powód dołączył do pozwu na tą okoliczność wydruki ze stron internetowych i z portalu facebook, a pozwany faktów tych nie kwestionował, przyznając je w odpowiedzi na pozew. Poza sporem było również, że powód wygrał oba w.w. rajdy (zajął w nich I miejsce). Oświadczenie publiczne, które pozwany uprzednio złożył, spowodowało, że był on zobowiązany wobec powoda – który wykonał czynność, wskazaną w oświadczeniu, tj. zajął I miejsce w rajdzie - do spełnienia obiecanego świadczenia (nagrody). Bezsporne było także, że do realizacji opisanego w ogłoszeniu wyjazdu do Hiszpanii przez powoda nie doszło, mimo jego bezskutecznych starań i prób kontaktu – w celu ustalenia szczegółów wyjazdu – z pozwanym, jako organizatorem rajdu, obiecującym nagrodę za zwycięstwo, oraz ze wskazanym sponsorem (...) Sp. z o.o.

Nie przecząc treści ogłoszenia, zamieszczonego na stronie internetowej, odnośnie obiecanego, w ramach nagrody głównej, 7-dniowego wyjazdu motocyklowego do Hiszpanii - pozwany jednocześnie prezentował w procesie stanowisko, że powód otrzymał nagrody, przewidziane w obu rajdach, tj. upominki i voucher na wyjazd do Hiszpanii. Dodatkowo, w ostatnim piśmie procesowym uzupełnił swoje stanowisko, zawarte w odpowiedzi na pozew, że na voucherze wskazana była wartość nagrody w kwocie 2000 zł. Takie stanowisko nie zasługiwało na uwzględnienie, jako sprzeczne z treścią publicznego ogłoszenia, jakie zamieścił pozwany na swojej stronie internetowej, jako organizator rajdów motocyklowych. Bezspornie pozwany ogłaszając rajd motocyklowy o charakterze publicznym, przewidział, jako nagrodę dla zwycięzcy, 7-dniowy wyjazd motocyklowy do Hiszpanii. Wynika to wprost z treści publicznego ogłoszenia, której pozwany nie kwestionował. Jego stanowisko procesowe jakoby przyrzeczoną nagrodą był voucher o wartości 2000 zł, jako sprzeczne z treścią publicznego ogłoszenia, stanowiło jedynie próbę uniknięcia odpowiedzialności za zaciągnięte wobec powoda (zwycięzcy rajdów) zobowiązanie.

Niezależnie od tego, pozwany nie wykazał, że powodowi zostały wydane jakiekolwiek „vouchery”. Brak w szczególności pokwitowania, lub choćby drugiego egzemplarza takiego dokumentu, którym powinien dysponować pozwany, lub jakiegokolwiek dokumentu księgowego, który potwierdzałby powołane okoliczności. V. powinien zawierać nazwę i adres wystawcy, odbiorcy, imię i nazwisko realizatora, wymienienie świadczeń, które zostały zapłacone i powinny być wydane w ilości i jakości, zaznaczonej na voucherze. Żadnej z tych okoliczności nie wykazał pozwany, a nawet nie sformułował w tej kwestii żadnych twierdzeń, poprzestając jedynie na twierdzeniu, że powód otrzymał „voucher” uzupełnionymi później o twierdzenie, że voucher był o wartości 2000 zł. Powód konsekwentnie zaprzeczał, aby otrzymał jakikolwiek „voucher”. Powołani przez pozwanego świadkowie, osoby współpracujące z nim stale przy organizacji rajdów, zeznały jedynie, że „voucher” był pakowany do torby z gadżetami dla powoda, jako zwycięzcy rajdu. Nikt nie widział, jak (...) jest wręczany powodowi, a jedynie, że miał być w torbie. Tymczasem z dowodu z fotografii, przedstawionej przez powoda, na której widać osoby uczestniczące w dekoracji po rajdzie, wynika, że powód nie otrzymał torby (reklamówki z gadżetami), w przeciwieństwie do pozostałych udekorowanych widocznych tam uczestników rajdu, a jedynie statuetkę (puchar) zwycięzcy. Oczywiście z faktu tego nie wynika, że powód nie mógł otrzymać owej torby z gadżetami wcześniej i ją gdzieś odrzucić lub przekazać innej osobie, której nie było w kadrze na zdjęciu, albo później, co raczej wątpliwe, skoro dysponował już pucharem, ale dowód ten obciążał pozwanego, który okoliczności takich nie tylko nie wykazał, ale także nie podnosił. Wskazać tu należy, że jeden ze świadków, powołanych przez pozwanego, T. K., po okazaniu jej zdjęć z dekoracji po rajdzie, zeznała, że nie widzi w rękach powoda nagrody, a tylko puchar, i nie może być pewna, że powód otrzymał jako nagrodę torbę (k-129). Zeznania świadków, zawnioskowanych przez pozwanego, budzą ponadto wątpliwości co do treści owego vouchera, czy nawet jego formatu - świadek R. C. (1) zeznał, że voucher był na kartce formatu A5 – świadek R. L. miał otrzymać voucher formatu dyplomu A4. Zeznania obu świadków są sprzeczne również co do zawartości owego vouchera – świadek R. C. zeznał, że widział ten voucher, była na nim wpisana kwota (2000 zł), a nie wycieczka do Hiszpanii (k-113v.), zaś świadek R.L. odwrotnie, że otrzymał voucher, gdzie wpisany był wyjazd do Hiszpanii, żadnych szczegółów, żadnej kwoty (k-159-160). Jeszcze inne informacje przekazał świadek W. J. (1) (k-216-217), który zeznał, że to był raczej dyplom gratulacyjny, gdzie była nazwa tej firmy ( (...)) i że jest to wyjazd do Hiszpanii, czy też T. K. (k-129), która zeznała, że voucher miał tylko kwotę 2000 zł, którą można było wykorzystać na tym wyjeździe, że to nie był koszt całej wyprawy, tylko bon do wykorzystania tam.

Wobec powyższego brak było podstaw do przyjęcia, że w ramach przyrzeczonej nagrody głównej pozwany wydał powodowi „voucher” – po pierwsze, wydanie „vouchera” (o nieustalonej treści) nie jest wykonaniem zobowiązania z przyrzeczenia publicznego do wydania nagrody, którą niewątpliwie był 7-dniowy wyjazd motocyklowy do Hiszpanii; po drugie, pozwany nie wykazał, że wręczył powodowi „voucher”, który umożliwiał realizację świadczenia w postaci konkretnego wyjazdu motocyklowego.

Na poparcie swojego stanowiska pozwany nie wykazał, jakiej treści umowa łączyła go z podmiotem (...) Sp. z o.o. (...) wykazał, aby zamówił u niego konkretne świadczenie (wyjazd motocyklowy), które, na podstawie „vouchera” mógłby zrealizować powód, jako zwycięzca rajdu, w ramach nagrody. To z umowy pozwanego z w.w. podmiotem powinien wynikać zakres i koszt zamówionego świadczenia. Tymczasem brak jest dowodu na okoliczność, że pozwany - przyrzekający wypełnił swe zobowiązanie przez zawarcie z osobą trzecią ( (...) sp. z o.o.) odpowiedniej umowy o świadczenie na rzecz nagrodzonego (powoda). Wówczas dopiero pozycję prawną nagrodzonego wobec osoby trzeciej określałaby ta umowa, np. że jest on wobec niej wierzycielem z umowy turystycznej (art. 393 kc).

Powód (osoba trzecia) nie był stroną stosunku prawnego, wynikającego z umowy, zawartej pomiędzy pozwanym (...) sp. z o.o. (sponsorem). Umowa sponsoringu (nazywana też umową sponsorską czy umową o sponsorowanie) jest umową nienazwaną (nie jest uregulowana w kodeksie cywilnym ani innym akcie prawnym), mieszaną (ponieważ łączy w sobie elementy różnych umów), jej treść strony mogą swobodnie kształtować zgodnie z zasadą swobody umów (art. 353(1) k.c.). Jest umową wzajemną, czyli świadczenie jednej strony jest odpowiednikiem świadczenia drugiej (art. 487 k.c.). Stanowi ona rodzaj umowy o świadczenie usług reklamowych. Na podstawie umowy sponsoringu jedna strona (sponsor) zobowiązuje się spełnić na rzecz drugiej strony (sponsorowanego) świadczenie majątkowe (zapłata określonej sumy pieniężnej, przeniesienie własności rzeczy, świadczenie określonego rodzaju usług), zaś sponsorowany zobowiązuje się wykonać w interesie sponsora określone w umowie czynności, których celem jest podniesienie lub utrwalenie renomy sponsora (np. informowanie o sponsoringu, umieszczenie loga sponsora itp.).

W realiach niniejszej sprawy brak jest jakichkolwiek podstaw prawnych, pozwalających pozwanemu zwolnić się z zaciągniętego, przez przyrzeczenie publiczne, zobowiązania do wydania nagrody i skutecznego względem powoda przerzucenie obowiązku realizacji przyrzeczonego świadczenia na podmiot trzeci (sponsora). W szczególności, żaden stosunek prawny nie łączył powoda i (...) sp. z o.o. (sponsora). Powód zatem mógł skutecznie skierować swoje roszczenie do pozwanego, jako organizatora rajdu, który złożył przyrzeczenie publiczne świadczenia nagrody, a wobec obiektywnej niemożności realizacji obiecanej nagrody (przygotowania i organizacji usługi turystycznej, jaką jest kilkudniowy wyjazd motocyklowy do Hiszpanii) mógł zasadnie domagać się zapłaty odpowiedniej kwoty, jako ekwiwalentu nagrody. Zgodnie z art. 919 kc roszczenie o nagrodę przysługuje wobec tego, kto nagrodę przyrzekł, i on powinien spełnić świadczenie stanowiące nagrodę, osobiście lub wyręczając się innym podmiotem. Z punktu widzenia powołanego przepisu, zobowiązanym do wypłacenia (wydania) nagrody jest ten, kto przyrzeka nagrodę. Wygrywający nagrodę, ten, kto wykonał wszystkie czynności, wymagane przez przyrzekającego dla otrzymania nagrody, nie może ponosić negatywnych konsekwencji tego, że sponsor czy fundator nagrody nie wywiązał się z zobowiązania zaciągniętego wobec przyrzekającego. W okolicznościach sprawy pozwany, jako przyrzekający, nie ma jednak uprawnień do samodzielnego organizowania imprez turystycznych, w tym wyjazdów i wycieczek do Hiszpanii, nie przedstawił też dowodu na fakt, że ktoś inny wykona za niego zobowiązanie do świadczenia nagrody i zorganizuje taki wyjazd nagrodzonemu powodowi. Należało zatem uznać, że w chwili orzekania przedmiot świadczenia pierwotnego nie istnieje i oddalić żądanie pierwotne oraz orzec o żądaniu ewentualnym. W tej sytuacji zobowiązanie przyrzekającego zostanie spełnione poprzez zapłatę kwoty pieniężnej, będącej ekwiwalentem przyrzeczonych nagród.

Wartość nagrody nie musi być ściśle oznaczona w przyrzeczeniu. Wystarczy, że przyrzeczenie zawiera kryteria, pozwalające na jej późniejsze ustalenie. Na podstawie zgromadzonych dowodów ustalono, że przyrzeczoną w obu rajdach nagrodą główną był 7-dniowy wyjazd motocyklowy do Hiszpanii, który obejmował 6 dni jazdy wypożyczonym na miejscu motocyklem średniej klasy z przewodnikiem, noclegi ze śniadaniami na kempingach, transport z i na lotnisko. Dla ustalenia wartości nagrody, jako średniej ceny takiej wycieczki, w opisanym wyżej zakresie, Sąd skorzystał z opinii biegłego sądowego z zakresu (...), oceniając ją jako miarodajną, jasną, zupełną i odpowiadającą zleconemu zakresowi. Biegły szczegółowo i rzetelnie odniósł się też do wszystkich uwag, zgłoszonych przez pozwanego, ocenionych jako nieuzasadnione i stanowiące jedynie polemikę z wiadomościami specjalnymi biegłego. Na tej podstawie ustalono zatem średnią wysokość ceny przedmiotowej wycieczki, wyliczoną hipotetycznie przez biegłego, przy uwzględnieniu zakresu opisanego wyżej, w tym kosztu wynajęcia motocykla średniej klasy, co koresponduje z zeznaniami świadka W. J., który w ramach podobnego wyjazdu z (...) sp. z o.o. miał zagwarantowany motocykl Y. (...); pozwany przy tym nie wykazał, że w ramach przyrzeczonej nagrody dostępny był motocykl najniższej klasy, w szczególności nie wynika to z treści informacji, zawartej na stronie internetowej pozwanego, oraz jaki byłby koszt wynajęcia takiego motocykla na miejscu. Tak ustalona kwota powinna umożliwić powodowi realizację przedsięwzięcia, jakim jest sfinansowanie aktualnie obiecanych dwóch wyjazdów, jako wygranych nagród, skoro dotychczas pozwany nie wykonał w tym względzie zaciągniętego przez siebie zobowiązania. Mając to na uwadze i nie wychodząc ponad żądanie pozwu, uwzględniono powództwo, w zakresie żądania ewentualnego, w całości.

Odsetki zasądzono, zgodnie z żądaniem powoda, od dnia wniesienia pozwu, mając na uwadze, że wcześniej powód bezskutecznie wzywał pozwanego do wydania nagród za zajęcie I miejsca, a nadto, co bezsporne i wynika z treści odpowiedzi na pozew, pozwany nie zgodził się na przedsądową propozycję ugodową, wzywającą do zapłaty kwoty 15.000 zł, przedstawioną w dniu 13.11.2020r. przez pełnomocnika powoda. Powyższe wskazuje, że pozwany liczył się z obowiązkiem spełnienia świadczenia, będąc wezwanym do wykonania świadczenia głównego i ewentualnie, poprzez zapłatę odpowiedniej sumy, zatem w dacie wniesienia pozwu pozostawał w opóźnieniu, co skutkowało obowiązkiem zapłaty odsetek (art. 455 kc i art. 481§1 i 2 kc).

Orzeczenie o kosztach w pkt III wyroku oparto na przepisach art. 98§1 kpc w zw. z art. 108§1 kpc.