Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

(...) J. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej kwoty 13640,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 9270,00 zł od 29 września 2023 r., od 270 zł od 15 grudnia 2023r. i od 4100 zł od 20 stycznia 2024r. do dnia zapłaty, w tym 9 000 zł tytułem zadośćuczynienia i 4640 zł tytułem koszów leczenia. Ponadto powód domagał się zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu podał, że w dniu 5 lipca 2023r. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego doznał obrażeń ciała w postaci skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa, pourazowego zespołu korzeniowego odcinka szyjnego kręgosłupa, odprostowania fizjologicznej lordozy odcinka szyjnego kręgosłupa, skręcenia odcinka piersiowego kręgosłupa, pourazowego zespołu bólowego odcinka piersiowego kręgosłupa, urazu szyi, ogólnych potłuczeń. Wskazał, że od dnia wypadku leczy się, odbył dwie serie zabiegów fizjoterapeutycznych, które przyniosły nieznaczną poprawę stanu zdrowia, jednakże zdaniem specjalistów wskazana jest dalsza rehabilitacja. Ze względu na długi okres oczekiwania na rehabilitację refundowaną przez NFZ powód korzystał z zabiegów w prywatnym Centrum. Powód podał, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana decyzją z 30 sierpnia 2023r. przyznała mu zadośćuczynienie w kwocie 500 zł, odmawiając wypłaty dalszych roszczeń decyzjami z 14 listopada 2023r. i 22 grudnia 2023r. Powód nie zgadza się z decyzją pozwanej.

Strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Pozwana przyznała, że w toku postępowania likwidacyjnego wypłaciła powodowi kwotę 500 zł tytułem zadośćuczynienia, która uwzględniła zakres obrażeń powoda oraz przedstawioną dokumentację medyczną. W ocenie pozwanej dalsza kwota 9000 zł zadośćuczynienia stanowi kwotę rażąco wygórowaną i prowadząca do bezpodstawnego wzbogacenia powoda.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód 5 lipca 2023 r. rano jechał z kierunku galerii handlowejT. w K. do pracy w sklepie C., kierował samochodem marki B. o nr rej. (...). Sprawca zdarzenia kierująca samochodem matki F. (...) o nr rej. (...), jechała z przeciwnego kierunku i nie zachowała należytej ostrożności w trakcie wykonywania manewru skrętu w lewo, wymusiła pierwszeństwo przejazdu, doprowadzając do zderzenia z samochodem powoda. Uderzenie było bardzo silne i spowodowało wystrzelenie poduszek powietrznych w pojeździe powoda. Na miejsce zdarzenia wezwano straż pożarną, Policję oraz pogotowie ratunkowe. Powód bezpośrednio po zdarzeniu odczuwał ból barku prawego i klatki piersiowej po szarpnięciu pasów bezpieczeństwa, miał zawroty głowy, problemy z równowagą. Powoda zobowiązano do usunięcia samochodu z jezdni, gdyż po zderzeniu samochód nie był jezdny, wyrwane było koło tylne. Powód zadzwonił po swojego ojca, żeby przyjechał na miejsce i zabezpieczył uszkodzony samochód, gdyż został on zabrany przez kartkę pogotowia na SOR w (...) w P.. Pojazd powoda został zwieziony na lawecie z miejsca kolizji. W pojedzie powoda uznano szkodę całkowitą.

Dowód:

- przesłuchanie powoda – k. 69v – 70;

- zeznania świadka M. J. k. 69;

- zdjęcia uszkodzonego pojazdu na miejscu zdarzenia k. 9 – 11;

- wycena z 12.07.2023r. k. 12 – 17.

W wyniku zdarzenia powód został przewieziony w trybie nagłym karetką pogotowia do (...) w P., gdzie stwierdzono u niego powierzchowny uraz szyi oraz dolegliwości bólowe prawej obręczy barkowej. Zalecono oszczędny, higieniczny i zdrowy tryb życia, unikanie stresu, dietę lekkostrawną oraz noszenie miękkiego kołnierza Schantza przez 3 tygodnie i kontrolę w poradni urazowo – ortopedycznej. Po wypadku powód korzystał z pomocy lekarza specjalisty chirurga urazowego, który rozpoznał u niego skręcenie odcinka szyjnego kręgosłupa z korzeniowym zespołem pourazowym, skręcenie odcinka piersiowego kręgosłupa z bólowym zespołem pourazowym, stan po urazie barku prawego. 21 lipca 2023r. zalecono powodowi rehabilitację i wystawiono skierowanie. Powód skorzystał z prywatnej rehabilitacji, która odbywała się w trybie wyjazdowym w miejscu zamieszkania powoda w dwóch turach, pierwsza od 24 lipca 2023r. do 12 września 2023r. i duga tura od 12 października 2023r. do 16 listopada 2023r.

Dowód:

- przesłuchanie powoda – k. 69v – 70;

- zeznania świadka M. J. k. 69;

- karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 19 – 20;

- karty badania k. 21, 23;

- skierowania na rehabilitację k. 22 i 24;

- karta zabiegów fizjoterapeutycznych I tura k. 25;

- informacja o przebytej rehabilitacji leczniczej I tura k. 25v – 26;

- karta zabiegów fizjoterapeutycznych II tura k. 27;

- informacja o przebytej rehabilitacji leczniczej II tura k. 27v – 28;

W związku z podjętym leczeniem powypadkowym powód poniósł wydatki w łącznej kwocie 4640,00 zł, w tym koszt dwóch wizyt u specjalisty po 270 zł, rehabilitacja I tura 1800 zł, rehabilitacja II tura 2300 zł.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 38;

- faktura VAT nr (...) k. 40;

- faktura VAT nr (...) - k. 39;

- faktura VAT nr (...) - k. 41;

W wyniku przeprowadzonego badania ortopedycznego stwierdzono, że wskutek wypadku z 5 lipca 2023 r. powód doznał urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego z zespołem korzeniowym skutkującego 5% trwałym uszczerbkiem na zdrowiu (pkt 94a Tabeli oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu stanowiącej załącznik do Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. Dz. U. z 2002 r. nr 234 poz. 1974 j. t.). Na obecnym etapie nie można odpowiedzieć na pytania dotyczące negatywnych skutków zdrowotnych powoda w przyszłości w następstwie obrażeń narządu ruchu. Obrażenia te mogą powodować w odległej przyszłości wtórne zmiany zwyrodnieniowe w narządzie ruchu. Osłabienie układu mięśniowego uszkodzonych elementów narządów ruchu wynika z długiego okresu ich leczenia (odciążenie). Oba te czynniki, osłabienie i możliwość wystąpienia zmian zwyrodnieniowych mogą ograniczać zakres możliwości podejmowania prac fizycznych w sferze wymagającej ciągłego podnoszenia ciężarów. Leczenie powoda odbywało się optymalnie do rozległości jego obrażeń narządu ruchu zgodnie z obowiązującymi w tym czasie zasadami leczenia obrażeń pourazowych narządu ruchu. Po zastosowanym procesie leczenia nastąpiła poprawa stanu sprawności narządu ruchu powoda, zmniejszyły się dolegliwości bólowe.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii dr n. med. P. N. k. 80 – 86;

- pisemne wyjaśnienia do opinii k. 100.

Powód G. J. w chwili wypadku miał 24 lata. Przed wypadkiem powód nie miał problemów ze zdrowiem, pracował w centrum budowlanym C. w dziale logistyki. Po wypadku powód przebywał ok. jednego miesiąca na zwolnieniu lekarskim i po zwolnieniu wrócił do pracy. Został przeniesiony na dział budowlany. W pracy konieczne było wykładanie towaru, układanie drzwi, płytek ceramicznych. Konieczność dźwigania zmusiła powoda do zrezygnowania z tej pracy. Od tamtego czasu powód nie podjął innej pracy. Nadal korzysta z pomocy specjalisty i rehabilitacji. Obecnie nadal odczuwa ból w okolicach prawego barku, drętwieje mu ręka, miewa bóle i zawroty głowy.

Powód przed wypadkiem chodził po górach, grał w piłkę, chodził na basen. Obecnie nie chodzi po górach i nie gra w piłkę. Stara się chodzić na basen. Po wypadku powód miał zespół stresu pourazowego, nie mógł jeździć samochodem, miał lęki, w związku z tym musiał prosić rodziców albo znajomych, żeby go zawieźli do lekarza. Powód od lekarza pierwszego kontaktu uzyskał informację, że oczekiwanie na termin refundowanej rehabilitacji wynosi trzy lata. W związku z tym powód skorzystał z prywatnej oferty.

Dowód:

- przesłuchanie powoda – k. 69v – 70;

- zeznania świadka M. J. k. 69.

Powód zgłosił szkodę stronie pozwanej i pismem z 26 sierpnia 2023 r. i zażądał wypłaty 25000 zł zadośćuczynienia oraz 270 zł odszkodowania z tytułu poniesionych kosztów leczenia. Następnie pismem z 14 listopada 2023r. powód zażądał zapłaty kwoty 270 zł tytułem kosztów leczenia, a pismem z 19 grudnia 2023r. wezwał pozwaną do zapłaty 4100 zł tytułem kosztów rehabilitacji.

Strona pozwana 28 sierpnia 2023r. potwierdziła otrzymanie zgłoszenia szkody, a decyzją z 30 sierpnia 2023r. przyznała powodowi zadośćuczynienie 500 zł. Kolejnymi decyzjami z 14 listopada 2023r. i 22 grudnia 2023r. pozwana odmówiła uznania roszczeń z tytułu prywatnego leczenia i rehabilitacji.

Dowód:

- zgłoszenie szkody k. 29 – 30;

- wezwania do zapłaty k. 31, 32 – 33;

- potwierdzenie przejęcia zgłoszenia szkody k. 34;

- decyzja z 30.08.2023r. k. 35;

- decyzje z 14.11.2023r. i 22.12.2023r. k. 35, 37.

- zeznania świadka M. J. k. 69;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

W rozpatrywanej sprawie bezspornym między stronami była okoliczność zaistnienia w dniu 5 lipca 2023 r. wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego powód doznał obrażeń ciała. Strona pozwana nie kwestionowała swojej odpowiedzialności za skutki tego zdarzenia, niemniej jednak w jej ocenie wysokość wypłaconego w toku postępowania likwidacyjnego zadośćuczynienia zrekompensowała powodowi w całości doznaną krzywdę, a poniesione przez powoda koszty leczenia i rehabilitacji nie podlegają zwrotowi.

Podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie był przepis art. 444 § 1 k.c., który stanowi, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Zgodnie zaś z art. 445 § 1 k.c. odwołującym się do wypadków wskazanych w art. 444 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może także przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie "sumy odpowiedniej" użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Przy ocenie skutków zdrowotnych przedmiotowego zdarzenia Sąd posiłkował się zeznaniami powoda, świadka, zgromadzoną w sprawie dokumentacją medyczną oraz opinią biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii, przy czym istotny był zakres doznanych przez powoda obrażeń, rozmiar bólu, czas trwania leczenia oraz stopień ustalonego uszczerbku na ich zdrowiu.

Zdaniem Sądu zgromadzona w aktach sprawy dokumentacja medyczna jest autentyczna i nie budząca wątpliwości co do jej treści, zaś opinia biegłego została sporządzona rzetelnie, w oparciu o zgromadzoną dokumentację medyczną powoda. Biegły wyjaśnili zarówno metodę ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu, jak też czynniki i stwierdzone urazy, które miały wpływ na ocenę stanu zdrowia poszkodowanego oraz rokowań na przyszłość.

Należy wskazać, że strona pozwana kwestionowała wnioski zawarte w opinii biegłego, niemniej jednak zarzuty te stanowiły jedynie polemikę z ustalonym przez biegłego stopniem trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda, a ponadto odnosiły się do tego, że „biegły w opinii stwierdził, że powód wymagał 4 godziny dziennie pomocy przez okres 14 dni” (pismo pozwanej k. 95). Tymczasem biegły w opinii kategorycznie wskazał, że powód po wypadku nie wymagał korzystania z pomocy osób trzecich (k. 82 zdanie pierwsze). Biegły w pisemnym wyjaśnieniu do opinii odniósł się do zastrzeżeń strony pozwanej.

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich prawdziwości zeznań powoda oraz świadka M. J., są one ze sobą zgodne i korelują z treścią zebranych w sprawie dowodów. Sąd miał również na względzie, że niektóre dolegliwości oraz ich intensyfikacja uwarunkowane są subiektywnymi odczuciami powoda.

W wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd ustalił, że powód doznał w wypadku z 5 lipca 2023 r. urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego z zespołem korzeniowym, a także urazu barku prawego skutkujących 5% trwałym uszczerbkiem na zdrowiu. Należy wskazać, że do chwili obecnej u powoda utrzymują się dolegliwości bólowe kręgosłupa odcinka szyjnego, z bólami i zawrotami głowy oraz parastezje kończyn górnych, szczególnie prawej. Zdaniem Sądu, niewątpliwie następstwa przedmiotowego zdarzenia spowodowały u powoda zmianę jego dotychczasowego sposobu życia, wpłynęły negatywnie na stan zdrowia i ogólne samopoczucie, przede wszystkim ze względu na ograniczenie w sferze zawodowej i prywatnej. Powód w chwili wypadku był 24 letnim młodym, w pełni sprawnym mężczyzną. Pracował od ok. 9 miesięcy w centrum budowlanym (...) w dziale logistyki. Niewątpliwie praca ta była wymagająca i z jej wykonywaniem wiązała się konieczność przenoszenia i dźwigania towaru w postaci materiałów budowlanych. Powód na skutek wypadku przebywał ponad miesiąc na zwolnieniu lekarskim, a po powrocie do pracy, w krótkim czasie okazało się, że jego stan zdrowia nie pozwala mu na wykonywanie tej pracy, gdyż każdy wysiłek skutkował nawrotem dolegliwości bólowych, drętwieniem kończyn górnych. Powód do chwili obecnej wymaga leczenia usprawniającego i dalszej rehabilitacji.

Z powyższych względów powództwo podlegało uwzględnieniu w całości. Sąd uznał, że w związku z doznanym urazem skrętnym kręgosłupa szyjnego z zespołem korzeniowym oraz odczuwanymi w związku z tym dolegliwości zadośćuczynienie powinno wynosić 9500 zł. Stąd dodatkowa kwota 9000 zł zadośćuczynienia, oprócz już wypłaconej w toku postępowania likwidacyjnego kwoty 500 zł, jest zasadna, adekwatna do doznanej przez powoda krzywdy i zrekompensuje mu odczuwane dolegliwości.

Sąd uznał również za zasadne roszczenie powoda co do zwrotu kosztów leczenia oraz rehabilitacji. Powód wykazał wysokość poniesionych kosztów leczenia fakturami, zaś biegły sądowy wskazał, że leczenie powoda odbywało się optymalnie. Strona pozwana w zasadzie nie odniosła się do zasadności poniesionych kosztów leczenia, zarzucając jedynie powodowi, że niezasadne było korzystanie z usług specjalisty i rehabilitanta z miejscowości oddalonych od miejsca zamieszkania powoda, podczas gdy mógł on skorzystać z takich usług bliżej np. w K.. Tymczasem powód nie domagał się zwrotu kosztów dojazdu do lekarza specjalisty do W., zaś z faktur obejmujących koszty rehabilitacji nie wynika, że koszty te obejmowały dodatkowe stawki za dojazdy rehabilitanta do miejsca zamieszkania powoda. W ocenie Sądu strona pozwana nie wykazała też, by koszty leczenia poniesione przez powoda były rażąco zawyżone i niewspółmierne do obowiązujących w tym zakresie stawek. Mając na uwadze, że powód udokumentował poniesione przez siebie wydatki na kwotę 4640 zł oraz okoliczność, że strona pozwana nie uwzględniła tych kosztów w toku postępowania likwidacyjnego, Sąd zasądził dochodzoną pozwem kwotę odszkodowania w wysokości 4640 zł w całości.

Orzekając o odsetkach, Sąd kierował się dyspozycją zawartą w przepisach art. 481 § 1 k.c., art. 455 k.c. oraz art. 817 § 1 k.c. i art. 14§1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 392 j.t. ze zm.). Jak wynika z akt sprawy, powód zgłosił stronie pozwanej szkodę co do zadośćuczynienia oraz odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów leczenia za pierwszą wizytę lekarską w kwocie 270 zł w dniu 28 sierpnia 2023 r., zatem termin 30. dniowy do wypłaty odszkodowania upłynął w dniu 28 września 2023 r., a pozwana co do zapłaty kwoty 9270 zł pozostawała od dnia 29 września 2023 r. w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia w tej części, a zatem od tego dnia należy liczyć należności uboczne. Natomiast żądnie zapłaty kwoty 270 zł tytułem zwrotu kosztów drugiej wizyty lekarskiej powód zgłosił 14 listopada 2023r., a żądanie zwrotu kosztów rehabilitacji w kwocie 4100 zł w dniu 19 grudnia 2023r., stąd odsetki ustawowe za opóźnienie od 270 zł powinny być naliczane od 15 grudnia 2023r., zaś od 4100 zł od 20 stycznia 2024r. Tak też zostało sformułowane żądnie pozwu w zakresie należności ubocznych i w związku z tym, jako zasadne podlegało uwzględnieniu w całości.

O kosztach orzeczono zgodnie z przepisem art. 98 k.p.c. Łączne koszty poniesione w toku postępowania przez powoda to kwota 4 750,77 zł. Na koszty te składały się: opłata sądowa od pozwu 750 zł, koszty zastępstwa procesowego powoda wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa 3617 zł oraz wynagrodzenie biegłego sądowego za sporządzoną opinię pokryte z zaliczki powoda to 383,77 zł. Jednocześnie na podstawie art. 84 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2014r., nr 1025 t.j) Sąd zwrócił stronom nadpłacone zaliczki w kwotach po 516,23 zł.

2 grudnia 2024 r.

(...)

(...)

(...)

(...)