Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) sp. z o.o. sp. k. w B. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. w S. kwoty 3 242,44 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów postępowania. Na dochodzoną kwotę składały się: 1) różnica między kosztami najmu pojazdu przez okres 19 dni (od 19 sierpnia 2021 r. do 6 września 2021 r.) po dziennej stawce 221,40 zł, a kwotą 1 808 zł z tytułu wypłaconego dotychczas odszkodowania za koszty najmu; 2) skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 2 401,60 zł od 14 października 2021 r. do 17 grudnia 2024 r. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podała, że: w wyniku kolizji drogowej doszło do uszkodzenia pojazdu poszkodowanej N. S.. Ze względu na brak innego pojazdu poszkodowana zdecydowała się wynająć pojazd zastępczy u strony powodowej. Następnie strona powodowa nabyła od poszkodowanej wierzytelność z tytułu umowy najmu pojazdu zastępczego.

Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Kłodzku wydał w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie kosztów postępowania. Strona pozwana podała m.in., że:

– kwestionuje stawkę dobową najmu przyjętą przez stronę powodową;

– strona powodowa nie wykazała, że przyjęta przez nią stawka była zasadna;

– zasadna była stawka 95 zł brutto za dobę;

– powód intencjonalnie zgłosił szkodę listem poleconym, co skutkowało późniejszym otrzymaniem zgłoszenia przez ubezpieczyciela i zarazem wydłużeniem okresu najmu;

– strona pozwana 27 sierpnia 2021 r. przedstawiła stronie powodowej ofertę najmu pojazdu;

– poszkodowana miała realną możliwość skorzystania z najmu pojazdu od strony pozwanej.

Strona powodowa w odpowiedzi na sprzeciw wskazała, że:

– wbrew twierdzeniom strony pozwanej, stawka najmu nie była zawyżona;

– to strona pozwana powinna udowodnić, że proponowane przez nią warunku najmu były korzystniejsze;

– strona powodowa skontaktowała się z ubezpieczycielem w celu organizacji pojazdu zastępczego, jednak nie uzyskała stosownych informacji w tym zakresie, dlatego poszkodowana pozostała przy umowie najmu od strony powodowej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W wyniku kolizji drogowej 16 sierpnia 2021 r. został uszkodzony pojazd N. (...) o nr. rej. (...), z którego korzystała poszkodowana N. S.. Sprawca, w chwili zdarzenia, posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej. Strona pozwana podjęła decyzję o wypłacie 1 805 zł z tytułu najmu pojazdu zastępczego. Strona pozwana zweryfikowała okres najmu do 19 dni, a dobową stawkę do 95 zł.

fakty bezsporne

Strona powodowa została upoważniona przez poszkodowaną do załatwienia wszelkich formalności ze stroną pozwaną w zakresie wynajmu pojazdu zastępczego.

dowód: upoważnienie k. 14

Strona powodowa 17 sierpnia 2021 r. zawarła z poszkodowaną umowę najmu nr. (...). Przedmiotem umowy był pojazd zastępczy S. (...) o nr rej. (...). Stawka dobowa najmu wynosiła 221,40 zł brutto. Umowa zawierała m.in. następujące postanowienia: brak limitu kilometrów, brak kaucji, brak opłaty za zniesienie udziału własnego w szkodzie, brak odpowiedzialności najemcy za uszkodzenie pojazdu z własnej winy, możliwość zakończenia umowy w każdym czasie bez dodatkowych kosztów.

dowód: umowa wynajęcia samochodu k. 18

Pojazd zastępczy został wydany poszkodowanej 17 sierpnia 2021 r., a zwrócony stronie powodowej 9 września 2021 r, łącznie 24 dni.

dowód: protokół wydania i odbioru samochodu k. 19-19v

Poszkodowana 17 sierpnia 2021 r. zleciła (...) sp. z o.o. we W., oddziałowi w B. (zgłaszający szkodę) ustalenie i uzyskanie odszkodowania z tytułu szkody w pojeździe.

dowód: umowa zlecenia k. 23-23v

Zgłoszenie szkody zostało przesłane ubezpieczycielowi 19 sierpnia 2021 r. przesyłką poleconą priorytetową.

dowód: potwierdzenie nadania k. 25

Strona pozwana pismem z 27 sierpnia 2021 r. wezwała zgłaszającego szkodę o dodatkowe dokumenty oraz poinformowała o możliwości zorganizowania pojazdu zastępczego.

dowód: pismo z 27 sierpnia 2021 r. k. 32-33

Zgłaszający szkodę 27 sierpnia 2021 r. przesłał do strony pozwanej e-mail z informacją, że poszkodowana wynajęła pojazd zastępczy na rynku lokalnym. Zgłaszający zwrócił się jednocześnie o przesłanie oferty najmu pojazdu zastępczego w celu przedstawienia jej poszkodowanej.

W odpowiedzi z 27 sierpnia 2021 r., strona pozwana poprosiła o zgodę na przekazanie danych osobowych poszkodowanej do wypożyczalni współpracującej z ubezpieczycielem oraz przesłała wykaz tych wypożyczalni.

Zgłaszający szkodę jeszcze tego samo dnia przesłał e-mail do wskazanych przez stronę pozwaną wypożyczalni: (...), (...), (...), (...), (...) (...) prośbę o podstawienie pojazdu zastępczego.

W odpowiedzi wypożyczalnia (...) wskazały, aby w sprawie najmu kontaktować się bezpośrednio z ubezpieczycielem. Zgłaszający przesłał do strony pozwanej wiadomość z prośbą o potwierdzenie wypożyczalni (...) że ta pokryje koszty najmu. Strona pozwana poinformowała (...), że zatwierdzony przez ubezpieczyciela koszt najmu zostanie przez niego pokryty po przyjęciu odpowiedzialności. Zgłaszający zwrócił się do strony pozwanej o informację czy decyzja przedmiocie przyjęcia odpowiedzialności została wydana.

Wypożyczalnia (...) odpowiadając na przesłane zapytanie wskazała, że wypożyczenie pojazdu możliwe jest jedynie bezpośrednio przez poszkodowanego, a nie przez jego pełnomocnika.

dowód:

– e-mail z 27 sierpnia 2021 r. k. 34

– e-mail z 27 sierpnia 2021 r. k. 35-37

– e-mail z 27 sierpnia 2021 r. k. 38

– korespondencja e-mail z (...) k. 39-42, 45

– korespondencja e-mail z (...) k. 43-44v

– korespondencja e-mail z (...) k. 46-48 i 50

– korespondencja e-mail z (...) k. 49 i 51

– korespondencja e-mail ze stroną pozwaną k. 52-55

Strona pozwana 31 sierpnia 2021 r. przesłała decyzje w sprawie odszkodowania za uszkodzony pojazd i tego samego dnia przelała należne z tego tytułu odszkodowanie.

dowód: e-mail z 24 września 2021 r. k. 56

Strona powodowa 9 września 2021 r. wystawiła poszkodowanej fakturę zawierającą pozycję „Najem pojazdu segmentu C do umowy najmu (...)” na łączną wartość 5 313,60 brutto.

dowód: faktura nr (...) k. 17

Do zawarcia umowy najmu ze stroną powodową poszkodowaną skłoniło to, że nie było to związane z żadnymi dodatkowymi kosztami oraz brak limitu kilometrów, brak udziału własnego przy ewentualnej szkodzie z winy najemcy. Na decyzję tę wpłynęło również, że poszkodowana mogła korzystać z pojazdu w przypadku ewentualnych trudności w ustaleniu sprawcy zdarzenia.

Ubezpieczyciel nie złożył poszkodowanej konkretnej propozycji najmu, a ograniczył się do wskazania akceptowalnych przezeń stawek dobowych. Mimo zwrócenia się przez pełnomocnika poszkodowanej do strony pozwanej oraz współpracujących z nią wypożyczalni o podstawienie pojazdu zastępczego, finalnie do tego nie doszło.

Poszkodowana korzystała z pojazdu zastępczego w celu dojazdu do pracy, na zakupy i użytku codziennego. Poszkodowana nie posiadała w tym czasie innego pojazdu ani wolnych środków na zakup innego samochodu.

Poszkodowana 1 września 2021 r. otrzymała 23 120 zł z tytułu odszkodowania za uszkodzony pojazd.

Poszkodowana odwiedziła komisy samochodowe, ale nie znalazła interesującej jej oferty. Otrzymane odszkodowanie nie było wystarczające na zakup samochodu spełniającego jej oczekiwania.

dowód: oświadczenie poszkodowanej k. 132

Strona pozwana 13 września 2021 r. odebrała wezwanie do rozliczenia kosztów najmu pojazdu.

dowód: pismo z 9 września 2021 r. z potwierdzeniem odbioru k. 15-16

Strona pozwana 30 września 2021 r. wydała decyzję o przyznaniu 2 944,60 zł z tytułu dodatkowego odszkodowania. Na tę kwotę złożyły się: 1) 647,60 zł – koszty holowania wraku; 2) 492 zł – koszt parkowania wraku; 3) 1 805 zł – pojazd zastępczy.

dowód:

– decyzja w sprawie szkody k. 57-58v

– potwierdzenie przelewu k. 59

Strona powodowa nabyła od poszkodowanej, na podstawie umowy cesji, wierzytelność wynikającą z umowy najmu pojazdu zastępczego nr (...) z 17 sierpnia 2021 r.

dowód: umowa przelewu wierzytelności k. 12-13

Stosowane na rynku lokalnym w 2020 r. stawki za najem pojazdu z segmentu C w formie bezgotówkowej wynoszą średnio 215,25 zł brutto, stawka minimalna wynosiła 145,14 zł, a maksymalna 270,60 zł.

dowód: opinia biegłego G. G. w sprawie Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie o sygn. akt. I C 983/22 k. 60-64v

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w całości.

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie dołączonych do akt dokumentów, które nie były kwestionowane przez strony postępowania.

W sprawie bezsporna była odpowiedzialność strony pozwanej za skutki kolizji z 16 sierpnia 2021 r. Choć strona pozwana podnosiła zarzuty dotyczące okresu najmu to z jej twierdzeń wynikało, że akceptuje 19-dniowy okres najmu, za który zresztą dokonała wypłaty odszkodowania po stawce 95 zł za dobę. Wobec tego, osią sporu była wysokość dziennej stawki najmu pojazdu zastępczego.

Zgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, przy uwzględnieniu korzystnych warunków zawartej umowy najmu, należało dojść do wniosku, że stawka 221,40 zł brutto za dobę najmu pojazdu osobowego nie była wygórowana. Poszkodowanej zależało, by auto zastępcze zostało jej podstawione jak najszybciej oraz by nie wymagało to dodatkowych kosztów, a także aby ograniczyć odpowiedzialność za ewentualną szkodę na tym pojeździe. Takie warunki zapewniła jej strona powodowa. W okolicznościach sprawy, poszkodowana była uprawniona do wynajęcia pojazdu na rynku lokalnym nawet po stawkach wyższych niż maksymalnie akceptowane przez stronę pozwaną. Ani strona pozwana, ani współpracującą z nią wypożyczalnia, pomimo wiedzy o szkodzie i wymianie licznej korespondencji w przedmiocie najmu pojazdu, nie podstawiły poszkodowanej samochodu zastępczego. Strona pozwana i współpracujące z nią wypożyczalnie odsyłały pełnomocnika poszkodowanej do kontaktu odpowiednio, ubezpieczyciel do wypożyczalni, a wypożyczalnia do ubezpieczyciela. Wypożyczalnie wskazywały na obowiązek potwierdzenia przez stronę pozwaną, że koszty najmu zostaną przez nią pokryte. Strona pozwana nie potwierdziła żadnej z wypożyczalni gotowości do pokrycia kosztów najmu. Ostatecznie pojazd nie został udostępniony poszkodowanej.

Strona powodowa przedkładając opinię z innej, podobnej, sprawy wykazała zasadność zastosowanej stawki najmu pojazdu segmentu C. Wobec tego, to na stronie pozwanej, zgodnie z art. 6 k.c. i 232 k.p.c., spoczywał ciężar dowodu wykazania, że stawka zastosowana przez stronę powodową była wygórowana, a poszkodowana miała realną możliwość wynajęcia pojazdu po stawce 95 zł. Choć strona pozwana przedłożyła oświadczenia wypożyczalni (k. 103-105) o tym, że zawierając umowę najmu w ramach współpracy z ubezpieczycielem stawka najmu nie przekracza 95 zł, to strona pozwana nie wykazała, że poszkodowana miała realną możliwość wynajęcia pojazdu w tej cenie. Strona pozwana nie przytoczyła na tę okoliczność żadnych dowodów, ograniczając się do twierdzeń, że strona powodowa została poinformowana o maksymalnych akceptowanych stawkach i o współpracujących wypożyczalniach. Jednakże, uwadze Sądu nie uszło, że strona pozwana, mimo żądania pełnomocnika poszkodowanej, nie zdołała zapewnić jej pojazdu zastępczego. Dlatego ubezpieczyciel powinien liczyć się z tym, że koszty najmu w razie zawarcie umowy prywatnie przez poszkodowaną będą wyższe niż w ramach umowy z jednym z podmiotów z nim współpracujących. Sąd stoi na stanowisku, że osoba poszkodowana w wypadku drogowym powinna zostać profesjonalnie obsłużona przez zakład ubezpieczeń i podmioty z nim współpracujące bez zbędnej zwłoki, nie zaś oczekiwać wiele dni, aż ubezpieczyciel podejmie czynności w zakresie podstawienia pojazdu, co mimo próśb, w sprawie nie nastąpiło. Sprawca szkody, zgodnie z art. 436 § 2 k.c. w zw. z 415 § 1 k.c. odpowiadał na zasadzie winy, a ta była bezsporna.
Brak było wątpliwości, że między zdarzeniem szkodowym a kosztami najmu zachodził adekwatny związek przyczynowy, o którym stanowi art. 361 § 1 k.c. Pojazd poszkodowanej został uszkodzony przez sprawcę kolizji. Poszkodowana w celu wykonywania codziennych obowiązków musiała wynająć pojazd zastępczy.

Strona pozwana odpowiadała za skutki zdarzenia jako ubezpieczyciel sprawcy na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 367, dalej jako u.u.o.).

Zgodnie z 481 § 1 k.c. w zw. z art. 14 u.u.o. strona pozwana po 30 dniach od wezwania do rozliczenia kosztów najmu popadła w opóźnienie i od tego dnia naliczane były odsetki ustawowe za opóźnienie. Wezwanie do zapłaty zostało odebrane 13 września 2021 r. Wobec tego od 14 października 2021 r. strona pozwana była w opóźnieniu ze spełnieniem niniejszego świadczenia.

Strona powodowa dochodziła zwrotu kosztów najmu pojazdu pomniejszonych o dotychczas wypłacone odszkodowanie, za okres uznany przez ubezpieczyciela wynoszący 19 dni, tj. od 19 sierpnia 2021 do 6 września 2021 r. po stawce 221,40 zł oraz skapitalizowanych odsetek od 14 października 2021 r. do 17 grudnia 2024 r., łącznie 3 242,44 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu.

Skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 2 401,60 zł [221,40 x 19 – 1805] od 14 października 2021 r. do 17 grudnia 2024 r. wynosiły 840,84 zł.

Biorąc pod uwagę ustalony w sprawie stan faktyczny oraz wyżej poczynione rozważania, stronie powodowej należało zasądzić pełną dochodzoną kwotę [221,40 x 19 – 1805 + 840,84 zł = 3 242,44 zł] z odsetkami od dnia wniesienia pozwu, tj. od 30 grudnia 2024 r. (koperta na k. 83).

Z tych względów orzeczono jak w punkcie I wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 k.p.c. i art. 99 k.p.c. Strona powodowa wygrała proces w całości. Na koszty strony powodowej złożyły się: 200 zł z tytułu opłaty [art. 13 ust. 1 pkt 3 u.k.s.c.], 900 zł z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika [§ 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1935 z późn. zm.)] i 17 zł z tytułu opłaty skarbowej, łącznie 1 117 zł.

Z tego względu orzeczono jak w punkcie II.