Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2022 roku

  Sąd Rejonowy w Kłodzku, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Izabela Kosińska-Szota

Protokolant: prot. sąd. A. L.

po rozpoznaniu w dniu 10 października 2022 roku w Kłodzku na rozprawie

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko Towarzystwu (...) z siedzibą w W.

o zapłatę 2 787,18 zł

I.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz powódki A. K. kwotę 2 148,75 zł (dwa tysiące sto czterdzieści osiem zł 75/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 stycznia 2022 roku;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 1 360,47 zł tytułem kosztów procesu;

IV.  zasądza od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 360,37 zł tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt I C 48/22

UZASADNIENIE

Powódka A. K. wniosła o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W. kwoty 2787,18 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 marca 2021 r. oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazała, że w wyniku zdarzenia z dnia 22 lutego 2021 r. uszkodzony został pojazd marki S. (...) nr rej. (...) należący do R. K., a odpowiedzialność pozwanego jako ubezpieczyciela sprawcy jest bezsporna. Powódka podała, że poszkodowanemu pozwany wypłacił 4 255,95 zł brutto odszkodowania, a celowe i uzasadnione koszty przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody to 7 043,13 zł brutto, a więc dochodzona kwota jako różnica między wypłaconym odszkodowaniem a należnym jest zasadna. Powódka wskazała, że nabyła przedmiotową wierzytelność.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz strony pozwanej kosztów procesu wg norm przepisanych. Strona pozwana przyznała swoją odpowiedzialność i wypłacone odszkodowanie, lecz zaprzeczyła, by wypłacone odszkodowanie było niewystarczające do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed kolizji oraz by przywrócenie pojazdu do stanu sprzed powstania szkody było możliwe przy zastosowaniu wyłącznie części oryginalnych typu O. Strona pozwana podniosła, że kalkulacja sporządzona na zlecenie powódki jest wyłącznie opinią prywatną, a nadto, że poszkodowany mógł skorzystać z możliwości naprawy pojazdu w sieci warsztatów partnerskich (...) Sp. z o.o.”, z którą pozwany współpracuje i nie ponosić żadnych kosztów, a informacja ta znajdowała się w treści kosztorysu E. nr (...). Strona pozwana zaprzeczyła też żądaniu odsetek od wskazanego w pozwie terminu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Właścicielem samochodu marki S. (...) nr rej. (...) był R. K.. Pojazd użytkował brat partnerki właściciela i w czasie tego użytkowania w dniu 22 lutego 2021 r. sprawca posiadający ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej Towarzystwa (...) spowodował szkodę w przedmiotowym samochodzie.

Okoliczności bezsporne

Przed szkodą z 22 lutego 2021 r. samochód nie uczestniczył w żadnych zdarzeniach drogowych, lecz miał drobne uszkodzenia w obrębie zderzaka tylnego w części górnej i dolenj. Samochód miał wyłącznie oryginalne części.

Dowód: zeznania świadka R. K. – k.62, opinia biegłego sądowego z zakresu technologii pojazdów samochodowych i kalkulacji warsztatowej T. G. – k.70 – 86

W wyniku zdarzenia z dnia 22 lutego 2021 r. polegającego na najechaniu przez sprawcę na tył zaparkowanego samochodu S. (...), uszkodzeniu uległ tył pojazdu po lewej stronie w obrębie za kołem tylnym oraz w obrębie zderzaka tylnego.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu technologii pojazdów samochodowych i kalkulacji warsztatowej T. G. – k.70 – 86, kosztorys E. nr (...), kalkulacja naprawy z 30.12.2021 r. – k.13 - 16

Strona pozwana przyznała odszkodowanie za szkodę w przedmiotowym pojeździe w wysokości 4 255,95 zł brutto.

Dowód: pismo pozwanej z dnia 27.04.2021 r. – k.7, kosztorys E. nr (...) – k.8 – 11

W dniu 14 maja 2021 r. poszkodowany R. K. dokonał cesji wierzytelności wynikającej z prawa do uzyskania odszkodowania za szkodę w pojeździe S. L. nr rej. (...) na rzecz powódki A. K..

Dowód: umowa cesji wierzytelności – k.12

Powódka dokonała wyceny szkody w przedmiotowym pojeździe, która wyniosła 7 043,13 zł.

Dowód: kalkulacja naprawy - k.13 – 16

Koszt naprawy samochodu marki S. (...) nr rej. (...) w technologii przewidzianej przez producenta samochodu z użyciem części oryginalnych przez niego zalecanych, sygnowanych logo producenta S. i średniej stawki roboczogodziny mającej zastosowanie w warsztatach rzemieślniczych przywracający stan pojazdu sprzed zdarzenia z dnia 22 lutego 2021 r. wynosi 6 404,70 zł.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu technologii pojazdów samochodowych i kalkulacji warsztatowej T. G. – k.70 – 86

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie co do kwoty 2 148,75 zł.

W rozstrzyganej sprawie pozwana uznała swoją odpowiedzialność za skutki zdarzenia, wypłacając odszkodowanie w wysokości 4 255,95 zł, które, w jej ocenie, było adekwatne do zakresu szkody. Nie kwestionowała również legitymacji czynnej powódki do występowania w niniejszym procesie. Spór dotyczył jedynie wysokości należnego świadczenia umożliwiającego naprawę pojazdu i przywrócenie go do stanu sprzed szkody. Zdaniem strony pozwanej wypłacone odszkodowanie było wystarczające do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia z dnia 22 lutego 2022 r.

Strona pozwana podnosiła, że kosztorys, na którym oparła roszczenie powódka jest jedynie opinią prywatną. Stwierdzić należy, że taki sam walor posiada kosztorys E. nr (...) sporządzony na zlecenie strony pozwanej w postępowaniu likwidacyjnym. Obie strony wniosły o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego i sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego na okoliczność ustalenia wysokości szkody w pojeździe marki S. (...) nr rej. (...).

Strona pozwana w sposób nieuprawniony podnosiła, że przywrócenie pojazdu do stanu sprzed kolizji możliwe jest za pomocą części zamiennych renomowanych producentów spełniającym wszelkie kryteria jakościowe i estetyczne stawiane elementom zamiennym sygnowanym przez producenta pojazdu, a jednocześnie znacznie od nich tańsze. Zdaniem pozwanego ubezpieczyciela, użycie programu AudaOptima pozwoliłoby na ustalenie kosztów naprawy według kryterium najtańszych części, tj. takich, dla których na krajowym rynku istnieją części zamienne o jakości porównywalnej z oryginalnymi, jednak o niższej cenie, ponieważ pojazd poszkodowanego miał duży i nieudokumentowany odczyt z licznika wynoszący 91 335 km oraz był po gwarancji.

W ocenie sądu, stanowisko ubezpieczyciela w kontekście przepisu art.363 § 1 k.c. jest nieuprawnione. Przede wszystkim wskazać należy, że rzeczą ubezpieczyciela było ustalenie w trakcie postępowania likwidacyjnego okoliczności istotnych dla ustalenia wartości odszkodowania, a więc przeprowadzenie oględzin pojazdu przez rzeczoznawcę, by móc określić, czy uszkodzony pojazd miał inne części niż oryginalne, a następnie dokonać stosowanej ich wyceny. Strona pozwana z nieznanych względów dokonuje ustalenia wartości szkody w oparciu o części tańsze niż oryginalne.

Zupełnie bezzasadne są argumenty strony pozwanej dotyczące możliwości naprawy pojazdu poszkodowanego w sieci warsztatów współpracujących z pozwanym. Poszkodowany nie ma obowiązku korzystać z takiej naprawy i obowiązek ten nie wynika z żadnego przepisu. Wskazać należy, że poszkodowany nie ma nawet obowiązku dokonywać naprawy uszkodzonego pojazdu. Szkoda w pojeździe to uszczerbek majątkowy w majątku poszkodowanego, a ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody ma obowiązek ten uszczerbek wyrównać wypłacając odpowiednią sumę pieniężną. Nie może to nastąpić w odniesieniu do najtańszych części zamiennych z korzyścią finansową dla ubezpieczyciela, lecz ma stanowić wyrównanie uszczerbku w majątku poszkodowanego, nie prowadząc oczywiście do jego bezpodstawnego wzbogacenia

Wskazać wypada, że Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 12 kwietnia 2012 r. przyjął, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Mogą to być koszty związane ze stosowaniem części oryginalnych pochodzących z sieci dealerskiej. Jeżeli jednak ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi (III CZP 80/2011). W uzasadnieniu powyższego orzeczenia Sąd Najwyższy podkreślił, że poszkodowany ma prawo nabyć części samochodowe, które pochodzą z pewnego źródła i w związku z tym mają gwarantowaną jakość, zapewniającą bezpieczeństwo pojazdu po jego naprawie. Najpewniej kryteria te spełniają części oryginalne pochodzące z sieci dealerskiej. Z tych też względów powódka/poszkodowany miał podstawy domagać się zasądzenia odszkodowania, które zostanie obliczone w oparciu o te najwyższej jakości części. Może jednak okazać się, że zastosowanie tych części spowoduje wzrost wartości pojazdu jako całości w porównaniu z jego wartością sprzed zdarzenia szkodzącego i wówczas jeżeli ubezpieczyciel to wykaże, należy obniżyć odszkodowanie o kwotę odpowiadająca temu wzrostowi. W niniejszej sprawie strona pozwana nie wnioskowała przeprowadzenia takiego dowodu.

W ocenie sądu, opinia biegłego sądowego T. G. jest jednoznaczna, spójna i logiczna. Nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Z opinii tej wynika, że naprawa winna nastąpić zgodnie z technologią producenta. Biegły ustalił, że stawki za roboczogodzinę stosowane w warsztatach w obrębie zamieszkania poszkodowanego dysponujące odpowiednim wyposażeniem stosują stawkę 110 zł/1 rbg. Biegły wskazał, że z dokumentacji nie wynika, by uszkodzone części pojazdu zakwalifikowane do wymiany były inne niż oryginalne części zamienne producenta sygnowane jego logo, a nadto, nie stwierdzono innych uszkodzeń nie mających związku przyczynowego ze szkodą. Zgodnie z opinią wartość kosztów naprawy to 6 404,70 zł brutto i naprawa z wykorzystaniem części oryginalnych przywróci stan pojazdu sprzed szkody. Zwrócić należy uwagę, że biegły zastosował potrącenia dotyczące uszkodzeń pozostających bez związku ze szkodą w obrębie zderzaka tylnego w części górnej i dolnej, które po dokonaniu naprawy zostaną wyeliminowane i koszty te powinny stanowić partycypację poszkodowanego w koszcie naprawy pojazdu. Wyniosły one 587,96 zł. Sad podziela te argumenty. Zwrócić należy uwagę, że strona pozwana w oderwaniu od realiów rynku arbitralnie w sporządzonym kosztorysie E. określił wartość roboczogodziny na kwotę 65 zł netto, co już wskazywało na brak rzetelnego określenia wartości odszkodowania, ponieważ takie ceny roboczogodziny występowały około 8 lat temu na rynku lokalnym.

Rozstrzygając niniejszą sprawę, sąd oparł się również na dowodach z zeznań świadka R. K., uznając te zeznania za logiczne i spójne. Należy wskazać, że brak było podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań świadka w kontekście pozostałych dowodów.

W świetle dokonanych ustaleń, sąd uznał, że skoro koszty naprawy pojazdu wynoszą 6 404,70 zł, zaś strona pozwana wypłaciła poszkodowanemu 4 255,95 zł znacząco zaniżając należne odszkodowanie, to na rzecz powódki należało zasądzić kwotę 2 148,75 zł.

O należnych odsetkach ustawowych od zgłoszonego roszczenia orzeczono w oparciu o przepisy art. 481 § 1 k.c. i 455 k.c., zasądzając je od daty wniesienia pozwu, a więc 13 stycznia 2022 r. Powódka wskazała w uzasadnieniu pozwu, że żąda zasądzenia odsetek od 25 marca 2021 r., a więc po upływie 30 – dniowego terminu od zawiadomienia o szkodzie, jednak nie uczyniła zadość w tym zakresie przepisowi art. 6 k.c. i nie wykazała kiedy nastąpiło zgłoszenie szkody. Z pisma z dnia 27 kwietnia 2021 r. te okoliczności nie wynikają tym bardziej, że pismo to nie jest adresowane do poszkodowanego.

Tym samym w pozostałej części, tj. co do 638,43 zł, jak i wcześniej żądanych odsetek powództwo podlegało oddaleniu jako niezasadne (pkt II wyroku).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art.100 k.p.c. powódka wygrała proces w 77 %, zaś strona pozwana w 23 %. Powódka poniosła łącznie koszty 1 766,85 zł (opłata od pozwu 200 zł, opłata skarbowa 17 zł, koszty zastępstwa procesowego 900 zł i wydatki na opinię biegłego 649,85 zł), z czego należy jej się 77 %, a więc 1 360,47 zł (pkt III wyroku). Strona pozwana poniosła koszty 1 566,85 zł (opłata skarbowa 17 zł, koszty zastępstwa procesowego 900 zł i wydatki na opinię biegłego 649,85 zł), z czego należy się jej 23 %, a więc 360,37 zł (pkt IV wyroku).