Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) z siedzibą w Luksemburgu wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 4 679,54 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 4 139,54 zł od dnia 30 października 2023 r. i od kwoty 540 zł od dnia wytoczenia powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu podała, że 20 lutego 2023 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki a. nr rej. (...), a sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie u strony pozwanej, która po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłaciła 4 010,03 zł tytułem odszkodowania. Strona powodowa wskazała, że dokonała analizy kalkulacji naprawy pozwanego i we własnym zakresie przeliczenia kosztów naprawy stwierdzając zaniżenie odszkodowania. W związku z tym zleciła prywatną kalkulację zewnętrznemu podmiotowi i poniosła koszty z tym związane w wysokości 540 zł, a w konsekwencji wezwał stronę pozwaną do zapłaty 4 679,54 zł, w tym do 4 139,54 zł tytułem dopłaty odszkodowania i 540 zł tytułem prywatnej opinii.

Strona pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenia od strony powodowej na rzecz pozwanej kosztów procesu. Strona pozwana zakwestionowała legitymację procesową strony powodowej, a nadto, że pełnomocnictwa nie były skutecznie udzielone ze względu na brak własnoręcznego podpisu, jak również, że pełnomocnictwo zostało narzucone poszkodowanemu. Strona pozwana wskazała, że odszkodowanie zostało wypłacone w należytej wysokości 4 010,03 zł, lecz zostało pomniejszone z uwagi na orzeczenie współwiny kierujących. Zdaniem pozwanej, poszkodowany był w stanie naprawić pojazd za tę kwotę w warsztacie współpracującym z pozwanym i przy uwzględnieniu rabatów. Strona pozwana nie zgodziła się także z żądaniem zapłaty kwoty 540 zł, ponieważ jej zdaniem są to koszty zawyżone.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 lutego 2023 r. miało miejsce zdarzenie, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki A. (...) nr rej. (...) stanowiący własność A. C.. Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej (...) S.A. w W.. Strona pozwana w wyniku postepowania likwidacyjnego przyznała poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 4 010,03 zł na podstawie kalkulacji naprawy.

Okoliczność bezsporna

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. zleciła sporządzenie kalkulacji naprawy firmie (...) w R.. Według tej kalkulacji sporządzonej w dniu 2 listopada 2023 r. koszt naprawy wyniósł 8 149,57 zł.

Dowód: kalkulacja naprawy na zlecenie strony powodowej – k.15 – 17

W dniu 2 listopada 2023 r. poszkodowany A. C. dokonał przelewu wierzytelności wynikających ze szkody w A. (...) działając przez pełnomocnika A. T., której udzielił pełnomocnictwa do tej czynności w dniu 23 października 2023 r.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności – k.21 – 22, pełnomocnictwo z 23.10.2023 r – k.23, certyfikat ukończenia – k.24, zeznania świadka A. C. – k.75, informacja z KRS – k. 38

(...) I. E. w R. za wykonaną kalkulację naprawy wystawiła fakturę w dniu 3 listopada 2023 r. na kwotę 540 zł.

Dowód: faktura – k.18

W dniu 3 listopada (...) Sp. z o.o. i (...) z siedzibą w Luksemburgu zawarli umowę przelewu wierzytelności wynikających ze szkody w ww. pojeździe.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności – k.25, pełnomocnictwo – k.26, wyciąg z rejestru strony powodowej – k.32 - 37

Następnie spółka ta jako pełnomocnik strony powodowej skierowała do strony pozwanej przedsądowe wezwanie do zapłaty kwoty 4 139,54 zł. Strona pozwana nie zmieniła swego stanowiska.

Dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty – k.19, pismo strony pozwanej z 23.11.2023 r. – k.20

Samochód A. (...) nr rej. (...) we wcześniejszym okresie eksploatacji poddawany był lakierowaniu renowacyjnemu. Po szkodzie z 20 lutego 2023 r. samochód nie został naprawiony, a w wyniku tego zdarzenia biegły sadowy do wymiany zakwalifikował wspornik zderzaka tylnego lewy, obręcz koła tylnego prawego (...)- (...)’’, która została wyszczerbiona i wystąpił ubytek materiału oraz zderzak tylny. Do naprawy zakwalifikowano błotnik tylny prawy, a do wymiany technologicznie zestaw mocowania zderzaka tylnego i zawór opony tylnej prawej. W wyniku oględzin biegły ustalił, że należy użyć części oryginalnych, ponieważ uszkodzone części zakwalifikowane do wymiany były oryginalne sygnowane logo producenta, nie stwierdzono innych uszkodzeń nie mających związku przyczynowego ze szkodą. Uszkodzona obręcz koła nie jest częścią oryginalną sygnowaną logo producenta, a producentem obręczy jest firma (...) Biegły określił koszt roboczogodziny na 130 zł. W związku z tym koszt robocizny wyniósł 754 zł, koszty dodatkowe 39 zł, lakierowanie 2065,18 zł, części zamienne 4 146,83 zł; łącznie koszty naprawy z podatkiem VAT 8 616,16 zł. Brak jest możliwości zakupu w sieci hurtowni motoryzacyjnych jako części alternatywnej w jakości (...) części zakwalifikowanych do wymiany. Samochód A. (...) ww. wyposażony był w obręcze marki (...).

Dowód: opinia biegłego sądowego T. G. - częściowo – k.84 – 106, zdjęcia zderzaka – k.121 verte – 128, opinia uzupełniająca biegłego sądowego T. G. – k.145 – 153

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo o zasądzenie odszkodowania podlegało uwzględnieniu w całości, tj. co do kwoty 4 139,54 zł.

Zarzuty strony pozwanej dotyczące kwestii legitymacji procesowej czynnej strony powodowej są chybione. Z dowodów dołączonych do pozwu, jak również z zeznań świadka A. C. jednoznacznie wynika, że poszkodowany dokonał cesji wierzytelności wynikającej ze szkody w pojeździe na rzecz (...) Sp. z o.o. Do umowy dołączono pełnomocnictwo udzielone przez A. C. A. T., która podpisała umowę przelewu wierzytelności w dniu 2 listopada 2023 r. i P. M., natomiast działająca w imieniu cesjonariusza P. K., zgodnie z informacją z KRS dot. (...) Sp. z.o.o. była prokurentem samoistnym. P. K. działała również w imieniu tej spółki zawierając umowę przelewu wierzytelności 3 listopada 2023 r., natomiast w imieniu (...) działała P. T. umocowana zgodnie z pełnomocnictwem 9 sierpnia 2022 r. Świadek A. C. wskazał w swoich zeznaniach, że udzielił pełnomocnictwa do działania w jego imieniu celem uzyskania wyższego odszkodowania i własnoręcznie podpisał pełnomocnictwo. Zatem umowy przelewu jednoznacznie dowodzą, że strona powodowa nabyła wierzytelność z tytułu szkody w pojeździe A. (...) nr rej. (...) i jest czynnie legitymowana, ą podnoszone przez stronę pozwaną twierdzenia dotyczące bezskuteczności umów przelewu wierzytelności wynikającej ze szkody w samochodzie marki A. (...) nr rej. (...) w związku ze złożonymi dowodami w postaci pełnomocnictw i informacji z KRS nie znalazły potwierdzenia.

Strona pozwana nie kwestionowała swej odpowiedzialności, spór natomiast dotyczył wysokości odszkodowania. Strony powoływały jako dowody decyzje o przyznanych kwotach odszkodowania, jednak między nimi nie było sporu jakie kwoty dotychczas zostały wypłacone, tylko sporna była wysokość należnego odszkodowania.

Podstawę odszkodowania stanowią przepisy art. 363 § 1 k.c. i art. 361 § 1 k.c. Zauważyć wypada, że w istocie zakres uszkodzeń nie był sporny między stronami, na co słusznie zwrócił uwagę pełnomocnik strony powodowej w zastrzeżeniach do opinii biegłego, a w konsekwencji tego, biegły sporządził opinię uzupełniającą. Z opinii biegłego wynika jednoznacznie, że cena rynkowa roboczogodziny w warsztatach na terenie powiatu (...) to 130 zł. Biegły uzasadnił ustalenie wysokości tej stawki w odniesieniu do cen rynkowych w warsztatach na ternie powiatu. Strona pozwana w kalkulacji sporządzonej w postępowaniu likwidacyjnym przyjęła stawkę roboczogodziny na kwotę 72 zł. Stwierdzić należy, że nie jest to cena rynkowa, co powszechnie wiadomo, a na co też zwrócił uwagę biegły sądowy. Stawki 72 zł/rbg były stosowane ponad 15 lat temu (w ocenie sądu przed 2010 r.). Strona pozwana nie wykazała, jakie faktycznie stawki obowiązują w warsztatach z nią współpracujących, lecz co istotne winny to być ceny rynkowe, nie swego rodzaju ceny dumpingowe, stosowane dla potrzeb spraw odszkodowawczych. Okoliczność, że takie stawki stosują warsztaty współpracujące ze stroną pozwaną nie ma żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Przede wszystkim brak jest podstawy prawnej, która nakładałby na poszkodowanych obowiązek dokonania naprawy w warsztacie współpracującym z zakładem ubezpieczeń. Ponadto, strona pozwana nie wykazała także, by w warsztatach z nią współpracujących istniała możliwość uzyskania jakichkolwiek rabatów. Twierdzenie pozwanej, że poszkodowany miał „możliwość naprawy pojazdu w sieci partnerskiej współpracującej z pozwanym, co więcej, oferta ta zawierała korzystne dla poszkodowanych rabaty” pozostało nieudowodnione. Brak jest jakiegokolwiek dowodu, zgodnie z art. 6 k.c. o art.232 zd. 1 k.p.c., zarówno na potwierdzenie możliwości przyznania rabatów, jak i złożenia jakiejkolwiek oferty. Poszkodowany A. C. słuchany jako świadek wskazał, że nie było propozycji naprawy w ich warsztacie, a strona pozwana nie przedstawiła dowodu przeciwnego. Z treści odpowiedzi na pozew wynika w zasadzie niczym nieuzasadniona arbitralność stanowiska strony pozwanej. Zwrócić należy uwagę, że zakład ubezpieczeń nie pozostaje w stosunku nadrzędności nad poszkodowanym. Określone zadania dla ubezpieczycieli w postępowaniu likwidacyjnym wynikają z ustawy. Rzeczą ubezpieczyciela jest więc przeprowadzenie rzetelnej likwidacji szkody, tak by wyrównać uszczerbek majątkowy. Strona pozwana w żaden sposób nie uzasadniła, dlaczego ustalona przez nią kwota odszkodowania „stanowi należne odszkodowanie bez konieczności potwierdzenia wykonania naprawy, natomiast poniesienie wyższych kosztów odbudowy samochodu wymaga udokumentowania tego faktu oraz przedstawienia pojazdu do oględzin po dokonanej naprawie.” Pozwany ubezpieczyciel bez podstawy prawnej wysnuł taki wniosek.

Rozstrzygając sprawę w zakresie odszkodowania z tytułu uszkodzenia pojazdu marki A. (...) nr rej. (...) Sąd posiłkował się opinią biegłego z zakresu m. in. oceny technicznej pojazdów samochodowych oraz szacowania wartości pojazdów samochodowych T. G.. Wyniki tej opinii, w kontekście pozostałych dowodów, pozwalają na stanowcze stwierdzenie, że odszkodowanie wypłacone poszkodowanemu z tytułu uszkodzeń jego pojazdu zostało znacząco zaniżone przez stronę pozwaną, która kierując się korzystnymi dla siebie parametrami przyznała je w wysokości 4 010,03 zł, zamiast 8 616,16 zł. Zwrócić należy uwagę, że zarówno w kalkulacjach dokonanych na zlecenie strony pozwanej, jak i (...) Sp. z o.o. oraz przez biegłego sądowego posługiwano się systemem A. i z niewiadomych względów wycena dokonana przez stronę pozwaną jest najniższa. Opinia biegłego sądowego jest po jej uzupełnieniu pełna, jednoznaczna i logiczna. Biegły sądowy szczegółowo uzasadnił, jakie części zamienne podlegały wymianie, a jakie naprawie, dokonał ich ustalenia w oparciu o kalkulacje obu stron oraz oględziny samochodu. Biegły sądowy w opinii uzupełniającej dokonał weryfikacji opinii w zakresie zderzaka tylnego, który pierwotnie zakwalifikował do naprawy, zamiast do wymiany. Uszkodzenie zderzaka tylnego i konieczność jego wymiany nie były sporne między stronami. Zwrócić należy uwagę, że ze zdjęć dołączonych przez stronę powodową do zastrzeżeń do opinii jednoznacznie wynikało, że zderzak należy wymienić ze względu na zakres i charakter uszkodzeń. Biegły również uzasadnił konieczność wymiany obręczy (felgi) i wyjaśnił sposób ustalenia ceny rynkowej tej obręczy na podstawie informacji podanej przez dystrybutora na platformie internetowej. Twierdzenie pozwanej zawarte w piśmie procesowym z 17 lipca 2024 r., że „cena przedstawiona przez biegłego jest wyższa, niż ta wskazywana przez (...) już w toku likwidacji” jest zupełnie niezrozumiałe. Strona pozwana jest stroną procesu, nie jest sędzią w swojej sprawie, a ustalone przez nią ceny w postępowaniu likwidacyjnym nie stanowią górnych granic odpowiedzialności. Sąd szerzej nie będzie się to tego absurdalnego twierdzenia odnosił, ponieważ pozostaje ono w oderwaniu od obowiązujących przepisów.

Mając powyższe na względzie i wysokość żądanego przez stronę powodową odszkodowania Sąd zasądził na jej rzecz kwotę 4 139,54 zł, nie wychodząc ponad żądanie, bowiem odszkodowanie ustalone przez biegłego wyniosło 8 616,16 zł, a wypłacone dotychczas 4 010,03 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie należnymi od dnia 30 października 2023 r. Termin początkowy biegu odsetek nie jest przedwczesny. Nieuprawnione jest stanowisko strony pozwanej, że odsetki należne są od daty wyrokowania, ponieważ wyrok w sprawie odszkodowawczej nie jest wyrokiem konstytutywnym. Nadto, taki termin byłby jedynie korzystny dla ubezpieczycieli, którzy bez żadnej sankcji za opóźnienia w wypłacaniu świadczeń nie byliby zainteresowani wypłatą odszkodowań w należytej wysokości i w określonym terminie. Podstawę zasądzenia odsetek stanowił przepis art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Strona pozwana mimo kalkulacji z 23 lutego 2023 r. na kwotę 4 010,03 zł nie wypłaciła tej kwoty w całości decyzja z 7 marca 2023 r., lecz dopiero pozostałą część 30 października 2023 r.

Strona pozwana podniosła również, że przyznane odszkodowanie zostało pomniejszone z uwagi na orzeczenie współwiny kierujących. Brak jest jednak dowodu na tę okoliczność, w związku z czym można przypuszczać, że ten fragment zdania nie został usunięty podczas edycji treści odpowiedzi na pozew w innej sprawie.

Sąd oddalił wniosek dowodowy strony pozwanej o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka J. C. zgłoszony podczas rozprawy w dniu22 kwietnia 2024 r. jako zupełnie nieprzydatny. Skoro właścicielem pojazdu był A. C. i podpisał pełnomocnictwo, to dowód z zeznań świadka J. C. zgłoszony tylko z tego względu, że świadek zeznał, że kwestią odszkodowania zajmował się syn, jest bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Oddaleniu podlegał również wniosek strony pozwanej wskazany w pkt 6 odpowiedzi na pozew. Sąd przeprowadza dowody z określonych dowodów na okoliczność faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Nie jest rzeczą Sądu dokonywanie wyboru, które spośród dokumentów będą przydatne dla rozstrzygnięcia sprawy. Strona pozwana reprezentowana przez pełnomocnika winna była wskazać konkretnie dokument, który wnioskuje jako dowód na określną okoliczność oraz określić numer strony w aktach szkody na płycie. Wniosek sformułowany jak w pkt 6 odpowiedzi na pozew podlegał oddaleniu, ponieważ nie spełniał takich wymagań.

Żądanie zasądzenia kwoty 540 zł tytułem zwrotu kosztów sporządzenia kalkulacji naprawy podlegało oddaleniu jako całkowicie bezzasadne. Zwrócić należy uwagę, że w dniu 2 listopada 2023 r. została sporządzona kalkulacja, a umowa przelewu między poszkodowanym i (...) Sp. z o.o. została zawarta w tym samym dniu, przy czym faktura opiewająca na tę kwotę została wystawiona następnego dnia. Stwierdzić należy, że zlecającym kalkulację był (...) Sp. z o.o., a nie poszkodowany. Zawarcie w § 1 ust. 1 umowy przelewu wierzytelności z dnia 2 listopada 2023 r. sformułowania, że wierzytelność obejmuje m.in. wierzytelność z tytułu kosztów ekspertyzy technicznej nie wpływa na zasadność roszczenia, ponieważ brak jest dowodu, z którego wynikałoby zlecenie jej przez poszkodowanego, po drugie, faktura została wystawiona na rzecz tej spółki, a nie poszkodowanego, po trzecie, brak jest dowodu, z którego wynikałoby czy najpierw doszło do umowy przelewu wierzytelności, czy też sporządzenia kalkulacji. Nadto, strona powodowa jest profesjonalistą zajmującą się nabywaniem wierzytelności tego typu i koszt kalkulacji nie pozostaje w związku przyczynowym ze zdarzeniem wywołującym szkodę z dnia 20 lutego 2023 r.

Sąd rozdzielił stosunkowo koszty procesu stosownie do art.100 k.p.c. Strona powodowa wygrała proces w 88,5 %, a pozwana w 11,5 %. Koszty procesu strony powodowej wyniosły 1317 zł (opłata od pozwu 4000 zł i 900 zł koszty zastępstwa procesowego) x 88,5 %, co daje kwotę 1 165,54 zł. Strona pozwana poniosła koszty procesu w wysokości 1 817 zł (900 zł koszty zastępstwa procesowego i 900 zł zaliczką na poczet należności biegłego w całości wydana i 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa) x 11,5 %, co daje 208,95 zł. W obu przypadkach zasądzono należne odsetki zgodnie z art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

Tymczasowo z wydatków Sądu Rejonowego w Kłodzku zostały pokryte wydatki na poczet opinii biegłego, które wyniosły 1 005,73 zł (strona powodowa nie uiściła zaliczki) i stosownie do wyniku procesu w 88,5 % powinna je ponieść strona pozwana w kwocie 890,07 zł, a strona powodowa w 115,66 zł i zgodnie art.113 ust. 2 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych sąd nakazał ściągniecie tej kwoty stronie pozwanej z zasądzonego w pkt I Roszczenia na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku.

`