Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

Powódka S. F. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. z siedziba w W. kwoty 1625,96 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 10 lutego 2019 r. oraz o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki kosztów procesu według norm przepisanych wskazując, że sprawca ubezpieczony w zakresie oc u pozwanej spowodował zdarzenie drogowe, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód M. O., która przeniosła na powódkę wierzytelność związaną m. in z naprawą pojazdu, zaś strona pozwana wypłaciła odszkodowanie w kwocie łącznie 7 689,38 zł odmawiając wypłaty w pozostałym zakresie, podczas gdy wino ono wynieść 9 315,34 zł.

Strona pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu podnosząc, ze wypłacone przez nią odszkodowanie w całości pokryło szkodę, a ponadto poszkodowana miała możliwość skorzystania z naprawy pojazdu w warsztacie należącym do sieci warsztatów współpracujących z pozwana w rozliczeniu bezgotówkowym i podniosła, że nawet takiej odmowy nie uzasadniła.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 stycznia 2019 r. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego sprawca posiadający ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. spowodował szkodę w pojeździe marki H. (...) nr rej. (...) stanowiącym własność M. O.. Poszkodowana zgłosiła szkodę stronie pozwanej.

Okoliczność bezsporna

W dniu 8 stycznia 2019 r. poszkodowana przelała wierzytelność obejmującą koszty naprawy ww. pojazdu związane ze szkodą z dnia 7 stycznia 2019 r., koszty pojazdu zastępczego oraz inne związane z likwidacją szkody na rzecz S. F. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą Usługi (...) S. F.. Poszkodowana w przeszłości korzystała z usług naprawczych tej firmy. Wcześniej przedmiotowy samochód miał również uszkodzony w innym zdarzeniu zderzak. Koszty roboczogodziny w firmie powódki wynoszą za usługi blacharskie wynoszą 135 zł, a lakiernicze 145 zł netto

Dowód: umowa przelewu wierzytelności – k.10 – 112, wydruk z (...) k.27- 28, zeznania świadka A. F. (1) – k.72

Poszkodowana oświadczyła, że nie prowadzi działalności gospodarczej i uszkodzony pojazd nie jest środkiem trwałym oraz, że nie jest podatnikiem VAT.

Dowód: oświadczenie – k.13

Strona pozwana ustaliła wysokość szkody na kwotę 4 847,04 zł brutto zastrzegając, że nie jest to decyzja o wypłacie odszkodowania. Następnie pismem z dnia 14 stycznia 2019 r. strona pozwana wydała decyzję o przyznaniu odszkodowania w kwocie 4 847,04 zł.

Dowód: pismo strony pozwanej – k.14, kosztorys nr (...) – k.15 – 18, pismo pozwanej z 14.01.2019 r. – k.19 – 21

Powódka dokonała własnej wyceny szkody określając ją na kwotę 9 315,34 zł i następnie w dniu 28 stycznia 2019 r. na taką kwotę wystawiła fakturę za wykonane usługi ujmując w niej części zakupione w serwisie (...) w spółce (...). j w Ś. na kwotę 4 995,03 zł oraz koszty dodatkowe 246 zł i materiały drobne i dodatkowe 2 % od części.

Dowód: kosztorys E. nr (...) – k.22 – 23, faktura nr (...) – k.24, faktura (...) – k.25

Pismem z dnia 27 lutego 2029 r. strona pozwana wskazała, że przekazała do wpłaty na rzecz powódki kwotę 7 689,38 zł po weryfikacji kosztorysu powódki.

Dowód: pismo pozwanej z 27.02.2019 r. – k.26, zweryfikowany kosztorys – k.52 – 53, ustalenie wysokości szkody – k.54 verte – 56

Strona pozwana uznała czynności technologiczne, jakie należy wykonać, aby dokonać skutecznej naprawy, lecz dokonała potrącenia lakierowania zderzaka tylnego o 20 % ze względu na wcześniejsze nie mające związku przyczynowo – skutkowego ze szkodą (przetarcia) oraz nie uwzględniła kosztów obsługi administracyjnej szkody w kwocie 200 zł netto. W samochodzie naprawie blacharsko lakierniczej poddawane były drzwi przednie, drzwi tylne, błotnik tylny – strona prawa, błotnik przedni, drzwi przednie strona lewa. Błotnik tylny był naprawiany w sposób nie technologiczny z wykorzystaniem nadmiernej ilości materiału wypełniającego (szpachli). Całe nadwozie poddane było lakierowaniu renowacyjnemu w warunkach warsztatowych. W odniesieniu do szkody z dnia 7 stycznia 2019 r. biegły stwierdził, że zderzak tylny zakwalifikowany do wymiany, został wymieniony, polakierowany, według rachunku źródłowego powinien być to zderzak oryginalny, w chwili oględzin posiadał uszkodzenia w postaci przetarć powłoki lakierowej i deformacje po stronie lewej i prawej w części przedniej w obrębie mocowania błotników tylnych, pokrywa komory bagażnika zakwalifikowana do wymiany, wymieniona i polakierowana, ściana tylna zakwalifikowana do naprawy, naprawiona i polakierowana. Koszt naprawy z uwzględnieniem cen części oryginalnych dostępnych w sieci warsztatów autoryzowanych firmy (...) oraz stawki roboczogodziny wynoszącej 125 zł netto za usługi blacharskie oraz 135 zł netto za usługi lakiernicze mającej zastosowanie w nieautoryzowanym warsztacie prowadzonym przez powódkę – wykonawcę naprawy posiadającej właściwe zaplecze techniczne pozwalające na wykonanie naprawy wynosi 8 720,07 zł. Biegły nie uwzględnił kwoty 200 zł netto. Biegły potrącił koszt lakierowania zderzaka tylnego w wysokości 20 % ze względu na uszkodzenia bez związku ze szkodą. Naprawa przywróciła stan techniczny pojazdu przed szkodą, ale gdyby uwzględnić koszt lakierowania zderzaka tylnego, wartość samochodu wzrosłaby o 175,89 zł brutto. Użycie do naprawy części używanych do naprawy przedmiotowego samochodu nie przywróciłoby pojazdu po naprawie do stanu sprzed zdarzenia.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu techniki pojazdów samochodowych, kalkulacji warsztatowej, analizy rachunków i kosztorysów T. G. – k.84 – 113, pisemne wyjaśnienie opinii – k.141- 142

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne co do kwoty 1 030,69 zł.

Bezsporne były okoliczności związane z legitymacją procesową czynną powódki oraz odpowiedzialnością za przedmiotowe zdarzenie strony pozwanej, a także kwota dotychczas wypłaconego odszkodowania w kwocie 7 689,38 zł.

Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Stosownie zaś do treści art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

W niniejszej sprawie odpowiedzialność strony pozwanej ogranicza się zatem do uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu poszkodowanej marki H. (...), jakie powstały w związku ze zdarzeniem z dnia 7 stycznia 2019 r.

Rozstrzygając sprawę, Sąd oparł się na dowodach z dokumentów, opinii biegłego sądowego, jak również na zeznaniach świadka A. F. (1), którego zeznania były logiczne, spójne i korelowały z treścią pozostałych dowodów. Świadek wyjaśnił kwestie związane z wysokością stawki za roboczogodzinę prac blacharskich i lakierniczych oraz wskazał na wcześniejsze usługi świadczone na rzecz poszkodowanej.

Celem ustalenia kosztów naprawy pojazdu poszkodowanej, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki pojazdów samochodowych, kalkulacji warsztatowej, analizy rachunków i kosztorysów oraz wycen T. G., który posiada specjalistyczną wiedzę.

Sąd podzielił wnioski zawarte w opinii biegłego, która jest fachowa, rzetelna, wyczerpująca i poprzedzona oględzinami uszkodzonego pojazdu. Biegły sądowy w sposób rzeczowy i precyzyjny określił, które z elementów pojazdu poszkodowanej uległy uszkodzeniu wskutek przedmiotowej kolizji, wskazując jednocześnie, które z nich podlegają wymianie, a które naprawie. Biegły wyjaśnił, że naprawa winna zostać przeprowadzona z użyciem części oryginalnych W ocenie sądu biegły zasadnie obniżył koszty lakierowania zderzaka tylnego o 20 %, skoro uszkodzenia na nim nie są związane ze szkodą z dnia 7 stycznia 2019 r., ponieważ w przeciwnym razie prowadziłoby to do wzrostu wartości pojazdu o 175,89 zł brutto pojazdu. Strona pozwana nie może odpowiadać za uszkodzenia, które nie pozostają w związku przyczynowym z przedmiotową szkodą. Zwrócić należy uwagę, że podczas oględzin pojazdu przez biegłego w 2023 r. kiedy samochód był już naprawiony, zderzak posiadał uszkodzenia w postaci przetarć powłoki lakierowej i deformacje (k.90 akt sprawy). Nie sposób więc zgodzić się z powódką, która wyraziła swoje stanowisko w piśmie z dnia 26 września 2023 r. Zdaniem sądu, zarówno uszkodzenia powstałe wcześniej, przed zdarzeniem z dnia 7 stycznia 2019 r., aj i po naprawie pojazdu strona pozwana nie odpowiada. Skoro zderzak został wymieniony i polakierowany po zdarzeniu z 7 stycznia (...). w warsztacie powódki, to później powstałe uszkodzenia widoczne podczas oględzin pojazdu w 2023 r. nie pozostają w związku przyczynowym ze szkodą, za która odpowiada pozwana. Z tego względu sąd nie uwzględnił kwoty 175,89 zł. Zwrócić należy uwagę, że świadek A. F. zeznawał także, ze pojazd wcześniej był też naprawiany w warsztacie powódki przed 7 stycznia 2019 r., jednak nie determinuje to odpowiedzialności pozwanej.

Słusznie nie uwzględnione zostały koszty 246 zł brutto jako koszty administracyjne. W istocie z tak sformułowanego żądania, oględnie opisanego w fakturze z dnia 28 stycznia 2019 r. jako prace dodatkowe i materiały drobne i dodatkowe, nie wynika, czego konkretnie dotyczą i w związku z tym są nieweryfikowalne, a w konsekwencji tego podlegały oddaleniu.

Brak jest uzasadnienia, aby poszkodowana w kolizji drogowej zobowiązana była do naprawy swojego pojazdu w warsztatach współpracujących z pozwaną z zastrzeżeniem, że w przeciwnym razie pozwana pokryje koszty naprawy jedynie do kwoty, jaką sama zaoferowała. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że przy ustaleniu wysokości odszkodowania winno się brać pod uwagę wydatki rzeczywiście poniesione przez poszkodowanego, jeśli mieszczą się one w granicach cen obowiązujących na lokalnym rynku lokalnym dla poszkodowanego. Powódka tę okoliczność wykazała przedstawiając fakturę z 28 stycznia 2019 r., która została następnie zweryfikowana przez biegłego sądowego. Zwrócić należy uwagę, że nawet jeśli poszkodowana nie podjęłaby działań zmierzających do odtworzenia wcześniej istniejącego stanu rzeczy, należy wziąć pod uwagę hipotetyczne nakłady, jakie przy uwzględnieniu przeciętnych cen mogą okazać się niezbędne do naprawienia szkody.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, że strona pozwana zobowiązana jest do pokrycia kosztów naprawy pojazdu według średnich stawek obowiązujących w warsztatach rzemieślniczych w kwocie 125 zł za prace blacharskie i 135 zł za prace lakiernicze, a w konsekwencji do zapłaty kwoty 1030,69 zł jako różnicy kosztów naprawy pojazdu poszkodowanej według wyliczenia biegłego w kwocie 8 720,07 zł a dotychczas wypłaconą przez pozwaną kwotą 7 689,38 zł. Dalej idące powództwo o zapłatę odszkodowania podlegało oddaleniu jako bezzasadne.

Sąd zasądził odszkodowanie z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 lutego 2019 r. Skoro poszkodowana zgłosiła szkodę 8 stycznia 2019 r., co wynika z numeru akt szkody, a strona pozwana poza zakwestionowaniem terminu początkowego odsetek nie wskazała na żadne argumenty w tym zakresie, to zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, termin początkowy naliczania odsetek nie jest przedwczesny, ponieważ termin 30 – dniowy upływał 7 lutego 2019 r.

Powódka wygrała proces w 63 %, zaś strona pozwana w 37 %. Koszty procesu powódki wyniosły łącznie 2 717 zł (200 zł opłata od pozwu, 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 1 600 zł zaliczka i 900 zł koszty zastępstwa procesowego, a więc na rzecz powódki należało zasądzić kwotę) 1 711,71 zł (2 717 zł x 63 %). Koszty pozwanej wyniosły 900 zł, a więc od powódki na rzecz pozwanej zasądzono kwotę 333 zł tytułem kosztów procesu. W obu przypadkach (pkt III i IV) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie id dnia uprawomocnienia się wyroku w myśl art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

W związku z tym, że pobrana zaliczka okazała się niewystarczająca i Sąd Rejonowy w Kłodzku poniósł tymczasowo z wydatków Skarbu Państwa kwotę 220,10 zł (6,90 + 213,20), to zgodnie z przepisem art.113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, stosownie do wyniku procesu, sąd nakazał uiścić stronie pozwanej na rzecz SP – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 138,66 zł (220,10 x63 %) tytułem brakujących kosztów sądowych, natomiast od powódki należna jest kwota 81,44 zł (220,10 zł x 37 %) i tę kwotę sąd nakazał ściągnąć stronie pozwanej z roszczenia zasądzonego na rzecz powódki na rzecz SP – Sądu Rejonowego w Kłodzku.

04.03.2024 r.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi strony powodowej;

K.. 14 dni.