Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

Powód M. J. wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. kwoty 5 300 zł tytułem zadośćuczynienia za doznana krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 8 października 2019 r. oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu. Powód podał, że 12 września 2019 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego doznał obrażeń ciała , a strona pozwana przeprowadziła postępowanie likwidacyjne i wypłaciła mu kwotę 700 zł zadośćuczynienia oraz 663,39 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia oraz kwotę 50 zł tytułem zwrotu kosztów przejazdu. Powód podniósł, że doznał obrażeń ciała w postaci skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa, stosował leczenie przeciwbólowe, zwichnięcia i, skręcenia i naderwania więzadeł odcinka lędźwiowego oraz miednicy. Ponadto powód podniósł, że do dzisiaj odczuwa bóle i dolegliwości związane ze zdarzeniem z dnia 12 września 2019 r.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu podnosząc, że przyznała powodowi adekwatne zadośćuczynienie w kwocie 700 zł po skierowaniu powoda na badanie przez lekarzy specjalistów, którzy nie stwierdzili u powoda przewlekłych dolegliwości bólowych związanych ze zdarzeniem. Strona pozowana z ostrożności procesowej zakwestionował również roszczenie w zakresie odsetek, które jej zdaniem mogą należeć się ewentualnie od daty wyrokowania

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód M. J. w dniu 12 września 2019 r. uczestniczył w zdarzeniu drogowym, którego sprawca ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A.

Okoliczność bezsporna

Powodowi została udzielona pomoc medyczna na (...) /centrum Medycznego w P., gdzie rozpoznano u niego skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa, skręcenie i naderwanie odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Powodowi zalecono oszczędzający tryb życia, leki przeciwbólowe, korzystanie z kołnierza ortopedycznego do czasu kontroli w poradni z przerwą od noszenia kołnierza w czasie odpoczynku nocnego, okłady rozgrzewające na mięśnie przykręgosłupowe. Powód otrzymał zwolnienie lekarskie od 12 września 2019 r. do 19 września 2019 r. oraz skierowanie do poradni urazowo – ortopedycznej.

Dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego – k.22 – 24 (65 – 66), zaświadczenie lekarskie – k.37, skierowanie do poradni specjalistycznej – k.38

Powód po zdarzeniu odczuwał ból kręgosłupa w odcinku szyjnym i lędźwiowym, zażywał leki przeciwbólowe, przestał być aktywny fizycznie jak przed wypadkiem. Powód nie uczestniczył też w obowiązkach domowych oraz rodzicielskich ze względu na odczuwany ból.

Dowód: zeznania świadka R. J. – k.61, zeznania powoda – k.62

Powód udał się do lekarza POZ, który skierował go do ortopedy. Wizyta miała miejsce 7 października 2019 r. Ortopeda skierował powoda na zabiegi fizjoterapeutyczne. Druga wizyta miała miejsce 18 listopada 2019 r.

Dowód: historia zdrowia i choroby pacjenta – k.25 – 27, 28 – 29 , (66 verte, 68, 69)

Powód odbył rehabilitację od 28 października 2019 r. do 12 listopada 2019 r.

Dowód: zaświadczenie z 13.11.2019 r. – k.31, karta badania fizjoterapeutycznego – k.32 – 33, skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne – k.39

Kolejna wizytę u ortopedy powód miał w dniu 22 stycznia 2020 r. i otrzymał skierowanie na RTG kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego oraz zabiegi fizjoterapeutyczne. W dniu 12 kwietnia 2021 r. podczas teleporady powód uskarżał się lekarzowi medycyny rodzinnej na dolegliwości bólowe kręgosłupa L-S promieniowaniem bólu do pachwiny prawej, trudności ze sprawnym poruszeniem się i zasypianiem. Kolejna teleporada była 16 kwietnia 2021 r., podczas której powód prosił o przedłużenie zwolnienia lekarskiego z uwagi na utrzymujący się ból kręgosłupa L-S.

Dowód: historia zdrowia i choroby – k. 74, 77, 78

Powód odbywał wizyty u lekarza medycyny rodzinnej oraz ortopedy – traumatologa wskazując, że utrzymuje się u niego silny ból kręgosłupa z promieniowaniem do prawej nogi, zalecono leki. Powód otrzymał zwolnienie lekarskie od 2 do 14 października 2021 r. W dniu 15 października 2021 r. zgłosił się do lekarza medycyny rodzinnej poprzez teleporadę podając, ze utrzymuje się u niego ból kręgosłupa L-S z promieniowaniem do nogi i prosił o przedłużenie zwolnienia lekarskiego.

Dowód: historia zdrowia i choroby – k. 76,79, 80, 83, 84, 85, 86, 87, 88, 89, 92, 93, 94, 95, 96, 97, 99, skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne – k.74 verte – 75

W wyniku zdarzenia z dnia 12 września 2019 r. powód doznał urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego bez zaburzeń ruchomości bez objawów korzeniowych oraz urazu kręgosłupa lędźwiowego bez następstw. Podjęte leczenie i rehabilitacja były zasadne

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii – traumatologii S. G. – k.104 – 107

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu co do kwoty 4 300 zł.

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawał fakt zaistnienia w dniu 12 września 2019 r. kolizji z udziałem powoda. Strona pozwana jako ubezpieczyciel sprawcy zdarzenia przyjęła swoją odpowiedzialność, zakwestionowała jednak zasadność roszczenia dochodzonego pozwem, wskazując, że przyznane dotychczas świadczenie, rekompensuje powodowi doznaną krzywdę.

Podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie był przepis art. 445 § 1 k.c. w zw. z art.444 § 1 in princ. k.c. który stanowi, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody Sąd może także przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie „sumy odpowiedniej” użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być „odpowiednia” w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Ustalenie, czy podawane przez powoda dolegliwości pozostają w związku przyczynowym z przedmiotową kolizją drogową wymagało wiadomości specjalnych z zakresu ortopedii - traumatologii, dlatego też Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego tej specjalności.

Sąd w całości podzielił wnioski zawarte w wydanej przez biegłego S. G. opinii, która jest rzetelna, fachowa, logiczna, poparta bezpośrednimi badaniami powoda oraz analizą dokumentacji medycznej. Ustalenia dokonane przez biegłego jednoznacznie wskazują, że w wyniku wypadku z 12 września 2019 r. powód doznał urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego i urazu skrętnego odcinka lędźwiowego. Mimo iż przedmiotowa kolizja nie miała poważnego charakteru, to od 12 września 2019 r. wpływała ona na codzienne funkcjonowanie powoda z uwagi odczuwane dolegliwości bólowe i promieniowanie do nogi prawej. Należy podnieść, że odczuwany ból ma zawsze charakter subiektywny i indywidualny, trudno zatem uznać, jaka była skala bólu odczuwanego przez powoda. Nie ulega jednak wątpliwości, że doznany uraz był dla niego źródłem cierpienia i w początkowym okresie mógł utrudniać normalne wypełnianie funkcji społecznych czy zawodowych. Świadczy o tym chociażby okoliczność pozostawania na zwolnieniu lekarskim, a ponadto w wyniku zdarzenia odczuwała niewielkie wzmożenie napięcia mięśni przykręgosłupowych i zalecono zabiegi fizjoterapeutyczne.. w wyniku zdarzenia doszło do niewielkiego naciągnięcia mięśni przykręgosłupowych, co skutkowało niewielkim i krótkotrwałym zaburzeniem ruchomości kręgosłupa szyjnego. Należy podnieść, że nawet w przypadku niewielkiej kolizji może dojść do urazów, których skutki będą utrzymywały się przez dłuższy okres. Ból odczuwany przez poszkodowanego w kolizji drogowej ma zawsze charakter subiektywny i indywidualny. Trudno zatem wskazać, jaka była konkretna skala bólu odczuwanego przez powoda w związku z doznanymi urazami. Nie ulega jednak wątpliwości, że uraz kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego był dla powoda źródłem cierpienia fizycznego oraz mógł powodować ograniczenia w początkowym okresie po wypadku. O natężeniu bólu i niemożności należytego wykonywania wszystkich czynności przez powoda świadczy również okoliczność przebywania na zwolnieniu lekarskim oraz zeznania powoda i świadka R. J..

Niemniej, z opinii biegłego wynika, że rokowania co do stanu zdrowia powoda są pomyślne, zaś w przyszłości nie powinny ujawnić się inne następstwa zdarzenia, poza już ujawnionymi.

Mając na uwadze dokonane w sprawie ustalenia, Sąd nie miał wątpliwości, że zdarzenie z 12 września 2019 r. negatywnie wpłynęło na codzienne funkcjonowanie powoda, było źródłem cierpienia fizycznego oraz ograniczyło czasowo jego aktywność zawodową i sportową. Powód zmuszony był podjąć leczenie i rehabilitację, zażywać leki przeciwbólowe. Z tego względu należało uznać, że adekwatnym zadośćuczynieniem do krzywdy, jakiej doznał powód będzie suma 5 000 zł. Skoro w ramach postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła powodowi 700 zł, należało zasądzić kwotę 4 300 zł. Bez znaczenia jest, że biegły nie stwierdził u powoda uszczerbku na zdrowiu. Jego brak nie wpływa na zasadność roszczenia powoda. O odsetkach orzeczono na podstawie art.482 k.c. w zw. z art.14 ust.1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Wyrok w sprawie zadośćuczynienia nie jest wyrokiem konstytutywny, by zasądzać odsetki od daty wyrokowania, jak oczekiwałby tego strona pozwana.

Sąd nie uwzględnił żądania zadośćuczynienia w całości, ponieważ z przeprowadzonych dowodów wynikało, iż powód posiada również zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego wpływające na odczuwane przez niego dolegliwości, jednak – co należy podkreślić – nie świadczą one o tym, że w wyniku przedmiotowego zdarzenia, a nadto ograniczenia ruchomości w prawym stawie biodrowym i z tego względu oddalił dalej idące powództwo.

O kosztach procesu orzeczono na mocy art. 100 k.p.c. przy uwzględnieniu art. 98 § 1 ² k.p.c. stosunkowo je rozdzielając. Powód wygrał proces w 81 %, strona pozwana w 19 %. Koszty procesu poniesione przez powoda wyniosły 2 864,80 zł (400 zł opłata sądowa, 17 zł opłata skarbowa, 647,80 opinia, 1 800 zł koszty zastępstwa procesowego), zatem należą mu się koszty w kwocie 2 320,49 zł (2 864,80 zł x 81 %). Strona pozwana poniosła koszty w kwocie 1 800 zł, a więc z tej kwoty 19 %, to 342 zł.

3.11.2023 r.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi strony pozwanej;

K.. 14 dni.