Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

VI K 217/13 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Kłodzku z 2013-12-18

Sygn. akt VI K 217/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2013 roku

Sąd Rejonowy, VI Wydział Karny w Kłodzku w składzie:

Przewodniczący SSR Mirosław Irzycki

Protokolant Monika Dominikiewicz

przy udziale Prokuratora Barbary Lenart-Truczki

po rozpoznaniu dnia 17 lipca 2013 roku, 25 września 2013 roku, 20 listopada 2013 roku i 18 grudnia 2013 roku

sprawy karnej

K. O., ur. (...) w D.

syna Z. i L. zd. R.

oskarżonego o to, że: w okresie od 14 marca do 15 marca 2013 roku w K., woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dokonał włamania do budynku jednorodzinnego przy ul. (...) w ten sposób, że wepchnął okno, po czym dostał się do wnętrza budynku, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia elementów instalacji centralnego ogrzewania w postaci rur miedzianych w ilości 75,80 metra, baterii mosiężnej, kształtek połączeniowych oraz kolanek miedzianych o łącznej wartości 3.000 złotych działając na szkodę L. K. (1);

to jest o czyn z art. 279§1 kk w zw. z art. 12 kk

I.  Oskarżonego K. O. uznaje za winnego tego, że w okresie od dnia 14 marca 2013 roku do dnia 15 marca 2013 roku w K., województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dokonał włamania do budynku jednorodzinnego przy ulicy (...) w ten sposób, że po wypchnięciu pleksy zabezpieczającej okno w drzwiach wejściowych do budynku i następnie po otworzeniu zamków w drzwiach wejściowych do budynku, wszedł do środka budynku, skąd zabrał w celu przywłaszczenia elementy instalacji centralnego ogrzewania oraz instalacji wodnej i gazowej w postaci rur miedzianych w ilości 96,80 metra, 12 sztuk złączek i kolanek miedzianych, 6 sztuk redukcji miedzianych, 8 sztuk śrubunek mosiężnych oraz baterię mosiężną o łącznej wartości 3.064,23 złotych działając na szkodę L. K. (1), to jest popełnienia czynu wyczerpującego ustawowe znamiona występku określonego art. 279§1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 279§1 kk w zw. z art. 12 kk wymierza karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

II.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. L. B. kwotę 929,88 złotych tytułem nieopłaconej, a udzielonej z urzędu pomocy prawnej oskarżonemu.

III.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym kwotę 180 złotych tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Oskarżony K. O., zamieszkały w K. przy ulicy (...), w dniu 12 marca 2012 roku w godzinach wieczornych udał się na ulicę (...) w K. i tam chodząc po posesjach tam znajdujących się nieruchomości rozglądał się czy nie ma możliwości zabrania stamtąd jakiegoś złomu. Kiedy wszedł na podwórko posesji nr (...) przy tej ulicy usytuowanej, to po zajrzeniu do wnętrza budynku tam znajdującego się zobaczył, że tam znajdują się miedziane rurki przymocowane do grzejników, też stwierdzając, że w tym budynku przeprowadzany jest remont jego. Następnie w dniu 13 marca 2012 roku oskarżony ponownie udał się na posesję tego budynku, a to w celu stwierdzenia „czy ktoś tam się nie kręci” oraz czy właściciele budynku czasem tam nie nocują. Kolejnego następnego dnia, a to już 14 marca 2013 roku oskarżony ponownie udał się do tego budynku z zamiarem dokonania włamania do niego, i dokonał włamania do niego w ten sposób, że po wypchnięciu pleksy zabezpieczającej okno w drzwiach wejściowych tego budynku i następnie po otworzeniu zamków w drzwiach wejściowych tego budynku, wszedł do jego środka, skąd następnie z dwóch pomieszczeń jego zabrał w celu przywłaszczenia elementy instalacji centralnego ogrzewania oraz instalacji wodnej i gazowej w postaci rur miedzianych z kształtkami i kolankami, wyrywając je ze ścian i z grzejników, następnie rurki te łamiąc na odcinki 20-30 centymetrowe. Po zapakowaniu do torby tych rzeczy oskarżony udał się do skupu złomu w J., je tam sprzedając i otrzymując za nie kwotę 217,93 złotych. Z kolei oskarżony ponownie kolejnego dnia, a to już w dniu 15 marca 2012 roku, około godziny pierwszej w nocy, kontynuując swój pierwotny zamiar przestępczy, udał się znów do tego budynku usytuowanego przy ulicy (...) w K., gdzie po wejściu do jego środka, ponownie po wymontowaniu, ze ścian i grzejników zabrał kolejne rurki miedziane, także je wyrywając ze ścian i grzejników, też jak poprzednio je łamiąc na 20-30 centymetrowe odcinki, wraz z różnego rodzaju kształtkami i kolankami, będących elementami instalacji centralnego ogrzewania, wodnej i gazowej oraz także zabrał w celu przywłaszczenia baterię mosiężną. Później ze skradzionymi tymi rzeczami udał się oskarżony ponownie na skup złomu w J., gdzie je sprzedał, otrzymując kwotę 453,10 złotych. W sumie oskarżony z budynku tego usytuowanego przy ulicy (...) w K. w wyniku dokonanej tam kradzieży z włamaniem zabrał w celu przywłaszczenia elementy instalacji centralnego ogrzewania oraz instalacji wodnej i gazowej w postaci rur miedzianych o łącznej ilości 96,80 metrów, 12 sztuk złączek i kolanek miedzianych, 6 sztuk redukcji miedzianych, 8 sztuk śrubunek mosiężnych oraz baterię mosiężną, wszystko o łącznej wartości 3.064,23 złotych, na szkodę pokrzywdzonej L. K. (1), właścicielki tej nieruchomości.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. O. – karta 16-18 i 74 akt sprawy, zeznania pokrzywdzonej L. K. (2) – karta 2-5, 11 i 75-76 akt sprawy, opinia biegłego sądowego z zakresu mechaniki dnia 04 listopada 2013 roku – karta 124-128 i 131-135 akt sprawy oraz opinia ustna z dnia 20 listopada 2013 roku – karta 143-144 akt sprawy, zeznania świadków: K. L. – karta 106 -107 akt sprawy, A. K. – karta 144-145 akt sprawy, J. C. – karta 157 akt sprawy, J. P. – karta 22-23 akt sprawy, notatka urzędowa z dnia 16 marca 2013 roku – karta 1 akt sprawy, formularze przyjęcia odpadów nr: (...) z dnia 14 marca 2013 roku i (...) z dnia 15 marca 2013 roku – karta 24, 25, 101 i 102 akt sprawy, pismo świadka J. P. z dnia 09 września 2013 roku – karta 100 akt sprawy, materiał poglądowy – karta 21 akt sprawy, pismo Komisariatu Policji w K. z dnia 20 sierpnia 2013 roku – karta 95 akt sprawy.

Oskarżony K. O. był już wcześniej karany sądownie, dwukrotnie, za przestępstwa przeciwko mieniu, a określonych art. 278§5 kk i art. 278§1 kk w zw. z art. 11§2 kk oraz art. 278§1 kk, na kary pozbawienia wolności, w tym również na karę pozbawienia wolności z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia jej wykonania wyrokiem Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 26 października 2010 roku (sygn. akt VI K 1094/10), następnie zarządzonej do wykonania postanowieniem Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 25 lutego 2013 roku .

dowód: dane o karalności – karta 114-115 akt sprawy, odpis wyroków Sądu Rejonowego w K. z dnia: 07 lutego 2013 roku o sygn. akt VI K 805/12 – karta 19 akt sprawy i z dnia 26 października 2010 roku o sygn. akt VI K 1094 – karta 20 akt sprawy.

Oskarżony K. O. do winy przyznał się i na rozprawie głównej skorzystał z uprawnienia odmowy składania wyjaśnień (karta 74 akt sprawy). Oskarżony wyjaśniając w toku dochodzenia (karta 16-18 akt sprawy) podał praktycznie zgodnie z ustalonym stanem faktycznym, podając jedynie odmiennie, że do budynku pokrzywdzonej włamał się po uprzednim wypchnięciu jednego z zamkniętych na zamek okien, też podając, że pierwszy raz do tego budynku pokrzywdzonej przyszedł dnia 14 marca 2013 roku po południu, już w okresie zapadających ciemności, a ponownie dnia 15 marca 2013 roku około godz. 1-2 w nocy, a z kolei na rozprawie głównej odpowiadając na pytania podał oskarżony, że rurek miedzianych zabrał około 20 kg, również podając, że tych rurek mogło być łącznie 75,80 metrów, i które wszystkie wraz z też skradzionymi kolankami i kształtkami oraz skradzioną baterią mosiężna, sprzedał na skupie złomu (karta 74 odwrót akt sprawy).

Sąd zważył co następuje.

W kontekście zebranego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego, w tym i zeznań pokrzywdzonej L. K. (1), zeznań świadków: K. L., J. C., A. K., J. P., opinii biegłego sądowego z zakresu mechaniki (karta 124-128, 131-135 oraz 143-145 akt sprawy), a także materiału dowodowego w postaci formularzy przyjęcia odpadów o nr: (...) z dnia 14 marca 2013 roku i (...) z dnia 15 marca 2013 roku skupu złomu w J. (karta 24, 25, 101 i 102 akt sprawy), wina i sprawstwo oskarżonego K. O. odnośnie zarzucanego i przypisanego mu czyn, a wyczerpującego ustawowe znamiona występku określonego art. 279§1 kk w zw. z art. 12 kk jest niewątpliwą i niepodlegającą kwestionowaniu, zwłaszcza, że oskarżony wyjaśniając do winy przyznał się, przyznając się do dokonania kradzieży z włamaniem do budynku stanowiącego własność pokrzywdzonej L. K. (1) i dokonania stamtąd zaboru w celu przywłaszczenia elementów instalacji centralnego ogrzewania oraz instalacji wodnej i gazowej w postaci rur miedzianych, złączek i kolanek miedzianych oraz baterii mosiężnej.

W tej sytuacji Sąd uznał za w pełni wiarygodne zeznania pokrzywdzonej L. K. (1) oraz w pierwszej kolejności zeznania świadków K. L. i A. K., funkcjonariuszy policji przeprowadzających czynności służbowe i procesowe na miejscu tej kradzież z włamaniem po jej ujawnieniu przez pokrzywdzoną, zeznania pokrzywdzonej potwierdzających i wspierających, również w zakresie podawanego przez nią sposobu dokonania tego włamania, a to mającego być dokonanego przez wypchnięcie pleksy zabezpieczającej okno w drzwiach wejściowych tego budynku umożliwiającym następnie otworzenie zamków w drzwiach wejściowych tego budynku i wejście do jego wnętrza, również w sytuacji podawanej przez pokrzywdzoną, że tego włamania nie dokonano poprzez wypchnięcie jednego z okien budynku, ponieważ te wszystkie, nowe, zamknięte były na zamki, uniemożliwiające ich wypchnięcie, a jedno z okien ujawnione otwarte, nienoszące jakichkolwiek uszkodzeń, musiało zostać otwarte od środka, i którym sprawca właśnie następnie z budynku wyszedł.

W tej sytuacji wobec powyższego Sąd nie dał wiary wersji podawanej przez oskarżonego, że do budynku pokrzywdzonej wszedł przez okno wcześniej je wypychając, przy czym w tym zakresie podnieść należy, że gdyby nawet przyjąć za wiarygodną wersję oskarżonego w tym zakresie podaną, to sytuacji prawnej i procesowej oskarżonego jak i zasadności tezy oskarżenia ona by nie zmieniła w odniesieniu przyjęcia poglądu o dokonaniu czynu wyczerpującego ustawowe znamiona kradzieży z włamaniem określonej art. 279š1 kk. Podnieść należy w tym zakresie, że kradzież z włamaniem zachodzi wtedy, gdy sprawca zabiera mienie w celu przywłaszczenia w następstwie usunięcia przeszkody materialnej, będącej częścią konstrukcji pomieszczenia zamkniętego lub specjalnym zabezpieczeniem chroniącym dostęp do mienia (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 1980 roku, VII KZP 48/78, OSNKW 1980, nr 8, poz. 65, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 03 lutego 1999 roku, V KKN 566/98.). Rodzaj zabezpieczenia, jego skuteczność czy łatwość pokonania nie ma znaczenia dla stwierdzenia włamania, jeżeli tylko z charakteru zabezpieczenia wynika zamiar użytkownika, posiadacza czy właściciela mienia niedopuszczenia do niego niepowołanych osób (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 sierpnia 1985 roku, I KR 212/85, OSNKW 1986, nr 11-12, poz. 97.). Tak więc praktycznie istota włamania, które przecież nie musi polegać na użyciu siły fizycznej lub zniszczeniu przeszkody chroniącej dostępu do mienia, polega na zachowaniu, którego podstawową cechą jest nieposzanowanie wyrażonej przez dysponenta rzeczy woli zabezpieczenia jej przed innymi osobami.

Rodzaj, ilość, charakter oraz wartość mienia skradzionego pokrzywdzonej L. K. (1), wynika nie tylko z jej zeznań, zeznań świadka J. P., od oskarżonego mienie pokrzywdzonej skradzione kupującego, ale również i też z wyjaśnień oskarżonego, zbieżnie z pokrzywdzoną w tym zakresie wyjaśniającego, a i także, jeżeli nie przede wszystkim, z opinii biegłego sądowego z zakresu mechaniki (karta 124-128 i 131-135 oraz 143-145 akt sprawy), w sposób dokładny i precyzyjny to ustalającego i wyliczającego, po wcześniejszym dokonaniu oględzin miejsca ich kradzieży, a którą to opinię Sąd uznał za w pełni jasną, pełną i pozbawioną sprzeczności oraz nielogiczności.

Wobec powyższego Sąd uznał oskarżonego K. O. za winnego tego, że w okresie od dnia 14 marca 2013 roku do dnia 15 marca 2013 roku w K., województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dokonał włamania do budynku jednorodzinnego przy ulicy (...) w ten sposób, że po wypchnięciu pleksy zabezpieczającej okno w drzwiach wejściowych do budynku i następnie po otworzeniu zamków w drzwiach wejściowych do budynku, wszedł do środka budynku, skąd zabrał w celu przywłaszczenia elementy instalacji centralnego ogrzewania oraz instalacji wodnej i gazowej w postaci rur miedzianych w ilości 96,80 metra, 12 sztuk złączek i kolanek miedzianych, 6 sztuk redukcji miedzianych, 8 sztuk śrubunek mosiężnych oraz baterię mosiężną o łącznej wartości 3.064,23 złotych, działając na szkodę L. K. (1), to jest popełnienia czynu wyczerpującego ustawowe znamiona występku określonego art. 279§1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 279§1 kk w zw. z art. 12 kk wymierzył karę 1 roku pozbawienia wolności jako kary w pełni realizującej wymogi zasad prewencji ogólnej i szczególnej oraz sprawiedliwej odpłaty, też biorąc pod uwagę, że czyn przypisany oskarżonemu, a którego popełnienie oskarżony wcześniej zaplanował i ten przestępczy zamiar swój zrealizował również w ramach dyspozycji przepisu art. 12 kk, cechuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości i jest on nagminnie popełniany, też biorąc pod uwagę fakt, że czynu tego oskarżony dopuścił się będąc już karanym za czyny podobne. I tak oskarżony był karany wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 26 października 2010 roku (sygn. akt VI K 1094/10) za czyn z art. 278§5 kk, art. 278§1 kk w zw. z art. 11§2 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia jej wykonania tytułem próby na okres lat 3, a która to kara pozbawienia wolności postanowieniem Sądu Rejonowego w K. z dnia 25 lutego 2013 roku została zarządzona do wykonania oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 07 lutego 2013 roku (sygn. akt VI K 805/12) za czyn z art. 278§1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, co jednoznacznie uprawnia do przyjęcia poglądu o nieskuteczności prowadzonej wcześniej wobec oskarżonego, niewątpliwie przejawiającego cechy znacznej demoralizacji, w warunkach wolnościowych resocjalizacji, i konieczności poddania go takiej obecnie, ale mającej już być prowadzonej w warunkach izolacyjnych.

Orzeczona wobec oskarżonego bezwzględna kara pozbawienia wolności realizuje więc w tej sytuacji zasady i dyrektywy sądowego wymiaru kary określone art. 53 kk, a też i uwzględnia fakt, że oskarżony dokonując zaboru w celu przywłaszczenia elementów instalacji centralnego ogrzewania oraz instalacji wodnej i gazowej w postaci rur miedzianych w ilości 96,80 metra, 12 sztuk złączek i kolanek miedzianych, 6 sztuk redukcji miedzianych i 8 sztuk śrubunek mosiężnych, jednocześnie dokonał nieodwracalnego fizycznie zniszczenia tych instalacji, narażając tym samym pokrzywdzoną na znaczne wydatki finansowe związane z jej odtworzeniem, a która zeznając te określiła na 100.000 złotych (karta 75 odwrót akt sprawy) i która także wskazała na obsceniczne zachowanie oskarżonego w czasie pobytu jego w jej budynku, kiedy to tam załatwił potrzebę fizjologiczną, załatwiając się do wiaderka,, a które to takie zachowanie, wykazujące też niejako pogardę dla pokrzywdzonej oraz anormalne poczucie bezkarności, jest też dalszym potwierdzeniem jego pełnej demoralizacji i zaniku jakichkolwiek zasad moralno-etycznych, a wymagającego również stanowczego napiętnowania.

O kosztach sądowych Sąd orzekł w oparciu o przepisy art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973 roku (Dz. U. z 1983 roku, Nr 49, poz. 223 z późn. zm.). Natomiast orzeczenie o zasądzeniu na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. L. B. kwoty 929,88 złotych tytułem nieopłaconej, a udzielonej z urzędu pomocy prawnej oskarżonemu znajduje uzasadnienie w §2 ust. 1, 2, i 3, § 3 ust. 1, §14 ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 1 i §16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielanej z urzędu z dnia 28 września 2002 roku (Dz. U. z dnia 25 lutego 2013 roku, poz. 461).

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Monika Schwenderling
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Kłodzku
Osoba, która wytworzyła informację:  Mirosław Irzycki
Data wytworzenia informacji: