Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

WYROK

UZASADNIENIE

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 stycznia 2017 roku oskarżony S. S. (1) przebywał u swojej znajomej K. B. (1) w L. , gdzie został zaproszony na obiad. Oskarżony wraz K. B. (1) przebywali w kuchni , a następnie oskarżony pojechał do swojego miejsca zamieszkania. Po kilku dniach K. B. (1) zadzwoniła do oskarżonego pytając go czy zabrał z mieszkania 150 Euro, gdy ten zaprzeczył oświadczyła że pieniądze zginęły, jej ojciec oskarżył ja o kradzież, a ona będąc na policji przyznała się do dokonania kradzieży.

W dniu 17 stycznia 2017 roku I. B. (1) na Komisariacie Policji w N. złożył zawiadomienie o przestępstwie wskazując, iż z jego mieszkania zostało zabranych 150 Euro a o popełnienie tego czynu podejrzewa mężczyznę który w dniu 14.01. 2017 roku przebywał u jego córki.

/ dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. S. k. 56-58

zeznania świadków : H. M. k. 112

I. B. k. 1-2, 5, 99

D. B. k. 10, 90

M. B. k. 12, 91/

W chwili obecnej oskarżony pozostaje w związku konkubenckim , w miejscu zamieszkania ma pozytywną opinię środowiskową.

/ dowód: wywiad środowiskowy k.107-108/

Oskarżony S. S. (1) stojący pod zarzutem popełnienia czynu z art. 278§1 kk nie przyznał się do winy i w złożonych wyjaśnieniach podał, że krytycznego dnia faktycznie przebywał w mieszkaniu K. B. (1) jednak zaprzeczył aby dokonał kradzieży pieniędzy.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd nie znalazł podstaw do przypisania oskarżonemu sprawstwa odnośnie popełnienia zarzucanego mu czynu.

Oskarżony w złożonych wyjaśnieniach zaprzeczył aby dokonał kradzieży pieniędzy wskazał, iż po opuszczeniu zakładu karnego posiadał środki finansowe na bieżące utrzymanie. Osobą , która wskazywała na sprawstwo oskarżonego jest świadek K. B. (1) jednak zdaniem Sądu z uwagi na treść zeznań świadka składanych na poszczególnych etapach postępowania, a także sprzeczne relacje o zdarzeniu jakie przekazała innym osobom - członkom swojej rodziny wiarygodność świadka budzi wątpliwości. Zeznania K. B. (1) są nielogiczne, wewnętrznie sprzeczne, przy czym przesłuchiwana na rozprawie świadek nie potrafiła sprzeczności tych wyjaśnić.

Z zeznań świadka H. M. wynika, iż po złożeniu zawiadomienia o przestępstwie przez I. B. (1) rozmawiał on z K. B. (1) na temat przedmiotowego zdarzenia, w/w przyznała, iż zabrała pieniądze , natomiast w rozmowie telefonicznej z S. S. zaprzeczył on aby dokonał kradzieży pieniędzy. Z kolei I. B. (1) zeznając po raz kolejny wskazał, iż w wypadku ustalenia że kradzieży dokonała jego córka składa wniosek o ściganie podał też , iż córka od kilku dni nie przebywa w domu. Zeznając w charakterze świadka w dniu 7.02.2017 roku K. B. (1) potwierdziła , że w trakcie rozpytania przyznała się do zabrania pieniędzy, zrobiła to gdyż chciała uchronić przed odpowiedzialnością karną oskarżonego, który wcześniej przebywał w zakładzie karnym, jednak w rzeczywistości to on zabrał pieniądze. Zeznając na rozprawie w dniu 16.01.2018 roku K. B. (1) podała szereg okoliczności obciążających oskarżonego o których wcześniej nie mówiła m.in. w zakresie podawania jej środków odurzających a także zeznała, iż w chwili przesłuchania w dniu 7.02.2017 roku była pod ich wpływem, był wykonywany test – okolicznościom tym zaprzeczył funkcjonariusz Policji H. M. , który powyższą czynność przeprowadzał.

W dalszej części wskazać należy , iż w toku dochodzenia K. B. zeznała że widziała jak oskarżony chodził obok segmentu i zagląda do szklanki – okoliczności tej nie podała zeznając na rozprawie - natomiast świadczyłaby ona o tym że oskarżony dokonał kradzieży , zwłaszcza w sytuacji gdy świadek stwierdziła , że jest pewna że przed przyjściem oskarżonego pieniądze znajdowały się w szklance albowiem je liczyła . Pomimo tego jak wynika to z zeznań I. B. świadek dzwoniła do niego pytając czy nie wziął tych pieniędzy, w dalszej części pytała też świadka o możliwość pożyczenia kwoty 150 Euro – możliwość taką I. B. uzależnił od zgody żony D. B. (2). Nadto na rozprawie K. B. (1) stwierdziła, że gdy wybiegła za oskarżonym wyciągał on z kieszeni pieniądze – były to banknoty polskie wśród których było też Euro, ale też zeznała , że pod koniec stycznia oskarżony przyznał się do zabrania pieniędzy - stwierdzenie takie jest nielogiczne skoro w dniu zdarzenia świadek miała widzieć banknoty Euro w posiadaniu oskarżonego.

Odnosząc się do zeznań D. B. (2) i I. B. (1) wskazać należy, iż osób tych nie było w chwili zdarzenia w domu a ich zeznania stanowią opis częściowo relacji przekazanej przez K. B. (1) a częściowo zachowań przez świadek podejmowanych. Podkreślić należy, iż zeznań I. B. (1) wynika, iż K. B. (1) sprawiała kłopoty wychowawcze , okresowo przebywała poza domem, ostatecznie świadek stwierdził , że sam nie miał przekonania co do prawdziwości relacji córki , iż pieniądze zostały zabrane przez oskarżonego.

W chwili zdarzenia w mieszkaniu znajdował się M. B. (2) , który zeznał, iż słyszał kłótnię swojej siostry K. z mężczyzną który był w domu o pieniądze w walucie Euro a gdy w mieszkaniu znalazł się sam zobaczył , że w szklance na segmencie pozostało jedynie 50 Euro zamiast 200 Euro , które znajdowały się tam poprzednio, jednocześnie świadek zeznał ,iż K. B. (1) pytała go czy nie zabierał tych pieniędzy. Okoliczności te mogłyby wskazywać na sprawstwo oskarżonego , jednak wskazać należy iż K. B. (1) w swoich zeznaniach nie wskazywała aby między nią a oskarżonym już w mieszkaniu doszło do kłótni o zabrane pieniądze , przeciwnie zeznała , iż dopiero gdy oskarżony opuścił mieszkanie zauważyła brak pieniędzy co podważa przypuszczenia świadka M. B. (2), że kłótnia dotyczyła zabranych pieniędzy.

W tej sytuacji uznać należy, iż zeznania świadka K. B. (1) nie mogą być uznane za spójne , logiczne i pozbawione sprzeczności a jest to jedyny dowód , który w sposób bezpośredni wskazuje na sprawstwo oskarżonego.

Mając powyższe okoliczności na uwadze i kierując się dyspozycją art. 5§2 kpk Sąd uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu a poniesione w sprawie wydatki zaliczył na rachunek Skarbu Państwa.