Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Izabela Kosińska - Szota

Protokolant: sekr. sąd. Natalia Stokłosa

po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2017 roku w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa M. w D.

przeciwko T. B.

o zapłatę 964,09 zł

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Strona powodowa M. w D. wniosła o zasądzenie od pozwanej T. B. kwoty 964,09 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 sierpnia 2017 r. i zasądzenie od pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że strony zawarły ugodę sądową, zgodnie z która M. miało zapłacić T. B. kwotę 4 200 zł do dnia 31 lipca 2016 r. i strona powodowa przelała pozwanej kwotę 3 464 zł, zaś kwotę 736 zł na rachunek Urzędu Skarbowego w K. tytułem podatku dochodowego od osób fizycznych. Strona powodowa wskazała, że pozwana wniosła o wszczęcie egzekucji kwoty 736 zł, koszty egzekucji wyniosły 228,09 zł. Strona powodowa podała, że wystąpiła o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy odszkodowanie wypłacone pracownikowi na podstawie ugody w związku z niezgodnym z prawem rozwiązaniem umowy bez wypowiedzenia podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych i w interpretacji tej wskazano, że odszkodowanie przysługujące pracownikowi z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy, którego podstawą do dochodzenia w postępowaniu egzekucyjnym jest ugoda sądowa jest zwolnione z obowiązku uiszczenia podatku dochodowego. W związku z tym wystąpiła o zapłatę wyegzekwowanej kwoty oraz kosztów postępowania egzekucyjnego jako świadczeń nienależnych.

Od wydanego w postępowaniu upominawczym nakazu zapłaty pozwana wniosła sprzeciw i o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwana podniosła, że zdecydowała się dochodzić kwoty 736 zł w postępowaniu egzekucyjnym w związku z treścią uzyskanej interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 31 października 2016 r., w której to wskazano, że stanowisko pozwanej jest prawidłowe. Pozwana podała, że w ramach negocjacji ugody proponowała maksymalną kwotę odszkodowania wynikającego z treści przepisów art.47 ¹ w zw. z art.45 § 1 k.p. w wysokości 3 - miesięcznego wynagrodzenia za pracę, ale pracodawca ostatecznie zaoferował jedynie 4 200 zł, na co pozwana przystała.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana T. B. w pozwie z dnia 18 lutego 2016 r. wniosła o uznanie za bezskuteczne oświadczenia pracodawcy M. w D. z dnia 12 lutego 2016 r. o wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem 3 - miesięcznego okresu wypowiedzenia ze względu na likwidację stanowiska pracy, a po upływie okresu wypowiedzenia o przywrócenie do pracy. Na rozprawie w dniu 16 czerwca 2016 r. strony zawarły ugodę sądowa, na mocy której strona pozwana w tamtej sprawie zobowiązała się zapłacić T. B. kwotę 4 200 zł tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o prace w terminie do dnia 31 lipca 2016 r.

Dowód: znajdujące się w aktach sprawy (...): wypowiedzenie umowy o pracę z 12.02.2016 r., pozew z 18.02.2016 r. i odpowiedzi na pozew - k.2 - 6, 7 , 12 - 18

ugoda sądowa z 16.06.2016 r. - k.7

W dniu 27 lipca 2016 r. strona powodowa dokonała na rzecz pozwanej przelewu kwoty 3 464 zł jako kwoty wynikającej z ugody sądowej. W dniu 18 sierpnia 2016 r. strona powodowa przelała na rzecz Urzędu Skarbowego w K. kwotę 15 765 zł wskazując jako tytuł PIT - 4R, w której to kwocie zawarta była kwota 736 zł jako zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych od ugody sądowej zawartej z pozwaną.

Dowód: potwierdzenie przelewów kwoty 3 464 zł na rzecz pozwanej oraz kwoty 15 765 zł na rzecz US w K. - k.8 i 9

obliczenie podatku dochodowego - k.10

deklaracja roczna o pobraniu zaliczek na podatek dochodowy - k.11- 14

Pozwana po uzyskaniu pozytywnej dla siebie interpretacji prawnej, zgodnie z która kwota odszkodowania określona w ugodzie sądowej jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych, wniosła o wszczęcie egzekucji kwoty 736 zł, którą Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Kłodzku w całości wyegzekwował wraz z kosztami 228,09 zł.

Dowód: interpretacji indywidualnej z 31.10.2016 r.

postanowienie Komornika Sądowego z 30.11.2016 r. - k.15- 16

potwierdzenie transakcji z 24.11.2016 r. i 17.11.2016 r. - k.17 i 18

Strona powodowa zwróciła się o interpretację indywidualna do Dyrektora Izby Skarbowej. Po uzyskaniu pozytywnej dla siebie interpretacji wezwała pozwaną pismem z dnia 21 lipca 2017 r. do zapłaty kwoty 964,09 zł do dnia 31 lipca 2017 r. wskazując, że kwotę 736 zł pozwana wyegzekwował nienależnie.

Dowód: interpretacja indywidualnej z 30.04.2017 r. - k.19 - 26

pisma do pozwanej z 27.07.2017 r.- k.27

Sąd zważył:

Powództwo podlegało oddaleniu jako bezzasadne.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie został ustalony w oparciu o dowody zaoferowane przez strony, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Spór w sprawie dotyczył kwestii zwrotu kwoty 736 zł uzyskanej, zdaniem strony powodowej przez pozwana jako świadczenie nienależne, a w zasadzie interpretacji przepisu art.21 ust. 1 pkt 3 i 3 b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.)[ dalej powoływana jako ustawa o pod. doch.], zgodnie z którymi wolne od podatku dochodowego są:

3) otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1666), z wyjątkiem:

a) określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b) odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c) odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d) odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,

g) odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe;(…)

3b) inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień: a) otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, b) dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Ze stanowiskiem strony powodowej wyrażonym w uzasadnieniu pozwu, a opierającym się na interpretacji indywidualnej z dnia 13 kwietnia 2017 r. nie sposób się zgodzić, bowiem w każdej sprawie w której zawarto ugodę sądową dotycząca zapłaty odszkodowania, czy tez zadośćuczynienia, które nie odpowiada wysokości wynagrodzenia określonego zgodnie z art.47 ¹ k.p. w zw. z art.45 k.p. należny byłby podatek dochodowy. Nie można podzielić interpretacji wyrażonej przez Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 13 kwietnia 2017 r., który z jednej strony odszkodowanie należne dla pozwanej określa jako odszkodowanie nie wynikające z przepisów odrębnych ustaw, o których mowa w art.21 ust. 1 pkt 3 ustawy o pod. doch., z drugiej strony, że nie stanowi również ono innego odszkodowania otrzymanego na podstawie wyroku lub ugody sądowej, o którym mowa w art.21 ust. 1 pkt 3b ustawy o pod. doch. Taka interpretacja prowadziłaby do wniosku, że jakiekolwiek obniżenie lub podwyższenie wysokości odszkodowania w związku z rozwiązaniem umowy o pracę przez strony w ugodzie sądowej wykluczałoby zwolnienie od podatku dochodowego, ale określone wyrokiem sądu odpowiadające wymaganiom z art.47 ¹ k.p. odpowiadałoby wymaganiom z art.21 ust. 1 pkt 3 ustawy o pod. doch. Dokonując analizy interpretacji z dnia 13 kwietnia 2017 r. akapitu 3 na stronie 7 odnieść można wrażenie, że interpretujący uznał, iż strony w sprawie IV P19/16 zawarły ugodę sądową w istocie bez istnienia jakiejkolwiek przyczyny i istnienia stosunku prawnego, nie bacząc, że przecież przedmiotem sporu było żądanie uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenie do pracy. Zwrócić jednak należy w ocenie sądu na treść przepisu art. 45 § 1 k.p.: W razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Ze stanu faktycznego rozstrzyganej sprawy jednoznacznie wynika, że pozwana wystąpiła do sądu pracy z żądaniem uznania wypowiedzenia za bezskuteczne, a po upływie okresu wypowiedzenia o przywrócenie do pracy. Do takich rozstrzygnięć nie doszło, ponieważ strony zawarły ugodę sądową i tu należy mieć na względzie art.45 § 2 k.p. Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu. W ocenie sądu, taka sytuacja miała miejsce w sporze przed sądem pracy, zaś kwestie wysokości odszkodowania, które stanowiło ekwiwalent utraconych przez pracownika korzyści, gdyby wynagrodzenia te były wypłacane zgodnie z obowiązkiem pracodawcy, gdy do ustania stosunku pracy nie doszło, wynikało z przepisu art.47 ¹ k.p. Określone w ugodzie sądowej na kwotę 4 200 zł odszkodowanie wynika z wyżej wymienionych przepisów Kodeksu pracy, a okoliczność, że strony przed sądem pracy ustaliły w drodze negocjacji kwotę odszkodowania, nie zmienia kwalifikacji wypłaconego odszkodowania, jako wypłaconego w związku z rozwiązaniem umowy o pracę. Słusznie wskazano w interpretacji indywidualnej z dnia 31 października 2016 r. wydanej na wniosek pozwanej, że zawarta ugoda sądowa miała na celu polubowne zakończenie sporu wynikającego z, w ocenie wnioskodawczyni (pozwanej) z naruszającego przepisy wypowiedzenia jej umowy o pracę bez wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że otrzymane przez pozwaną odszkodowanie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości i granicach przewidzianych przepisami Kodeksu pracy. Niezależnie od tego, gdyby strona powodowa miała w tym zakresie wątpliwości, to winna wypłacić kwotę 4 200 zł nie potrącając zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art.21 ust.1 pkt 3b)ustawy o pod. doch. Z tych względów wyegzekwowana przez pozwaną kwota 736 zł nie mogła być uznana za nienależną w odniesieniu do przepisu art.410 § 2 k.c. w zw. z art.405 k.c.

Sąd pominął wnioski dowodowe z wyciągu ksiąg rachunkowych z 31.07.2017 r. i oświadczenia głównego księgowego z 5.09.2017r. wobec ich niedołączenia do pozwu, a w ocenie sądu nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Na marginesie wskazać tylko należy, ze najprawdopodobniej na skutek oczywistej omyłki doszło do sformułowania przez stronę powodową zdania ostatniego w akapicie 4 uzasadnienia pozwu.