Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2017 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Izabela Kosińska - Szota

Protokolant: sekretarz sądowy Natalia Stokłosa

po rozpoznaniu w dniu 6 września 2017 roku w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa B. A.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W. i (...) S.A. w W.

o zapłatę 6 298,05 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powódki B. A. kwotę 5 176,16 zł (pięć tysięcy sto siedemdziesiąt sześć złotych 16/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 4 grudnia 2015 roku;

II.  oddala powództwo przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W. oraz dalej idące powództwo przeciwko (...) S.A. w W.;

III.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powódki B. A. kwotę 2 317,18 zł (dwa tysiące trzysta siedemnaście złotych 18/100) tytułem kosztów procesu;

IV.  nie obciąża powódki kosztami procesu na rzecz pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W.;

V.  nakazuje uiścić stronie pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 830,10 zł tytułem brakujących kosztów sądowych;

VI.  nakazuje stronie pozwanej (...) S.A. w W. ściągnąć z zasądzonego w pkt I-ym roszczenia na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 182,22 zł tytułem brakujących kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Powódka B. A. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 6 298,05 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 18 listopada 2015 r. oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu podała, że w dniu 18 października 2015 r. miała miejsce kolizja, w wyniku której został uszkodzony jej pojazd marki A. (...) nr rej. (...). Wskazała, że sprawca posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej, która uznała swoją odpowiedzialność co do zasady i wypłaciła jej w toku postępowania likwidacyjnego kwotę 2 625,98 zł tytułem odszkodowania. Powódka podniosła, że przyznana kwota jest znacznie zaniżona, jednak pozwana, mimo wezwania do zapłaty, odmówiła wypłacenia wyższej sumy.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Pozwana podała, że wbrew twierdzeniom powódki, sprawca nie miał zawartej umowy ubezpieczenia OC z (...) S.A. z siedzibą w W., lecz z L. S. C. de (...) S.A. Oddział w P. (obecnie (...) S.A.), zatem (...) S.A. nie posiada legitymacji biernej do występowania w niniejszym procesie. Pozwana wskazała, że w ramach zawartej umowy o współpracy w zakresie bezpośredniej likwidacji szkód przeprowadziła, na zlecenie w/w zakładu ubezpieczeń, likwidację szkody zgłoszonej przez powódkę. Łącząca strony umowa nie wiąże się jednak z umocowaniem do działania w imieniu i na rzecz ubezpieczyciela sprawcy, a jedynie pozwala na złożenie oświadczenia w przedmiocie wypłaty lub odmowy wypłaty świadczenia z ubezpieczenia OC ppm sprawcy szkody.

Wezwana do udziału w sprawie w charakterze strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Pozwana przyznała, że na skutek kolizji z dnia 18 października 2015 r. uszkodzony został pojazd powódki. Podała, że szkoda likwidowana była w ramach bezpośredniej likwidacji szkód przez zakład ubezpieczeń, w którym powódka posiadała ubezpieczenie OC, ostatecznie zaś przyznano powódce kwotę 2 625,98 zł, która, w jej ocenie, pozwala na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody. Pozwana zakwestionowała również zasadność żądania w zakresie odsetek od dnia 18 listopada 2015 r., podnosząc, że szkoda nie była przez nią likwidowana i że została zawiadomiona o szkodzie dopiero 18 stycznia 2017 r.

Pismem z dnia 14 listopada 2016 r. powódka zmieniła przedmiotowo powództwo w zakresie dotyczącym strony pozwanej (...) S.A. wskazując, że nienależycie wywiązała się ona z umowy zlecenia zawartej pomiędzy nią a powódką w zakresie likwidacji szkody. Powódka wniosła o zasądzenie żądanej kwoty solidarnie od obu pozwanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 października 2015 r. miała miejsca kolizja drogowa, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd powódki B. A. marki A. (...) nr rej. (...).

Bezsporne.

W chwili zdarzenia jego sprawca posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W.. Pojazd powódki ubezpieczony był natomiast u strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W.; nie był to pojazd bezwypadkowy.

Dowód:

- informacje z Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego z 13.10.2016 r. i 19.01.2017 r. - k. 51, 122 - 129

- zeznania świadka E. A. - k. 106

- znajdująca się w aktach szkody notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym z 20.10.2015 r.

W dniu zdarzenia pozwane (...) S.A. z siedzibą w W. i (...) S.A. z siedzibą w W. łączyła umowa o współpracy w zakresie bezpośredniej likwidacji szkód. Celem umowy była bezpośrednia likwidacja szkód ( (...)) polegająca na wzajemnym zlecaniu likwidacji szkód majątkowych z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych oraz na rozliczaniu należności z tytułu wypłaconego odszkodowania oraz poniesionych kosztów likwidacji szkody. (...) obejmował wykonywanie przez zakład ubezpieczeń poszkodowanego czynności ubezpieczeniowych, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2, ust. 4 pkt 2 oraz ust. 5 pkt 1 i 2 Ustawy o działalności ubezpieczeniowej, w związku z roszczeniami zgłaszanymi z umów OC, zawartych z zakładem ubezpieczeń sprawy w zakresie m. in. ustalania przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych, ustalania rozmiaru szkód oraz wysokości odszkodowań należnych poszkodowanym z umów OC, składania oświadczeń woli w sprawach roszczeń o należne odszkodowania z tytułu umów OC, wypłacania odszkodowań należnych poszkodowanym z tytułu umów OC, jak również rozliczeń pomiędzy stronami umowy wynikających z bezpośredniej likwidacji szkód w sprawach szkodowych i rozpatrywanie reklamacji w zakresie określonym w przedmiotowej umowie. Z chwilą zawarcia umowy współpracy każda strona zobowiązana była wydać pozostałym stronom dokument pełnomocnictwa.

Zgodnie z § 23 i 24 umowy, w przypadku dochodzenia przez poszkodowanego odszkodowania w postępowaniu sądowym od zakładu ubezpieczeń poszkodowanego, zakład ten miał złożyć wniosek do sądu o wezwanie do udziału w sprawie w charakterze pozwanego zakładu ubezpieczeń sprawcy jako właściwego do występowania w tym charakterze. W przypadku zaś zasądzenia od zakładu ubezpieczeń sprawcy odsetek za opóźnienie w zapłacie odszkodowania przez zakład ubezpieczeń poszkodowanego oraz zasądzenia kosztów procesu, zakład ubezpieczeń poszkodowanego zobowiązany był zwrócić zakładowi ubezpieczeń sprawcy wartość zasądzonych prawomocnie i zapłaconych przez zakład ubezpieczeń sprawcy odsetek ustawowych za opóźnienie w zapłacie zasądzonego odszkodowania oraz kosztów procesu. Koszt zasądzonego odszkodowania w takim procesie ponosić miał zakład ubezpieczeń sprawcy.

Dowód: umowa o współpracy w zakresie bezpośredniej likwidacji szkód - k. 53 - 57

W toku postępowania likwidacyjnego (...) S.A. z siedzibą w W. wycenił koszt naprawy pojazdu powódki na kwotę 2 625,98 zł i wypłaciła jej odszkodowanie w takiej wysokości.

Dowód: kalkulacja naprawy nr (...) z 30.10.2015 r. - k. 11 - 14

Powódka zleciła sporządzenie prywatnej kalkulacji naprawy, zgodnie z którą koszt naprawy uszkodzonego pojazdu wynosi 8 924,03 zł. Wobec powyższego, pismem z dnia 17 listopada 2015 r. wniosła odwołanie od decyzji dotyczącej ustalenia wysokości odszkodowania na kwotę 2 635,98 zł i wezwała (...) S.A. z siedzibą w W. do zapłaty dalszej kwoty zgodnie z wyliczeniem wynikającym z kalkulacji sporządzonej na prywatne zlecenie. W odpowiedzi, strona pozwana (...) S.A. podała, że nie znajduje podstaw do zmiany dotychczasowego stanowiska oraz poinformowała, że powódce przysługuje prawo do wystąpienia z powództwem do sądu powszechnego, w którym jako stronę pozwaną należy wskazać (...) S.A. z siedzibą w W..

Pismem z dnia 8 lutego 2016 r. powódka wezwała stronę pozwaną do zapłaty kwoty 6 298,05 zł stanowiącej różnicę pomiędzy rzeczywistym kosztem naprawy obliczonym na podstawie prywatnej kalkulacji a kwotą wypłaconą w toku postępowania likwidacyjnego. W odpowiedzi na pismo, pozwana podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko i poinformowała powódkę o możliwości dochodzenia roszczeń u ubezpieczyciela sprawcy szkody z umowy ubezpieczenia OC.

Dowód:

- kalkulacja naprawy nr (...) - k. 15 - 21

- pismo powódki z 17.11.2015 r. - k 24 - 26 oraz w aktach szkody wraz z kopertą

- pismo pozwanej (...) S.A. z 28.12.2015 r. - k. 28

- przedsądowe wezwanie do zapłaty z 08.02.2017 r. - k. 22 - 23

- decyzja pozwanej (...) S.A. z 09.03.2016 r. - k. 27

Po kolizji z 18 października 2015 r. pojazd został naprawiony z powtórnym wykorzystaniem uszkodzonych części, co przywróciło jego stan techniczny sprzed wypadku i pozwala na bezpieczną eksploatację. Użyte w naprawie: nakładka zderzaka przedniego, reflektor przedni prawy i błotnik przedni prawy są częściami pochodzenia oryginalnego. Jakość naprawy jest jednak niezadowalająca z uwagi na nierównomierne zewnętrzne szczeliny połączeń części. Do wymiany zostały zakwalifikowane części zamienne tylko te, których uszkodzenia mogły mieć związek ze zdarzeniem z dnia 18 października 2015 r. tj. nakładka zderzaka prawego, wspornik zderzaka przedniego, zestaw mocujący zderzaka przedniego, reflektor prawy, błotnik prawy, mocowanie błotnika pew prawego, zestaw mocujący błotnika przedniego prawego, mocowanie skorupy nadkola prawego, nadkole przednie prawe, wspornik reflektora prawego, wytłumienie drzwi przednich prawych i zawór opony przedniej prawej. Koszty naprawy samochodu powódki z uwzględnieniem średniej stawki za prace mechaniczno - blacharskie i lakiernicze stosowane przez warsztaty w rejonie zamieszkania powódki oraz przy zastosowaniu części oryginalnych sygnowanych logo producenta pojazdu wynoszą 7 802,14 zł brutto.

Dowód: opinia biegłego sądowego J. B. - k. 141 - 158

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo przeciwko (...) S.A. w W. okazało się zasadne co do kwoty 5 176,16 zł.

Kwestia odpowiedzialności strony pozwanej (...) S.A. nie była kwestionowana, a spór powstał na tle wysokości odszkodowania.

Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Natomiast przepis art.361 § 1 k.c. stanowi, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Oczywistym jest, że mieć należało na względzie również przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. nr 124, poz.1152 ze zm.).

W pierwszej kolejności wskazać należy, że powództwo przeciwko stronie pozwanej (...) S.A. podlegało oddaleniu ze względu na słusznie podniesiony przez tę stronę zarzut braku legitymacji procesowej biernej. Sąd rozstrzygając sprawy bada, czy dana strona posiada legitymację procesową, która wynika z przepisów prawa materialnego związanymi z konkretnym stanem faktycznym w określonej sprawie.
O legitymacji procesowej mówi się wówczas, gdy na podstawie przepisów prawa materialnego strona jest uprawniona do występowania w określonym procesie w charakterze powoda lub pozwanego, bowiem z treści łączącego strony stosunku prawnego wynika uprawnienie powoda do zgłoszenia żądania, a pozwanego obowiązek jego spełnienia. Powódka kierując pierwotnie żądanie do pozwanego (...) S.A., a następnie modyfikując okoliczności faktyczne nie wykazała, że pozwane (...) S.A. ponosi odpowiedzialność za szkodę po stronie powódki. Niewątpliwie oznaczenie jako strony pozwanej (...) S.A. wynikało z likwidacji szkody przez tego ubezpieczyciela, jednak wskazać wypada na treść korespondencji z powódką, w której na wstępie oznaczano, że umowa ubezpieczenia oc posiadaczy pojazdów mechanicznych zawarta w innym niż (...) S.A. krajowym zakładzie ubezpieczeń, informowano o możliwości dochodzenia roszczeń u ubezpieczyciela sprawcy szkody z umowy ubezpieczenia oc, choć w piśmie z dnia 28 grudnia 2015 r. błędnie pouczono, że jako pozwanego należy wskazać (...) S.A. w W. w przypadku dochodzenia roszczeń na drodze sądowej. Umowa o współpracy w zakresie bezpośredniej likwidacji szkód z 30 marca 2015 r. nie stanowi żadnego lex specialis w odniesieniu do przepisów kodeksu cywilnego o ubezpieczeniach (art.822 k.c.) oraz art.5 i 13 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Różne zakłady ubezpieczeń m. in. (...) S.A. i (...) S.A. były stronami tej umowy wielostronnej, która stanowiła umowę o świadczenie usług. Zatem w kontekście umowy o współpracy pozwane (...) S.A zobowiązało się tylko do likwidacji szkody, za która odpowiedzialność ponosiło (...) S.A., lecz umowa ta nie miała wpływu na ustalenie odpowiedzialności za skutki kolizji drogowej, ponieważ w dalszym ciągu zobowiązanym do naprawienia szkody wobec powódki pozostawał zakład ubezpieczeń, który zawarł umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych ze sprawcą kolizji zgodnie z przepisem art.805 k.c. i 822 k.c. W tym przedmiocie wypowiedział się już Sąd Okręgowy w Łomży w wyroku z dnia 3 listopada 2016 r. w sprawie (...). Nie było żadnej umowy zlecenia zawartej przez (...) S.A. w W. i powódkę, a jeśli była to powódka winna była wykazać jej zawarcie.

W związku z brakiem legitymacji procesowej biernej pozwanego (...) S.A., nie może być mowy o odpowiedzialności pozwanych na zasadach in solidum (odpowiedzialności na podstawie różnych tytułów).

Przechodząc do rozważań dotyczących wysokości odszkodowania stwierdzić należy, że przeprowadzone dowody w przeważającej części nie były kwestionowane co do ich prawdziwości i autentyczności. Rozstrzygając sprawę w zakresie odszkodowania z tytułu uszkodzenia pojazdu powódki marki A. (...) Sąd posiłkował się opinią biegłego z zakresu m. in. oceny technicznej pojazdów samochodowych oraz szacowania wartości pojazdów samochodowych J. B.. Sąd wziął również pod uwagę zeznania świadka E. A. i powódki, które nie budziły żadnych zastrzeżeń co do ich wiarygodności, w szczególności zeznania świadka znalazły potwierdzenie w opinii biegłego. Wyniki opinii, w kontekście pozostałych dowodów, pozwalają na stanowcze stwierdzenie, że odszkodowanie wypłacone powódce B. A. z tytułu uszkodzeń jej pojazdu w kwocie 2 625,98 zł zostało znacząco zaniżone.

Jak wynika z opinii biegłego sądowego, w chwili dokonywania przez niego oględzin przedmiotowego pojazdu był on już naprawiony z powtórnym wykorzystaniem uszkodzonych części, ponadto biegły stwierdził, że użyte w naprawie pojazdu części tj. nakładka zderzaka przedniego, reflektor przedni prawy oraz błotnik przedni prawy są częściami pochodzenia oryginalnego, co miało istotne znaczenie dla ustalenia wysokości odszkodowania. W opinii biegły ustalił do wymiany tylko te części zamienne, których uszkodzenie mogło mieć związek ze szkodą z dnia 18 października 2015 r., co ma znaczenie, wszak świadek E. A. zeznał, że pojazd uczestniczył w innych kolizjach.

Zwrócić należy uwagę, że zarówno w wycenach dokonanych na zlecenie (...) S.A, jak i powoda oraz przez biegłego sądowego posługiwano się systemem A., choć uzyskano różne wyniki. Sąd nie znalazł podstaw, by zakwestionować wyliczenia biegłego zarówno co do wyceny części zamiennych oryginalnych, skoro takie – jak ustalił biegły podczas oględzin – zostały zamontowane. Strona pozwana nie udowodniła, zgodnie z przepisem art. 6 k.c., że powódka miała uprzednio naprawiany samochód z użyciem części nieoryginalnych. Z tego też względu zachodzi różnica w operatach szacunkowych, ponieważ wycena sporządzona na zlecenie (...) S.A. dotyczy wyceny części zamiennych jakości P, czyli porównywalnej, lecz nie jest to przecież część oryginalna jakości O. Wielokrotnie Sąd Rejonowy w Kłodzku, mając na względzie orzecznictwo Sądu Najwyższego wskazywał w ustnych motywach rozstrzygnięć i pisemnych uzasadnieniach w sprawach o odszkodowania z tytułu uszkodzeń pojazdu, że przy stosowaniu przepisu art. 363 § 1 k.c. do wypadków komunikacyjnych należy stwierdzić, że szkoda powstaje w sferze odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela, treścią świadczenia tego ubezpieczyciela, wynikającą z umowy ubezpieczenia OC, nie jest jednak przywrócenie pojazdu do stanu sprzed wypadku (restytucja techniczna samochodu), ale naprawienie szkody powstałej w ogóle w majątku poszkodowanego, wywołanej uszkodzeniem lub zniszczeniem pojazdu. Szkoda powstaje w chwili wypadku komunikacyjnego i podlega naprawieniu na podstawie art. 436 k.c. oraz według zasad art. 363 k.c., a w wypadku odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń - według zasad określonych w art. 363 § 2 k.c., stąd obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić. Przy takim rozumieniu szkody i obowiązku odszkodowawczego nie ma znaczenia, jakim kosztem poszkodowany faktycznie dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle to uczynił albo zamierza uczynić. Oznacza to, że jego wysokość ma odpowiadać kosztom usunięcia różnicy w wartości majątku poszkodowanego, a ściślej - kosztom przywrócenia pojazdowi jego wartości sprzed wypadku. Gdy zatem naprawa pojazdu przywróci mu jego wartość sprzed wypadku, odszkodowanie powinno odpowiadać kosztom takiej właśnie naprawy ustalonym przez rzeczoznawcę (wyrok Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 3 października 2013 r. II Ca 321/13). Ponadto, z rozporządzenia Komisji (UE) NR 461/2010 z dnia 27 maja 2010 r. w sprawie stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do kategorii porozumień wertykalnych i praktyk uzgodnionych w sektorze pojazdów silnikowych wynika ogólnie rzecz ujmując, że producent danego pojazdu nie może narzucać zastosowania do naprawy wyłącznie części zamiennych nowych sygnowanych logo producenta, lecz mogą to być części zamienne nie oznaczone logo producenta o identycznej lub porównywalnej wartości. Założeniem tych przepisów było, w ocenie Sądu, umożliwienie klientom danych marek pojazdów używania przy naprawie niekoniecznie związanej ze szkodą powstałą w wyniku czynu niedozwolonego również części zamiennych nie sygnowanych logo producenta. Przepisy powyższe w żaden jednak sposób nie przesądzają o sposobie naprawienia szkody w pojeździe (z użyciem jakich części). Sposób naprawy z użyciem wybranych części należy do poszkodowanego, co wynika z treści przepisu art. 363 k.c. Wskazać wypada także, że Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 12 kwietnia 2012 r. przyjął, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Mogą to być koszty związane ze stosowaniem części oryginalnych pochodzących z sieci dealerskiej. Jeżeli jednak ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi (III CZP 80/2011). W uzasadnieniu powyższego orzeczenia Sąd Najwyższy podkreślił, że poszkodowany ma prawo nabyć części samochodowe, które pochodzą z pewnego źródła i w związku z tym mają gwarantowaną jakość, zapewniającą bezpieczeństwo pojazdu po jego naprawie. Najpewniej kryteria te spełniają części oryginalne pochodzące z sieci dealerskiej. Z tych też względów powódka miała podstawy domagać się zasądzenia odszkodowania, które zostanie obliczone w oparciu o te najwyższej jakości części. Może jednak okazać się, że zastosowanie tych części spowoduje wzrost wartości pojazdu jako całości w porównaniu z jego wartością sprzed zdarzenia szkodzącego i wówczas jeżeli ubezpieczyciel to wykaże należy obniżyć odszkodowanie o kwotę odpowiadająca temu wzrostowi. W niniejszej sprawie strona pozwana nie podjęła nawet próby przeprowadzenia takiego dowodu.

W kontekście powyższego wnioski strony pozwanej (...) S.A. zawarte w piśmie z dnia 19 maja 2017 r. są chybione i wniosek o wydanie opinii uzupełniającej określający rzeczywisty koszt naprawy z tego względu podlegał oddaleniu.

Sąd uznał w niniejszej sprawie, że najbardziej adekwatnym z wariantów jest wariant zakładający wykorzystanie części oryginalnych dostępnych O, ale w warunkach warsztatu rzemieślniczego, z zastosowaniem średniej stawki za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych 90 zł, a za prace lakiernicze 100 zł. Z porównania zastosowanych wysokości stawek za roboczogodzinę wynika, że (...) S.A. likwidujące szkodę znacząco zaniżył cenę roboczogodziny za te dwa rodzaje prac. Powszechnie wiadomo osobom posiadającym samochody i korzystającym z usług warsztatów samochodowych, że warsztaty zapewniające średnią jakość usług pobierają wyższe stawki za roboczogodziny niż 50 zł, czy nawet 85 zł. Biegły wskazał w opinii, że uśrednił stawki za roboczogodzinę prac w rejonie zamieszkania powódki w październiku 2015 r. po przeprowadzeniu rozpoznania w rzemieślniczych zakładach naprawczych. Zdaniem Sądu, ubezpieczyciel nie ma prawa narzucać poszkodowanemu stosowania zamienników, które nie gwarantują właściwych parametrów techniczno – eksploatacyjnych ani walorów estetycznych istotnych np. w razie sprzedaży pojazdu innej osobie. Ponadto zwrócić należy uwagę na tabele kosztorysowe sporządzone przez biegłego sądowego, które w sposób nader przejrzysty zobrazowały koszty części zamiennych. Jeśli chodzi o części zamienne oryginalne (jakości O) oraz oryginalne i dostępne zamienne (jakości Q), to w istocie różni je jedynie cena reflektora przedniego, ponieważ cena oryginału wynosi 1 175,94 zł, a zamiennika jakości Q 674 zł. Pozostałe pozycje są identyczne. Z kolei kalkulacja końcowa zawarta w opinii również jednoznacznie określa koszt robocizny ogółem, koszty części zamiennych oraz określenie wysokości podatku VAT. Opinia biegłego sądowego jest pełna, jednoznaczna, logiczna i koreluje w zakresie uszkodzeń z dowodem w postaci kalkulacji naprawy sporządzonej na zlecenie powoda, jak i kalkulacjami (...).

Skoro więc szkoda w pojeździe powódki wyniosła 7 802,14 zł, a wypłacono jej dotychczas odszkodowanie 2 625,97 zł, to pozwana (...) S.A. winno zapłacić powódce jeszcze kwot 5 176,16 zł, by wyrównać uszczerbek w jej majątku wraz z odsetkami od dnia 4 grudnia 2015 r. Bezzasadne jest stanowisko dopozwanego, że nie może ponosić odpowiedzialności z tytułu odsetek, bowiem nie likwidował szkody, a o szkodzie dowiedział się w chwili doręczenia pozwu. (...) S.A. zupełnie pomija, po pierwsze, że powódki nie interesują łączące zakłady ubezpieczeń postanowienia umów w zakresie likwidacji szkody, po drugie, przepis § 24 ust. 1 umowy o współpracy wprost przewiduje mechanizm zwrotu określonych w nim roszczeń między zakładami ubezpieczeń w takich sprawach, lecz pozostaje to bez wpływu na treść wyroku rozstrzygającego sprawę. Wobec tego, że powódka nie wykazała kiedy zgłosiła szkodę oraz potwierdzeniem odbioru, kiedy (...) S.A. otrzymało pismo z dnia 17 listopada 2015 r., to należy zgodnie z datą na prezentacie na tym piśmie przyjąć, że wpłynęło do likwidatora szkody 3 grudnia 2015 r., a zostało nadane 2 grudnia 2015 r. Między datą pisma (...) S.A. z dnia 2 listopada 2015 r. a 3 grudnia 2015 r. upłynęło 30 dni, zatem zasądzenie odsetek ustawowych od dnia 4 grudnia 2015 r. nie jest przedwczesne i nie narusza art.14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych.

O kosztach procesu orzeczono na mocy art.100 k.p.c. Powódka wygrała proces w 82 %, strona pozwana (...) S.A. w 18 %. Koszty powódki wyniosły 3 532 zł (opłata sądowa 315 zł, opłata skarbowa 17 zł, zaliczka 800 zł i koszty zastępstwa procesowego 2 400 zł), z czego należy się jej 2 896,24 zł, koszty pozwanego (...) S.A. to 3 217 zł (17 zł opłata skarbowa, 800 zł zaliczka, 2 400 zł koszty zastępstwa procesowego),z czego należy się jej 579,06 zł. Zatem pozwana (...) S.A. winno zapłacić powódce kwotę 2 317,18 zł tytułem kosztów procesu.

Sąd nie obciążył powódki kosztami procesu w stosunku do pozwanego (...) S.A., choć wygrało proces, ponieważ pismem z dnia 28 grudnia 2015 r. ta strona pozwana wprowadziła w błąd powódkę wskazując, że w razie dochodzenia roszczeń na drodze sądowej jako strona pozwana winien być wskazany (...) S.A.

Koszty sądowe w kwocie 1 012,32 zł rozdzielono stosowanie do wyniku procesu, zgodnie z art.113 ust. 1 i 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.