Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 1855/19 - uzasadnienie Sąd Rejonowy w Kłodzku z 2020-02-11

Sygn. akt I C 1855/19

UZASADNIENIE

Strona powodowa U. z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej J. S. kwotę 758,83 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Strona powodowa wskazała, że pozwana zawarła T. umowę pożyczki, lecz nie wywiązała się w całości ze zobowiązania spłaty pożyczki. Następnie pierwotny wierzyciel dokonał cesji wierzytelności na rzecz strony powodowej.

Od wydanego nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym pozwana wniosła sprzeciw zarzucając nieistnienie roszczeń powoda, brak legitymacji czynnej powoda i wniosła o oddalenie powództwa w całości. Pozwana zarzuciła tez brak legitymacji czynnej powoda i wskazała na moc dowodową załącznika nr 4 do umowy. Pozwana uznała, ze umowa jest nieważna ponieważ B. r. nie była upoważniona do składania oświadczeń materialno prawnych w tej materii.

Stronie powodowej został doręczony odpis sprzeciwu i wezwanie do ustosunkowania się do niego w terminie 10 dni. Mimo doręczenia w dniu 13 grudnia 2019 r. strona powodowa nie odniosła się do zarzutów podniesionych w sprzeciwie od nakazu zapłaty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 kwietnia 2017 r. pozwana (...) Sp. z o.o. w W. podpisali umowę pożyczki kwoty 2 375 zł na 62 tygodnie w ratach po 51,96 zł. Prowizja wyniosła 475 zł, opłata za (...) 679,44 zł. Umowę podpisała B. R. w imieniu T.

Dowód: umowa pożyczki gotówkowej - k.4 - 5

W dniu 5 kwietnia 2019 r. T. i strona powodowa U. zawarli umowę przelewu wierzytelności, m. in. przysługującej wobec pozwanej z tytułu umowy pożyczki z 12 kwietnia 2017 r.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności 5 kwietnia 2017 r. wraz z odpisem KRS dotyczącym T., wyciąg z rejestru Funduszów Inwestycyjnych oraz odpis (...) S.A. i (...) S.A. i pełnomocnictwa, załącznik nr 4 - k.6 - 7, 8 - 16, 17, 18 - 20

W dniu 17 kwietnia 2019 r. strona powodowa sporządziła zawiadomienie o przelewie wierzytelności i wezwanie do zapłaty.

Dowód: zawiadomienia o przelewie wierzytelności i wezwania do zapłaty - k.21, 22

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Strona powodowa nie odniosła się w żaden sposób do zarzutów pozwanej podniesionych w sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Przede wszystkim wskazać należy, że skoro pozwana zakwestionowała upoważnienie B. R. do reprezentowania T., to rzeczą strony powodowej było wykazanie, że osoba ta była uprawniona do zawierania w imieniu w/w spółki umów pożyczek. Tymczasem strona powodowa nie przedłożyła żadnego dokumentu, z którego wynikałoby, iż B. R. była albo pracownikiem tej spółki, albo pełnomocnikiem. Tym samym nie udowodniła, że B. r. działała w imieniu i na rzecz T., a więc, czy umowa pożyczki istotnie została zawarta.

W związku z tym, skoro ta okoliczność nie została udowodniona zgodnie z art. 6 k.c., to bez znaczenia dla wyniku sprawy pozostaje, czy doszło do cesji wierzytelności. Ponadto, zwrócić należy uwagę, że wbrew treści załącznika nr 4, nie wynika z treści umowy pożyczki, by umowa ta nosiła nr (...), co budzi wątpliwości, czy umową z dnia 12 kwietnia 2017 r. jest umowa dołączona do pozwu, czy inna umowa zidentyfikowana bliżej za pośrednictwem wskazanego numeru.

Nadto, zdaniem Sądu, umowa z 12 kwietnia 2017 r. zawiera niedozwolone wzorce umowne, ponieważ zawiera postanowienia związane z opłatą za (...). Bacząc na sporządzenie umowy na określonym formularzu uzupełnianym częściowo ręcznie, oczywistym jest, że postanowienia dotyczące opłaty za tenże pakiet nie były negocjowane indywidualnie z pozwaną. W ocenie Sądu, opłata za (...) jest korzystna jedynie dla pożyczkodawcy i w istocie stanowi ukryte pod ta postacią koszty. Sąd dokonał przeliczenia kosztów pozaodsetkowych na mocy art. 36a ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim, w myśl którego maksymalną wysokość pozaodsetkowych kosztów kredytu oblicza się według wzoru:

(...) ≤ (K x 25%)+(K x n/R x 30%), w którym poszczególne symbole oznaczają:

(...) maksymalną wysokość pozaodsetkowych kosztów kredytu,

K - całkowitą kwotę kredytu,

n - okres spłaty wyrażony w dniach,

R - liczbę dni w roku.

Dokonując więc obliczeń na podstawie wskazanych przepisów stwierdzić należy, że kwota wypłacona pozwanej wynosiła 1 900 zł, to koszty pozaodsetkowe winny maksymalnie wynieść 1152,75 zł, a wskazane w umowie to 1 154,44 zł. T. powinna jako profesjonalista prawidłowo obliczyć takie należności. Nie jest rzeczą Sądu domyślać się, z jakiego względu doszło do tego błedu. Niezależnie jednak od tego, opłata za (...)jako ustalona na podstawie niedozwolonego wzorca umownego nie należy się stronie powodowej.

Mając na względzie powyższe, powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Marta Kulig
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Kłodzku
Data wytworzenia informacji: