Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12. września 2016 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Kuriata

Protokolant: Ewelina Szczepuk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12. września 2016 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa B. w G.

przeciwko E. R.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanej kwotę 1200 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Strona powodowa B. z siedzibą w G. wniósł o zasądzenie od pozwanej E. R. kwoty 7795,25 zł z odsetkami umownymi od dnia wniesienia pozwu w wysokości równej czterokrotności aktualnej wysokości stopy kredytu lombardowego NBP, która na dzień wniesienia pozwu wynosi 10,00% w skali roku oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podała, iż w księgach B. z siedzibą w G., na dzień 26 maja 2015 roku widnieje zadłużenie pozwanej w kwocie 7234,21 zł – kapitał, 561,04 zł odsetki przysługujące powodowi z tytułu umowy pożyczki gotówkowej zawartej 18 grudnia 2007 r. Powyższa kwota zadłużenia jest wymagalna.

W dniu 16 lipca 2015 roku Referendarz w Sądzie Rejonowym w Elblągu (sygn. akt (...)) wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, nakazując pozwanej E. R. zapłacić na rzecz strony powodowej kwotę 7795,25 zł z umownymi odsetkami w wysokości równej czterokrotności aktualnej stopy kredytu lombardowego NBP w skali roku, liczonymi od dnia 11 czerwca 2015 roku oraz kwotę 1292 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Powyższy nakaz zapłaty pozwana zaskarżyła w całości. W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia.

W piśmie procesowym z 11 kwietnia 2016 roku strona powodowa zmodyfikowała żądanie pozwu w zakresie odsetek, w ten sposób, że wniosła o zasądzenie odsetek za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia 31 grudnia 2015 roku, w wysokości równej czterokrotności aktualnej wysokości stopy kredytu lombardowego NBP w skali roku, zaś od dnia 1 stycznia 2016 roku o zasądzenie odsetek w wysokości równej dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie. Wskazała również, że pozwana miała wiedzę zarówno o przelewie na rzecz strony powodowej, wysokości zadłużenia oraz tytułu z jakiego powód dochodzi roszczenia. Ponadto odnosząc się do zarzutów pozwanej wskazała, że pozwana nie neguje faktu zawarcia umowy a jedynie wskazuje , iż roszczenie z umowy zawartej z poprzednim wierzycielem uległo przedawnieniu. Podkreśliła, że wbrew twierdzeniom pozwanej do przedawnienia nie doszło, gdyż w okresie pomiędzy wypowiedzeniem umowy przez poprzedniego wierzyciela, a datą skierowania pozwu, bieg terminu przedawniania został kilkukrotnie przerwany przez wypowiedzenie umowy przez Bank, wystawienie bankowego tytułu egzekucyjnego, złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności, złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji, wniesienie pozwu. Podała również, że pozwana dokonywała wpłat na konto strony powodowej, a zatem zarzut przedawnienia wierzytelności należy uznać za całkowicie chybiony.

W piśmie z 25 kwietnia 2016 roku pozwana wskazała, iż powództwo nie zostało udowodnione, a strona powodowa nie wykazała czynnej legitymacji procesowej. Nadto podała, że umowa cesji została zawarta 27 kwietnia 2015 roku, natomiast pozew został złożony 11 czerwca 2015 roku. Podniosła, że strona powodowa nie przedłożyła żadnego wiarygodnego dokumentu pozwalającego przyjąć, że pozwana uznała dług, przerywając bieg przedawnienia czy też zrzekła się zarzutu przedawnienia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 grudnia 2007 roku pozwana E. R. zawarła z (...) S.A. z siedzibą w P. Oddział w P. z siedzibą w W. umowę kredytu odnawialnego nr (...). Zgodnie z § II pkt 1 Bank oddał do dyspozycji kredytobiorcy (pozwanej) środki pieniężne (kredyt) w ramach odnawialnego limitu kredytowego do wysokości 8000 zł.

Informacje o skutkach uchybienia postanowieniom Umowy o zasadach i terminie spłaty kredytu oraz uprawnieniu do przedterminowej spłaty kredytu zawiera Regulamin (§III pkt 1 umowy).

Dowód: - umowa kredytu odnawialnego z 17.12.2007 r., k. 41-44

- wniosek o kredyt, k. 46

- dyspozycja wypłaty gotówki, k. 45

Nie wywiązywanie się przez pozwaną z zobowiązań kredytowych spowodowało, że (...) S.A. z siedzibą w P. Oddział w P. z siedzibą w W. w dniu 26 października 2010 roku, wystawił przeciwko pozwanej bankowy tytuł egzekucyjny nr (...), obejmujący wymagalne zadłużenie w kwocie 9182,74 zł, w tym niespłacony kapitał w wysokości 8549,62 zł. Powyższy bankowy truł egzekucyjny po zaopatrzeniu w sądową klauzulę wykonalności, stanowił podstawę złożonego w dniu 14 marca 2011 r. u Komornika Sądowego (...) B. S. wniosku o wszczęcie egzekucji przeciwko pozwanej.

Dowód: - bankowy tytuł egzekucyjny z 26.10.2010 r., k. 50

- wniosek o wszczęcie egzekucji z 14.03.2011 r., k. 53-54

W dniu 27 kwietnia 2012 roku pomiędzy (...) S.A. z siedzibą w P. Oddział w P. z siedzibą w W., a B. w G. została zawarta umowa sprzedaży wierzytelności, na podstawie której (...) S.A. z siedzibą w P. Oddział w P. z siedzibą w W. przelał na rzecz B. w G. bezsporne i wymagalne wierzytelności pieniężne wynikające z tytułu czynności bankowych dokonanych z udziałem dłużników.

Na mocy umowy sprzedaży wierzytelności z 27 kwietnia 2012 roku strona powodowa nabyła również powyższą wierzytelność wynikającą z umowy kredytu odnawialnego nr (...) z 17 grudnia 2007 roku przysługującą od pozwanej.

Dowód: - umowa sprzedaży wierzytelności z 27.04.2012 r., k. 38-39

- wyciąg z załącznika do umowy z 27.04.2012 r., k. 40

Wysokość zobowiązania pozwanej z tytułu powyższej umowy kredytu odnawialnego wynosiła w dniu 26 maja 2015 roku – 7795,25 zł, w tym kapitał 7234,21 zł i odsetki w kwocie 561,04 zł.

Dowód: - wyciąg z ksiąg rachunkowych z 26.05.2015 r., k. 5

Sąd zważył:

Mając na względzie całość zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał, iż powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 118 kc, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata.

Zgodnie z treścią art. 120 § 1 kc bieg przedawnienie rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

Zobowiązanie pozwanej wynika z umowy kredytu odnawialnego nr (...) zawartego z (...) S.A. z siedzibą w P. Oddział w P. z siedzibą w W. w dniu 17 grudnia 2007 roku.

Sąd podziela stanowisko Sądu Najwyższego, wyrażone w wyroku z dnia 30 stycznia 2007 r. (sygn. IV CSK 356/06), zgodnie z którym termin przedawnienia roszczenia banku wobec osoby niebędącej przedsiębiorcą wynosi 3 lata.

Wskazać przy tym należy, iż do zastosowania trzyletniego terminu przedawnienia nie jest wymagane, aby stosunek prawny, z którego roszczenie wynika, był obustronnie gospodarczy (handlowy), lecz dopuszczalne jest przedawnienie także wtedy, gdy druga strona tego stosunku nie jest przedsiębiorcą, a przykładowo konsumentem. Krótszy okres przedawnienia dotyczy przedsiębiorcy, który jako profesjonalista jest z reguły lepiej zorientowany w regulacjach prawnych oraz ma lepsze możliwości faktycznego korzystania z instrumentów przewidzianych dla ochrony swoich praw niż nieprofesjonalista (por. wyrok SN z 02.04.2008 r., III CSK 302/2007).

W stosunkach przedsiębiorcy z konsumentem roszczenie przedsiębiorcy wobec konsumenta przedawni się zatem w ciągu trzech lat.

Zdaniem Sądu, roszczenie strony powodowej – B. z siedzibą w G., objęte pozwem, uległo przedawnieniu, przy czym przyjąć należy, iż znajduje tu zastosowanie trzyletni termin przedawnienia.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2014 roku, II CSK 196/14 do przerwania biegu przedawnienia nie wystarczy identyczność wierzytelności, niezbędna jest identyczność osób, na rzecz których (przeciwko którym) dana czynność, obiektywnie zdolna do przerwania przedawnienia, została dokonana. Po umorzeniu postępowania egzekucyjnego, przedawnienie rozpoczęłoby bieg na nowo (art. 124 kc) jednak w tych samych granicach podmiotowych (wynikających z tytułu wykonawczego), co wynika z istoty przedawnienia. Brak więc podstaw do twierdzenia, że skutek rozpoczęcia biegu przedawnienia na nowo po umorzeniu postępowania egzekucyjnego może odnosić się do sytuacji, gdy uprawnionym do wszczęcia ponownej egzekucji jest już inny niż wymieniony w pierwotnym tytule wykonawczym wierzyciel.

Art. 123 § 1 pkt 1 kc stanowi, że bieg terminu przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Powołany przepis nie określa przesłanek, jakim powinna odpowiadać dana czynność, aby mogła skutecznie przerwać bieg terminu przedawnienia. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o przedsięwziętą bezpośrednio we wskazanym w przepisie celu czynność nie kogokolwiek i przeciwko komukolwiek, ale czynność podjętą przez strony stosunku prawnego, leżącego u podstaw przedawniającego się roszczenia. Do przerwania biegu przedawnienia nie wystarczy identyczność wierzytelności, niezbędna jest identyczność osób na rzecz których (przeciwko którym) dana czynność, obiektywnie zdolna do przerwania przedawnienia, została dokonana. Skuteczne wniesienie pozwu jest czynnością przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia roszczenia i dlatego, zgodnie z powołanym przepisem, przerywa bieg przedawnienia. Przerwanie przedawnienia następuje jednak, co do zasady, tylko pomiędzy stronami postępowania o ile z istoty łączącego je stosunku prawnego wynika, że są materialnie zobowiązane (uprawnione); przedawnienie jest bowiem instytucją prawa materialnego a nie procesowego, mimo że do przerwania biegu dochodzi, w zasadzie, przez czynności procesowe.

Zatem, jeżeli w toku postępowania egzekucyjnego dojdzie do zawarcia umowy przelewu egzekwowanej wierzytelności, to postępowanie egzekucyjne nie zmierza już do zaspokojenia wierzyciela, którego osobę wskazuje tytuł wykonawczy.

Niemożność kontynuacji przez cesjonariusza toczącego się postępowania egzekucyjnego przedstawia się, jako niewątpliwa, w tym postępowaniu wykluczone są bowiem przekształcenia podmiotowe, a następstwo prawne zaistniałe po wszczęciu egzekucji wymaga, z wyjątkami przewidzianymi w ustawie, nadania tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności w trybie art. 788 kpc. W związku z tym przyjmuje się, że nabywca wierzytelności, który przez umowę przelewu uzyskuje przecież jedynie prawo do wierzytelności objętej dotychczasowym tytułem wykonawczym, a nie uprawnienie do kontynuowania wszczętego wcześniej przez inny podmiot postępowania, powinien po uzyskaniu na swoją rzecz klauzuli wykonalności, wszcząć nowe postępowanie egzekucyjne.

Prawo stwierdzone w tytule egzekucyjnym na rzecz dotychczasowego wierzyciela wygasa wskutek przejścia na inny podmiot, a tym samym wygasa uprawnienie do prowadzenia postępowania egzekucyjnego przez pierwotny podmiot. Należy zatem stwierdzić, że skutki jakie wiązały się z prowadzeniem postępowania egzekucyjnego odnoszą się do występujących w tym postępowaniu podmiotów i tytułu wykonawczego, na podstawie którego egzekucja była prowadzona.

Nabywając w toku postępowania egzekucyjnego wierzytelność objętą tytułem wykonawczym, cesjonariusz nie może korzystać z przerwy przedawnienia, jaką spowodował wniosek cedenta o wszczęcie egzekucji oraz że trwające, po dacie umowy przelewu, postępowanie egzekucyjne nie jest już postępowaniem wszczętym w celu zaspokojenia wierzyciela objętego tytułem wykonawczym.

Zatem jak już wyżej wskazano przedawnienie może odnieść skutek tylko pomiędzy podmiotami materialnie zobowiązanymi /uprawnionymi. W związku z tym nabywca wierzytelności - B. z siedzibą w G., który przez umowę przelewu z 27 kwietnia 2012 roku uzyskał jedynie prawo do wierzytelności objętej dotychczasowym tytułem wykonawczym, a nie uprawnienie do kontynuowania wszczętego wcześniej przez inny podmiot postępowania, powinien po uzyskaniu na swoją rzecz klauzuli wykonalności, wszcząć nowe postępowanie egzekucyjne.

Mając powyższe na względzie, za zasadny należy uznać podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia roszczenia strony powodowej w sytuacji, gdy pozew został wniesiony w dniu 11 czerwca 2015 roku, a wobec tego powództwo w całości podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu Sąd orzekł w oparciu o przepis art. 98 § 1 i 3 kpc. Koszty te obejmują koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1200 zł - stosownie do § 2 ust. 1 i 2, § 6 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. 2013.461 ze zm.).