Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2014 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Daria Ratymirska

Protokolant Daria Paliwoda

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 maja 2014 w Kłodzku

sprawy z powództwa (...) S.A. w C.

przeciwko D. B.

o zapłatę kwoty 8.844,56 zł

oddala powództwo.

sygn. akt IC 726/14

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) S.A. w C. wniosła pozew przeciwko D. B. o zapłatę kwoty 8844,56 zł z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu, tytułem świadczenia z dwóch umów pożyczek, zawartych pomiędzy stronami w dniu 31 grudnia 2008r. (4302,80 zł) i 9.marca 2009r. (4541,76 zł).

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa, zarzucił, że roszczenie jest bezzasadne, bezpodstawne, nieudowodnione oraz przedawnione.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 grudnia 2008r. strony zawarły umowę pożyczki nr (...), na podstawie której powód przeniósł na własność pozwanego pieniądze w kwocie 2000 zł, zaś pozwany zobowiązał się zwrócić tę kwotę wraz z kosztami pożyczki, określonymi w umowie na kwotę 333,65 zł ( w tym opłata przygotowawcza - 112 zł i oprocentowanie – 221,65 zł) oraz opłatą za obsługę pożyczki w domu, wynoszącą 937,80 zł, łącznie 3270,80 zł – w 52 tygodniowych ratach w wysokości po 62,90 zł, począwszy od dnia 7 stycznia 2009r.

Dowód: umowa pożyczki (k-6).

W dniu 9 marca 2009r. strony zawarły umowę pożyczki nr (...), na podstawie której powód przeniósł na własność pozwanego pieniądze w kwocie 1800 zł, zaś pozwany zobowiązał się zwrócić tę kwotę wraz z kosztami pożyczki, określonymi w umowie na kwotę 300,29 zł (w tym opłata przygotowawcza – 100,80 zł i oprocentowanie – 199,49 zł) oraz opłatą za obsługę pożyczki w domu, wynoszącą 843,43 zł, łącznie 2943,72 zł – w 52 tygodniowych ratach w wysokości po 56,61 zł, począwszy od dnia 16 marca 2009r.

Dowód: umowa pożyczki (k-5).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu, z uwagi na skutecznie podniesiony zarzut przedawnienia.

Zgodnie z przepisem art. 117§2 kc, po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba, że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata (art. 118 kc). Bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne (art. 120§1 zd. 1 kc).

Ustawowym skutkiem przedawnienia jest powstanie po upływie terminu przedawnienia po stronie tego, przeciwko komu przysługuje roszczenie, uprawnienia do uchylenia się od jego zaspokojenia (tzw. zarzut peremptoryjny). Wykonanie tego uprawnienia powoduje, że roszczenie już nie może być skutecznie dochodzone. Dotyczy to nie tylko roszczenia głównego, ale i odsetek za opóźnienia ( tak: uchwała SN z dnia 10.11.1995r., III CZP 156/95, OSNCP 3/96/31). Przedawnione roszczenie zmienia się w tzw. zobowiązanie niezupełne (naturalne), którego cechą jest niemożność jego przymusowej realizacji.

Zgłoszone w sprawie roszczenia z umów pożyczek są roszczeniami, związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej strony powodowej. Jako takie - uległy 3 – letniemu przedawnieniu. Jak wynika z ustalonego w sprawie stanu faktycznego, wymagalność roszczenia z umowy, zawartej w dniu 31 grudnia 2008r., nastąpiła najpóźniej w lutym 2010r., mając na uwadze termin spłaty ostatniej (52) tygodniowej rata. Wymagalność roszczenia z drugiej umowy nastąpiła zaś najpóźniej w kwietniu 2010r., mając na uwadze termin spłaty ostatniej (52) tygodniowej raty. Zatem przedawnienie roszczeń powoda nastąpiło najpóźniej w dniu kwietniu 2013r. Pozew natomiast został wniesiony w październiku 2013r. Strona powodowa nie wykazała przy tym, aby nastąpiło przerwanie biegu przedawnienia (art. 123§1 kc w zw. z art. 6 kc).

Wskazać nadto należy, że strona powodowa jest przedsiębiorcą, trudniącym się dochodzeniem wierzytelności, i nie wykazała, że opóźnienie w dochodzeniu roszczenia spowodowane zostało postępowaniem pozwanego. Dlatego brak jest jakichkolwiek podstaw do uznania, że zgłoszenie zarzutu przedawnienia w niniejszej sprawie było nadużyciem prawa, o którym mowa w art. 5 kc.