Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 sierpnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Daria Ratymirska

Protokolant Daria Paliwoda

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 sierpnia 2015 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa J. S.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę kwoty 12.103,84 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w S. na rzecz powoda J. S. kwotę 9.422,86 zł (dziewięć tysięcy czterysta dwadzieścia dwa złote 86/100) z odsetkami ustawowymi od dnia 16 lutego 2012 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w dalszej części;

III.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w S. na rzecz powoda J. S. kwotę 2.996,20 zł, tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  poleca ściągnąć kwotę 182,45 zł na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku - z roszczenia, zasądzonego na rzecz powoda w pkt I niniejszego wyroku, tytułem wydatków poniesionych w postępowaniu na wynagrodzenie biegłego tymczasowo przez Skarb Państwa;

V.  nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowegow Kłodzku kwotę 646,87 zł, tytułem wydatków poniesionych w postępowaniu na wynagrodzenie biegłego tymczasowo przez Skarb Państwa.

sygn. akt I C 67/14

UZASADNIENIE

Powód J. S. wniósł pozew przeciwko (...) S.A. w S. (obecnie (...) S.A. w S.), o zapłatę kwoty 12.103,84 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 16.02.2012r. do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania z obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkodę, spowodowaną w samochodzie osobowym powoda, przez nieznanego sprawcę, używającego samochodu, którego właściciel (posiadacz) zawarł z pozwanym umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone ruchem tego pojazdu.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa, zarzucając, że sprawca zdarzenia nie został ustalony, zatem nie mogła przyjąć odpowiedzialności i dokonać wypłaty odszkodowania. Z ostrożności procesowej pozwana zakwestionowała prywatny kosztorys powoda, który jest sprzeczny z kalkulacją, wykonaną przez pozwaną na kwotę 2.221,90 zł, która odpowiada kosztom przywrócenia pojazdowi jego wartości sprzed wypadku. Pozwana zarzuciła nadto, że powód dokonał naprawy pojazdu w inny sposób, niż w przedstawionym kosztorysie.

Stan faktyczny:

Dnia 10 grudnia 2011r., wskutek kolizji drogowej, której sprawcą był nieznany kierujący pojazdem marki V. (...) nr rej. (...), posiadający zawartą z pozwanym umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych o nr (...), uszkodzeniu uległ samochód powoda marki T. (...), nr rej. (...), zaparkowany wówczas przy ul. (...) we W.. Wypadek miał miejsce w okresie ubezpieczenia.

Dowód:

notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym (k-9);

pismo Zastępcy Naczelnika Wydziału Ruchu Drogowego K. we W. K. S. z dnia 2.10.2013r. (k-10);

informacja z (...) z dnia 26.11.2012r. o ubezpieczeniu (k-11).

W dniu 16 stycznia 2012r. upoważniona przez powoda A. B. zgłosiła szkodę u strony pozwanej.

Dowód:

formularz zgłoszenia szkody (k-20-22).

Pismem z dnia 9.10.2013r. powód wezwał stronę pozwaną do zapłaty kwoty 12.103,84 zł, tytułem zwrotu kosztów naprawy samochodu, na podstawie przekazanej kalkulacji naprawy, sporządzonej przez (...) Sp. z o.o. we W., z odsetkami ustawowymi za okres od 16.02.2012r., tj. 31 dni od daty potwierdzonego zgłoszenia szkody.

Dowód:

pismo pełn. powoda z dnia 9.10.2013r. (k-31-32).

Samochód powoda przed wypadkiem miał wartość 13.600 zł, po wypadku – 7.500 zł.

Samochód został naprawiony. Uwzględniając sposób i zakres wykonanej naprawy, amortyzację na zastosowane elementy zamienne, koszt naprawy wyniósł 9.422,86 zł., co odpowiada kosztom przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu poprzedniego, tj. doprowadzenia do takiego stanu używalności i jakości, jaki istniał przed wypadkiem, przy użyciu nowych oryginalnych części producenta pojazdu, co było konieczne i niezbędne w celu przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu poprzedniego, ze względów technicznych, bezpieczeństwa, estetyki i trwałości części zamiennych. Obecny stan pojazdu po naprawie pod każdym istotnym względem odpowiada stanowi samochodu sprzed wypadku, biorąc pod uwagę zarówno stan techniczny jak i trwałość i wygląd estetyczny.

Dowód:

opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i rekonstrukcji wypadków K. G. (k-92 i nast., k-136 i nast., k-201 i nast.)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo przeciwko pozwanemu Zakładowi Ubezpieczeń o odszkodowanie z obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkodę spowodowaną w samochodzie osobowym powoda przez nieznanego sprawcę, używającego samochodu, którego właściciel (posiadacz) zawarł z pozwanym ZU umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone ruchem tego pojazdu, co do zasady zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. D z.U.2013.392 ze zm.), z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Zgodnie z art. 822 k.c., przedmiotem umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest przejęcie przez zakład ubezpieczeń odpowiedzialności za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiadałby ubezpieczający. Poza sporem było, że wypadek miał miejsce w okresie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (polisa nr (...)), na podstawie umowy zawartej ze stroną pozwaną. Zgodnie z art. 31 ust. 1 powołanej ustawy, w razie przejścia lub przeniesienia prawa własności pojazdu mechanicznego, którego posiadacz zawarł umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, na posiadacza pojazdu, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności, przechodzą prawa i obowiązki poprzedniego posiadacza wynikające z tej umowy. Ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu (art. 35 powołanej ustawy). Zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego - posiadacza lub kierującego pojazdem. Zakład ubezpieczeń zamiast niego naprawia wyrządzone szkody. Odszkodowanie ubezpieczeniowe ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem. Jego wysokość winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności, zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania. Poszkodowany jest uprawniony do odszkodowania w pełni pokrywającego szkodę wyrządzoną ruchem, pojazdu mechanicznego.

Odpowiedzialność cywilna posiadacza pojazdu mechanicznego za szkody spowodowane ruchem tego pojazdu jest oparta na zasadzie ryzyka. Jest to odpowiedzialność za sam skutek zdarzenia, powodującego szkodę. Dla jej powstania wystarczy, aby komukolwiek została wyrządzona szkoda (na osobie lub na mieniu), przyczyną, powodującą szkodę był ruch mechanicznego środka komunikacji, poruszanego za pomocą sił przyrody i pomiędzy szkodą a przyczyną (ruchem tego środka) zachodził związek przyczynowy (art. 436 kc). Posiadacz pojazdu mechanicznego może uwolnić się od odpowiedzialności, jeśli udowodni, że szkoda powstała na skutek siły wyższej, wyłącznej winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą posiadacz nie ponosi odpowiedzialności. W niniejszej sprawie szkoda powstała na skutek najechania i uderzenia przez samochód sprawcy marki V. (...) na unieruchomiony (zaparkowany przy ulicy) samochód powoda marki T. (...). W takiej sytuacji, posiadacz „najeżdżający” odpowiada za powstałą szkodę na zasadzie ryzyka (na podstawie art. 436§1 kc). W sytuacji, w której wypadek samochodowy został zawiniony przez kierującego, poszkodowany może wystąpić z roszczeniem odszkodowawczym zarówno przeciwko posiadaczowi, jak i przeciwko kierującemu pojazdem. Odpowiadają oni solidarnie za wyrządzoną szkodę (art. 441§1 kc). Z uwagi na oparcie odpowiedzialności cywilnej posiadacza na zasadzie ryzyka, dochodzenie od niego naprawy szkody jest w praktyce łatwiejsze. Nie wymaga bowiem udowodnienia winy. W ramach odpowiedzialności gwarancyjnej, zakład ubezpieczeń jest zobowiązany do wypłaty odszkodowania pieniężnego, które ma wyrównać uszczerbek w sferze majątkowej, pokrywa koszty restytucji. Dla uzyskania odszkodowania ubezpieczeniowego brak jest przy tym wymogu faktycznego poniesienia kosztów naprawy przez poszkodowanego. W sytuacji, gdy w wyniku wypadku samochodowego dojdzie do uszkodzenia cudzego pojazdu, posiadacz odpowiedzialny za szkodę (jego zakład ubezpieczeń) jest zobowiązany zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione w celu przywrócenia poprzedniego stanu uszkodzonego pojazdu. Przywrócenie uszkodzonego pojazdu do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu do takiego stanu używalności i jakości, jaki istniał przed wypadkiem. Jeżeli wymaga to użycia nowych części i materiałów, wydatki poniesione z tego tytułu [powinny być uznane jajko koszty naprawienia szkody. Odszkodowanie obejmuje koszty zakupu niezbędnych nowych części i innych materiałów pod warunkiem ich konieczności i niezbędności pod względem technicznym, bezpieczeństwa oraz estetyki i trwałości części zamiennych (por. postanowienie SN z dnia 24.02.2006r., III CZP 91/05, LEX nr 180669). O przywróceniu so stanu poprzedniego można mówić, gdy stan pojazdu po naprawie pod każdym istotnym względem odpowiada stanowi samochodu sprzed wypadku, biorąc pod uwagę zarówno stan techniczny, jak i trwałość i wygląd wsteczny. (por. wyrok SN z dnia 3.02.1971r., III CRN 450/70, OSNC 1971/11/205; wyrok SN z dnia 5.11.1980r., III CRN 223/80, OSNC 1981/10/186). Odszkodowanie obejmuje wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki. W wypadku, gdy koszt naprawy samochodu jest wyższy od jego wartości przed uszkodzeniem, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do kwoty odpowiadającej różnicy wartości samochodu sprzed i po wypadku. W niniejszej sprawie, jak ustalono na podstawie dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej i rekonstrukcji wypadków K. G. (k-92 i nast., k-136 i nast., k-201 i nast.), samochód powoda przed wypadkiem miał wartość 13.600 zł, po wypadku – 7.500 zł. Został naprawiony przez powoda. Uwzględniając sposób i zakres wykonanej naprawy, amortyzację na zastosowane elementy zamienne, koszt naprawy wyniósł 9.422,86 zł., co odpowiada kosztom przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu poprzedniego, tj. doprowadzenia do takiego stanu używalności i jakości, jaki istniał przed wypadkiem, przy użyciu nowych oryginalnych części producenta pojazdu, co było konieczne i niezbędne w celu przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu poprzedniego, ze względów technicznych, bezpieczeństwa, estetyki i trwałości części zamiennych. Obecny stan pojazdu po naprawie pod każdym istotnym względem odpowiada stanowi samochodu sprzed wypadku, biorąc pod uwagę zarówno stan techniczny jak i trwałość i wygląd estetyczny. Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów w zw. z art. 361 § 1 i 2 kc, art. 363 § 1 i 2 kc, zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 9.422,86 zł, tytułem odszkodowania, którego wysokość ustalono w oparciu o w.w. opinię biegłego, przy uwzględnieniu kosztów i zakresu wykonanej naprawy, skoro stan pojazdu po naprawie, pod każdym istotnym względem, odpowiada stanowi samochodu sprzed wypadku. Dalej idące powództwo podlegało oddaleniu.

Zarazem strona pozwana nie wykazała, aby wystarczającą do naprawy przedmiotowego pojazdu była kwota 2.221,90 zł, która w świetle opinii biegłego jawi się jako rażąco zaniżona, co wskazuje, że pozwana nietrafnie określiła rozmiar i wartość szkody.

W niniejszej sprawie nie zachodzi ponadto żaden z przypadków wyłączenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, przewidzianych w art. 38 powołanej wyżej ustawy. Mając na uwadze, że szkoda w majątku powoda została wyrządzona przez ruch zidentyfikowanego pojazdu mechanicznego, którego posiadacz był objęty obowiązkowym ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, nie może tu również wchodzić w grę odpowiedzialność Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego (art. 98 powołanej ustawy). Sam fakt, że sprawca zdarzenia, kierujący w chwili wypadku samochodem marki V. (...), nr rej. (...), nie został ustalony, nie zwalnia pozwanego zakładu ubezpieczeń z odpowiedzialności za szkodę, wyrządzoną ruchem tego pojazdu, skoro jego posiadacz – w chwili wypadku - był objęty obowiązkowym ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Mając na uwadze datę zgłoszenia szkody (16 stycznia 2012r., k. 20-22), zasądzono odsetki ustawowe od dnia 16 lutego 2012r., na podstawie art. 481§1 i 2 kc w zw. z art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) i (...) i art. 817§1 kc. Pozwana winna była wypłacić odszkodowanie w terminie 30 dni od zgłoszenia szkody, a więc zgodnie ze stanowiskiem powoda, najpóźniej w dniu 15 lutego 2012r. Bezspornym było, że dotychczas pozwana nie wypłaciła powodowi odszkodowania za szkody wynikłe z wypadku z dnia 10.12.2011r.

Orzeczenie o kosztach oparto na przepisie art. 100 zd. 1 kpc w zw. z art. 98§1 i 3 kpc, przyjmując, że powód wygrał sprawę w ~ 78 %. Powód poniósł koszty procesu w kwocie 4523 zł (w tym: 606 zł – opłata sądowa od pozwu, 1500 zł – zaliczka na wynagrodzenie biegłego i 2417 zł – wynagrodzenie pełnomocnika, będącego adwokatem oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa). Strona pozwana poniosła koszty w łącznej kwocie 2417 zł (w tym: wynagrodzenie pełnomocnika, będącego radcą prawnym, oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa). Łączne koszty procesu, poniesione w sprawie wyniosły 6940 zł. Pozwana, zgodnie z wynikiem sprawy, powinna ponieść te koszty w 78 %, a więc w kwocie 5413,20 zł. Skoro faktycznie poniosła je w mniejszym rozmiarze (a powód w odpowiednio większym, bo zgodnie z wynikiem procesu powinien je ponieść w kwocie 1526,80 zł), pozwana powinna zwrócić powodowi różnicę, tj. kwotę 2996,20 zł (4523 – 1526,80).

Orzeczenia w pkt IV i V wyroku oparto na przepisach art. 113 ust. 1 i 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 kpc. W toku postępowania Skarb Państwa poniósł wydatki na wynagrodzenie biegłego w kwocie 829,32 zł. Powód, zgodnie z wynikiem procesu powinien ponieść te koszty w 22% (182,45zł), pozwana zaś – w 78% (646,87 zł).

-