Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

UZASADNIENIE

Powód A. K. (1) wniósł o zasądzenie od pozwanego 8000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 21 grudnia 2019 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że w listopadzie 2019r. powód zamieszkały w Niemczech zlecił pozwanemu przetransportowanie lawetą z Niemiec do Polski dwóch samochodów marki V. (...) i R.. Pozwany przewiózł te samochody i sprzedał. Koszt nabycia tych samochodów oraz ich transportu w łącznej wysokości 8000 zł poniósł powód. Pozwany zgodnie z umową miał zwrócić te pieniądze powodowi, lecz nie rozliczył się mimo wezwania.

Pozwany M. K. (1) w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwany przyznał, że współpracował z powodem od marca/kwietnia 2019r., co polegało na tym, że jeździł lawetą powoda do Niemiec zazwyczaj pod jego dom i zabierał auta, które przewoził do Polski do K. albo nawet do N.. Pozwany podniósł, że za te kursy powód nie rozliczył się z nim. Pozwany podał, że chciał odkupić od powoda lawetę, w związku z tym, że planował otworzyć własną firmę transportową, na którą otrzymał dotację z Powiatowego Urzędu Pracy. Pozwany zarzucił, że zapłacił powodowi 10000 zł za auto – lawetę, lecz powód zabrał ten samochód z posesji pozwanego, grożąc jego żonie. I pieniędzy pozwanemu nie oddał. Od tego czasu powód zaczął żądać od pozwanego pieniędzy w kwocie 8000 zł z tytułu „przywłaszczonych przez pozwanego aut oraz za paliwo”. Pozwany zarzucił, że nie ma żadnych dowodów, żeby łączyła go z powodem umowa oraz by woził takie samochody jak V. (...) czy R.. Podał, że złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez powoda przestępstwa, gdyż mu groził i przywłaszczył pieniądze pozwanego.

Pozwany na rozprawie przyznał, że otrzymał od powoda na wyjazd do Niemiec, którego nie wykonał, kwotę 2500 zł, z której się nie rozliczył i uznał powództwo w tym zakresie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód A. K. (1) zamieszkuje w Niemczech. Powód zajmuje się handlem używanymi samochodami pochodzącymi z Niemiec.

Powód nie posiadał uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych, wobec orzeczonego zakazu.

Pozwany M. K. (1) posiada uprawnienia do prowadzenia pojazdów, w tym pojazdów z lawetą. Strony współpracowały ze sobą w okresie od marca do listopada 2019r. Współpraca polegała na tym, że powód nabywał samochody na terenie Niemiec, które pozwany transportował z Niemiec do Polski, pod wskazane przez powoda adresy. Powód przed zleceniem pozwanemu kursu przekazywał mu pieniądze na koszty związane z wyjazdem, w tym na paliwo. Po wykonaniu kursu pozwany odbierał od klientów, którym dostarczał samochód pieniądze za transport i cenę nabycia, były to kwoty w PLN i euro. Powód udostępnił pozwanemu dwa swoje samochody do wykonywania tych usług, w tym auto – lawetę F. (...) oraz M.. Po wykonanym kursie pozwany rozliczał się z powodem i otrzymywał wynagrodzenie za kurs. Pozwany wykonał dla powoda kurs 11 listopada 2019r., przewożąc dwa samochody marki V. (...) i R. z miejscowości P. w Niemczech do N.. Za ten kurs pozwany od klienta w N. otrzymał ok. 2000 zł i ok. (...) – 1400 euro. Po tym kursie pozwany nie rozliczył się z powodem. Pozwany M. K. (1) miał problemy z nadużywaniem alkoholu i z tego powodu nie dotrzymywał uzgodnień z powodem. W korespondencji SMS-owej z 17 listopada 2019r. pomiędzy powodem i żoną pozwanego znajduje się zdjęcie pozwanego śpiącego w samochodzie z puszką piwa, w odpowiedzi na to zdjęcie J. K. napisała powodowi, że wie (o stanie swojego męża), oraz że schowała pieniądze z ostatniego kursu z poniedziałku (11.11.2019r.).

19 listopada 2019 r. pozwany zobowiązał się wykonać kurs do Niemiec po samochody i wówczas miał w drodze powrotnej zabrać powoda do Polski. Powód planował przyjazd do Polski z uwagi na pogrzeb swojej babci. Przed tym wyjazdem w dniu 14 listopada 2019r powód przekazał pozwanemu za pośrednictwem swojego brata pieniądze na kolejny kurs, co przyznała żona pozwanego w SMS - ach kierowanych do powoda z 14 listopada 2019r.

Pozwany jeszcze wieczorem 2019r. w wiadomości SMS zapewniał powoda, że chwilę się prześpi i wyjedzie w trasę. Przyznawał też, że jest alkoholikiem i nie radzi sobie z tym problemem. Ostatecznie pozwany nie pojechał do Niemiec, nie rozliczył się z powodem.

Żona powoda 20 listopada 2019r. pisała smsy do żony pozwanego prosząc, by przekazała swojemu mężowi, żeby oddał euro i pieniądze dostarczył do mieszkania matki powoda w K. na ul. (...). Wówczas J. K. napisała, że nie wie gdzie jest jej mąż, że poszukuje go po okolicy z chorym dzieckiem, oraz że zamierza zgłosić jego zaginięcie. Żona powoda w korespondencji z żoną pozwanego wymieniła kwoty długu 1100 euro i 2600 zł.

Pozwany w korespondencji z 25 i 26 listopada 2019r. obiecywał powodowi, że się rozliczy, że ma uzyskać pieniądze ze sprzedaży samochodu, a jeżeli „mu nie dowiozą pieniędzy, to je na pewno zorganizuje, bo nie chce nikogo oszukać.”

Powód w korespondencji SMS-owej kierowanej do żony pozwanego żądał zwrotu pieniędzy w kwocie 8000 zł do 15 grudnia 2019r.

Powód pismem z 11 grudnia 2019r., sporządzonym przez adwokata, wezwał pozwanego i J. K. do zapłaty kwoty 8000 zł w terminie do 20 grudnia 2019r. Pozwany odpowiedział na to pismo w dniu 16 grudnia 2019r., zarzucając że powód pomawia jego i jego żonę.

Pozwany na rozprawie przyznał, że otrzymał od powoda na wyjazd do Niemiec, którego nie wykonał, kwotę 2500 zł, z której się nie rozliczył i uznał powództwo w tym zakresie.

Dowód:

- zeznania świadków:

⚫

K. J. k. 181, ;

⚫

A. K. (2) k. 181 v – 182; a także protokół przesłuchania świadka A. K. (2) k. 97v akt Prokuratury Rejonowej w Ząbkowicach Śl. Ds. (...).2020;

⚫

S. L. k. 182; a także protokół przesłuchania świadka S. L. k. 87v – 88 akt Prokuratury Rejonowej w Ząbkowicach Śl. Ds. (...).2020;

⚫

K. L. k. 185;

- przesłuchanie powoda k. 182 – 183;

- częściowo przesłuchanie pozwanego k. 168 – 169;

- wydruk korespondencji SMS-owej pomiędzy żoną powoda M. K. (2) a żoną pozwanego J. K. k. 86 – 88;

- wydruk korespondencji SMS-owej pomiędzy powodem A. K. (1) a żoną pozwanego J. K. k. 94 – 97 oraz k. 176 – 178 akt Prokuratury Rejonowej w Ząbkowicach Śl. Ds. (...).2020;

- wydruk korespondencji SMS-owej pomiędzy powodem A. K. (1) a pozwanym M. K. (1) k. 166 – 173, 179 – 184 akt Prokuratury Rejonowej w Ząbkowicach Śl. Ds. (...).2020;

Powoda na pogrzeb babci 19 listopada 2019r. zawiózł S. L.. Po pogrzebie powód był w Polsce kilka dni. Wówczas pojechał razem z K. J. do miejscowości L., gdzie zamieszkiwał pozwany z rodziną, żeby zabrać dwoje samochody oraz pieniądze. Na miejscu rozmawiał z żoną pozwanego, która oddała mu kluczyki od F. (...). Pozwany ukrywał się przed powodem. Na miejscu okazało się, że samochód auto – laweta marki F. (...) ma poprzebijane koła oraz komplet kół zapasowych. Powód przed wyjazdem z Polski kupił komplet kół i poprosił S. L., żeby zabrał samochody z posesji pozwanego.

S. L. wraz z A. K. (2) jeszcze w listopadzie 2019r. pojechali do pozwanego żeby odebrać pojazdy należące do powoda. Przyjechali wcześnie rano, żeby wymienić koła i zabrać samochody powoda. Na posesji zastali żonę pozwanego, która zamierzała odwieźć dziecko do szkoły samochodem powoda marki M.. J. K. oddała dobrowolnie kluczyki do samochodu marki M., wówczas narzekała na męża i powtarzała, że go nie ma i pewnie przepija pieniądze powoda, a ona nie ma na życie. W tym dniu samochody powoda zostały odebrane pozwanemu.

Dowód:

- zeznania świadków:

⚫

K. J. k. 181, ;

⚫

A. K. (2) k. 181 v – 182; a także protokół przesłuchania świadka A. K. (2) k. 97v akt Prokuratury Rejonowej w Ząbkowicach Śl. Ds. (...).2020;

⚫

S. L. k. 182; a także protokół przesłuchania świadka S. L. k. 87v – 88 akt Prokuratury Rejonowej w Ząbkowicach Śl. Ds. (...).2020;

- przesłuchanie powoda k. 182 – 183;

Pozwany M. K. (1) na podstawie umowy z 3 września 2019r. otrzymał z Powiatowego Urzędu Pracy w K. dofinansowanie działalności gospodarczej w kwocie 22000 zł, którą wypłacono przelewem na rachunek pozwanego. Pozwany mimo warunków zawartych w umowie nie rozliczył się z dotacji. Pismem z 20 grudnia 2019r. PUP w K. wezwał pozwanego do złożenia wniosku w Urzędzie o rozliczenie oraz pisemnych wyjaśnień dotyczących realizacji umowy.

30 grudnia 2019r. pozwany M. K. (1) złożył wniosek o rozliczenie środków finansowych na podjęcie działalności gospodarczej, w którym wskazał że poniósł wydatek 17500 zł na zakup aluminiowej lawety, na potwierdzenie którego dołączył umowę z 12 listopada (...). na zakup lawety marki G. nr rej (...). Sprzedawcą tej lawety był P. L..

Pozwany w dniu 31 grudnia 2019r. złożył do PUP w K. pismo, w którym wyjaśnił, że 13 listopada 2019r. zakupił auto lawetę od A. K. (1) i w tym dniu zostały mu wypłacone pieniądze w kwocie 10 000 zł jako zaliczka na poczet zakupu, gdyż nie posiadał on dokumentów do sprzedaży. Sprzedający miał w ciągu dwóch dni dostarczyć wszystkie dokumenty, podpisać umowę o otrzymać resztę ceny 5000 zł. (…) Dalej pozwany napisał, że „w dniu 20 listopada 2019r. P. K. wraz z kolegami odebrał kluczyki od auto lawety mojej żonie i zabrał auto nie oddając pieniędzy. Z ustaleń wynika, ze wyjechał do Niemiec i kontakt się urwał. Każda próba dodzwonienia się do tegoż Pana była nieudana. Z SMS- a do mojej żony J. K. dowiedziałem się, że planuje on zadzwonić do Państwa z informacją o sfałszowaniu przez mnie umowy na zakup auto lawety, czego oczywiście nie zrobiłem. Zostałem bez umowy oraz pieniędzy. Równolegle w dniu 12 listopada ze środków własnych zakupiłem lawetę, ponieważ chciałem rozszerzyć swoją działalność gospodarczą o auto handel. Właściciel lawety jest osobą pracująca poza granicami…”

Pozwany 17 lutego 2020r. złożył do PUP w K. oświadczenie P. L. potwierdzające sprzedaż lawety i otrzymanie pieniędzy w kwocie 17500 zł.

Pozwany złożył do PUP w K. pismo z 29 stycznia 2020r. o identycznej treści jak zawiadomienie złożone do prokuratury Rejonowej w Kłodzku z tej samej daty. Pismem z dnia 16 marca 2020r. pozwany otrzymał pismo od PUP w K., w którym wskazano, ze zgodnie ze złożoną 27 sierpnia (...). specyfikacją wydatków zaproponował on zakup: koguta sygnalizacyjnego, najazdu aluminiowego, wyciągarki model DRAGON, pasów transportowych, reklamę na samochód, ubrania trudnopalnego P. oraz wielofunkcyjnej nawigacji (...) G. (...). W piśmie tym wskazano, że transakcja zakupu lawetu oraz towarzyszące jej okoliczności nie maja żadnego związku z realizacją umowy w zakresie dofinansowania działalności gospodarczej na jaką Urząd przyznał wsparcie.

Powiatowy Urząd Pracy w K. złożył przeciwko pozwanemu oraz poręczycielom umowy pozew o zapłatę kwoty 22000 zł do Sądu Rejonowego w Kłodzku, gdzie 27 października 2020r. zapadł prawomocny nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Dowód:

- Dokumenty w aktach Sądu Rejonowego w Kłodzku w sprawie I Nc 2666/20, w szczególności pozew i dołączone do niego dokumenty oraz nakaz zapłaty.

Pozwany M. K. (1) pismem z 29 stycznia 2020r. złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia na jego szkodę przez A. K. (1) przestępstwa. W piśmie tym podał, że otrzymał dotację z Urzędu Pracy, za którą miał kupić od powoda auto – lawetę marki F. (...). Podał, ze w listopadzie w obecności żony, w sowim domu w L. dał A. K. (1) 10000 zł. Resztę miał dopłacić w chwili podpisania umowy i dostarczenia dokumentów. Pozwany podał, że powód sprzedał auto - lawetę i nie oddał mu 10 000 zł. Ponadto wskazał, że pozwany żądał od niego rozliczenia i zwrotu kwoty 2600zł i 1080 euro, że w związku z tym groził jemu i jego żonie.

Postanowieniem z 28 września 2021r. zatwierdzonym przez Prokuratora Rejonowego w Ząbkowicach umorzono dochodzenie prowadzone przeciwko A. K. (1) o to, że w listopadzie lub październiku 2019r. w L. przywłaszczył powierzone mu pieniądze w kwocie 10 000 zł na szkodę M. K. (1) oraz w lutym 2020r. w L. kierował groźby karalne w postaci zapowiedzi uszkodzenia ciała M. K. (1) w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności, które to groźby wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, wobec stwierdzenia braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie ich popełnienia.

Dowód:

- postanowienie k. 210 akt Prokuratury Rejonowej w Ząbkowicach Śl. Ds. (...).2020;

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Powód wywodził swoje roszczenie wskazując, że łączyła go z pozwanym umowa, na podstawie której pozwany wykonywał na jego zlecenie usługę transportu pojazdów mechanicznych zakupionych w Niemczech na konkretne zamówienia klientów z Polski. Zadaniem pozwanego było przyjechać lawetą należącą do powoda do Niemiec pod wskazany adres, załadować samochody i przewieźć je do Polski do klienta. Pozwany odbierał od klienta pieniądze za koszty transportu i cenę zakupu, zarówno w złotych jak i euro. Powód pokrywał wszelkie koszty związane z zakupem i transportem pojazdu, a pozwany zobowiązany był po kursie rozliczyć się z powodem z pobranych od klienta pieniędzy i wówczas otrzymywał wynagrodzenie za tzw. „kółko”, czyli przejazd tam i z powrotem. Pozwany ostatni kurs wykonał 11 listopada 2019r., z kursu tego były do rozliczenia kwoty ok. 2000 zł i ok. (...) do 1400 euro. Pozwany otrzymał też od powoda 2500 zł na kurs, który miał wykonać 19 listopada 2019r., którego nie wykonał. Powód domagał się kwoty 8000 zł wskazując, że pozwany nie rozliczył się z nim z pobranych od niego i klientów pieniędzy w tym z tytułu przeliczonych na złotówki pobranych świadczeń w walucie euro.

Pozwany przyznał przy tym okoliczność, że nie rozliczył się z kwoty 2500 zł, którą otrzymał na kurs ,którego nie wykonał i w tym zakresie uznał roszczenie.

W ocenie Sądu, pomimo że strony nie zawarły umowy na piśmie, a zaoferowane przez powoda dowody, to w głównej mierze korespondencja SMS-owa pomiędzy stornami oraz ich małżonkami, a także zeznania świadków szczególności S. L., A. K. (2) i K. J., a także dokumenty zgormadzone w przygotowawczy w postępowaniu karnym prowadzonym przeciwko powodowi przez Prokuraturę Rejonową w Ząbkowicach oraz Sądu Rejonowego w Kłodzku w sprawie I Nc 266/20, to szczegółowa analiza tych dokumentów pozwala przyjąć, że twierdzenia powoda znajdują oparcie w zeznaniach przesłuchanych świadków, treści korespondencji SMS-owej oraz dokumentach zgromadzonych w wymienionych aktach. Analiza tych dokumentów i zeznań wskazuje, że to pozwany i jego zeznania są niewiarygodne.

Analiza treści SMS – ów pozwala bezsprzecznie przyjąć, że pozwany nie rozliczył się z powodem z ostatniego kursu, podczas którego, jak twierdzi powód, a czemu zaprzecza pozwany, doszło do przewiezienia dwóch samochodów marki V. (...) i R. z Niemiec do N.. Pozwany pobrał od klienta kwotę co najmniej 1075 euro oraz 2000 zł. Po wykonaniu tego kursu 11 listopada 2019r. pozwany oddał te pieniądze swojej żonie i wpadł z alkoholowe problemy. Z korespondencji wynika, że pozwany otwarcie przyznał się powodowi, że jest alkoholikiem i nie radzi sobie z tym problemem. A ponieważ powodowi zależało, żeby pozwany przyjechał po niego i po auta, to mimo nierozliczenia się z kursu przekazał pozwanemu 14 listopada 2019r. za pośrednictwem brata 2500 zł na kolejny kurs. Powodowi zależało, żeby przyjechać do Polski, gdyż w tym czasie umierała jego babcia, chciał się z nią pożegnać i wziąć udział w pogrzebie. Kurs ostatecznie (po alkoholowej wpadce pozwanego) miał się odbyć 19 listopada 2019r., lecz pozwany nie przyjechał. Powoda ostatecznie przywiózł do Polski S. L..

Sąd nie dał wiary twierdzeniem pozwanego, że wypłacił on powodowi zaliczkę w kwocie 10000 zł na zakup auto – lawety. Pozwany nie potrafił wyjaśnić dlaczego wypłacił taką kwotę bez pokwitowania i gotówką, skoro pieniądze otrzymał na rachunek bankowy. Powód przy tym kategorycznie zaprzeczył, aby otrzymał od pozwanego jakiekolwiek pieniądze. Powód przyznał, że strony prowadziły rozmowy na temat sprzedaży pozwanemu lawety, która w rzeczywistości stanowiła własność ojca powoda. Ostatecznie do realizacji uzgodnień nie doszło, gdyż pozwany nie rozliczył się z powodem i przywłaszczył jego pieniądze.

Twierdzenia pozwanego o rzekomej zaliczce oddanej powodowi pozostają w sprzeczności z dokumentami jakie pozwany złożył do Powiatowego Urzędu Pracy. Pozwany do wniosku o rozliczenie dotacji dołączył bowiem umowę sprzedaży lawety zawartą 12 listopada 2019r. na mocy której miał kupić od P. L. lawetę za cenę 17500 zł. Pozwany do PUP złożył też oświadczenie sprzedającego z 25 lutego 2020r. , że do sprzedaży tej lawety doszło oraz, że pozwany zapłacił sprzedającemu 17500 zł. Następnie pozwany, (najprawdopodobniej obawiając się, że powód zadzwoni do PUP i powiadomi o tym, że dołączona umowa jest fikcyjna) napisał do (...) pismo złożone 31 grudnia 2019r., w którym opisał dość pokrętnie, co zacytowano w ustaleniach faktycznych, że zakupił on drugą lawetę, za własne środki oraz, że z A. K. (1) zawarł umowę sprzedaży auto - lawety w dniu 13 listopada 2019r. i w tym dniu wypłacił mu zaliczkę. Już z treści tego pisma wynika, że pozwany nie pisał prawdy. Bowiem z treści SMS – ów kierowych do żony pozwanego wynika, że co najmniej od 11 listopada 2019r. do 19 listopada 2019r. powód przebywał w miejscu zamieszkania w Niemczech. Powód wówczas ok. 16 – 17 listopada 2019r. chciał przyjechać do Polski w związku ze sprawami rodzinnymi (umierająca babcia). Ostatecznie przywiózł go 19 listopada 2019r. na pogrzeb S. L.. Zatem nie jest możliwe, żeby pozwany wypłacił powodowi w gotówce zaliczkę w kwocie 10000 zł w miejscu swojego zamieszkania w L. (a tak twierdził pozwany również w piśmie skierowanym do Prokuratury z 29 stycznia 2020r.). Ostatecznie pozwany nie wywiązał się też z obowiązków wynikających z umowy zawartej z Powiatowym Urzędem Pracy co skutkowało wydaniem prawomocnego nakazu zapłaty nakazującego mu zwrot otrzymanej dotacji. Z pisma PUP z 16 marca 2020r. k. 30 akt I NC 2666/20 wynikało, że zakup lawety nie był objęty specyfikacją do umowy o dotację, a pozwany zobowiązał się do wykonania zupełnie innych warunków umowy, których nie wykonał.

W ocenie Sądu okoliczności te wskazują, że pozwany zainicjował postępowanie karne przeciwko powodowi, gdyż chciał w ten sposób oczyścić się z zarzutu, że wykorzystał dotację z PUP niezgodnie z umową i jednocześnie uwolnić się z długu wobec powoda. Należy zauważyć, że pozwany złożył zawiadomienie 29 stycznia 2020r., a więc już po otrzymaniu od pełnomocnika powoda wezwania do zapłaty 8000 zł. Pozwany twierdził, że powód mu grozi. Tymczasem z korespondencji między stronami wynika jedynie, że powód domagał się zwrotu swoich należności, a pozwany zwodził go, a gdy pozwany przestał odpowiadać na wezwania, powód i jego żona kierowali wiadomości tekstowe na numer telefonu żony pozwanego. Zatem pozwany niezgodnie z prawdą informował PUP w piśmie z 30 grudnia 2019r. (k.14 akt ), że to powód nie odbiera od pozwanego telefonów i pozwany ma problem z nawiązaniem z nim kontaktu. W piśmie tym pozwany niejako uprzedza Powiatowy Urząd Pracy o tym, że A. K. (1) zamierza zawiadomić o sfałszowaniu umowy przez pozwanego, co miało wynikać z SMS – a wysłanego do żony pozwanego. Znajduje to potwierdzenie w wyciągu z korespondencji powoda z J. K. z 3 grudnia 2019r., gdzie powód domagając się zwrotu swoich należności zasugerował, że siostra J. K. „pracuje w Urzędzie Pracy” (k. 96 akt).

Z okoliczności sprawy, w tym zeznań świadków A. J., S. L. A. K. (2) i K. L. wynika, że to pozwany nie wywiązał się z uzgodnień z powodem i przywłaszczył pieniądze, które zobowiązany był zwrócić powodowi po wykonaniu usługi przewiezienia samochodów w Niemiec do klienta w Polsce. Bezspornym też było, że powód użyczył pozwanemu swoje dwa samochody, którymi wykonywał on na zlecenie powoda usługi transportu pojazdów z Niemiec do Polski. W momencie, gdy pomiędzy stronami powstał konflikt związany z rozliczeniem, pojazd stanowiący własność powoda przechowywany na posesji pozwanego, został uszkodzony w taki sposób, że zostały w nim przebite wszystkie koła oraz koła zapasowe. Powód jest przekonany, że to pozwany odpowiada za uszkodzenie kół, choć w piśmie do Prokuratury pozwany sugeruje, że zrobiły to osoby nasłane przez powoda. Niewątpliwie pojazd pozostawał w posiadaniu pozwanego, był zaparkowany na jego posesji, w związku z tym to pozwany odpowiadał wobec powoda za stan rzeczy użyczonej (por. art. 714 k.c.).

W ocenie Sądu strony łączyła umowa o świadczenie usług w rozumieniu art. 750 k.c., do której odpowiednie stosowanie mają przepisy o zleceniu tj. art. 734 k.c. i nast. Zgodnie z art. 740 k.c. przyjmujący zlecenie powinien udzielać dającemu zlecenie potrzebnych wiadomości o przebiegu sprawy, a po wykonaniu zlecenia lub po wcześniejszym rozwiązaniu umowy złożyć mu sprawozdanie. Powinien mu wydać wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym. Według zaś art. 741 k.c. przyjmującemu zlecenie nie wolno używać we własnym interesie rzeczy i pieniędzy dającego zlecenie. Od sum pieniężnych zatrzymanych ponad potrzebę wynikającą z wykonywania zlecenia powinien płacić dającemu zlecenie odsetki ustawowe.

Skoro pozwany nie rozliczył się z sum uzyskanych dla powoda podczas wykonywania usługi w kwotach co najmniej 2000 zł i ok. 1075 euro oraz nie rozliczył się z przyjętej zaliczki w kwocie 2500 zł, za ostatni kurs którego nie wykonał, to w ocenie Sądu należało zasądzić od pozwanego dochodzoną pozwem kwotę w całości. Wprawdzie zarówno w twierdzeniach powoda, jak i korespondencji SMS-owej padają różne kwoty z tytułu rozliczenia, raz 2600 zł i 1075 euro, innym razem żona powoda napisała 2600 zł i 1100 euro, a powód podczas zeznań podał, że to było 2000 zł i 1400 euro oraz 2500 zł zaliczka na koszt wyjazdu, którego nie wykonał. Jednocześnie świadkowie podawali, że było to ok. 10000 zł.

Podkreślić należy, że pozwany nie zgłosił żadnych osobowych wniosków dowodowych, a ponadto pomimo zawiadomienia go o kolejnych terminach rozpraw nie stawiał się na tych rozprawach, chociażby w celu zadawania świadkom i powodowi pytań podczas przesłuchania, czy też celem złożenia wyjaśnień co do podawanych przez nich okoliczności. Pozwany nie odniósł się też do przeprowadzonych dowodów, nie wnosił o uzupełniające jego przesłuchanie, choć miał dostęp do portalu i mógł się zapoznać z treścią protokołu z rozprawy.

W ocenie Sądu, choć istnieją rozbieżności w wysokości należnych powodowi od pozwanego kwot ostatecznie dochodzona należność jest niższa niż ich suma, nawet przy przyjęciu, że należna kwota w euro wynosiła (...), a kurs 4,28 zł (wg. danych NBP w grudniu 2019r., kiedy powód przewalutował należność w wezwaniu do zapłaty z 11 grudnia 2019r. kurs euro wynosił ok. 4,28 zł) tj. 4601 zł + 2000 zł + 2500 zł. Mając to na uwadze orzeczono jak w pkt I wyroku.

O odsetkach orzeczono w oparciu o art. 481 § 1 k.c., 455 k.c. przyjmując, że pozwany pozostawał w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia od dnia 21 grudnia 2019r., gdyż w piśmie z 11 grudnia 2019r. pozwany został wezwany do zapłaty kwoty 8000 zł w terminie do 20 grudnia 2019r. wezwanie do zapłaty zostało doręczone najpóźniej 16 grudnia 2019r. gdyż w tym dniu pozwany sporządził odpowiedź na wezwanie.

Pozwany uznał powództwo do kwoty 2500 zł, co skutkowało zgodnie z art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c. nadaniem wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności w tej części.

O kosztach orzeczono zgodnie z art. 98 k.c. zasadzając od pozwanego na rzecz powoda w całości poniesione przez niego koszty, w tym 500 zł opłata sądowa od pozwu i 1817 zł tytułem wynagrodzenia adwokackiego wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa.

Z/

1.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pozwanemu z pouczeniem o apelacji;

2.  (...) dni.