Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kłodzku

WYROK

UZASADNIENIE

W oparciu o wyniki przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny.

W dniu 29 marca 2012 roku około południa oskarżony R. P., przechodząc obok nieużytkowanego aktualnie budynku magazynowego należącego do firmy (...) sp. z o.o. w N. przy ul. (...), zauważył oparte o ścianę budynku metalowe skrzydło drzwi zewnętrznych. Oskarżony postanowił dokonać zaboru drzwi i sprzedać je na punkcie skupu złomu. Oskarżony zaciągnął drzwi na łąkę położoną na tyłach budynku, potem przeciągnął je wzdłuż polany, a na końcu spuścił na drogę i przeniósł na pobliski punku skupu złomu, gdzie sprzedał jako swoją własność za kwotę 27 złotych.

Następnego dnia brak drzwi zauważyła jedna z pracownic firmy (...), która o kradzieży zawiadomiła prokurenta spółki (...). A. W.udał się na skup złomu przy ul. (...)w N. R., gdzie na stercie złomu rozpoznał skradzione dzień wcześniej drzwi. Metalowe skrzydło drzwi zostało już przecięte przez pracowników skupu na pół, ale po jego odzyskaniu przez funkcjonariuszy Policji udało się je zespawać i zamontować.

Wartość odtworzeniowa drzwi została oszacowana przez pokrzywdzonego na kwotę 573,70 złotych.

dowód:

wyjaśnienia oskarżonego R. P. k.18, 54, 108,

zeznania świadków A. W. k.1-2, 108, K. P. k.8-9,

protokół zatrzymania rzeczy k.4-5, spis i opis rzeczy k.6,

umowa kupna – sprzedaży k.10,

protokół oględzin k.11,

wycena k.12.

Oskarżony R. P. był w przeszłości wielokrotnie karany sądownie, w tym między innymi wyrokiem Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 05 grudnia 2007 roku (sygn. akt VIII K 967/07) za czyn z art. 278 § 1 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania tytułem próby na okres lat 2, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 09 lutego 2009 roku (sygn. akt VIII Ko 675/08), a którą odbył w okresie od dnia 25 lutego 2009 roku do dnia 25 października 2009 roku.

dowód:

informacja Krajowego Rejestru Karnego k.104 – 105,

odpis wyroku S.R. w K. w sprawie VIII K 967/07 k.41,

odpis postanowienia S.R. w K. w sprawie VIII Ko 675/08 k.42,

informacja dot. odbycia kary w sprawie VIII K 967/07 k.40.

Oskarżony R. P. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia zgodne z ustaleniami Sądu.

Sąd zważył, co następuje.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na nie budzące wątpliwości ustalenie, że sprawcą zaistniałej kradzieży drzwi na szkodę firmy (...) jest oskarżony R. P..

Podnieść przede wszystkim należy, że oskarżony nie tylko przyznał się do winy, ale w postępowaniu przygotowawczym złożył na tą okoliczność szczegółowe wyjaśnienia, w których opisał przebieg zderznia i potwierdził wszystkie okoliczności, które składają się na zespół ustawowych znamion zarzucanego mu występku kradzieży.

I tak oskarżony wyjaśnił, że widząc metalowe drzwi, które stały oparte o ścianę nieużytkowanego budynku należącego do firmy (...), postanowił zabrać je i sprzedać na złom, aby zarobić parę złotych. Fakt sprzedaży drzwi przez oskarżonego potwierdził pracownik punku skupu złomu przy (...) w N. R. K. P., dokumentując tą transakcję umową kupna – sprzedaży, której kopia znajduje się w aktach sprawy.

Z zeznań reprezentującego pokrzywdzonego prokurenta spółki (...) wynika wprawdzie, że drzwi były uprzednio zamontowane w otworze drzwiowym i sprawca kradzieży zdemontował i zabrał jedno skrzydło, drugie pozostawiając na miejscu, ale w świetle wyjaśnień oskarżonego i braku innych dowodów przyjąć należy, że zabrane przez oskarżonego R. P. jedno skrzydło drzwi metalowych w czasie kradzieży stało oparte o ścianę budynku. Okoliczność ta dla sprawstwa i winy oskarżonego oraz kwalifikacji prawej przypisanego mu czynu nie ma jednak żadnego znaczenia, gdyż bez wpływu na prawnokarną ocenę zachowania sprawcy jest fakt, czy dokonał on zaboru w celu przywłaszczenia po uprzednim samodzielnym zdjęciu drzwi z zawiasów (drzwi nie były zabezpieczone kłódką), czy też dokonał zaboru drzwi opartych o ścianę budynku, a uprzednio zdemontowanych przez inną nieustaloną osobę. Jest bowiem bezsporne, a okoliczność tą potwierdził w swych wyjaśnieniach oskarżony, że drzwi stały oparte o ścianę budynku należącego do spółki (...), znajdującego się na terenie spółki, czego oskarżony miał świadomość, gdyż wynika to wprost z jego wyjaśnień. R. P. bez wątpienia dopuścił się zatem zaboru cudzej rzeczy ruchomej, czym wyczerpał ustawowe znamiona występku z art. 278 § 1 kk, gdyż i podana przez pokrzywdzonego wartość odtworzeniowa skradzionego mienia, poparta szczegółową wyceną (z uwzględnieniem cen materiałów i kosztów robocizny k.12) kwestionowaną być nie może.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że oskarżony R. P. dopuścił się zarzucanej mu kradzieży, to jest występku z art. 278 § 1 kk, przy czym czynu tego dokonał w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64 § 1 kk, będąc uprzednio karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 05 grudnia 2007 roku (sygn. akt VIII K 967/07) za czyn z art. 278 § 1 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 25 lutego 2009 roku do dnia 25 października 2009 roku.

Sąd wyeliminował z opisu recydywy skazania wynikające z wyroków Sądu Rejonowego w Kłodzku w sprawach VIII K 614/08 i II K 66/09, które weszły w skład wyroku łącznego z dnia 01 września 2009 roku w sprawie II K 306/09, albowiem choć w poszczególnych wyrokach jednostkowych wymierzono oskarżonemu za umyślne przestępstwa podobne kary pozbawienia wolności w wymiarze przekraczającym 6 miesięcy, orzeczoną wyrokiem łącznym karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oskarżony odbywał w okresie do dnia 13 stycznia 2009 roku do dnia 25 lutego 2009 roku i od dnia 25 października 2009 roku do dnia 8 marca 2010 roku, a więc w wymiarze poniżej 6 miesięcy.

Przy wymiarze kary po stronie okoliczności obciążających Sąd wziął pod uwagę uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego, w tym za umyślne przestępstwa przeciwko mieniu. Z informacji Krajowego Rejestru Karnego wynika nadto, że oskarżony w przeszłości dwukrotnie korzystał z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności i dwukrotnie danej mu szansy nie wykorzystał, gdyż w obu przypadkach zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary. W ocenie Sądu brak jest zatem podstaw do przyjęcia pozytywnej kryminologicznej co do zachowania oskarżonego w przyszłości, czego konsekwencją było orzeczenie kary pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym.

Pomimo dotychczasowej karalności oskarżonego Sąd wymierzył tą karę w dolnej granicy ustawowego zagrożenia, mając na względzie stosunkowo niewielką wartość przedmiotu przestępstwa oraz nieznaczny rozmiar bezprawnej korzyści, jaką sprawca odniósł z jego popełnienia.

O kosztach orzeczono w oparciu o art. 624 § 1 kpk, co uzasadnia sytuacja materialna oskarżonego.